บทที่ 225 เหน็บแนม2

บทที่ 225 เหน็บแนม2 แต่นึกไม่ถึงว่า ไม่ได้มีเพียงแค่โจว๋หยุนถิงที่มา โจว๋ก้องหรุงก็มา โจว๋หวูนเฟิงก็มาด้วย! โจว๋หวูนเฟิงเป็นศิษย์ที่มีกำลังและความอดทนมากที่สุด ยามปกติน้อยนักที่เขาจะปรากฏตัวในที่สาธารณชน  ทำไมครั้งนี้เขามาได้ล่ะ........ เรื่องมันยิ่งมีลับลมคมนัย....   ตอนนี้ซินเหยามีตัวตนเป็นหยาวซิน ไม่ควรจะถามตรงๆ  แต่ในเมื่อมาแล้ว ก็ควรจะเข้าไปกับพวกเขาหน่อย ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ซินเหยาก็สามารถช่วยพวกเขาได้  ซินเหยาตัดสินใจ ตามพวกโจว๋หยุนถิงเข้าไปในร้านจี้โม่เงียบๆ  ร้านจี้โม่เจ็ดชั้นตั้งตระหง่านงดงามกลางเมืองหลวง สูงอันดับหนึ่ง! ห้องหรูหราบนยอดหลังคา มีเงามืดสองคน ยืนอยู่ที่ข้างระเบียง มองดูสถานการณ์ด้านล่างจากด้านบน “น้องหยาว คืนนี้คนมาเยอะมาก! ร้านจี้โม่ได้ครึกครื้นแบบนี้มานานแล้ว”  “คนมากก็ยิ่งมีปัญหามาก”  “ท่านชายเยาแน่เชิญพวกข้ากลับมาเพื่อสะสางปัญหา”   “เจ้าอย่าลืมว่าพวกเรามาทำภารกิจ”  “เจ้ารอบคอบนัก พวกเราไม่ลืมวัตถุประสงค์ที่เข้ามาร้านจี้โม่อย่างแน่นอน”  “ข้าว่าฮัวโหล่หยูนลืมภารกิจของพวกเราสี่คนเสียแล้ว เจ้าเดินเพลินในเมืองหลวงจนลืมงาน!”  “น้องเจี้ยนพูดเหน็บแล้ว”  “ฮึ! ข้าเจี้ยนหารยี้เคยพูดเหน็บแนมที่ไหนกัน แค่จะเตือนเจ้าว่าอย่าลืมสถานะที่แท้จริงและภารกิจของตัวเอง”  “น้องเจี้ยนไม่ต้องห่วง ข้าจดจำได้เสมอ ภารกิจของพวกเราสี่คนคืออะไร! แต่เมื่อไหร่พวกเราจะได้เจอนาย”  “ไม่ได้เจอนาย พวกเราก็ต้องเฝ้าร้านจี้โม่ หากชั่วชีวิตนี้ไม่ได้เจอนาย พวกเราก็ต้องปกปักรักษาร้านจี้โม่ไปชั่วชีวิต!  เอาเป็นว่าภารกิจของพวกเราคือคุ้มครองรักษาร้านจี้โม่จนชีวิตจะหาไม่!”  “แต่ว่า ที่ผ่านมาพวกเราไม่เคยเห็นนายน้อยเลย แผ่นดินใหญ่กว้างขวาง พวกเราจะไปหาผู้มีปานสี่ดาวข่มราชอำนาจจากที่ไหน?”    มีสัญญาณบางอย่างเกิดขึ้น   เจี้ยนหารยีกับฮัวโหล่วหยุนอยู่บนยอดหลังคา พวกเขาจิตใจซื่อสัตย์จงรักภักดี ยืนเป็นเงาโดดเดี่ยวเดียวดาย... กลุ่มคนกรูเข้ามาในร้านจี้โม่ ผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเสียงดังฮือฮา! แขกที่เป็นนักวิทยายุทธส่วนใหญ่มีป้ายชื่อ เข้ามาได้สบายๆ  แต่ครั้งนี้ได้ยินว่างานขุมทรัพย์มีสมบัติชิ้นสำคัญเป็นประวัติการณ์ ผู้คนที่เป็นชนชั้นสูงล้วนเข้ามาร่วมงานนี้  ในเมืองหลวง คนพวกนี้ล้วนมีอำนาจและพลังแข็งแกร่ง คนที่ไม่พอใจหรือแค่ก่อเรื่องวุ่นวาย    แต่ถ้าคนมีคนก่อเรื่องมากเกินร้อยคน ร้านจี้โม่ก็ไม่อาจรับไหว   และร้านจี้โม่ก็นึกไม่ถึงว่า ครั้งนี้จะมีชนชั้นสูงหลั่งไหลเข้ามาเยอะขนาดนี้...... เห็นได้ชัดว่าพวกชนชั้นสูงที่มาคราวนี้ทั้งหมด ไม่ได้มาด้วยความประสงค์ดี  อย่างน้อยๆก็ไม่เหมาะสมกับร้านจี้โม่ที่ทำงานด้วยความนอบน้อม......  