已经是第一章了
บทที่ 7 หวั่นไหว...(2)
“เซียวหยวนซาน”
จ้าวเหม่ยเซียนเรียกชื่อคนตรงหน้า เจ้าของชื่อมองมาที่นางอย่างอ่อนโยน ทว่าความอ่อนโยนที่นางสัมผัสนั้นกลับน่าประหลาดใจยิ่งนักเพราะนางพึ่งมารู้ว่าอีกฝ่ายมิได้ยิ้มเช่นนี้ให้ผู้อื่น แม้กระทั่งมารดาที่เลี้ยงดูพระองค์มาก็ตาม
“ท่านว่าข้างดงามหรือไม่”
จ้าวเหม่ยเซียนเอ่ยถามเสียงหวานขณะท
已经是最新一章了
加载中
