ตอนที่ 6 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

ตอนที่ 6 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน ชนุตต์ค่อยๆได้เข้ามาพร้อมกับสายตาอันเหยียดหยาม สายตาอันเยือกเย็นทั้งข้างเหมือนกับเหยี่ยวที่กำลังจ้องทิตยาอยู่ จรีภรณ์มองเขาด้วยสายตาที่แสนเจ็บปวด เธอเองก็คิดไม่ถึงว่าชนุตต์จะออกมาช่วยเธอ ความรู้สึกในหัวใจราวกับมีความร้อน ไหลออกมา จริงๆแล้ว ชนุตต์รออยู่นานแต่จรีภรณ์ไม่กลับมาเท่านั้นเอง เขากำลังส่งเสียงในใจอย่างพึมพำ พอเขายืนขึ้นมาเพื่อหาจรีภรณ์ก็พบว่ามีผู้คนยืนมุงดู และความรู้สึกบอกเขาว่าจรีภรณ์กำลังแย่ ดังนั้นเขาจึงรีบๆวิ่งมาและเขาก็ได้ยินทิตยาถากถางจรีภรณ์แบบนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเขาเห็นสายตาอันดื้อรั้นของจรีภรณ์ ในใจของเขารู้สึกเหมือนโดนคมมีดทิ่มแทง หัวใจที่เจ็บปวดทำให้ เขาหายใจไม่ออก “ขอโทษผู้หญิงของฉันเดี๋ยวนี้“ ชนุตต์เงยหน้าขึ้นพร้อมพูดกับทิตยาอย่างเสียงแข็งโดยไม่ต้องสงสัย ทิตยาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เธอกลัวจนต้องไปหลบอยู่หลังชญาภาไม่กล้าออกมา ชญาภายืนพินิจพิเคราะห์และมองผู้ชายที่อยู่ข้างๆจรีภรณ์ โดยความขี้ขลาด “ท่านชนุตต์จะเสียงดังมากไปแล้วนะครับ” ตอนที่ รู้สึกอึดอัดใจ เสียงของจิรภาสก็ดังขึ้น การปรากฎตัวของเขา ทำให้ชญาภาเหมือนมีคนเข้ามาช่วยเหลือและรู้สึกว่าได้กระโจนเข้ามาในอ้อมกอดของเขาอย่างน่า สงสาร จิรภาสมองชนุตต์ด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ เมื่อสายตาของเขากวาดไปมองจรีภรณ์ที่อยู่ในอ้อมกอดของชนุตต์ สายตาที่ขุ่นเคืองก็ เริ่มปรากฏมาอย่างเล็กน้อยและความโกรธเดือดดาลก็เริ่มเปล่งประกายออกมา รัศมีออร่าของเขาหยุดยั้งทุกๆคน ทำให้ทุกคนประหลาดใจและใจหาย จรีภรณ์ยืนงงอยู่ในจุดที่เธอไม่เคยนึกถึง ตอนนี้ผู้ชายที่ทำให้เธอเจ็บปวดเข้ากระดูกดำได้มาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เอาเข้าจริงแล้ว เมื่อเธอมองไปที่ชญาภา เธอเองก็น่าจะคิดได้ว่าจริภาสก็ต้องอยู่ที่นี่ด้วย ตอนนี้เธอค้ดเพียงว่า เธออยากจะหนี หนีไปให้ไกล แต่มือของชนุตต์กลับจับที่ไหล่ของเธอจนเธอขยับตัวไม่ได้ ชนุตต์ยังคิดอีกว่าจรีภรณ์ขี้กลัวและเมื่อได้ดูแลหัวใจของเขาก็รู้สึกมั่นคงมากขึ้นและมองไปที่จริภาสด้วยสายตาที่เหยียดหยาม พร้อมกับว่าพูดว่า : “คุณจิรภาสปกป้องดีจริงๆเลยนะ แต่ผมไม่คิดว่าทุกคนในห้องนี้จะไม่มีตาดู” “แล้วท่าชนุตต์ล่ะครับเริ่มออกมาปกป้องตั้งแต่เมื่อไหร่ รสนิยมก็แปลกๆ” จิรภาสมองที่ชนุตต์อย่างเย้ยหยัน ชนุตต์ฟังที่จิรภาสพูดไม่รู้เรื่อง เขาคิดแต่เรื่องอย่างว่าและเขาก็พูดออกมาโดยไม่ได้คิดอะไรว่า “ผู้หญิงของผม เป็นเรื่อง