ตอนที่ 24 ทำให้เธอหายไปตลอดกาล

ตอนที่ 24 ทำให้เธอหายไปตลอดกาล วันเวลาร่วงเลยผ่านไป สองคนล้มหมอนนอนเสื่อนานกว่าครึ่งเดือน ในเวลาเดียวกันเมืองทางทิศตะวันออก ผืนนั้นก็เริ่มประมูล และทั้งสองคนก็ล้วนแต่ส่งผู้ช่วยไป ในที่สุดหลังจากผ่านการคัดกรองจากผู้เชี่ยวชาญ หลายระดับ การเสนอราคาของทั้งสองบริษัทคือเสมอ! ผลลัพธ์นี้ทำให้จิรภาสที่นอนป่วยอยู่บนเตียงลูกขึ้นทันที ผลคือเพราะว่าใช้แรงมากผ้าพันแผลที่ขา จึงเปิดออกอีก เขาคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าคุณชายเจ้าสำราญที่เอาแต่เอ้อระเหยลอยชายไปวันๆ ไม่นึกว่าจะมีทีมที่แข็งแกร่งทำคะแนนเสมอได้ ทำให้จิรภาสอยู่ไม่เป็นสุขทันที ต้องรู้ว่า ตลาดในประเทศทั้งหมดมีไม่กี่คนที่สามารถแข่งขันกับเขาได้ โดยเฉพาะเมื่ออยู่ในเขตอิทธิพลของตัวเองแล้ว ถ้าหากเป็นคนอื่นล่ะก็เขาคงไม่มีปฏิกิริยาที่ใหญ่โตขนาดนี้ แต่กลับเป็นคุณชายที่วันๆเอาแต่เสเพลคนนี้ ดูเหมือนว่าตัวเองจะดูถูกชนุตต์คนนี้มากไปหน่อย แต่ว่าไม่เป็นไร รอบชิงใครจะได้ชัยชนะก็ยังไม่แน่ ถึงเวลาตรีภพเพียงแค่ช่วยนิดๆหน่อยๆก็ชนะแล้ว ว่าแล้ว เขาก็นอนลงบนเตียงต่ออย่างสงบ! กลับคิดไม่ถึงว่าไม่กี่วันหลังจากนั้นผลการประมูลก็ออก สิ่งที่ทำให้ผู้คนต่างตกตะลึงก็คือการชนะการประมูลของบริษัทเอส.แอลกรุ๊ปจำกัด! หลังจากที่ข่าวนี้ออกมา เมืองซูทั้งหมดก็ตกอยู่ในความโกลาหล โดยเฉพาะจิรภาสหลังจากเขาได้ยินข่าวนี้ ก็ไม่พูดไม่จาเลย เดิมทีเขาคิดว่าไม่ว่าจะเป็นอย่างไรตรีภพจะต้องช่วยให้เขาช่วงชิงมาจนได้ แต่คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์จะไม่น่าพอใจแบบนี้ พอนวิยารู้ข่าวนี้ก็โทรหาเขาทันที “จิรภาสการประมูลครั้งนี้เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” “ผมไม่รู้ แม่ รอผมตรวจสอบให้แน่ใจแล้วจะบอกอีกทีนะ!” จิรภาสอดทนและอธิบายให้นวิยาฟัง ในสายโทรศัพท์นั้นเขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าแม่โกรธแล้ว แต่ตอนนี้เขาตอบได้แค่แบบนี้! หลังจากที่จัดการเรื่องออกจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว จิรภาสกลับมาถึงบริษัทก็เปิดประชุมทันที ครั้งนี้เขาสับสนแล้วจริง ๆ ตัวเองก็หมั้นกับชญาภาแล้ว