ตอนที่ 28 ใจของสตรีที่ชั่วร้ายที่สุด

ตอนที่ 28 ใจของสตรีที่ชั่วร้ายที่สุด ไม่กี่วันที่ผ่านมาเธอกลับไปที่บ้านเก่าคนเดียว ในตรอกหลังถนนเส้นนั้น ที่นั่นได้พบคนที่ชื่อตรัย หลังจากที่คุยกับเขาเรื่องนี้ตรัยตบหน้าอกเบาๆทันทีและพูดว่าเพียงแค่ต้องการเงินที่เหมาะสมเท่านั้น เรื่องนี้จะต้องทำอย่างเหมาะสมเรียบร้อยแน่นอน ตอนนี้ก็มีคนกลุ่มนั้นอยู่ในมือ ในตรอกหลังถนนคือบ้านเก่า ในนั้นมีทั้งคนดีและคนเลวปะปนกัน ตรัยก็คือคนอันธพาลในถนนสายนั้น นพนาจากเล็กก็อยู่ที่นี่จนโต เมื่อก่อนก็คลุกคลีกับคนเหล่านี้มาแล้วไม่น้อย รู้ทุกสิ่งทุกอย่างของที่นี่อยากลึกซึ้ง เมื่อก่อนคนเหล่านี้ไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่เคยทำ แต่ละคนล้วนแต่โหดเหี้ยมอำมหิตทั้งนั้น ว่าแล้วนพนาก็สบายใจไม่น้อย เธอเชื่อว่าคราวนี้จรีภรณ์เกรงว่าจะตกที่นั่งลำบากเสียแล้ว แต่ว่าชญาภาก็อยู่ไม่เป็นสุขแล้ว หลังจากที่แม่ไปแล้ว เธอก็แอบไปที่ตรอกหลังถนนเส้นนั้นเงียบๆ แอบย่องเข้าไป แต่ว่ารอจนถึงตอนนี้ก็ไม่มีข่าวอะไรเลย เธอกังวลว่าจะมีอะไรผิดพลาด แล้วจึงถามขึ้น “แม่ ทำไมจนถึงตอนนี้ยังไม่มีข่าวอะไรเลย แม่ว่าเรื่องนี้จะทำไม่สำเร็จหรือเปล่า?” “ลูกเสียงเบาๆหน่อย” นพนาเหลือบหันกลับมามอง กลัวว่าตรีภพที่อยู่ในห้องหนังสือจะได้ยินอะไร ตั้งแต่เรื่องเมืองทางทิศตะวันออกครั้งที่แล้ว ตรีพบก็ไม่ได้บอกให้เธอรู้ ทำให้เธอไม่ต้องสนใจอะไรเขา ตอนนั้นในสายโทรศัพท์เธอฟังแล้วก็คิดว่าตรีภพน่าจะไม่พอใจ ไม่จำเป็นต้องไปเพิ่มความรำคาญใจให้เขาเพราะเรื่องนี้ เดิมทีนพนาก็อยากที่จะตอบอะไรนวิยาสักหน่อย แต่ว่าชญาภากลับไม่ค่อยมีสติ เมื่อหลังจากที่ตรีภพกลับมาก็อดใจรอไม่ไหวที่จะเข้าไปถามทันที คิดไม่ถึงว่าตรีภพจะโกรธขึ้นทันที บอกเธอว่าการประมูลครั้งนี้คณะกรรมการพรรคเทศบาลเป็นผู้ตัดสินใจ ถ้าหากนวิยามีข้อสงสัยอะไร ก็ให้ไปหาคณะกรรมการพรรคเทศบาลสำนักก่อสร้างเมืองแก้ไขเอาเอง ที่นั่นมีผู้เชี่ยวชาญที่จะให้คำตอบเธอได้ จะถ่อมาที่นี่ทำบ้าอะไร ว่าแล้วตรีภพก็โกรธ ที่นวิยาสนใจชญาภาคงเป็นเพราะเธอเป็นบุตรีของนายกเทศมนตรี ยังมีจิรภาสคนนั้น ทำร้ายลูกสาวของเขาไปคนหนึ่งแล้วตอนนี้ยังจะทำร้ายอีกคน นี่ก็หมั้นมาสามปีแล้ว แต่ยังไม่มีบทสรุปว่าจะแต่งงาน แม้แต่มาบ้านตระกูลซูกี่ครั้งก็ยังนับได้ ถ้าไม่ใช่ว่าเห็นชญาภาหลงใหลจิรภาส ความสัมพันธ์นี้คงต้องจบลง เมื่อนพนาเห็นตรีภพโกรธเป็นฟืนเป็นไฟแบบนี้ จึงส่งสายตาให้ชญาภา ให้เธอหุบปาก หลังจากนั้นจึงพูดจาหวาดล้อมดีๆถึงทำให้เขาเริ่มอารมณ์ดีขึ้น ความจริงในใจของนพนารู้ดี ในปีที่ตรีภพพาเธอกลับมาด้วยเหตุผลส่วนใหญ่ก็เพราะชญาภา ถ้าหากว่าเพราะเธอตรีภพคงจะไม่ยอมรับตัวเอง แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นเพราะการปรากฏตัวของพวกเขาสองแม่ลูก ทำให้จรีภรณ์เข้าใจว่าพ่อของตัวเองทรยศแม่และเลือกตัดสินใจที่จะจากไป หลายปีที่ผ่านมานี้ตรีภพละอายใจต่อจรีภรณ์ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะมองไม่เห็น ไม่งั้นคงไม่เอาเค้กก้อนใหญ่ส่งไปให้บริษัทเอส.แอลกรุ๊ปจำกัด นี่เห็นได้ชัดว่าเพื่อจะเอาใจจรีภรณ์ ตอนนี้ทุกอย่างเป็นแบบนี้แล้ว ต่อไปใจนี้ยังไม่รู้ว่าจะแบนไปทางไหนอีก ว่าแล้วสายตาของนพนาก็ดุร้ายขึ้นมา ชญาภาถูกท่าทางนี้ของแม่ทำให้ผวา “แม่ เป็นอะไรไปเหรอ?” “ชญาภา ลูกวางใจ ครั้งนี้แม่จะไม่ปล่อยให้เธอมาทำลายความสุขของลูกอีก ไม่ว่าใครที่กล้ามาขวางทาง แม่จะต้องให้เธอต้องชดใช้แน่นอน” “แต่ว่าหนูยังกังวล แม่ว่าจนป่านนี้คนๆนั้นยังไม่โทรมาอีก?” ชญาภามองแม่อย่างขาดความมั่นใจ เมื่อกี้ตอนที่เธอโทรหาคนๆนั้นปลายสายก็ปิดเครื่อง เธอมักจะรู้สึกไม่ดี แต่นี่ก็ไม่สามารถพูดกับแม่ได้อีก ตอนแรกแม่หาคนเหล่านั้นมาเพื่อกำจัดจรีภรณ์ ทำให้เธอหายไปตลอดกาล แต่ว่าชญาภาไหนเลยจะดูถูกเธอ ในตรอกหลังถนนนั้นตอนที่เป็นเด็กเธอก็เคยเซ่อซ่ามาก่อน เมื่อก่อนตรัยก็ไปหาแม่บ่อย ๆ ปกติก็รู้จัก เพียงแค่นพนาเพิ่งก้าวท้าวออกไป ชญาภาก็เข้าไปหาตรัย เมื่อเธอบอกแนวคิดของตัวเองให้เขาฟัง ตรัยก็ลังเลนิดหน่อย เด็กคนนี้ในตาไม่ได้เหลวไหลแต่ว่าเขาไม่เคยทำ แต่ว่าทนคำวิงวอนของชญาภาไม่ไหว ในใจก็คิดว่ายังไงๆก็เป็นตั๋วใบสุดท้ายก็ทำให้ใหญ่แล้วจึงพยักหน้าตกลง เห็นเขาตกลงชญาภาก็อารมณ์ดีขึ้น และให้ค่าจ้างเขาสองแสนทันที แต่ว่าตรัยคนที่สมควรตายคนนี้ในช่วงเวลาที่สำคัญแบบนี้ทำไมถึงปิดเครื่อง คงจะไม่ฮุบเงินแล้วหนีไปหรอกนะ? ชญาภาวิญญาณไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนั่งรออยู่บนโซฟาอย่างใจจดใจจ่อ นพนาเห็นลูกสาวไม่สงบจิตสงบใจแบบนี้ก็ส่ายหัว ทันใดนั้นเองตรีภพก็รีบร้อนเดินลงมาจากด้านบน