已经是第一章了
ตอนที่ 3 ต้นตอของปัญหา
ตอนที่ 3 ต้นตอของปัญหา
จรีภรณ์มองตาค้างตรงจุดที่เขาเอามือกุมไว้ด้วยความเข้าใจเลยทันที
เธอไม่ได้ตั้งใจทำให้น้ำร้อนลวกใส่หว่างขาของเขา จรีภรณ์พูดขอโทษด้วยความกล้าๆกลัวๆ
ส่วนชนุตต์เองก็จ้องมองจรีภรณ์ด้วยความโกรธเป็นฟืนเป็นไฟจนเหงื่อออกและพูดออกมาด้วยความโมโหว่า“รีบๆโทรหาโรงพยาบาลสิ เธออยากเห็นฉันเจ็บจนตายหรือไง”
จรีภรณ์ก็มีสติขึ้นมาทันทีและรีบโทรหาโรงพยาบาล
ผู้คนในบริษัทเห็นชนุตต์ถูกหามออกมาจากห้องทำงานพร้อมกับสายตาที่มองจรีภรณ์ด้วยความเคลือบแคลงใจ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากฟังที่แพทย์พูดถึงอาการบาดเจ็บตรงนั้นก็รู้สึกสำนึกผิดและกระวนกระวายใจ
จรีภรณ์กัดปากตัวเองและวิ่งตามไปช่วยที่รถพยาบาล
เมื่อชนุตต์ออกมาจากห้องพยาบาล เธอก็รีบวิ่งไปถามว่า“ท่านชนุตต์ ท่านไม่เป็นไรอะไรใช่ไหมคะ”
“เธอพูดอะไรของเธอ”ชนุตต์จ้องมองจรีภรณ์ด้วยความโมโหและสีหน้าแสดงออกคล้ายกับว่าไปกินของผิดสำแดงมา
กลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อในโรงพยาบาลเป็นสิ่งที่น่ากวนใจมากที่สุด โดยเฉพาะตอนนี้นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล หากนี้เป็นตอนปกติ เขาไม่รู้จะไปนอนกับผู้หญิงคนไหนมานานแล้ว
เขาคิดว่าพระเจ้าจะต้องลงโทษเขาแน่ๆ เขาต้องซวยไปตั้ง8ชาติถึงจะได้พบเจอจรีภรณ์
จรีภรณ์นั่งอยู่ข้างๆดูแลชนุตต์เป็นอย่างดีด้วยความรู้สึกผิดที่ตนมี “ถ้าท่านรู้สึกเจ็บมากๆ ฉันจะไปหาถุงเย็นมาประคบให้นะคะ ”
แค่เพียงคำพูดนั้นออกมา ใบหน้าของชนุตต์ก็มืดลงทันทีและอดไม่ได้ที่จะตะวาดใส่ว่า“นี่เธอไม่ได้เอาสมองมาด้วยหรอ อาการแบบนี้มันใช้กับประคบเย็นได้หรอ เธออยากจะให้ฉันทรุดลงหรืออยากจะเห็นฉันอยู่ในสภาพที่ขี้เยี่ยวไม่ได้ ”
พูดเสร็จแล้วก็ใช้แรงดันจรีภรณ์ออกไป
เขาแทบอดไม่ได้ที่จะเปิดหัวผู้หญิงคนนี้ดูว่ามีอะไรอยู่ข้างในบ้าง ทำไมหลังจากที่พบเจอเธอแล้วเขารู้สึกว่าโชคร้ายตลอดเวลา
จรีภรณ์ยังรู้สึกเก้อที่จะถามว่าไอ้ตรงนั้นเป็นอย่างไรบ้าง
ชนุตต์รู้สึกโกรธและอารมณ์ไม่ดีอย่างมาก
จรีภรณ์จึงก้มหน้าและฟังชนุตต์ด่าทอ อย่างไรก็ตามเธอก็ชินกับอะไรแบบนี้แล้วไม่ใช่หรือ
“ฉันหิวละ เธอ ไปซื้อของกินที่ฉันชอบมาสิ” หลังจากที่เขาด่าทอเขาก็รู้สึกปากแห้ง ตอนแรกเขากะจะให้จรีภรณ์เอาน้ำมาให้สักแก้ว แต่พอคิดถึงภาพเมื่อเช้าที่เขาถูกน้ำร้อนลวก เขาก็รู้สึกกลัวมากจนจับขาตัวเองไว้ทั้งสองข้างและทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึกปวดอวัยวะส่วนนั้นของเขาทันที
หลังจากที่จรีภรณ์ได้ยินเธอก็รีบลุกออกมากทันที ชนุตต์มองที่เธออย่างทนไม่ไหวพร้อมกับปากก็กระตุก
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป จรีภรณ์ก็ถือถุงของกินที่ชนุตต์ชอบมาเยอะแยะในห้อง เธอจัดวางอย่างเป็นระเบียบบนโต๊ะพร้อมกับจัดอาหารที่ซื้อมาวางไว้บนโต๊ะอย่างละหนึ่งชุด
ตอนที่เธอเข้าไปใกล้ชนุตต์ ชนุตต์ก็ได้กลิ่นหอมจางๆ แต่ไม่เหมือนกับกลิ่นน้ำหอมใดๆ มันคือกลิ่นหอมของร่างกายเธอ
กลิ่นร่างกายนี้เป็นเหมือนกลิ่นที่จะทำให้ลุ่มหลง ชนุตต์อดไม่ได้ที่จะโค้งตัวไปยังกลิ่นนั้น
ระยะที่ใกล้มากขนาดนี้ ใกล้จนเขาเห็นขนตาสั่นไหวเล็กน้อยของเธอ ผิวสีขาวนั้นขาวราวกับน้ำนม ดั้งจมูกสูงราวกับมีดแกะสลักอันสวยงามและปากที่เล็กๆค่อยๆอ้าขึ้นเล็กน้อยทำให้แทบอดไม่ได้ที่จะกัดสักคำหนึ่ง
แม้ว่าเขาจะพบเจอผู้หญิงมานับไม่ถ้วน แต่เขาก็ไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่มีความงามอันน่าประทับใจขนาดนี้มาก่อนเลย เป็นผู้ หญิงที่สวยอย่างธรรมชาติ สวยโดยไม่ต้องแต่งหน้าหรือใช้เครื่องสำอางใดๆ
ชนุตต์มองเธอด้วยความตะลึงพร้อมกับใจลอยไปด้วย
โดยเฉพาะตอนที่เห็นปากอันมีเสน่ห์ของเธอนั้น เขาก็รู้สึกว่าร่างกายส่วนร่างของเขาแข็งไปหมด บาดแผลตรงนั้นที่เพิ่งพันไปก็แยกออกทันที
ชนุตต์ถูกรายล้อมไปด้วยอาการปวดฉีกขาดทันที
“อ่า เออะ” ชนุตต์กุมมือที่ส่วนล่างและนอนคว่ำหน้าลงแบบไม่มีแรงอยู่บนเตียง เป็นเพราะความเจ็บปวด ริมฝีปากของชนุตต์ก็เริ่มขาว เขากำลังจ้องจรีภรณ์ด้วยความอยากร้องไห้แต่ร้องไม่ออก
นี่แหละหน่าที่เรียกว่า“ผู้หญิงเป็นเหตุ”เขาจะต้องมีความเกลียดชังกับผู้หญิงคนนี้ทั้งชีวิต พ่อของเขาส่งผู้หญิงคนนี้มาเพื่อทรมานเขา รอให้เขาหายดี เขาจะผูกผู้หญิงคนนี้ไว้กับเตียงและทรมานเธอ ทุกๆท่าจะต้องทำซ้ำแล้วซ้ำอีก เอาให้เธอลุกออกจากเตียงไม่ได้สักประมาณหนึ่งเดือน
ชนุตต์กำลังคิดคำด่าอยู่ในหัวพร้อมกับคิดละลาบละล้วงร่างกายของจรีภรณ์
จรีภรณ์ดูเหมือนจะรู้สึกถึงความผิดปกติของชนุตต์ เธอจึงเงยหน้ามองใบหน้าอันซีดขาวของเขาที่อยู่บนเตียง เธอจึงพูดด้วยความตกใจว่า “ท่านชนุตต์คะ ท่านเป็นอะไรคะ ”จรีภรณ์ถามด้วยความกังวลใจ ดวงตาอันไร้เดียงสาทำให้ชนุตต์เป็นบ้ามากขึ้น
“เธอมัวทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบเรียกหมออีก”
“ค่ะ ค่ะ” จรีภรณ์ตอบกลับอย่างไม่รู้ตัว แต่สายตาก็จ้องไปที่เขาอย่างจดจ่อ ชนุตต์เห็นว่าจรีภรณ์มองตัวเขาเองอย่างจดจ่อไม่ละสายตา ก็รู้สึกอย่างจะฉีกขาดเธอออก เขากัดเหงือกพูดว่า“ไม่ต้องมองแล้ว นังผู้หญิงบ้า เธออยากเห็นฉันปวดตายหรือไงเล่า”
พอได้ยินเสียงด่าทอของชนุตต์ จรีภรณ์ก็รู้สึกตัวทันทีและวิ่งหน้าแดงออกไปข้างนอก
หลังจากที่คุณหมอณัฏฐ์ตรวจชนุตต์อย่างละเอียดแล้ว ก็หันไปพูดกับชนุตต์อย่างลับๆว่า“ท่านชนุตต์ครับ หวังว่าท่านคงต้องควบคุมมันได้ต่อไปอีกสักนิดนะครับ แม้ว่ามันจะมีพลังกำลังวังชามาก แต่ตอนนี้มันยังคึงเจ็บอยู่ ท่านต่อรอสักหน่อยนะครับ ” พอพูดเสร็จก็มองจรีภรณ์ด้วยความงงงวยและคลุมเครือ
