บทที่14.ยอมแล้วทูนหัว “ผัวขอยอมแพ้” 6/10

“บ่ายสามค่ะ วิณีเลิกงานเวลานั้น” เบนส์ยิ้มร่า “ผมจะมารอหน้าตึกนะครับ เราไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันนะครับ” ชายหนุ่มตะโกนตามหลัง เมื่อสาวเจ้าเข็นรถเข็นอุปกรณ์หนี หัวใจเหมือนมีปีกมันลอยขึ้นสูงเหมือนจะแตะก้อนเมฆ มันโปร่งเบาสบายๆ “ยิ้มร่าเลยน่ะไอ้ห่าเบนส์ หายหัวไปไหนเสียนาน” เสียงขุ่นๆ ของเคฮิลล์เอ่ยทักลูกน