นพนาถามอย่างแปลกใจ “เป็นอะไรไปเหรอ คุณรีบร้อนจะไปทำอะไร?” “จรีภรณ์เกิดเรื่องแล้ว” ตรีภพรีบร้อนเปลี่ยนรองเท้า ไม่แม้แต่จะมองนพนา ได้ยินคำพูดของตรีภพ นพนาก็มองชญาภาโดยสัญชาตญาณ ความตื่นเต้นในสายตาปรากฏอย่างชัดเจน แต่ยังทำเป็นถามอย่างประหลาดใจทั้งแบบนั้นว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้น?ร้ายแรงหรือเปล่า?” “ไม่รู้ ผมไปดูก่อน” พูดเสร็จก็รีบหยิบกระเป๋าแล้วออกไปทันที พอตรีภพไปแล้ว ชญาภาก็พูดอย่างตื่นเต้นขึ้นทันที“แม่ หรือว่าเรื่องนี้จะสำเร็จไปแล้ว?” “น่าจะใช่นะ เพียงแต่คนๆนั้นทำไมไม่โทรมาเอาค่าจ้างส่วนที่เหลือ?” นพนารู้สึกสงสัย ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น นพนารีบรับสายทันที อีกทางด้านหนึ่งก็จงใจดัดเสียงแล้วพูดว่า “ฮะโหล ภารกิจทำสำเร็จแล้ว เงินที่เหลือให้โอนเข้าบัญชีผม ” “ได้ ฉันจะรีบโอนให้คุณ!” นพนาวางสายอย่างดีใจ รีบให้ชญาภาไปโอนเงินให้คนๆนั้นทันที ชญาภาตอบรับ และไปทำเรื่องโอนเงินต่อ พอกลับมาถึงห้องของตัวเอง เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและแอบโทรหาคนที่โทรมาเมื่อกี้ “เรื่องที่ฉันให้ทำคุณทำสำเร็จแล้วเหรอ?” “สำเร็จแล้ว ของที่คุณอยากได้ผมส่งไปให้คุณเรียบร้อยแล้ว” อีกฝ่ายยังคงดัดเสียงพูด “งั้นก็ดี เงินฉันก็จะให้คุณเหมือนกัน” หลังจากที่วางสายโทรศัพท์ ชญาภาก็เอาค่าจ้างที่เหลือทั้งของตัวเองและของนพนาโอนไป หลังจากที่ทำเสร็จ นพนาก็ดีใจและคิดว่าหลังจากนี้จะแบ่งทรัพย์สินในครอบครัวของตรีภพอย่างไร เธอยังจำได้ว่าตาแก่ตรีภพคนนั้นดูเหมือนว่าจะยังเก็บวัตถุโบราณที่มีค่าไว้หลายอย่าง เรื่องนี้ตรีภพก็ไม่เคยบอกเธอแต่นพนารู้ได้โดยที่ไม่ได้ตั้งใจ ชัดเจนมากว่าสิ่งของเหล่านี้ต่อไปจะต้องเอาไว้ให้จรีภรณ์แน่นอน น่าเสียดาย เกรงว่าชั่วชีวิตของเขาคงจะไม่ได้เจอเธออีกแล้ว ว่าแล้วเธอก็ยิ้มหัวเราะอย่างพอใจ ขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด ชญาภาก็กำลังทำความฝันที่จะเป็นคุณนายศิริวัชรภัทร เธอกำลังจินตนาการว่าเพียงแค่ทำลายชื่อเสียงของจรีภรณ์ ทำให้ทุกคนรู้ว่าเธอเป็นคนที่ประจบประแจงสารเลว และเธอก็จะไม่มีหน้าที่จะอยู่อีกต่อไป นี่ทรมานกว่าการฆ่าเธอมาก ถึงเวลาจิรภาสรู้แล้ว จะต้องผิดหวังมากอย่างแน่นอน หมดเยื่อใยกับเธอ คนในเวลานี้ล้วนแต่อยู่ในช่วงเวลาที่จิตใจตกต่ำมากที่สุด เพียงแค่เธอไม่ยอมแพ้คอยอยู่เคียงข้างเขาตลอด จิรภาสก็ต้องมองเห็นความดีของตัวเองอย่างแน่นอน ไม่ช้าก็เร็วตำแหน่งคุณนายศิริวัชรภัทรต้องเป็นของตัวเองอย่างแน่นอน สองแม่ลูกแสดงสีหน้าความรู้สึกที่ฝันลมๆแล้งๆอยู่ที่นั่น ทันใดนั้นเอง ตรีภพก็กลับมา นพนาออกไปต้อนรับทันที เธอถือกระเป๋าของเขาอย่างเอาอกเอาใจ และยังไปชงชามาให้เขาอีก ตรีภพไม่ได้พูดอะไรนั่งลงบนโซฟาและก้มหน้าลง นพนาเห็นตรีภพแบบนี้ยังคิดไปว่าเขารู้แล้วว่าจรีภรณ์ตายแล้ว แท้จริงแล้วเธอรู้จักกับตรัยมาหลายปี ตรัยไม่หักหลังเธอแน่ แล้วก็ข่มใจให้เบิกบานแล้วพูดปลอบใจขึ้นว่า “คนที่เห็นดีๆอยู่ทำไมไม่มีอยู่แล้วล่ะ? คนตายแล้วไม่สามารถฟื้นคืน คุณอย่าเศร้าไปเลย!” “อะไร คุณบอกว่าใครตายนะ?” ตรีภพหันกลับมามองเธออย่างประหลาดใจ นพนาเห็นเขาแบบนี้ก็ถอนคำพูดโดยสัญชาตญาณทันที “ไม่ใช่ ไม่ใช่ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับจรีภรณ์แล้วเหรอ?” “ใครบอกว่าเธอตายแล้ว เธอเพียงแค่เป็นหวัดตอนนี้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล คุณฟังใครบอกว่าเธอตายแล้ว?” ตรีภพจ้องมองนพนาด้วยสายตาที่เยือกเย็น นพนาพูดไม่ออกไปชั่วคราว ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับมา เธอมองตรีภพอย่างประหลาดใจ ในหัวมึนงง ไม่ตาย ทำไมไม่ตาย เรื่องนี้ทุกสิ่งทุกอย่างทำได้โดยไม่ล้มเหลวแล้วทำไมถึงไม่ตาย? ข่าวนี้ก็ทำให้ชญาภาประหลาดใจเช่นกัน ตัวเองและแม่วางแผนอย่างรอบคอบแล้วทำไมเธอไม่ตาย หรือว่าเกิดความผิดพลาดขึ้น? ขณะที่กำลังคิดจู่ๆก็หันไปเห็นสายตาที่เยือกเย็นของแม่ ในใจก็ร้อนรนอยู่ไม่น้อย แล้วก็เข้าไปพูดกู้หน้าให้ทันที “แม่คิดว่าพ่อบอกว่าพี่เกิดเรื่องแล้ว ดังนั้นจึงเข้าใจผิด!” “ใช่ ขอโทษนะคุณตรีภพ ฉัน ฉันเพิ่งเข้าใจผิดไป” นพนามีปฏิกิริยาตอบกลับมาเร็วมากและหัวเราะขึ้นพร้อมกันทันที เห็นนพนาตึงเครียดประหม่าแบบนี้ ตรีภพก็ถอนหายใจอีก บางทีท่าทางเมื่อกี้ของตัวเองอาจจะทำให้นพนาเข้าใจผิดไป หลายปีมานี้เธอจัดการเรื่องราวภายในบ้านได้เป็นอย่างดี และก็อ่อนโยนเชื่อฟังกับตัวเองเป็นอย่างมาก ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเขา แต่ไหนแต่ไรมาก็ไม่เคยขึ้นเสียงกับตัวเองเลยสักคำ ว่าแล้วสีหน้าของเขาก็ผ่อนคลายลง