บทที่137พอใจเธอ2

บทที่137 พอใจเธอ2 ซูเซิ่งปล่อยมือเธอ พูดเสียงต่ำ “ดังนั้น อย่าคิดว่าตัวเองฉลาด และคนอื่นโง่ เถียนจิ้งไม่ใช่คนโง่ ซูยี่ยิ่งไม่ใช่ ผมไม่อยากให้แม่มายุ่งเรื่องพวกนี้ ไม่อยากเห็นแม่บอกว่าทำเพื่อผมตีงูให้ตื่นเข้าใจไหม?” หานชิ่งเสว่ชะงักไป สูดหายใจเขา “แม่.....ตอนเย็นแม่แสดงออกผิดปกติหรือไง?