นายชนุตต์ผู้นี้เป็นเสาหลักของตระกูลธนะปรีดากุล ถ้าเขามีเรื่องอะไร ตามนิสัยอันรุนแรงของปู่เขา เกรงว่าขีดความสามารถทางการแพทย์ของตัวเองใกล้จะสิ้นสุดเสียแล้ว
ปัจจุบันโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นส่วนหนึ่งของบริษัทเอส.แอลกรุ๊ปจำกัดและยังเป็นอีกหนึ่งอุตสาหกรรมของตระกูลธนะปรีดากุลอีกด้วย
ท่านปู่ของชนุตต์เป็นคนที่มีบุคลิกภาพที่ดี แข็งแรง สายตาเฉียบแหลมราวกับจะฉีกเนื้อคน โดยเฉพาะอย่างยิ่งทุกๆครั้งที่เผชิญหน้ากับเขาเหมือนกับเผชิญหน้ากับกษัตริย์ ความเย็นที่ลึกลงไปเข้าไปในไขกระดูกทำให้ตัวเขาสั่น
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ มือที่สั่นเทาของเขาก็จะปาดเหงื่อที่ไหลออกมาบนหน้าผาก และดูท่าเขามีความจำเป็นที่จะโทรไปหาปู่เขา แต่รสนิยมของเขาซับซ้อนเหลือเกิน ผู้หญิงที่ไร้ความสนุกอย่างนี้ เขายังลงมือเอาได้
ตอนนี้ชนุตต์ไม่รู้เลยว่าคุณหมอณัฏฐ์จะมีความคิดของตัวเองอยู่ในใจแล้ว
เขารู้เพียงว่า การได้รับที่ยิ่งใหญ่ของเขาในวันนี้ก็คือการได้พบผู้หญิงที่งดงามคนนี้
การค้นพบครั้งนี้ทำให้ชนุตต์ไม่สามารถอยู่เฉยๆได้ เขาจะปล่อยกระต่ายน้อยสีขาวที่อยู่ข้างกายเขาไปได้อย่างไรเล่า
อ๊าย ไม่รู้เลยว่าจรีภรณ์จะเป็นอย่างไรถ้าใส่กระโปรงและแต่งตัวดีๆ หรือว่างานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ให้เธอไปงานเลี้ยงกับฉัน แล้วก็ถือโอกาสมอมเหล้าให้เธอเมาและมันก็จะเกิดเรื่องราวที่ดีบางอย่าง พอคิดถึงเรื่องนี้ ชนุตต์ก็รู้สึกตื่นเต้นข้างในขึ้นมาทันที
“พรุ่งนี้ไปร่วมงานเลี้ยงกับฉัน” ชนุตต์พูดกับจรีภรณ์ขึ้นมาทันที
“ไม่ได้ค่ะท่าน ฉัน…ฉันไม่ไปค่ะ งานแบบนี้ท่านไปหาคุณแขไปกับท่านดีกว่านะคะ” จรีภรณ์พอได้ยินเธอก็ไม่ยินยอมที่จะไป เพราะทุกครั้งที่ชนุตต์ไปเข้าร่วมงานเลี้ยง งานเต้นรำแบบนี้ เขามักจะชวนผู้หญิงคนอื่นที่สวยและมีชื่อเสียงไป ถ้าไปกับจรีภรณ์ก็คงขายขี้หน้า แต่แล้วทำไมจู่ๆวันนี้ถึงมาชวนเธอไป
“ก็ได้ ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปเธอก็ไม่ต้องมาทำงานแล้ว”ชนุตต์คุกคามแบบตีหน้าตาย
พอชนุตต์พูดจบ จรีภรณ์ก็ก้มหัวลงทันที
ตั้งแต่แรกเริ่ม ชนุตต์ก็รู้ถึงจุดอ่อนของเธอแล้ว อยู่กับเธอมาเป็นเวลานาน เธอดูเหมือนจะขาดแคลนเงินทองอย่างมาก แค่เสื้อผ้าดีๆสักตัวก็ไม่ซื้อ แต่กลับใส่เสื้อชุดทำงานตลอด
สิ่งนี้ทำให้ชนุตต์รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่ตอนนี้ชนุตต์กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ
已经是最新一章了
加载中
