บทที่ 235 จี้ซื่อจื่อกรุณาปล่อยด้วย【4】

บทที่ 235 จี้ซื่อจื่อกรุณาปล่อยด้วย【4】 นางหลุบตาลงต่ำพลางบ่นพึมพำกับตัวเอง “ท่านเป็นโอรสองค์โตขององค์จักรพรรดิ มีความรู้และประสบการณ์พบปะผู้คนมากมาย นี่ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าท่านไม่ใช่เป็นคนพูดจาไร้สาระ ถ้าหากท่านพูดเหมือนกับพวกนางว่าข้านั้นโง่นั้นเอ๋อแสดงว่าในใจของท่านก็คิดเช่นนั้นเหมือน