ตอนที่ 13 ได้เจอเพื่อนเก่า

ตอนที่ 13 ได้เจอเพื่อนเก่า ด้านข้างของเขามีจิรภาสยืนอยู่ กำลังจ้องมองอย่างเอาเป็นเอาตาย เมื่อสายตาของเขาเห็นสภาพจรีภรณ์ ในสายตาของเขาเยือกเย็นราวกับจะฆ่าคนได้ สัญชาตญาณของจรีภรณ์คือต้องหนี เป็นตายร้ายดียังไงต้องไม่ให้จิรภาสเห็นเธอในสภาพนี้ แต่ตรีภพกลับเดินไปข้างหน้าแล้วดึงมือเธอ การกระทำของเขาต่างทำให้คนอื่นตื่นตะลึง โดยเฉพาะมิลินเลขาของเขา! ภายใต้ฝูงชน มีเขานายกเทศมาตรีคนเดียวที่ไปสัมผัสมือของหญิงสาว ทำให้ผู้คนต่างคิดว่าเป็นการไม่สมควรเป็นอย่างมาก แต่ตรีภพไม่สนใจใครทั้งนั้น เอาแต่จ้องลูกสาว ไม่เจอมาหลายปี เธอดูซูบผอมไปมาก ดูแล้วใบหน้าแทบไม่เปลี่ยนไปเลย ดวงตาของเขาเริ่มมีน้ำไหลออกมา จรีภรณ์ไม่ได้ปฏิเสธ เธอคิดไม่ถึงว่าจะเจอตรีภพที่นี่ เธอจำได้ว่าครั้งล่าสุดที่ได้พบกับพ่อน่าจะเป็นสามปีก่อน สามปีก่อนเขายังองอาจห้าวหาญอยู่เลย แต่ตอนนี้ไม่เจอแค่สามปีเขาก็แก่ลงจนแทบจะจำไม่ได้แล้ว นี่ถ้าเป็นเหมือนเมื่อก่อน จรีภรณ์คงไม่สามารถไปมาหาสู่กับเขาได้แม่แต่น้อย ต่างคนต่างไป แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้ลูกสาวของเขาจะไม่หนีไป แถมดวงตาที่มองมายังเขายังมีความห่วงใยอยู่ในนั้น การเปลี่ยนแปลงนี้ทำให้ตรีภพดีใจมาก ตั้งแต่เขานำนพนาสองแม่ลูกเข้ามา ลูกสาวของเขาคนนี้ก็ย้ายออกจากบ้านไปอาศัยอยู่ตัวคนเดียวในบ้านหลังเก่าของแม่ ตรีภพก็เคยไปหาจรีภรณ์ที่นั่น แต่ทุกครั้งก็ถูกกีดกันไม่ให้เข้าไป แถมยังกล่าวเตือนเขาอย่างรุนแรงว่าหลังจากนี้ไปเธอจะไม่มีพ่อคนนี้อีก ถ้าหากเขามาอีกล่ะก็ เธอก็จะย้ายไปที่อื่นไม่ให้เขาหาไม่เจอได้อีก ตรีภพเข้าใจลูกสาวเป็นอย่างดี เธอมีนิสัยที่เหมือนกับแม่ของเธอ เลยไม่กล้าไปหาเธออีก เพียงแค่มองดูเธออย่างเงียบๆ ต่อมา จรีภรณ์แต่งงานกับจิรภาส ตอนที่แต่งงาน เขาก็อยากเป็นคนที่จะจูงมือลูกสาวของเขาเองส่งให้ผู้ชายอื่น น่าเสียดายที่ มันเป็นแค่ความเพ้อฝัน เมื่อเขารู้ว่าลูกสาวของเขาบอกกับคนอื่นว่าเธอไม่มีพ่อไม่มีแม่ หัวใจของเขาก็เหมือนจะแตกสลาย เจ็บปวดจนนอนไม่หลับทั้งคืน เธอยังเกลียดเขาอยู่ เธอคิดว่าเขาเป็นคนที่ทำให้แม่ของเธอต้องตาย เธอเอาการตายของแม่เธอโทษว่าเป็นความผิดของเขาทั้งหมด ต่อมา เขาได้ยินข่าวว่าเธอหย่าแล้ว ที่แท้เธออยู่อย่างยากลำบาก แม่สามีคิดว่าเธอเป็นคนจนๆคิดแต่คบหาคนรวยยิ่งดูถูกเธอมากขึ้น ตรีภพหาจรีภรณ์จนเจอ เสนอว่าจะพาเธอกลับมา แต่จรีภรณ์ยังตัดเยื่อใยดังเช่นเมื่อก่อน บางทีตรีภพยังคิดอยู่ว่า ถ้าหากพวกนั้นรู้ว่าจรีภรณ์เป็นลูกสาวของเขา ลูกสาวของเขาที่แต่งงานกับบ้านจิรภาสไม่ได้เอาเปรียบพวกเขา