ตอนที่ 21 เข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่า

ตอนที่ 21 เข้าใจอะไรผิดแล้วหรือเปล่า พอเลิกงานตอนบ่าย จรีภรณ์มองจากไกล ๆ ก็เห็นรถคันหนึ่งจอดอยู่ตรงข้าม! พอเธอเข้ามาใกล้ตรีภพก็ลงมาจากรถ “จรีภรณ์” “ทำไมเป็นคุณอีกแล้วล่ะ” จรีภรณ์คิ้วขมวดมองตรีภพ เห็นได้ชัดว่าไม่พอใจกับการมาของเขา ตรีภพหัวเราะขึ้นอย่างขมขื่น แม้ว่าจะมีอำนาจยศถาบรรดาศักดิ์ในราชการก็ตาม อยู่ที่บ้านก็เป็นผู้นำที่พูดคำไหนคำนั้น แต่เมื่อมาอยู่ต่อหน้าลูกสาวคนโต เขาก็ต้องกลายมาเป็นประจบเอาใจ “จรีภรณ์ที่พ่อมาเพราะมีเรื่องอยากจะคุยกับลูก” “ไม่มีอะไรที่ต้องคุย นายกเทศมนตรีตรีภพเชิญกลับไปเถอะ!” จรีภรณ์ตัดคำพูดของเขาอย่างเบื่อหน่าย แล้วหันหลังเดินกลับ แต่ก้าวยังไม่ถึงสองก้าวก็ถูกตรีภพดึงมือไว้ “จรีภรณ์ พ่อมาหาครั้งนี้เพื่อจะคุยเรื่องโครงการกับลูก” หลายวันมานี้ตรีภพอยู่บ้านพิจารณา ควรที่จะทำอะไรสักอย่างเพื่อลูกสาวหรือเปล่าแล้วก็คิดถึงชนุตต์ ครั้งที่แล้วที่โรงแรมลูกสาวถูกรังแก ชนุตต์ยังออกหน้าให้อย่างห้าวหาญดูเหมือนว่าเขาจะเป็นห่วงลูกสาวตัวเองมาก ไม่งั้นคงไม่บาดหมางกับผู้กำกับธนัทเพื่อเธอ ถ้าหากลูกสาวอยู่ด้วยกันกับเขาล่ะก็ เขาก็ไม่คัดค้าน และยังจะช่วยเขาทำเกี่ยวกับเมืองทางทิศตะวันออกผืนนั้น พอได้ยินว่าพูดถึงเรื่องโครงการท่าทีของจรีภรณ์ก็เริ่มเปลี่ยน ความจริงเรื่องของผู้กำกับธนัท จรีภรณ์ก็รู้สึกอยู่ว่าเรื่องนี้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเธอ ตอนบ่ายวันนี้ เธออยู่ตรงประตูได้ยินเมษากับชนุตต์คุยกัน ความหมายประมานว่า เรื่องผู้กำกับธนัทชนุตต์เป็นคนทำ เป้าหมายดูเหมือนว่าจะเพื่อแก้แค้นแก้แค้นให้กับเธอ แต่ด้วยวิธีนี้ เมืองทางทิศตะวันออกผืนนั้น ก็คงจะหมดหวังที่จะได้มา ต้องรู้ว่า เนื้อชิ้นนี้มีหลายคนที่จ้องมองอยู่ แต่ว่าปัจจุบันมีแค่ตระกูลของจิรภาสกับตระกูลของชนุตต์ ที่ทรงอิทธิพลมากที่สุด แต่จิรภาสเป็นลูกเขยของนายกเทศมนตรีตรีภพ เรื่องโครงการนี้ก็มีชัยไปกว่าครึ่งแล้ว แต่ว่าชนุตต์กลับไม่ใช่คนที่จะยอมแพ้แต่ไหนแต่ไรแล้ว เพื่อโครงการนี้จึงส่งของขวัญสร้างความสัมพันธ์ สุดท้ายก็ไม่ง่ายที่จะเอาผู้กำกับธนัทมาร่วมมือ แต่สุดท้ายยังถูกจรีภรณ์ทำเสียเรื่องอีก