สุดท้ายเพื่อให้กลุ่มคนสงบลง ร้านจี้โม่ค้องใช้วิธีที่ลดความขัดแย้งลง  ศิษย์ทั้งหมดที่อยู่ในร้านและไม่มีป้ายชื่อทั้งหมด ต้องถูกตรวจสอบตัวตนก่อนถึงจะได้ป้ายชื่อเสริม เข้ามาด้วยลักษณะแบบนี้ ศิษย์ชนชั้นสูงส่วนน้อยได้รับการคุ้มกัน  และคนส่วนใหญ่อยู่รวมกันจนแยกฐานะไม่ออก จะถูกจัดการ  คนมีอำนาจสูงไม่ได้รวมตัวกันเป็นกลุ่ม แต่มีกลุ่มพรรคพวกเล็กๆที่ต้องการจะเข้ามาก่อความวุ่นวายในร้านจี้โม่.......  เมื่อประตูเปิด สาวใช้สองคนหน้าตาดุร้ายปรากฏตัว ต้อนรับพวกผู้คนหลากหลายเข้าไป!   ความวุ่นวายเกิดขึ้นประมาณหนึ่งชั่วโมง จนในที่สุดร้านจี้โม่ก็สงบลง! เมื่อได้เข้าไปก็ควรเข้าไป! คนที่ไม่สามารถเข้าไปได้ก็ว้าวุ่นใจ  ด้านนอกร้านจี้โม่หรูหราโอ่อ่าเกิดเรื่องอีกครั้ง  มีรังสีความแค้นสังหารเงียบๆ....แต่ด้านในกลับมีบรรยากาศที่เงียบเรียบร้อย! “ท่านเสนา!”   “เป็นไง? มีข่าวอะไรบ้าง?”  “ข้าน้อยได้ยินข่าวว่าฝ่าบาททรงเสด็จเข้ามาในร้านจี้โม่ขอรับ”  “เจ้ามั่นใจรึ?  “ข้าน้อยเห็นกับตาตัวเอง!”  “ดี! เรียกนักสังหารทั้งหมดมา! คืนนี้ต่อให้ทำลายร้านจี้โม่ราบเป็นหน้ากลอง ต้องกำจัดฮ่องเต้อำมหิตให้ได้ และเพื่อชีวิตของลูกสาวข้า”   ในแววตาถางเปิ่นจิ้งเผยความแค้นอาฆาตอย่างแรงกล้า  ในห้องโถงเต็มไปด้วยผู้คน ประมาณสี่ห้าร้อยคน และบนชั้นสองชั้นสามมีคนเกาะกลุ่มกันมากมาย ซึ่งจัดเป็นที่นั่งของนักวิทยายุทธมีตำแหน่งโดยเฉพาะ  ในสายตาแขกนักวิทยายุทธพวกนี้ มีฐานะสูงส่ง ไม่ก็เป็นบุตรของซ่านซู่ เป็นพวกไร้ประโยชน์ ในสายตาพวกเขา ใครเหี้ยมโหดดุร้าย ผู้นั้นเป็นผู้มีอิทธิพล! ผู้ใดใช้กระบี่ว่องไว ผู้นั้นคือวีรบุรุษ! ซินเหยาตามโจว๋หยุนถิง โจว๋ก้องหรุนและโจว๋หวูนเฟิง ทำตัวนอบน้อมคอยดูสถานการณ์ ไม่สนใจพวกก่อเรื่องและไม่อยากก่อเรื่องเอง  โจว๋หยุนถิงเข้าไปในฐานะเถ้าแก่ร้านหนังสือซื่อเกอ ไม่ต้องพูดถึงตำแหน่ง เขาไม่ได้รับแม้แต่คำเชิญ  แต่ใครๆก็ต่างคาดเดาสถานการณ์ได้  สุดท้ายทั้งสี่คนไม่ตกเป็นเป้าสายตา ได้นั่งอยู่ที่มุมลับตาคน สามารถมองเวทีประลองด้านหน้าได้