นั่นก็หมายถึงว่าตรีภพจะต้องช่วยตัวเองแน่ ๆ แต่ตอนนี้เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าตรีภพไม่ได้ช่วยเขาจัดการเลยแม้แต่น้อย โดยเฉพาะท่าทีที่มีต่อเขาช่วงนี้ ทำให้เขาสงสัยว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรที่ตัวเองไม่รู้ขึ้น? ฉากที่ตรีภพไปหาจรีภรณ์ที่เขตบ้านเก่าก็แวบเข้ามาในหัวของเขา หรือว่าเป็นเพราะจรีภรณ์? ว่าแล้วเขาก็เรียกปณัยเข้ามาทันที “ครั้งที่แล้วที่ให้คุณตรวจสอบเป็นอย่างไรบ้าง?” “ท่านประธาน ข้อมูลก่อนอายุ 18 ปีของจรีภรณ์ไม่มีครับ อีกทั้งข้อมูลของตรีภพก็ไม่เจอข้อมูลใดๆที่มีความเกี่ยวข้องกับเธอ” ปณัยตอบอย่างเคารพ! “อะไรนะ? ไม่มีเหรอ? ”ผลลัพธ์นี้ทำให้จิภาสประหลาดใจไม่น้อย สัญชาตญาณของเขาคิดถึงอะไร แต่ก็ยังไม่กล้าแน่ใจและก็โบกมือให้ปณัยออกไป ชัดเจนมากว่ามีคนปิดบังตัวตนของจรีภรณ์ ให้เป็นความลัพธ์ แต่คนที่ทำแบบนี้ได้ เกรงว่าจะมีแต่ตรีภพ จิรภาสนั่งพิงอยู่บนโซฟาอย่างปวดหัว! ในขณะเดียวกันนพนาที่ปวดหัวยิ่งกว่าเขาก็กำลังคิดว่าจะทำอย่างไรดี เดิมทีเธอพักเที่ยงอยู่ที่บ้าน จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากนวิยา อีกฝ่ายกระตือรือร้นถามเธอหมายความว่าอย่างไร ต้องการจะหลอกใช้คนอื่น แล้วก็ถีบหัวส่งเหรอ? แรกๆก็รับปากเป็นเรื่องเป็นราวอย่างดี ทำไมมาเปลี่ยนง่ายแบบนี้ล่ะ? เดิมทีนพนากำลังนอนสะลึมสะลืออยู่นั้นก็ลุกขึ้นทันที ที่แท้เป็นเรื่องการประมูล และพูดปลอบใจขึ้นทันที “คุณอย่าพึ่งกังวล เดี๋ยวฉันไปถามสามีฉันให้!” หลังจากที่วางโทรศัพท์แล้วนพนาก็โทรหาตรีภพทันที สายปลายทางที่รู้จุดประสงค์ที่โทรมาอย่างชัดเจน จึงทนความรำคาญไม่ได้และบอกเธอว่านี่คือการตัดสินใจของคณะกรรมการพรรคเทศบาล เขาเป็นนายกเทศมาตรีไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายได้ อีกทั้งการเสนอราคานี้ยังโปร่งใสอีกด้วย ถ้าหากมีข้อสงสัยก็ไปประท้วงคนข้างบนนุ่น อารมณ์ของตรีภพ เธอเข้าใจเป็นอย่างดี แต่คำพูดของเขาล้วนแต่ขัดไม่ได้ ได้แต่ว่างสายโทรศัพท์อย่างแค้นใจ เมื่อชญาภารู้เรื่องนี้ก็กังวลและรีบกลับมา พอเข้ามาก็พูดกับนพนาทันที “แม่ เมื่อกี้จิรภาสโทรหาหนูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น!” “แม่ก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ลูกรอพ่อกลับมาแล้วค่อยพูด” “งั้นแม่ก็โทรหาพ่อตอนนี้สิ” ชญาภาร้อนใจจริง ๆ เธอกลัวว่าถ้านวิยาไม่พอใจแล้วจะยกเลิกงานแต่งงาน นี่คือสิ่งที่เธอรับไม่ได้ที่สุด! “โอ้ย อารมณ์ของพ่อลูกยังไม่รู้อีกเหรอ เมื่อกี้โทรหาเขาแม่ก็พึ่งถูกตวาดมา พวกเรารอเขากลับมาค่อยพูดเถอะ!” นพนาถอนหายใจ แม้ว่าตอนนี้เธอจะเป็นภรรยาของนายกเทศมนตรีแล้ว แต่เหมือนว่าเธอจะไม่ได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของตรีภพเลย นี่ทำให้เธอเป็นทุกข์อยู่ไม่น้อย “แม่ แต่ว่าหนูกลัว!” “กลัวอะไร ลูกหมั้นกับจิรภาสไปแล้ว หรือว่าเพราะกลัวจะถูกยกเลิกงานแต่ง ลูกต้องรู้ว่า ตอนนี้สถานะของลูกคือบุตรตรีของนายกเทศมาตรี ลูกก็ไม่ต้องกังวลและพิจารณาดู!” “แต่หนูยังเป็นห่วงอยู่ แม่รู้ว่าแรกๆเธอโหดเหี้ยมกับจรีภรณ์ขนาดไหนมั้ย? เอายาขับลูกให้จรีภรณ์ดื่ม นั่นเป็นหลานสาวของเธอเลยนะ!” “ไม่เป็นไร ตอนแรกเธอไม่รู้ฐานะของจรีภรณ์ แต่ลูกไม่เหมือนกัน เธอไม่กล้าทำแบบนั้นกับลูกหรอก!” นพนาใจเย็นลงค่อยๆปลอบใจชญาภา แต่ว่าเพิ่งพูดไปได้ครึ่งหนึ่งก็ดูเหมือนว่าเธอจะคิดอะไรขึ้นมาได้ และลุกขึ้นทันที “แม่ แม่เป็นไรเหรอ!” เห็นแม่จู่ๆก็ยืนขึ้นชญาภาจึงตกใจ “ชญาภา ลูกยังจำได้ไหมตอนแรกที่ลูกบอกแม่ว่าจรีภรณ์ทำงานอยู่ที่บริษัทเอส.แอลกรุ๊ปจำกัด?” นพนามองไปที่ชญาภาอย่างมีเล่ห์นัย ชญาภาสัมผัสไม่ค่อยได้จึงพยักหน้าเบาๆ เห็นได้ชัดว่าเธอยังไม่เห็นจุดที่สำคัญ แต่ว่าหัวใจของนพนากลับอยู่ไม่เป็นสุขแล้ว จู่ๆเธอก็เริ่มเข้าใจว่าทำไมบริษัทเอส.แอลกรุ๊ปถึงชนะการประมูล เห็นได้ชัดว่าทั้งหมดนี้จริภรณ์เป็นคนทำ ว่าแล้วนพนาก็กัดฟันด้วยความโกรธ ของเก่านี่ บอกฉันอย่างชัดเจนว่าไม่สามารถทำตามอำเภอใจได้ แต่กลับแอบช่วยเอาโครงการนี้ให้กับบริษัทเอส.แอลกรุ๊ปจัดกัด ที่เขาทำทั้งหมดนี้ไม่ใช่เพื่อจรีภรณ์เหรอ ไม่งั้นทำไมเขาถึงยื่นมือเข้าไปช่วย จรีภรณ์ เป็นจรีภรณ์คนนี้อีกแล้ว สมควรตายทำไมในช่วงวิกฤตแบบนี้ทำไมลืมเธอล่ะ นพนาขาดสติ เมื่อก่อนเธอค่อนข้างจะถูกนวิยาข่มขู่บังคับ แบบนั้นยังไม่รู้จักตรีภพเลย ตอนนี้กลับมาให้ตรีภพช่วย