已经是第一章了
บทที่ 74 ม่านขอให้มา
แทนคุณโอบรัดเธอไว้ เขาทราบดีว่าการสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไปอย่างไม่มีวันกลับ จะทุกข์ทรมานแสนสาหัสเพียงใด มันเจ็บลึกสุดใจแค่ไหนเขาย่อมเข้าใจดี เพราะเคยได้ลิ้มรสความขมขื่นนั้นมาแล้ว ไม่แม้แต่อยากมีชีวิตอยู่ ทรมานทุกครั้งที่ลืมตาตื่นขึ้นมารับรู้ความจริง หากแต่วันเวลาจะพัดพาความโศกเศร้าให้บรรเทาจางหาย
已经是最新一章了
加载中
