已经是第一章了
ตอนที่ 15 มือที่สาม
ตอนที่ 15 มือที่สาม
“ไม่ดีเหรอ? มีอะไรไม่ดี ” ชนุตต์ย้อนถาม“คนที่ควรก่อเรื่องให้เราก็ก่อไปหมดแล้ว ตามนิสัยของผู้กำกับธนัท ถึงแม้ฉันจะไปขอทาเขา เกรงว่าเขาก็ไม่ยอมยกโทษให้ฉันอย่างง่ายๆหรอก”
“แต่ว่าตอนนี้เราก็ไม่ควรไปแตะต้องเขาที่ดินเขตตะวันออกผืนนั้นพวกเรายังไม่ได้มา
ทางด้านจิรภาสมีนายกเทศมนตรีตรีภพเป็นเบี้ยต่อรอง ส่วนไพ่ตายของพวกเราคือผู้กำกับธนัท” เมษากำลังวิเคราะห์เหตุผล
“ผลที่หาเรื่องฉันนั้นแกยังไม่รู้หรอ”ชนุตต์หัวเราะเยาะ “เรื่องนี้คุณไปจัดการให้เรียบร้อย”
เมษาคอบแค่อึมแล้วไม่พูดอะไร วิธีการของคุณชายใหญ่เขาย่อมรู้ดีกว่าคนอื่น ภายนอกดูแล้วคุณชายใหญ่ทำตัวไร้สาระไปวันๆ มั่วผู้หญิงตลอด แต่ความจริงแล้วเขาเป็นคนที่รับมือยากมากคนหนึ่ง
ชนุตต์ไม่ค่อยสบายใจโดยเฉพาะรูว่ารอยช้ำบนคอของจรีภรณ์นั้นผู้กำกับธนัทไม่ได้เป็นคนทำ
เขาอดทนต่อแรงกระตุ้นที่จะโทรหาจรีภรณ์
“แกช่วยไปสืบหน่อย ดูว่าช่วงนี้จรีภรณ์ได้ไปแตะเนื้อต้องตัวกับใครไหม”
“ครับ”
ตอนค่ำ จรีภรณ์กลับมาถึงบ้าน ทำให้คุณยายดาลิสตกใจเป็นอย่างมาก “จรีภรณ์หลานเป็นอะไร โดนรังแกมาหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรคุณยายดาลิสหนูแค่หกล้มเล็กน้อย”
“หกล้มหรอ?” คุณยายดาลิสมองจริภรณ์อย่างปวดใจ “ผุ้หญิงตัวคนเดียวอยู่ข้างนอกมันลำบากมากแล้ว หนูต้องดูแลตัวเองดีๆน่ะ อย่าฝืนตัวเองเกินไป”
“ค่ะ หนูรู้แล้ว” จรีภรณ์มองคุณยายดาลิสอย่างซาบซึ้ง ถ้าหลายปีนี้ไม่มีท่านคอยช่วยเหลือ เธอก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าจะเป็นอย่างไร
ทันใดนั้นก็มีเงาคนวิ่งออกมาจากห้อง “แม่”
“ตะวันเด็กดีแม่ไม่อยู่บ้าน ตะวันเชื่อฟังคุณยายดาลิสหรือเปล่า” จรีภรณ์อุ้มตะวันขึ้นมาลูบหัวเบาๆ
“ตะวันเป็นเด็กดี ตะวันเชื่อฟังเป็นอย่างดี” เจ้าตัวเล็กเหงยหน้าขึ้นมาพูดอย่างเอาใจ อะไรจะขี้อ้อนขนาดนี้จริภรณ์และคุณยายดาลิสแซวหัวเราะฮาๆขึ้นมา
จรีภรณ์มองดูเด็กน้อยน่ารักในอ้อมแขน ก็รู้สึกว่าความทุกข์ทุกอย่างในวันนี้ละลายหายไปจนหมด
วันที่สอง ตอนบ่ายเทพวีก็มานัดจรีภรณ์ออกไปและบอกว่าบริษัทมีปาร์ตี้ ต้องการให้เธอช่วยเลือกชุดหน่อย
“จรีภรณ์คุณคิดว่าชุดนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” เทพวีชี้ไปที่ชุดเดรสเปิดไหล่สีน้ำเงิน จรีภรณ์ส่ายหน้า งานปาร์ตี้ของบริษัทคงจะค่อนข้างยิ่งใหญ่ ชุดแบบนี้แม้ว่าจะรัดรูปร่างกายอันอ่อนช้อยของเทพวี แต่ว่าในโอกาสแบบนั้นไม่เหมาะที่จะสวมชุดที่น่ารัก แต่ถ้าเป็นตอนทำงานแบบปกติถึงจะเหมาะ
