บทที่9 สาวขี้เหร่ลดน้ำหนัก

บทที่9 สาวขี้เหร่ลดน้ำหนัก สาวขี้เหร่เดินตามนางเข้าไป คนที่เหลือแม้จะสงสัยแต่ก็ไม่กล้าถาม ได้แต่แอบดูเข้าไปในห้อง พี่นถิงกับไม่ได้หันกลับไปมอง พูดต่อว่า: “ลุงหลี่ ปิดประตูเดี๋ยวนี้ ไม่มีคำสั่งข้ามใครเข้ามาในนี้ พาทุกคนไปทำความรู้จักรอบร้านก่อน ทำความสะอาดร้านด้วย โถงห่าวอยู่ต่อ” หลี่หย่งจู้อยากจะเข้ามาดูว่านางจะทำอะไร พอได้ยินพี่นถิงพูดเช่นนี้ก็รีบทำตามคำสั่งนางทันที พี่นถิงเอากระดาษออกมาเขียนยาสมุนไพรยี่สิบกว่าชนิด สั่งให้โถงห่าวไปซื้อ เพื่อระวังคนอื่นขโมยสูตรยาไป พี่นถิงก็ใส่ยาที่ไม่ใช่สูตรนั้นลงไปด้วย และยังเปลี่ยนปริมาณยาอีกด้วย ไม่นานโถงห่าวก็กลับมา และพี่นถิงก็เตรียมน้ำอาบน้ำในห้องตัวเอง ด้านในมีน้ำร้อนเตรียมจะใช้งานมากมาย พอโถงห่าวเอายากลับมา พี่นถิงก็สั่งให้ปิดประตู นางจับยาใส่ลงไปต้มรอใช้การ สาวขี้เหร่ยืนข้างๆไม่รู้นางจะทำอะไร นางตื่นเต้นมาก ยานั้นขมหน่อยแต่ก็ต้องดื่ม พี่นถิงนางคงไม่ให้นางลงไปในอ่างที่น้ำร้อนขนาดนั้นหนอกนะ ถ้าลงไปจริงๆหนังถลอกก่อนแน่?เนื้อคงถูกต้มจนสุกพอดี! พี่นถิงเอาเตียงลงมาและสั่งสาวขี้เหร่ต่อว่า“ถอดเสื้อออก นอนที่นี่!” สาวขี้เหร่พอได้ยินดังนั้น หรือว่านางจะเอาน้ำร้อนราดตัวเอง?ขูดเนื้อออก?นางทำหน้ากลัว ถอดเสื้อช้าๆ พี่นถิงคิดว่านางอายดังนั้นก็ไม่ได้เร่งนาง สาวขี้เหร่คิดว่าตัวเองคงหนีไม่รอดแล้ว แต่ก็ยังอยากอยู่ทำงานที่นี่ นางกัดฟันและถอดเสื้อผ้านอนลงตามคำสั่งพี่นถิง พี่นถิงเอายาที่ต้มเสร็จ ส่งให้สาวขี้เหร่และพูดว่า: “ดื่มลงไป มันดีต่อเจ้า”สาวขี้เหร่ไม่ลังเลรีบดื่มลงไปทันที แต่พอชิมรสชาติดูมันก็ไม่ได้ขม รสชาติออกจากเปรี้ยวๆหวานๆ รู้เช่นนี้นางก็กินไปนานแล้ว พี่นถิงหาเข็มและยาฆ่าเชื้อ และพูดว่า: “สักพักอย่าพึ่งรบกวนข้า เจ้าแค่หลับตาไว้ก็พอ” สาวขี้เหร่ได้ยินก็ไม่กล้าขยับตัวอีกเลย พี่นถิงเริ่มฝังเข็มให้นาง พี่นถิงฝังเข็มให้นางตั้งแต่หัวจนถึงเท้า ทั้งตัวนางมีแต่เข็มเต็มไปหมด ในขณะนี้ สาวขี้เหร่รู้สึกว่าร่างกายตัวเองแปลกไป พอลืมตาขึ้นมาก็ตกใจจนอ้าปากค้าง นี้ นี้มันคือ? เห็นมีน้ำออกมาจากผิวขาวๆ ที่จุดฝังเข็มมีของเหลวที่เหนียวเหนอะหนะไหลออกมาจากจุดฝังเข็มของเข็มเงิน เพราะผิวลื่นและมีน้ำไหลออกมา สาวขี้เหร่กลืมตาขึ้นมาเพราะรู้สึกคัน ทนไม่ไหวก็อาการคันแล้วก็อยากจะเกามัน แต่กลับถูกสั่งห้ามไว้ว่า: “อยากขยับ!