บทที่ 217 ผมคือคู่หมั้นคนนั้น（1）

บทที่ 217 ผมคือคู่หมั้นคนนั้น（1） เนื่องจากต้องปฏิบัติการฉุกเฉิน แพทย์และพยาบาลในแผนกทั้งหมดจึงยังไม่ได้กินอาหารเช้าเลยจนถึงบ่ายสองโมง การผ่าตัดสิ้นสุดลง แม้ว่ากนต์รพีจะแค่ดูอยู่ในห้องผ่าตัดแต่ก็มีเหงื่อออกเต็มหน้า ออกจากห้องผ่าตัดแล้ว กนต์รพีมานั่งลงบนเก้าอี้แถวตรงหน้าประตูห้องผ่าตัด