已经是第一章了
บทส่งท้าย เสน่หาจำแลง (2)
ครั้งหนึ่งคนใจร้ายเคยจูบเธอที่นี่ และครั้งนี้คงมีแต่ความว่างเปล่าไร้เงาคนใจร้าย สุชีราไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ในอู่ต่อเรือนานแค่ไหน แต่ลมเย็น ๆ ภายใต้บรรยากาศพระอาทิตย์กำลังอำลาขอบฟ้าตะวันตก กับลมหัวน้ำขึ้นก็ทำให้เธอพอใจจะอยู่ในอู่ต่อเรือแบบเงียบ ๆ
พอเสียงฝีเท้าของใครบางคนดังขึ้นเท่านั้น หญิงสาวจึงชักป
已经是最新一章了
加载中
