บทนำ บทเรียนของความรัก

เสียงเคาะแป้นคีบอร์ดดังระรัว ด้วยนิ้วเรียวสวยซึ่งใครเห็นต่างอิจฉา ทว่าเวลานี้กินรีต้องใช้งานนิ้วอย่างหนักเพราะเดทไลน์ที่เหลือเพียงแค่หนึ่งวันเท่านั้น ใบหน้าเรียวคมสวมแว่นตาหนาเตอะแต่ดูซีดเซียวขอบตาเป็นหมีแพนด้าเนื่องจากอดหลับอดนอนมาหลายวัน เธอเคาะแป้นพิมพ์เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อได้พิมพ์คำว่า “จบบริบูรณ์” ซึ่งมันทำให้เธอดีใจมากเพราะสิ่งที่รักใกล้จะออกมาเป็นหนังสือ หลังจากทุ่มเทแรงกายแรงใจมานานนับเดือน เธอยกมือปาดเหงื่ออย่างเหนื่อยๆ กินรีเป็นนักเขียนแนววาย ซึ่งก็คือชายรักชายที่กำลังโด่งดังในเวลานี้ภายใต้นามปากกาว่า “พู่กันเทพ” นิยายของเธอเป็นที่ชื่นชอบของเหล่าสาววายและหนุ่มวายอีกทั้งหญิงแท้ชายเทียม มากหน้าหลายตา และเพราะเธอสร้างสรรค์นิยายแนวนี้ถึงได้มีคนเข้าใจผิดว่าเธอเป็นกระเทย! กอปรกับรูปร่างสูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเซนต์และยังมีใบหน้าสวยคมมองผิวเผินเหมือนผู้ชายแปลงเพศมา แต่เธอไม่สนใจเพราะยังไงก็มีสามีแล้ว เธออายุสามสิบปีมีสามีเป็นตัวเป็นตนและแต่งงานกันมาได้หนึ่งปี ‘กันต์ธร’คือชื่อสามีของกินรีเขาหน้าตาหล่อเหลาผิวขาวและสูงร้อยแปดสิบเซนต์ซึ่งเป็นความฝันของสาวๆ กันต์ธรชอบยิ้มอ่อนโยนอยู่เป็นนิจอีกทั้งกิริยาเรียบง่ายของเขาทำให้เราเข้ากันได้ดี ที่สำคัญพ่อกับแม่เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง คนนี้คือคนที่พ่อกับแม่หามาให้เธอนั่นเอง จะคิดว่าเธอไม่มีปัญญาหาสามีเองเหรอ? จะว่าอย่างนั้นก็ได้ นักเขียนที่ชอบเก็บตัวอยู่แต่ภายในห้องส่วนตัวของตัวเอง ทำตัวไม่ต่างจากพวกฮิกกี้จะเอาเวลาที่ไหนไปหาสามี ที่สำคัญกินรีเป็นสาววาย ได้แต่จับคนนั้นมาจิ้นกับคนนี้จึงไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนกับเขาสักที จวบจนจะสามสิบนึกว่าจะได้ขึ้นคานเสียแล้ว นับว่าเฒ่าจันทราไม่ได้แล้งน้ำใจกับเธอมากเกินไป อย่างน้อยก็ส่งผู้ชายแสนเฟอร์เฟกมาให้ ทุกอย่างกันต์ธรดีหมดไร้ที่ติ แต่เสียอย่างเดียว! งานเขาเยอะมากไม่ค่อยได้กลับบ้านเห็นหน้าเธอก็เดือนละครั้งและแต่ละครั้งก็หลับเป็นตาย กิจกรรมอย่างว่าอย่าคิดว่าเธอจะบรรลุ เพราะตั้งแต่แต่งงานมาเธอเสียบริสุทธิ์แค่ครั้งเดียวเท่านั้น! ให้ตายสิ เธอช่างไร้เสน่ห์สิ้นดี แต่!!! ที่พล่ามมามันไม่เกี่ยวกับที่เธอไร้เสน่ห์ยั่วยวนสามีหรอก จุดสำคัญคือย้อนไปเมื่อสามวันก่อน กินรีนั่งทำงานตามปกติแต่ในวันนั้น สามีเธอพาผู้ชายคนหนึ่งเข้าบ้าน ใบหน้าหล่อขั้นเทพอีกทั้งร่างสูงเท่สมาร์ทใบหน้าเงียบขรึมมองเธออย่างเฉยเมยไม่มีคำทักทาย ไม่มีแม้แต่รอยยิ้ม “กินรีนี่แฟนฉัน” คำแนะนำแรกของสามีเหมือนฟ้าผ่ากลางหัว กินรีมองดูทั้งคู่อย่างโง่งมและเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ “แฟน? หมายความว่าไง” กันต์ธรมองหน้ากินรีนิดหนึ่งเขาไม่ได้มีรอยยิ้มอ่อนโยนเหมือนที่ผ่านมา เขามองเธอเหมือนคนแปลกหน้าที่ไม่ได้อยู่ร่วมกันมาหนึ่งปี เขาเดินไปยังชั้นหนังสือภายในห้องนั่งเล่นแล้วหยิบนวนิยายที่เธอเป็นคนเขียนเองยื่นมาให้ดู “ฉันเป็นแบบที่เธอเขียน เขาเป็นสามีฉัน” ณ เวลานั้นกินรีอึ้งจนพูดไม่ออก หัวใจเหมือนจะหยุดเต้น เธอมองใบหน้าหล่อเหลาของสามี ก่อนจะหันกลับไปมองคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าสามีของสามีเธอ งงกันไหม เธอไม่งงนะแต่กำลังอึ้ง เธอไม่รู้ว่าเวลานี้เป็นความผิดของใคร เป็นเธอที่เขียนนิยายวายมากเกินไป หรือว่าเป็นที่เขาซึ่งเป็นเกย์อยู่นานแล้วแต่เพิ่งค้นพบตัวเอง แต่ไม่ว่าใครผิดเธอก็พูดไม่ออก สมองมึนเบลอไปหมด ไม่มีคำว่าขอโทษหรือขออภัย เธอเป็นสาววายที่ชอบอ่านนิยายวายซึ่งเป็นเรื่องชายรักชาย แต่เวลานี้หัวใจเธอแทบหยุดเต้น เพราะบอกได้เลยว่าเธอก็รักกันต์ธรไปแล้วเหมือนกัน ไม่ถึงกับคลั่งไคล้แต่ก็มีความผูกพัน แม้เขาจะไม่ได้เป็นผู้นำที่ดีแต่เขาก็ยังเป็นสามีที่ดีเสมอมา “ไม่เป็นไร เราอยู่ด้วยกันสามคนแล้วกัน” นั่นเป็นคำตอบแรกที่กินรีคิดได้ตอนนี้ ทว่ากันต์ธรมองเธอตาขวางอย่างไม่พอใจ เอาตัวมาบังคนที่ยืนนิ่งเป็นธาตุอากาศมานานอย่างไม่ต้องการให้เธอได้สำรวจคนตรงหน้า บ่งบอกว่าคนนี้สำคัญและหวงมาก