ต่อมาเมษาก็ส่งเงินสิบล้านให้ผู้กำกับธนัทเป็นสินบนอีก แต่ว่าผู้กำกับธนัทกลับรับเงินแล้วไม่ทำงาน นี่ทำให้ชนุตต์แทบจะอาเจียนเป็นเลือด ในใจก็รู้ที่จริงครั้งที่แล้วก็ทำให้เขาขุ่นเคืองจะตายอยู่แล้ว จริง ๆ ถ้าเดิมทีสามารถสานความสัมพันธ์ กับผู้กำกับธนัทได้ล่ะก็ ชัยชนะก็อยู่แค่เอื้อม แต่น่าเสียดายที่มันจบแล้ว อีกทั้งสุดท้ายชนุตต์ก็ยังไปแก้แค้นเพื่อจรีภรณ์อีก จึงตกกระไดพลอยโจร ทำผู้กำกับธนัทต้องลงจากอำนาจ เมืองทางทิศตะวันออกสำคัญกับชนุตต์มากขนาดไหนจรีภรณ์รู้ดี ตั้งแต่เริ่มชนุตต์ก็เตรียมพร้อม มองดูเนื้อกำลังจะเข้าปากแต่ก็บินหายไปเสียแล้ว นั่นทำให้จรีภณ์โทษตัวเองสุดๆ แต่ว่าตอนที่ทำงานวันนี้เธอก็ไม่เห็นว่าชนุตต์จะมีเรื่องที่ไม่สบายใจแต่อย่างใด แต่จะว่าไปแล้วเรื่องนี้ก็ยังเป็นเพราะเธอ ถ้าหากเธอสามารถช่วยได้ล่ะก็ เธอก็จะไม่นิ่งดูดายอย่างแน่นอน เดิมทีเธอกำลังคิดว่าจะช่วยอย่างไรดี จู่ๆ คำพูดของตรีภพก็ดังขึ้น เตือนจรีภรณ์ ด้วยฐานะของตรีภพขณะนี้ ถ้าหากช่วยได้จริง ๆ ล่ะก็ ก็จะดีสุดๆไปเลย ว่าแล้วเธอก็มองไปที่ตรีภพด้วยสายตาที่อ่อนโยนขึ้น การเปลี่ยนแปลงของลูกสาว ทำให้ตรีภพดีใจเป็นอย่างมาก และอยากให้จรีภรณ์ขึ้นรถและพาเธอไปกินข้าว กินไปด้วยคุยไปด้วย “พูดที่นี่เถอะ ตอนค่ำฉันยังมีธุระ!” จรีภรณ์ปฏิเสธโดยสัญชาตญาณ ตรีภพก็ไม่พูดไร้สาระ บอกจรีภรณ์อย่างชัดเจนว่าเขาช่วยได้ และรับประกันว่าชนุตต์จะต้องชนะการประมูล ประโยคนี้ทำให้จรีภรณ์ดีใจอยู่ไม่น้อย แต่ว่าดีใจก็ดีใจ เธอยังคงบอกตรีภพอย่างมีสติ “ไม่ต้องช่วยก็ได้ ถึงเวลานายกเทศมนตรีตรีภพเพียงแค่มีความยุติธรรมก็พอแล้ว!” สำหรับความต้องการของจรีภรณ์ตรีภพพยักหน้าหลายครั้ง ท้ายที่สุดตรีภพก็อธิบายเกี่ยวกับ ปัญหารายระเอียดของการประมูลที่มากมายให้จรีภรณ์ฟังอีก จรีภรณ์ก็ค่อยๆเขียนจดลงไป สายตาที่เห็นว่าจะค่ำแล้ว ตรีภพจึงเสนอว่า จะพาจรีภรณ์ไปทานอาหารเย็น แต่แค่พึ่งพูดยังไม่ทันไร ใบหน้าของจรีภรณ์ก็บึ่งตึง และผลักประตูลงจากรถทันที ไม่แม้แต่หันกลับมามอง ตรีภพเห็นท่าทีที่แข็งกร้าวของลูกสาวก็ถอนหายใจยาว ทว่า ฉากนี้ก็ถูกชนุตต์ที่ออกมาจากบริษัทเห็นเข้าพอดี เขาจึงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แล้วตามไปดึงแขนจรีภรณ์ให้หยุด จรีภรณ์ที่จู่ๆก็ถูกเขาทำให้ตกใจ “ชนุตต์คุณทำอะไรน่ะ” “ผมทำอะไร คุณพูดสิผมทำอะไร ถ้าไม่ใช่ว่าผมพึ่งจะเห็นด้วยตาของตัวเอง ผมคงไม่รู้ว่าที่แท้คุณเป็นผู้หญิงแบบนี้” “นี่คุณกำลังพูดอะไรน่ะ?” จรีภรณ์มองเขาอย่างประหลาดใจ “ผมพูดอะไรเหรอ ได้จรีภรณ์ ผมถูกคุณหลอกจริง ๆ นับว่าผมมองคุณผิดไป!” ชนุตต์สะบัดแขนของจรีภรณ์ออกอย่างโกรธแค้น ดูเหมือนว่าเธอจะทำเรื่องอะไรที่ผิดต่อเขาแล้วยังไงยังงั้น “คุณป่วยหรือเปล่า?” “ผมป่วยเหรอ? เหอะๆ” ชนุตต์มองจรีภรณ์แล้วหัวเราะเยาะ “คุณก็เสแสร้ง เสแสร้งต่อไป ผมจะดูว่าคุณจะเสแสร้งได้ถึงเมื่อไหร่!” “ฉันเสแสร้งอะไร?” จรีภรณ์จ้องชนุตต์ตาเขม็งอย่างจะบ้าคลั่ง “คุณพูดมา เขาบีบบังคับคุณอยู่หรือเปล่า คุณวางใจ ถ้าหากเขาบีบบังคับคุณล่ะก็ ผมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด ทำให้เขาไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ได้อีกต่อไป ตำแหน่งนายกเทศมนตรีของเขาต้องต้องสิ้นสุดเหมือนกัน!” ชนุตต์จ้องมองจริภรณ์ ในที่สุดคนแก่คนนี้ก็ไม่ได้เลือกเขาจนได้ นี่ทำให้หัวใจของเขารู้สึกว่าถูกสบประมาทเหยียดหยามเป็นอย่างมาก ขณะนั้นเอง ก็จะดึงจรีภรณ์ไปหาตรีภพ จรีภรณ์ไม่อยากเสียเวลากับเขาที่นี่ และขี้เกียจอธิบายกับเขา แต่วันนี้ชนุตต์ราวกับคนเสียสติยังไงยังงั้น ดึงดันที่จะดึงมือจรีภรณ์ ในที่สุดจรีภรณ์ก็สุดที่จะทนและตบไปที่หน้าของชนุตต์ “คุณ เพื่อชายแก่คนนั้นถึงกับตบผมเลยเหรอ?” ชนุตต์กุมหน้ามองไปที่จรีภรณ์อย่างประหลาดใจ “ฉันจะตบคุณแล้วจะทำไม คุณชนุตต์ฉันจะบอกคุณเอาไว้ว่าระหว่างพวกเราไม่ใช่ความสัมพันธ์ในแบบที่คุณคิด!” “ไม่ใช่ความสัมพันธ์แบบนั้นแล้วทำไมคุณลงมาจากรถของเขาล่ะ?” ชนุตต์ถามกลับ “แล้วมันธุระกงการอะไรของคุณ” “ไม่ได้ คุณเป็นแฟนผม ใครก็อย่าได้คิดพรากคุณไปจากผม ใครกล้าแตะต้องผู้หญิงของผม ผมจะทำให้มันตายทั้งเป็นอย่างแน่นอน!” ชนุตต์เพียงแค่คิดถึง ตรีภพจับมือจรีภรณ์เมื่อกี้ ความโกรธของเขาก็เดือดพล่านขึ้นมาทันที จรีภรณ์เห็นชนุตต์ไม่มีเหตุผลแบบนี้ ก็ร้องไห้แบบไม่มีน้ำตา “ใครเป็นแฟนคุณ ฉันเคยพูดเหรอ?” “ไม่สนว่าคุณจะเคยพูดหรือไม่เคยพูด ยังไงซะ คุณก็คือแฟนผม ผมบอกว่าใช่ คุณก็ต้องใช่ ” ชนุตต์เล่นแง่อย่างไม่มีใครเทียบได้ ระดับความหน้าด้านนั้นยากที่จะจินตนาการได้ “คุณพูดมาเถอะ คุณจะอยู่กับเขาหรือเลือกผม แต่ว่าผมจะบอกคุณไว้ ถ้าหากคุณกล้าอยู่กับเขาผมไม่ปล่อยเขาไว้แน่” “คุณ” จรีภรณ์กระทืบเท้าด้วยความโกรธ “เขาเป็นพ่อของฉัน!” “อะไรนะ? คุณพูดอะไร?” ชนุตต์จ้องจรีภรณ์ตาเขม็ง ทำไมดูแล้วไม่เห็นจะเหมือนเลย คิดขึ้นได้ในเขตบ้านเก่าที่จรีภรณ์อยู่ ดูเหมือนว่าแปปเดียวเขาก็เข้าใจ “คุณ แม่คุณเป็นเมียน้อยเหรอ?” “แม่คุณสิเมียน้อย?” จรีภรณ์เปลี่ยนเป็นสายตาที่เหยียดหยาม ความคิดของชนุตต์ผู้นี้ไม่เหมือนคนปกติทั่วไป เธอยอมรับจริง ๆ “งั้นทำไมคุณย้ายออกมาล่ะ ผมจำได้ว่านายกเทศมนตรีตรีภพ มีเมียและลูกสาวไม่ใช่เหรอ?” ชนุตต์ถามกลับ “ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ และเรื่องนี้ไม่ใช่ว่าจะอธิบายให้เข้าใจได้ในเวลาสั้นๆ คุณไม่ต้องถามแล้ว!” จรีภรณ์ขี้เกียจอธิบายให้เขาฟัง ไว้ค่อยคุยกับเขาภายหลัง “วันนี้เขามาหาฉันก็เพื่อที่จะคุยเรื่องการประมูล ดังนั้น ครั้งนี้ฉันช่วยคุณ แล้วคุณก็ต้องช่วยฉันเก็บเป็นความลับด้วย!” “จรีภรณ์ ดังนั้น เมื่อกี้เพื่อผมแล้วคุณถึงไปหานายกเทศมนตรีตรีภพให้ช่วยเหรอ ทั้งหมดนี่เพื่อผมใช่ไหม? ” สายตาชนุตต์ลุกวาวจ้องมองจรีภรณ์ คิดว่าความคิดของตัวเองถูกต้อง แท้ว่าจรีภรณ์ไม่ได้ตอบรับ แต่ว่าจิตใต้สำนึกของเขาคิดว่าจรีภรณ์เป็นลูกนอกสมรส ปีนี้สามารถเอาเรื่องที่ตนเองเป็นลูกนอกสมรสพูดออกมา จะว่าไปแล้ว เมื่อกี้เขาเห็นชัดๆว่าตรีภพจับมือจรีภรณ์พยายามพูดประจบเอาใจทุกวิถีทางอะไรสักอย่าง จะยังไงเขาก็คิดว่าตัวเองต้องขอโทษจรีภรณ์และแม่ของเธอจริง ๆ ในใจเต็มไปด้วยความละอาย จรีภรณ์เกลียดเขาไม่อยากยอมรับเขาก็ไม่แปลก แต่ว่าจรีภรณ์กลับทำเพื่อเขา ไม่นึกว่าจะไปประนีประนอมขอให้ตรีภพช่วย ว่าแล้วชนุตต์ก็รู้สึกตื้นตันใจ จรีภรณ์หันกลับมามองราวกับว่าเห็นชนุตต์เป็นโรคประสาทยังไงยังงั้น ในในก็สับสน นี่เขาทำให้ชนุตต์เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า? แต่เธอกำลังจะอธิบาย กลับถูกชนุตต์ดึงเข้าไปกอดอย่างรวดเร็ว “จรีภรณ์ คุณวางใจ ผมไม่พูดออกไปแน่นอน ผมคิดไม่ถึงว่าผมจะสำคัญกับหัวใจของคุณขนาดนี้!” จิตใต้สำนึกของจรีภรณ์อยากจะดิ้นรนขัดขืน แต่กลับไม่อยากถูกชนุตต์กอดแน่นกว่าเดิม “ปล่อยเธอนะ!” ขณะนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้น!