บทที่8.เจ็บแปลบๆ 1/2

ต่อจากนี้ไป จะอยู่ให้ไกลสายตา... จะไม่เข้ามา ไม่อยากพบกันให้หวั่นไหว ถึงแม้ใจจะคิดถึงมากแค่ไหน ก็คงต้องยอมก็คงต้องไป ก็เพราะฉันไม่มีสิทธิ์... เสียงเพลงจากเครื่องเล่น เป็นเพลงโปรดของมารดาและเธอก็ใช้หัดพูดและเรียนรู้ภาษาไทย ทำนองไพเราะเพราะพริ้ง เสียงดนตรีเย็นใจ และเศร้าสร้อย เป็นคำตัดพ้อของคนๆ หนึ่