บทที่238 ชีวิตช่างน่าเบื่อ1

บทที่238 ชีวิตช่างน่าเบื่อ1 เถ้าแก่จินพูด “ฝีมือกระบี่ท่านชายโจว๋ไม่เลว พลังฝ่ามือของท่านชายรองถางเปิ่นก็แกร่งกล้า ทำให้ผู้คนตื่นตาตื่นใจ ท่านชายทั้งสองล้วนเป็นเด็กหนุ่มผู้มีพรสวรรค์ ทำให้ผู้คนเลื่อมใส ข้าขอประกาศ ท่านชายทั้งสองเป็นผู้ท้าชิงในแปดคน ได้รับตำแหน่งผู้ท้าชิงลำดับที่ห้าและลำดับที่หก” แม้จะเกิดขึ้นด้วยความบาดหมางระหว่างสองตระกูล แต่ไม่มีใครสนใจประเด็นนี้ ทุกคนได้เห็นฝีมือของโจว๋หวูนเฟิงและถางเปิ่นหู่แล้ว ยอดเยี่ยม! ผู้สมัครสี่คนแรกฝีมือยังไม่เท่าเด็กหนุ่มสองคนนี้ ด้วยเหตุนี้เอง พวกเขาทั้งสองคนจึงได้เข้าเป็นสมาชิกแปดผู้ท้าชิงโดยไม่มีใครคัดค้าน เถ้าแก่จินพูด “เชิญท่านชายทั้งสองไปพักผ่อนสักครู่ ผู้ท้าชิงลำดับที่เจ็ด ท่านชายเยาแน่ต้องการให้ขึ้นมาประลอง ใครสนใจขึ้นมาบนเวทีประลองได้เลย แขกทุกท่านไม่ต้องคิดมาก ต่อสู้ธรรมดาๆก็ยังได้” แขกด้านล่างเริ่มฮือฮากัน “อ้ะ” “แม้แต่ท่านชายเยาแน่ยังจ้องกล่องเซิ้นตาเป็นมัน” “เจ้านายร้านจี้โม่ลงสนามเอง ใครจะกล้าท้าเล่า หาที่ตายชัดๆผู้ท้าชิงคนที่เจ็ดคือท่านชายเยาแน่ ไม่ว่าแขกจะติเตียนหรือให้ความเคารพ หรืออะไรก็ตาม เขาก็ยังเป็นเจ้าของร้านจี้โม่ จะมีใครกล้าหักหน้าเขา? ตอนนี้ใครต้องการเข้าประลองจ ก็คงจะเบื่อชีวิตเต็มทน! สุดท้าย...... เหลือที่ว่างอีกหนึ่งที่ เถ้าแก่จินตะโกนเสียงก้อง “สหายทุกท่าน ผู้ที่ตั้งใจมาเข้ามาได้แล้ว ผู้ท้าชิงแปดคนเหลือเพียงตำแหน่งสุดท้ายเพียงหนึ่งที่ จะตกเป็นของใคร พวกเรากำลังรอดู จะเป็นใครกัน?” “ข้าเอง” ชายกำยำล่ำสันใบหน้ามีเคราลอยพุ่งเข้ามาถึงกลางเวทีประลอง เถ้าแก่จินถาม “ท่านมีนามว่าอะไร?” “ฮ่องเต้เถ่เหย่แห่งแคว้นอ๋องเหอถู!” เสียงเขาดังกึกก้องราวกับภูเขาสูงสั่นสะเทือน ใสกังวานดั่งเข็ม! นักฝึกผู้นี้ฝึกฝนจนกล้ามเนื้อเด่นชัด เห็นได้ชัดว่าฝีมือไม่ธรรมดา น้ำเสียงใสกังวาน กำลังภายในเหนือชั้น! เถ้าแก่จินถาม “ไม่ทราบว่าผู้ใดต้องการประลองกับฮ่องเต้เถ่เหย่แห่งแคว้นเหอถู?” ด้านผู้ท้าชิงคนสุดท้าย เกิดการแย่งชิงกันอย่างร้อนแรง เดิมทีมีนักวิทยายุทธที่กำลังลังเล ตอนนี้เห็นโอกาสสุดท้าย จะคิดมากทำไมอีก? นักวิทยายุทธควบคุมอารมณ์ตัวเอง ขึ้นไปต่อสู้กันบนเวทีประลอง แต่อ๋องเถ่เหย่คนนี้มีพลังมหาศาลทั้งภายในภายนอก ผิวหนังเหมือนทองแดง เหล็กฟันไม่เข้า เป็นคนเหล็กของจริง! ไม่ว่าใครเข้ามา สุดท้ายไม่นานก็พ่ายแพ้ย่อยยับกลับมา.... ฮ่องเต้อำมหิตจิบชาดูการต่อสู้ด้านล่าง แต่เขานิ่งสงบ หลี่เหลียนคางที่อยู่ข้างๆเริ่มทนไม่ไหว “ฝ่าบาท ผู้ท้าชิงคนสุดท้าย ท่าทางไม่มีใครสู้อ๋องเถ่เหย่ได้เลยพ่ะย่ะค่ะ เขาบอกว่าตัวเองมาจากแคว้นเหอถู ต้องเป็นคนของอ๋องเหอถูแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “อย่าใจร้อน” หลี่เหลียนคางพูด “ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ นี่เป็นผู้ท้าชิงคนสุดท้ายแล้วนะพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “เพราะเป็นผู้ท้าชิงคนสุดท้ายถึงห้ามรีบร้อน อ๋องเหอถูเข้ามาหลบซ่อนในเมืองหลวงก็เพื่อกล่องเซิ้นกล่องที่สอง ถ้าเขาคิดคว้าไว้ ทำไมถึงยอมทนจนลงมือช่วงท้ายล่ะ?” หลี่เหลียนคางไม่เข้าใจ “ฝ่าบาท กระหม่อมโง่เขลา ไม่เข้าใจว่าฝ่าบาททรงหมายถึงอะไรพ่ะย่ะค่ะ” ฮ่องเต้อำมหิตพูด “เจ้าไปเรียกซ่งชิงซานเจ้าสำนักชิงฮัวเข้ามาซิ” “ความหมายของฝ่าบาทคือ.....” “เจ้าไปเรียกเขามา” “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเข้าใจแล้ว” หลี่เหลียนคางรีบเดินลงไป ผ่านไปไม่นาน หลี่เหลียนคางเคาะประตูด้านนอก “เจ้าสำนักซ่งมาแล้ว!” “เข้ามา” “ขอรับ” หลี่เหลียนคางนำซ่งชิงซานเข้าไปในห้อง รอจนปิดประตูเรียบร้อยแล้ว หลี่เหลียนคางถึงพูด “เจ้าสำนักซ่ง มีคนต้องการพบเจ้า” ซ่งชิงซานมองชายรูปงามนั่งอยู่ ถามด้วยความแปลกใจ “นั่นใครกัน ทำไมอยากพบข้า?” หลี่เหลียนคางตะคอก “เจ้าไม่มารยาท นี่คือฝ่าบาท!” ซ่งชิงซานมองชายหน้าตาเย็นชา ก็อึ้งไม่ไหวติง ฮ่องเต้อำมหิตหยิบตรามังกรออกมาจากอก เป็นพระราชสัญลักษณ์ของฝ่าบาท! ในแผ่นดินมีเพียงชิ้นเดียวเท่านั้น ซ่งชิงซานเป็นเจ้าสำนัก ย่อมมีความรู้ เมื่อเห็นตรามังกร ยังจะต้องสงสัยอะไรอีก เขากระแอมคุกเข่าถวายบังคมฝ่าบาท ฮ่องเต้อำมหิตพูดเสียงเย็นชา “เจ้าสำนักซ่ง ข้ามีเรื่องให้เจ้าทำ....” ซ่งชิงซานพูดอย่างนอบน้อม “ฝ่าบาททรงรับสั่งได้เลยพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมขอรับใช้พระองค์จนชีวิตจะหาไม่” สุดท้าย...... อ๋องเถ่เหย่ได้ขึ้นมาเป็นหนึ่งในแปดผู้ท้าชิง และยังมีนักวิทยายุทธ์มากมายไม่ได้เลื่อมใสศรัทธาเขา แต่เพราะฮ่องเต้เถ่เหย่มีความสามารถสูงจนเกินไป ใครจะกล้าเอาตัวเองไปต่อกรอีก เถ้าแก่จินพูด “ผู้ท้าชิงทั้งแปดได้รับคัดเลือกเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ เชิญผู้ท้าชิงทั้งแปดคนเสนอราคา แต่เพื่อพิสูจน์ว่ากล่องเซิ้นนี้เป็นของแท้ต่อหน้าทุกคน ข้าขออันเชิญมีดทอง!” ผู้พิทักษ์ทั้งสี่ยกมีดทองยาวเดินเข้ามา สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับผู้คน! แม้มีดทองนี้ไม่อาวุธเทพ อานุภาพไม่เท่ากระบี่อ้านฉาวซึ่งเป็นกระบี่เทพ แต่ก็เป็นกระบี่ที่ทำมาจากเหล็กกล้า! ไม่มีใครไม่รู้จักมีดทอง ท่ามกลางความฮือฮาของผู้คน เถ้าแก่จินมองไปที่มีดทองด้านหลัง เจียนหารยี้เข้าใจ ยกมีดทองขึ้นเหนือหัว เขามีพลังแกร่งกล้าที่สุด คนผู้นี้มีกำลังภายในรุนแรงที่สุด ผู้คนอึ้งกันทั้งบาง เถ้าแก่จินพูด “นี่คือมีดทองที่เอามาทดสอบว่ากล่องเซิ้นเป็นของจริงหรือไม่” “ครับ” เจียนหารยี้ยกมีดทองขึ้นมา ฟันลงไปบนกล่องเซิ้น “ปั้ง!”