ทนไปก่อน!” สาวขี้เหร่ไม่กล้าขยับอีก นางทำได้แค่ทนกับอาการคันบนผัวหนัง พอเวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง พี่นถิงก็ดึงเข็มออก และสาวขี้เหร่กลับมีแต่ของเหลวเหนอะหนะเต็มไปตัวไปหมด “ลุกขึ้นมาลงไปในอ่างอาบน้ำ”พี่นถิงพูดกับสาวขี้เหร่ สาวขี้เหร่คิดและตัดสินใจลงไป!สิ่งที่มายังไงก็ต้องมา!จะร้อนแค่ไหนก็ช่างเถอะ ยังตอนนี้ก็รู้สึกไม่ดีอยู่แล้ว รู้สึกตัวอ่อนแรง สาวขี้เหร่พยายามเดินไป เดินเข้าไปในอ่าง กัดฟันและลงไป: “อ้า?ทำไมไม่ร้อนล่ะ!” “อะไรนะ?” “นายน้อย น้ำไม่ได้ร้อนเหรอ?ทำไมไม่ร้อนขนาดนั้นล่ะ!”สาวขี้เหร่ถามไป “เหอะ!เจ้าช้าขนาดนี้ ที่จริงก็กลัวร้อนเหรอ!ข้าใส่ยาลงไปและตอนนี้ก็ครึ่งชั่วโมงแล้ว อีกอย่าง ถ้าเจ้าถูกต้มมาจะมีผลดีอะไรกับข้ากัน?”พี่นถิงมองบน หญิงอ้วนนางดูซื่อสัตย์ก็จริง แต่สมองน่าจะต้องโดนตบให้กระจ่างสักหน่อย ยาในอ่างมีคุณสมบัติทำให้ผ่อนคลาย สาวขี้เหร่พึ่งนั่งลงไปก็รู้สึกตัวลอยขึ้นมาได้ พละกำลังก็กลับมาเยอะมาก พอนางก้มดูในน้ำ น้ำเหนียวๆบนตัวก็หายไปหมด ทำเอานางตกใจจนลุกขึ้นมา“กรี๊ด!” “ยังไม่ถึงเวลา ลงไปแช่ต่อ!”พี่นถิงเปลี่ยนผ้าบนเตียงจากนั้นก็นอนลงคิดอนาคต เหมือนรู้ว่าสาวขี้เหร่จะทำอะไร นางไม่ได้หันไปมองก็พูดคำนี้ออกมา จากนั้นก็ไม่พูดอีกเลย สาวขี้เหร่นั่งลงไปอย่างระมัดระวัง คนด้านนอกได้ยินเสียงสาวขี้เหร่กลี๊ด ก็อยากจะไปดู แต่ก็ได้ยินเสียงพี่นถิงพูดก็เลยไม่กล้าไปดู และตอนนี้หน้าประตูก็มีชายใส่ชุดสง่างามเดินเข้ามา โถงห่าวก็รีบเดินเข้าไป: “อั้ยหย่า!นี่คือจางหยวนว่ายนี่?ท่านมาที่นี่มีรับสั่งอะไรไหมครับ?” หลี่หย่งจู้ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร คนผู้นี้คือคนหนึ่งในสี่หยวนว่ายทั้งหมด นั้นก็คือจางหยุนเทียน ครอบครัวมีการทำธุรกิจมาหลายชั่วอายุคนและมีมรดกมากมายแม้ว่าคนในตระกูลจะชอบการต่อสู้ขี่ม้าอ่านหนังสือ แต่กลับไม่มีใครอยากทำงานข้าราชการ และพวกเขานักธุรกิจก็ถูกเก็บภาษีมากกว่าคนธรรมดา ดังนั้นฐานะตำแหน่งนักธุรกิจจะสูงกว่าชาวบ้านธรรมดา จางหยุนเทียนเดินเข้ามาในร้านยิ้มร่า เอากระดาษออกมา มองดูคนในร้านก็รู้ว่าใครเป็นผู้จัดการ เขาเดินเข้าไปหาหลี่หย่งจู้เอากระดาษขาวส่งให้เขาและพูดว่า: “นี่เป็นที่ดินบ้านข้าและบ้านทั้งหลังของข้า วันนี้ตอนเช้ามีคนสั่งให้ข้ามาส่งให้เจ้าของร้านนี้” หลี่หย่งจู้ดูกระดาษโฉนดที่ดิน บนโฉนดเขียนชื่อเถิงพี่นถิงแล้วเรียบร้อย และดูราคาบ้าน สองแสนตำลึงเลยเหรอ!หลี่หย่งจู้ตกใจจนพูดไม่ออก แพงมากเกินไปแล้ว แต่พอคิดแล้ว บ้านในถนนตงอีถูกสุดก็ร่าคาหมืนกว่าตำลึง พอกำลังจะถาม จางหยุนเทียนก็เอาสัญญาเช่าบ้านออกมา ส่งให้หลี่หย่งจู้พูดต่อว่า: “นี่ก็เป็นเบื้องบนสั่งให้ทำ แหะๆ คิดว่าเจ้าคงรู้ว่าหมายความอย่างไร” หลี่หย่งจู้รับสัญญานั้นมา และพึ่งคิดได้ว่าเอ้อต้านบอกว่าพี่นถิงเป็นคนของตำหนักอ๋องซวย และยังให้ดูป้ายด้วย ในใจก็ได้แต่เดา รีบสัญญานั้นไว้และพูดว่า: “ถ้านี้เป็นความหมายของเบื้องบน เช่นนั้นข้าจะทำตามคำสั่งครับ” “เหอะๆ ดี งั้นข้ากลับก่อนล่ะ” “ครับ กลับดีๆนะครับ!” พอส่งจางหยวนว่ายออกไป หลี่หย่งจู้ก็กลับเข้าร้าน ก็ได้ยินเสียงสาวขี้เหร่“กรี๊ด!”อีกครั้ง ทุกคนต่างมองไปที่หลี่หย่งจู้ด้วยสายตาที่สงสัย ความหมายคือจะให้ขึ้นไปดูไหม หลี่หย่งจู้ยังไม่ทันได้พูด พี่นถิงก็เปิดประตู ทุกคนต่างมองขึ้นไป เบิกตากว้างอ้าปากค้างมองนางทันที “นี่ คือใครกัน!” “อ้า!เนื้อหายไปไหนหมด!” “สาวขี้เหร่เหรอ?” คนตรงหน้าทุกคน หญิงสาวผมดำสลวยยาวถูกมัดด้วยผ้าสีม่วง ผิวขาวอมชมพู แต่งหน้าแต่งตางดงาม เอวบางเพรียว แขนขายาวสวย เปลี่ยนเป็นคนละคน ถ้าไม่ใช่เพราะเสื้อผ้าบนตัวที่เก่านั้น ใครจะเชื่อว่านางคือสาวขี้เหร่! “อืม คอกแคะๆ!”พี่นถิงไอเบาๆ เตือนสติชายตรงหน้าทั้งหมดที่ไม่ขยับเลย สาวขี้เหร่นางก็แค่ผอมลงนิดหนึ่งเท่านั้นเอง จำเป็นต้องตกใจเช่นนี้ไหม? หลี่หย่งจู้รู้สึกตัว เตะเสี่ยวพ้าง เสี่ยวพ้างรู้สึกตัวก็แตะเสี่ยวป่าย ทุกคนก็ต่างรู้สึกตัวขึ้นมา จากนั้นก็ยิ้มกลบเกลื้อนความอาย และเสี่ยวป่ายก็แอบมองสาวขี้เหร่เป็นระยะๆ ตอนนี้สาวขี้เหร่ก็ไม่อยากยืนนิ่ง แต่ตัวเองผอมลงกะทันหันเกินไป เหมือนฝันไปเลย จนพี่นถิงบอกว่าหยุด ให้นางออกมาจากอ่าง นางถึงจะยอมรับว่าตัวเองผอมลงแล้วนั้นเป็นเรื่องจริง ทำให้นางสัญญากับตัวเองว่าจะตามพี่นถิงทำงานให้นางตลอดชีวิตเลย! “ทำไมเหรอ?สาวขี้เหร่ ไม่อยากทำงานที่ร้านนี้แล้วเหรอ?”พี่นถิงมองนางยิ้มๆ “อ้า!อยากสิ อยากแน่นอน” “แล้วยังไม่รีบดูรอบร้านอีก?” “อ้า!ใช่สิ!”สาวขี้เหร่ไม่คิดอะไรอีก ยิ้มและรีบวิ่งลงไปยืนหน้าพี่นถิง “อืม ดี ต้าพ้างเอ้อต้านไปทำความสะอาดอ่างอาบน้ำในห้องข้า สักพักให้ลุงหลี่ให้พวกเขาแนะนำตัวทีละคน และติดชื่อเลขแต่ละห้อง ติดเลขโต๊ะแต่ละตัวให้หมด จากนั้นให้ทุกคนท่องจำไว้ให้ได้”พี่นถิงสั่งเสร็จก็เข้าไปในห้องตัวเอง พึ่งทำให้สาวขี้เหร่สวยขึ้น นางก็เริ่มก้มดูตัวเอง หน้าเหลือง ร่างกายผอมบางเกินไป เหมือนกับเด็กน้อยมากเกินไป พี่นถิงลังเลสักพัก จพต้องทำให้ผิวขาวขึ้น อ้วนขึ้น แต่ก็ต้องไปช้าๆ!ไม่ว่ายังไง ต้องขาวก่อนค่อยว่ากันแล้วกัน?