ธรรมดาที่ผมจะต้องปกป้อง แต่คุณเองควรจะดูแลผู้หญิงของคุณ” จิรภาสไม่พูดอะไร สายตาจ้องมาที่จรีภรณ์อย่างโกรธเคือง โดยเฉพาะตอนที่มองเห็นมือของชนุตต์อยู่บนเอวของจรีภรณ์ และ เขาก็เดินตรงไปข้างหน้าไปที่ตรงหน้าของจรีภรณ์ “ขอให้คุณ ขอโทษว่าที่คู่หมั้นของผมด้วย” จรีภรณ์มองจิรภาสอย่างเย็นชาเหมือนกับตอนที่ถูกไล่ออกจากบ้านพร้อมกับถอยหลังไปหนึ่งก้าว และชนุตต์ก็ขวางอยู่ตรงหน้า จรีภรณ์ทันที ทั้งคู่เผชิญหน้า มองตากัน เปลวไฟในดวงตาก็ลุกโชนซ่านกระเซ็น บรรยากาศทั้งงานเลี้ยงนนี้ก็เงียบลงทันที ตอนที่พวกเขาเผชิญหน้ากัน ตาต่อตาฟันต่อฟันนั้นก็มีคนๆหนึ่งถือแก้วไวน์ผ่านมา “ฉันบอกเลยนะว่าฉันเป็นคนเชิญพวกคุณทั้งสอง จะพูดหรือจะทำอะไรไว้หน้าคุณตาณบ้าง พูดจบ เขาก็หยิบแก้วไวน์ยื่นให้แล้วก็ผ่านไป ตอนแรกก็รอที่จะเห็นผู้คนครึกครื้นนและมีการปรับความเข้าใจกันแต่ทั้งหมดกลับแตกแยกกัน ชนุตต์พูดนิ่งว่า : “คุณจิรภาส วันนี้คนเยอะ วันหลังจะไปเยี่ยมเพื่อขอคำแนะนำนะ ” “ได้เลย ตอนไหนก็มาได้ ” จิรภาสยิ้มแต่ตาก็ยังชำเลืองมองจรีภรณ์ ในตอนเย็น ชนุตต์เรียกคนขับรถให้พาจรีภรณ์กลับไป ระหวว่างทาง ชนุตต์ก็พูดหาจรีภรณ์ไม่หยุด แต่จรีภรณ์เองก็ไม่ได้สนใจอะไรเขา เธอนั่งรถอย่างนิ่งๆ เธอยังไม่หายตกใจกับเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เธอรู้ว่าวันนี้พบเจอจิรภาส เธออยาจะฆ่าเขาแต่เธอก็ทำไม่ได้ ตอนที่จะลงจากรถ ชนุตต์ดึงมือของจรีภรณ์แล้วพูดว่า “จรีภรณ์ คุณสวยมาก” ชนุตต์หายใจเข้าพร้อมกับจ้องไปที่จรีภรณ์ “จรีภรณ์ คืนนี้อย่าไปไหนนะ” “จรีภรณ์ คุณหอมมาก” ชนุตต์พูดจบก็อดไม่ได้ที่จะหันเข้าไปใกล้ๆ จรีภรณ์หันกลับมาและพบว่าชนุตต์เข้ามาใกล้ตัวเองอย่างต่อเนื่องและก็โกรธขึ้นมาทันที เธอเองนั้นเรื่องสำหรับวันนี้ก็กระทบ ต่ออารมณ์มากเกินพอแล้ว ยังมาเจอเรื่องอีตาแก่ที่เปลี่ยนความคิดและคิดไม่ถึงว่าจะเป็นไอบ้ากามมาลวนลามตัวเธออีก : “คุณ ให้ฉันลงจากรถเดี๋ยวนี้ มิฉะนั้นฉันจะแจ้งความ ” “จรีภรณ์ อย่าเอะอะไปหน่า” จิรภาสนั่งอยู่ในรถ สายตาของเขาจ้องเข้าไปที่คนที่อยู่ในรถ พอดูจากด้านนนอก เขาทั้งคู่ก็ดูเหมือนกำลังจู๋จี๋กันอยู่ ซึ่งมันทำให้เขาอึดอัด ในใจของเขาก็คิดถึงและห่วงใยจรีภรณ์ ตามหาเธอแต่ว่าเธอกลับมีชีวิตที่ดี หลังจากเลิกรากันไปก็ไปอยู่กับผู้ชายที่ดีและดูแล ได้ดี มันก็ได้อยู่ที่จะหาคนเข้ามาอยู่ในชีวิต แต่ไม่ใช่หาคนที่สำมะเลเทเมาแบบนี้ จริงๆแล้วเธอเองก็ไม่รู้เลยว่าเธอกำลังเล่นกับ ไฟ จรีภรณ์ เธอไร้ความรู้สึกจริงๆด้วย จิรภาสมองดูอยู่ตอนนั้นก็รู้สึกทุกข์ทรมานใจ เขากลัวจะควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้วไปพาเธอออกมาและเมื่อสตาร์ทรถ รถก็ออก จากตรงนี้อย่างรวดเร็ว