ตอนที่ 31 ไม่ให้เธอมีชีวิตที่ดี

ตอนที่ 31 ไม่ให้เธอมีชีวิตที่ดี “ทำไมฉันต้องมีมันด้วย มันร้ายกับฉันมาก” นพนายิ่งคิดยิ่งโมโห ก่อนหน้านี้เธอเคยหาเด็กผู้ชายหกคนเพื่อมากำจัดจรีภรณ์เพื่อไม่ให้มันยืดเยื้อและจะเกิดเรื่องขึ้นอีก แต่ตอนนั้นเด็กพวกนั้นกลับมีความคิดอย่างอื่น นั้นก็คือไปหาเด็กผู้ชายทั้งหกเพื่อจะขอให้เขาถ่ายรูปเปลือยกาย แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นเรื่องดี ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับจรีภรณ์และอีกอย่างจิรภาสก็อยู่กับเธอด้วย จริงๆคือสิ่งที่นพนาทำมัน เปล่าประโยชน์มาก ที่สำคัญคือเงินจำนวนสิบล้านและก็เพิ่มมากขึ้นสี่สิบล้านจำนวนนั้น เงินจำนวนนี้เหมือนกับว่าเสียไปโดย เปล่าประโยชน์และยังเป็นการหาเรื่องให้ตัวเอง ถ้าตำรวจมาขอตรวจค้นก็คงโดนแน่ๆ เรื่องนี้เห็นได้ชัดว่าชญาภรณ์เองก็คิดไม่ถึง หลังจากที่เธอได้ยินแม่ของเธอพินิจพิเคราะห์และวางแผน เธอก็รู้สึกกลัวจนหน้าซีด “ทำยังไงดีล่ะ พวกเราจะหาที่พึ่งที่ไหน แม่ อย่าหนีหนูไปนะ” “หนีอะไรของแก นี่แกไม่ได้ยอมแพ้ใช่มั้ย” นพนาจ้องชญาภาด้วยสายตาที่เข้มงวด “ตอนแรกทนได้หนักหนากับสิ่งที่ฉันทำ ตอนนี้ทำไมกลับไม่เหมือนเดิมแล้วซะล่ะ” “ก็หนูเกลียดมากอะ แม่ หนูถูกอีจีรภรณ์ ผู้หญิงเลวคนนั้นทำให้เป็นบ้า หนูจะเป็นบ้าอยู่แล้วนะ แม่รู้ไหมเนียะ ในใจของคุณจิร ภาสแทบจะไม่เคยมีหนูอยู่เลย หนูพยายามทำดีให้คนอื่นชอบ ทำตัวให้เป็นหญิงที่ดี เป็นที่ยอมรับของสังคม หนูเหนื่อยมากแต่ จิรภาสกลับไม่เคยมีหนูในสายตา หนูรู้สึกเสียใจมาก จรีภรณ์มันน่าจะตายๆไปซะ มันจะกลับมาทำไม มันควรตายไปซะ!” ชญา ภาตะโกนออกมากต่อหน้านพนาอย่างหมดอาลัยตายอยากพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างท่วมท้น นพนาเห็นลูกสาวของตนเสียใจแบบนี้ ในใจก็ยิ่งเจ็บปวดและอยากจะด่ากราดไอเด็กผู้ชายหกคนนั้นให้ แต่ในใจก็ปิติยินดี โชคดีที่หกคนนั้นหนีไปต่างประเทศ เป็นแบบนี้มันก็ไม่ง่ายที่จะจับตัวพวกมัน ในครั้งนี้จรีภรณ์ไม่เป็นอะไร แต่ครั้งหน้า เธอก็คงไม่ยอมให้จรีภรณ์หญิงชั่วคนนี้มีความสุขได้ตลอดไปหรอก พอคิดถึงตรงนี้สายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมพร้อมพูดกับชญาภาด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวว่า “งั้นก็อย่าให้มันมีความสุข!” ชญาภาเงยหน้ามองแม่ของตนที่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและถามด้วยความกลัวว่า: “แล้วตอนนี้พวกเราควรทำยังไง” นพนามองลูกสาวของตนและได้แต่ยิ้ม ตอนเช้าในวันที่สอง ตอนที่นวิยาได้ยินว่าจิรภาสไปดูแลจรีภรณ์ที่โรงพยาบาล, เธอก็รู้สึกอยากระเบิดออกมาและรีบคว้าข้าวของออกไปทันที ในขณะที่กำลังเดินทางอยู่บนรถ เธอก็โทรหาจิรภาสอยู่เรื่อยๆแต่เขาก็ไม่รับ จนทำให้เธอโกรธและสบถคำด่าออกมา ชื่อเสียงเรียงนามของคุณนายสักนิดก็ดูเหมือนว่าจะไม่มี หลังจากที่ถึงห้องคนไข้ นวิยาก็ผลักประตูเข้าไปด้วยความโกรธ เธอเห็นว่าลูกชายไม่อยู่ในนี้ เธอจึงตะโกนออกมาว่า “ลูกชายฉันล่ะ” เสียงตะโกนทำให้จรีภรณ์และเทพวีตกใจ เทพวีหันหน้ากลับมามองนวิยาที่ยืนอยู่อย่างตัวเองใหญ่โตที่ยืนอยู่อย่างหยิ่งใน ศักดิ์ศรีของตนและพร้อมที่จะสู้กับจรีภรณ์ทันที เทพวีเคยเห็นนพนามาก่อน ก่อนหน้านี้ตอนที่เทพวีไปเป็นแขกที่บ้านจรีภรณ์ ได้รู้ว่าคุณนายคนนี้เป็นขี้เหวี่ยงขี้วีน ชอบพูดจา กถากถาง ตอนนั้นหากไม่ใช่จรีภรณ์ที่เป็นลูกสะใภ้ เธอคงไม่อยากให้จรีภรณ์รู้สึกลำบากใจ ตอนนี้พวกเขาได้หย่าร้างกันแล้วแต่ว่าคุณนายคนนี้ก็ยังตามมาหาเรื่อง หรือจริงๆแล้วพวกเธอเองก็อยากจะมาสร้างเรื่องเฉยๆ เทพวีจึงพูดออกไปตรงๆว่า “จะกาลูกชายตัวเองก็กลับบ้านไปหาสิ จะวิ่งมาหาที่นี่ทำไมกัน” นวิยาไม่ได้ตอบเทพวีกลับ แต่เดินตรงเข้ามาตรงเตียงที่จรีภรณ์นอนอยู่และชี้หน้าด่าไปว่า “จรีภรณ์ เธอนี่มันเล่ห์เหลี่ยมเยอะจริงๆ เลิกกันไปแล้ว แล้วยังจะมาตามรังควานลูกชายฉันอีกทำไมกัน ถ้าเธอขาดผู้ชายจริงๆ ด้านนอกก็มีเยอะแยะไป แล้วผู้หญิงที่เป็นหม้ายมันไร้ยางอายอะไรขนาดนี้ หาผู้ชายไม่ได้ก็มาจับผัวเก่าไม่เลิก เธอไม่กลัวเวรกรรมมันจะตามทันหรอ ฮะ!” จรีภรณ์ฟังคำพูดที่เธอถูกกล่าวหาและกำลังที่จะตอกกลับไปแต่ถูกเทพวีชิงสวนกลับไปก่อน : ฉันว่านะคะ คุณนาย พวกคุณเองต่างหากละมั้งที่ยังหน้าด้านหน้าทนไม่มีใครเกิน ตอนแรกพวกเราเองที่ตาบอดให้จรีภรณ์ไปแต่งงานออกเรือนไปอยู่บ้านพวกคุณ ยังไงก็รบกวนคุณช่วยพาลูกชายของคุณกลับไปเร็วๆดีกว่านะคะ รีบเอาหน้าหนาออกไปจากที่นี่เถอะคะ มันขัดลูกหูลูกตา” นวิยาหันกลับมามองเทพวีอย่างขุ่นเคืองและพูดว่า “นี่แกกล้าดียังไงมาพูดแบบนี้กับฉัน แม่แกไม่เคยสอนหรอให้รู้จักเคารพผู้ใหญ่” “เคารพหรอ” เทพวีมองนวิยาอย่างไม่ได้สนใจอะไรและพูดว่า “คุณอยากจะให้คนอื่นเคารพคุณงั้นหรอ ตลกจังเลย เมื่อก่นคุณเคยทำอะไรไว้กับจรีภรณ์ ผมไม่รู้ แล้วคุณกล้าดียังไงมาก่อความวุ่นวายที่นี่ ตอนอยู่โรงพยาบาลนั่นก็บ้านคุณไม่ใช่หรอ” เทพวีพูดโดยไม่กลัวเธอเลยสักนิดพร้อมกับด่าทอนวิยาอย่างรุนแรง จรีภรณ์ได้ยินเสียงพวกเขาทะเลาะกันจนรู้สึกปวดหัว ก็เลยพูดออกมาว่า : คุณนายค่ะ รบกวนคุณเอาลูกชายของคุณกลับไปเถอะค่ะ ลาขาดจากกันในชาตินี้และอย่าได้กลับมาพบเจอกันอีก “แก พวกแก” นวิยาพูดไม่ออก เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นห่วงลูกชายของเธออย่างมากแต่กลับต้องมาที่นี่เพื่อมาย้อนความทรงจำ เก่าๆ ดังนั้นเธอก็อดไม่ได้ที่จะด่ากราดออกมาว่า : จรีภรร์ แกมันคนเลว ตอนนั้นแกล้งแสร้งทำเป็นหลอกลูกชายของฉันที่บน เตียง บังคับให้ลูกชายของฉันรับผิดชอบ และยังมาทำร้ายเขากับชญาภาอีก ฉันเสียใจมากที่ให้คนอย่างเธอเข้ามาในบ้านแต่เธอ ก็ดี ทุกวันนี้ก็ยังคงอยากจะมีลูกชายให้กับเขา แต่น่าเสียดายฉันก็แค่คนแก่ๆคนหนุึ่งที่ทำเพื่อเธอ ให้เธอกินยาจีนทุกวันเพื่อให้ ได้ลูก แม้กระทั่งเด็กคนเดียวก็ให้กำเนิดไม่ได้ ฉันว่านะ คนอย่างเธออะ มันเลวเกินไป นอกจากจะมีจิตใจหยาบโลนก็คงทำอะไร ไม่ได้หรอก นวิยาพูดออกมาโดยไม่แยกแยะอะไรถูกอะไรผิด ทำให้จรีภรณ์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ และเห็นได้ชัดว่าเรื่องที่จิรภาสอยู่กับผู้หญิงอื่นบนเตียง ก็คือผู้หญิงคนนั้นแหละที่ทำลายการแต่งงานของเธอ แต่ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ดีที่พวกเขาได้บอกเลิกกัน และตอนแรกใครกันที่อยากให้เธอมีลูกชาย ใครกันที่ไปดูดวงแล้วบอกว่าเธอจะอุ้มทองลูกผู้หญิงและยังบังคับตัวเองให้กินยาสมุนไพรจีนเพื่อที่จะให้เปลี่ยนเพศได้ แต่ผลลัพธ์กลับกลายเป็นว่าเธอแท้งลูกและถูกข่มขู่ไม่ให้บอกจิรภาส จรีภรณ์พูดไม่ออก เทพวีที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกหงุดหงิดและพูดออกมาว่า : ปากของคุณยังเป็นปากอยู่ไหม