จรีภรณ์เดินดูรอบ ๆ ร้านค้าแล้วชี้ไปที่ชุดเดรสสีม่วงและพาเธอไปลอง
ในตอนนั้นเองชญาภาที่อยู่ในห้องลองชุดก็ออกมา เทพวีตะลึงและพูดเยาะเย้ยถากถางขึ้นทันที “โอ้ย ! สังคมตอนนี้เหลือเชื่อจริง ๆ แม้แต่คนที่แย่งสามีคนอื่นยังกล้าออกมาเปิดเผยอย่างไม่อาย”
เสียงเทพวีสูงมากคนในร้านทั้งหมดล้วนแต่หันมามอง ชญาภากัดฟันแต่ไม่พูดอะไร ต้องรู้ก่อนว่าตอนนี้เธอเป็นผู้หญิงมีฐานะสูง โดยปกติแล้วเธอจะไม่สามารถมาด่ากลับไปเหมือนผู้หญิงปากร้าย
แต่ว่าเทพวีไม่ยอมปล่อยเธอ โดยเฉพาะเมื่อเห็นชุดสีชมพูที่ชญาภาใส่แล้ว ทันใดนั้นก็เหมือนจะหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล “จะว่าไปแล้วก็ใช่ถ้าหากไม่แต่งตัวให้สวย ๆ จะมีปัญญาที่ไหนไปอ่อยผู้ชายใช่ป่ะ” ประโยคนี้ก็เป็นการประชดประชัน ใบหน้าของชญาภาแดงกล่ำ
อารมณ์ของเทพวีจรีภรณ์ก็รู้อย่างดี เธอรีบดึงมือเทพวีไม่ให้เธอพุดอีก แต่ว่าเทพวีมีหรือจะยอมรามืออย่างง่ายดาย ตะโกนด่าทออยู่ตลอด
ความรักของจรีภรณ์และจิรภาสเธอก็เคยเป็นพยาน ตอนนั้นยังเป็นเธอไปเป็นแม่สื่อให้พวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นจิรภาสก็ยังไม่ได้เป็นประธานไม่เหมือนตอนนี้ที่มีอำนาจล้นเหลือ แต่จรีภรณ์ยังยอมไปคบกับจิรภาส
ความจริงแล้วคนที่ชอบจรีภรณ์นั้นก็มีไม่น้อย อีกทั้งคนที่ตามจีบเธออยู่นั้นยังมีทายาทของบริษัท เอส. แอลกรุ๊ปจำกัด แต่อย่างไรก็ตามก็ถูกจิรภาสทำสำเร็จจนได้ ตอนนั้นก็กลายเป็นเรื่องดีเรื่องหนึ่งในโรงเรียน
แต่พวกเขาแต่งงานยังไม่ถึงปีผู้ชายคนนี้ก็ทิ้งจรีภรณ์ สุดท้ายเมียน้อยก็มาเป็นเมียหลวง แล้วเมียหลวงโดนไล่ออก
เรื่องนี้ทำให้เทพวีแทบจะระเบิดออกมา ตอนนี้ได้เจอชญาภาที่นี่ ปากของเขาเหมือนไปกินพริกเผ็ด ๆ มายังไงยังงั้นราวกับจะพ้นไฟออกมาได้
ชญาภาเห็นเทพวีพูดกระแทกแดกดันในใจก็โกรธจนจะยิงฟัน แต่เห็นได้ชัดว่าโกรธมากแต่ยังต้องทำเป็นยิ้ม
ขณะนั้นเองเธอก็เห็นจิรภาสเดินเข้ามา ชญาภายิ้มเก็บอาการอย่างสงบเสงี่ยม
จิรภาสไม่ใช่คนคบง่าย และก็ไม่ใช่ว่าคนไหน ๆ ก็มาหาเรื่องได้ เทพวีที่โกรธจนขาดสติ ถึงเวลาเธอแค่ต้องเอาความโกรธไปลงที่จิรภาส ด้วยนิสัยของเขาถึงเวลานั้นต้องยุจรีภรณ์แน่
ว่าแล้วชญาภาก็เดินไปควงแขนจิรภาสอย่างสนิทสนมทันที เสียงออดอ้อนที่ทำให้คนอยากจะบ้า
“พี่จิรภาส สวยไหม?”
“สวย” จิรภาสกวาดสายตาไปที่จรีภรณ์และเทพวี รู้สึกประหลาดใจที่พวกเธอมาอยู่ที่นี่ได้ แต่ว่าดูจรีภรณ์จะไม่มองเขาอยู่ในสายตา เขาข่มใจไว้ราวกับกลืนข้าวปั้นกลืนไม่ได้คายไม่ออก เขางอลแล้วจึงหันกลับมามองชญาภาและพูดอย่างอบอุ่น
已经是最新一章了
加载中
