บทที่ 15 (2)
“ดีที่คิดได้”
วิลาสินีบอกอีกครั้งแล้วคลานนำออกมาจนกระทั่งสามารถออกมาจากเศษซากของโรงไม้ได้สำเร็จ หญิงสาวหันกลับไปมองโพรงที่หล่อนคลานออกมา ฟาบิโอยังอยู่ในนั้นและไม่มีท่าทีว่าจะขยับเขยื้อน มันเหมือนกับว่าเขานิ่งไป
“ฟาบิโอ!”
หล่อนร้องเรียกเสียงตระหนก เปลวไฟเริ่มโหมกระพือมากขึ้น ควันเริ่มคลุ้งไปทั่วบร