ก็เห็นๆกันอยู่ว่าลูกชายของคุรไปเล่นชู้จนเกิดเรื่อง คุณยังมีหน้ามาพูดจาเหลวไหล ไร้สาระจนทำให้ฉันอยากจะตบหน้าคุณสักฉาดหนึ่ง “ตบเลย ตบสิ ถ้าแกกล้าทำฉัน ฉันจะแจ้งความให้แกไปอยู่ในคุกไม่ต้องออกมาเจอโลกภายนอกเลย ดูสิว่าพวกแกจะทำยังไง” จรีภรณ์มองนวิยาที่กำลังโวยวายและไม่อยากจะโต้เถียงอะไร ตอนที่เธออยู่บ้านจิรภาส เธอก็รู้ว่าคุณนายคนนี้ไม่มีเหตุผลและมักจะขัดขวางการเธอตลอด เธอจึงพูดว่า “คุณนายคะ รบกวนให้ออกไปได้ไหมคะ ฉันขอพูดกับคุณเลยนะคะว่า ตอนแรกถ้าฉันรู็ว่าพวกคุณเป็นคนแบบนี้ ฉันไม่ไม่มาแต่งงานกับลูกชายของคุณหรอก แต่ตอนนี้ฉันก็เลิกกับเขาแล้ว หลังจากนี้เลิกยุ่งกับฉันสักที ตอนนี้ฉันไม่ได้ยุ่งเกี่ยวอะไรกับลูกชายคุณแล้ว” “ได้ยินหรือยัง เชิญคุณออกไปได้ละ พวกเราไม่ต้อนรับคุณ” เทพวีพูดต่อ “ได้ ได้ แกมันก็แค่ผู้หญิงเลวคนหนึ่งที่กล้าที่จะไล่ฉัน” นวิยาพูดและชี้หน้าทั้งจรีภรร์และเทพวี จริงๆแล้วเธอตั้งใจจะมาหาเรื่องแต่ไม่คิดว่าจะถูกคนพวกนี้แก้ทาง สิ่งนี้จึงทำให้เธอรู้สึกเสียหน้า ก่อนหน้านี้เธอไม่คิดเลยว่าจรีภรรืผู้หญิงคนนี้จะเปลี่ยนไปเป็นคนที่แข็งแรงและกล้าที่จะต่อปากต่อคำมากขึ้น ก่อนหน้านี้เธอเองก็พูดจาที่ไม่ดีกับจรีภรณ์เธอก็ได้เพียงแต่น้อยใจและไม่กล้าที่จะพูดอะไรออกมา แต่ตอนนี้ไม่คิดว่าธอจะเปลี่ยนไปเยอะขนาดที่ว่ากล้าที่จะต่อปากต่อคำและเทพวีก็ด้วยที่พอมองดูแล้วก็ดูเป็นคนเยอะ เธอคิดว่าวันนี้เธอจะต้องให้บทเรียนกับพวกเขา พอคิดถึงตรงนี้แล้ว นวิยาก็ล้มตัวลงและตะโกนว่า ： “โอ๊ยย มีคนตบตีฉัน รีบมาดูหน่อย พวกเขาทั้งสองรังแกฉัน จรีภรณ์และเทพวีมองนวิยาด้วยความตกตะลึง พวกเขาไม่คิดว่านวิยาจะทำอะไรที่น่าขายหน้าขนาดนี้ ผู้คนต่างค่อยๆเข้ามาล้อมรอบเธอและคุณนายก็กรีดร้องตะโกนด้วยสะใจ แม้แต่เทพวีผู้ซึ่งมีฝีปากที่แข็งแรงเยี่ยมตอนนี้เองก็ยังไม่มีอะไรจะพูด จรีภรณ์เองก็รู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ตอนที่นวิยาดีใจ เธอก็เห็นจิรภาสถือข้าวสองชุดอยยู่หน้าประตู “จิรภาส” นวิยาตะโกนออกมาด้วยความตกใจและเห็นว่าเขากำลังถืออาหารของเขา ทันทีนั้นเองสีหน้าก็เปลี่ยนไป “แม่มาทำอะไรที่นี่” จริภาสถามนวิยาด้วยน้ำเสียงที่แข็งในขณะที่เธอล้มตัวลงอยู่บนพื้น