ผลสุดท้ายยังจะเป็นแบบนี้อยู่มั้ย แม่สามีของเธอจะไม่กลั่นแกล้งเธออีกใช่ไหม แต่ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของตัวเอง เป็นเขาที่ทำร้ายหัวใจของลูกสาว หลังจากที่เธอหย่าแล้วเขาก็เสนอให้เธอกลับมา เขาพยายามที่จะชดเชยให้เธอ แต่ว่าตอนนั้นจรีภรณ์เพียงแค่มองเขาแวบเดียวก็จากไปแล้ว ตรีภพจ้องมองจรีภรณ์ ในดวงตาเต็มไปด้วยความละอายใจต่อลูกสาว ในขณะนั้น มิลินเลขาที่อยู่ข้างกายเขาก็ทำเสียงกระแอม เตือนขึ้นมาหนึ่งประโยค ตรีภพมีสติกลับมา เห็นว่าสถานการไม่ค่อยดี ทุกคนยังจ้องมองอยู่ เขาหันกลับมามองผู้กำกับธนัทที่โดนต่อยจนหน้าตาฟกช้ำดำเขียว คิ้วขมวด “เกิดเรื่องอะไรขึ้น” ชนุตต์มองตรีภพ รู้ว่าตอนนี้มีนายกเทศมนตรีอยู่ เขาจึงรู้ว่าไม่ควรจะทำเรื่องที่ไม่ดี จึงใจเย็นลงแล้วกล่าวว่า “ไม่มีเรื่องอะไร แค่ผู้กำกับธนัทลวนลามแฟนผม เพียงแค่สั่งสอนเขานิดหน่อยเท่านั้น” “โอ้?” ตรีภพหันกลับมามองชนุตต์ เห็นได้ชัดว่ายังไม่หายจากความปีติยินดีที่ได้เจอลูกสาว “นายกเทศมนตรีตรีภพ” ผู้กำกับธนัทเรียกอย่างประจบ ปกติความสัมพันธ์ของเขากับนายกเทศมนตรีตรีภพก็ไม่เลว หวังว่าจะอาศัยบารมีเขาทำเรื่องใหญ่ให้เป็นเรื่องเล็ก ตรีภพเป็นข้าราชการมานานหลายปีไม่ใช่เขาดูไม่ออกว่าผู้กำกับธนัทต้องการสื่อถึงอะไร ตอนที่เขาเพิ่งจะพูด คำพูดของชนุตต์ก็ลอยเข้าหูของเขา “นายกเทศมนตรีตรีภพคงไม่ปกป้องหรอกนะ”ชนุตต์มองเขาแล้วยิ้ม เขามองดูจรีภรณ์ที่ยืนอยู่ข้างกายชนุตต์ ในสมองเบลออยู่พักหนึ่ง เขาจึงมีการตอบสนองกลับมา ที่แท้คนที่ถูกล่วงเกินคือลูกสาวของเขา การปรากฏนี้ทำให้ตรีภพสับสนขึ้นมาทันที ถ้าเป็นปกติ เขาอาจจะสามารถช่วยกู้หน้าให้กับผู้กำกับธนัทก็ได้ แต่ว่าตอนนี้ เฒ่าหัวงูนี่ถึงกับทำร้ายร่างกายลูกสาวของตัวเอง! ตอนนี้เขาพึ่งจะสังเกตเห็นเสื้อของจรีภรณ์ถูกฉีก รวมทั้งรอยแดงที่คอ เขาสุดจะทนแล้ว จึงถามอย่างโกรธเกรี้ยวว่า “ผู้กำกับธนัทไม่เห็นนายกเทศมนตรีตรีภพอยู่ในสายตาหรอ?” “ท่านนายกเทศมาตรีตรีภพ พวกเราก็แค่หยอกล้อกัน ผมคิดว่าคุณคงไม่ถือสาหรอกใช่มั้ย!”ผู้กำกับธนัทยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “ผู้กำกับธนัทอุกอาจจริงๆ ทำไมหยอกล้อกันดีๆจู่ๆก็ฉีกเสื้อแฟนฉันล่ะ” นายกเทศมาตรีตรีภพยังไม่ทันได้พูด ชนุตต์ก็ตัดหน้าซักถามไปก่อน ความโกรธแค้นในดวงตาราวกับจะแผดเผาเขาให้ตาย “ผู้กำกับธนัท คุณจะอธิบายยังไง? ” ตรีภพหน้าเคร่งขรึมอย่างน่าเกรงขาม “ดี ดีมากเลย เห้อ !” ผู้กำกับธนัทคิดไม่ถึงว่านายกเทศมนตรีตรีภพจะไม่ไว้หน้าเขา หน้าแก่ๆก็แดงก่ำ และรีบวิ่งออกไป