ดูเหมือนว่าหลังจากนี้เธอจะต้องมีเป้าหมายอื่นอีกแน่นอน แต่ว่าแบบนี้ ไม่ช้าก็เร็วต้องถูกคนอื่นรู้ฐานะของจรีภรณ์แน่ ถึงเวลา ทุกคนก็จะรู้ว่าเธอเป็นเมียน้อย ลูกสาวเธอก็จะโดนคนอื่นดูถูก ด้วยอำนาจของนวิยาแบบนั้น เกรงว่าลูกสาวจะต้องถูกถอนหมั้นไม่ช้าก็เร็ว ต้องตรากตรำมาตั้งหลายปี สุดท้ายกลับกลายมาเป็นแบบนี้ ชญาภากังวลจนเกือบจะร้องไห้ออกมา “แม่ งั้นควรจะทำอย่างไรดีล่ะ หนูไม่อยากถูกถอนหมั้น!” “ใครกล้าถอนหมั้น?” นพนาสบถออกมาอย่างเสียงดัง “ลูกวางใจ เพียงแค่เธอหายไปตลอดกาล ก็จะไม่มีคนมาแย่งชิงกับลูก!” การแสดงออกที่ชั่วร้ายของนพนาทำให้ชญาภาตกตะลึง ทันทีนั้นก็คิดถึงอะไรขึ้นมาอีกและเผยถึงใบหน้าที่มีความสุข “แม่ แม่หมายความว่า...” “เรื่องนี้ลูกไม่ต้องเป็นกังวล ตอนนี้ลูกเพียงแค่เป็นคุณหญิงที่ดีก็พอแล้ว!” “อึม ขอบคุณค่ะแม่!” ในเวลาเดียวกันนั้น ชนุตต์พอรู้ข่าวก็ดีใจเป็นอย่างมาก แต่ที่สำคัญกว่าการประมูลนั้นเขาสนใจก็คือ จรีภรรณ์น่ะ! ที่ขณะนี้อยู่ด้วยกันที่โรงพยาบาล เขาพบว่าเขาหลงรักจรีภรณ์เข้าจริง ๆ เเล้ว แม้ว่าหมอจะบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้วตั้งหลายครั้ง แต่ว่าเขายังตื้อที่จะอยู่โรงพยาบาล ให้จรีภรณ์ดูแลต่อ ท้ายที่สุดจรีภรณ์ทนไม่ไหวจริง ๆ ก็เลยจะยอมเสียเงินจ้างคนมาดูแลเขา แต่ว่าชนุตต์จู่ๆกลับกระฟัดกระเฟียด เมื่อเธอกลับไปแล้วก็โทรศัพท์หาเธอ บังคับให้เธอไปโรงพยาบาล แม้แต่คนดูแลก็ไล่ออกไป และยังขู่ว่า ถ้าหากเธอไม่ออกมาตอนนี้ล่ะก็ เขาก็จะนอนอยู่บนเตียงตลอด และดึกๆดื่นๆจรีภรณ์ก็ต้องทุลักทุเลวิ่งไปที่โรงพยาบาลอีก “พูดมา คุณจะเอายังไงกันแน่?” ชนุตต์เห็นจรีภรณ์โกรธแบบนี้ ใบหน้าก็ยิ้มกว้าง “เป็นแฟนผม!” “ไม่ได้!” จรีภรณ์ปฏิเสธโดยไม่ลังเล “ทำไมไม่ได้?” “คุณคิดดีแล้วเหรอ ผู้หญิงที่สวยๆมีตั้งเยอะแยะ ทำไมเป็นฉันล่ะ?” “ผู้หญิงที่สวยๆมีเยอะมาก แต่ผมชอบคุณ” ชนุตต์ยิ้มแก้มปริแล้วมองจรีภรณ์ราวกับจะกินเธอทั้งแบบนี้ “ที่คุณหาฉัน เป็นเพราะว่าฉันเป็นลูกสาวของนายกเทศมนตรีตรีภพใช่หรือเปล่า?” “แน่นอนว่าไม่ใช่” ชนุตต์รีบตอบปฏิเสธทันที “ผมต้องการให้คุณเป็นแฟนของผม เพราะว่าคุณสวยอีกทั้งยังไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ!”