บทที่ 211 ความจริง2

บทที่ 211 ความจริง2 ซูยี่เริ่มไม่พอใจ สีหน้ามืดมนเต็มที “ฉันก็บอกแล้วไง ว่าฉันเปล่า” เขาขบฟันแน่น เสียงสั่นเครือทุกครั้งที่พูดออกมาในแต่ละคำ หลับจากตกอยู่ในความเงียบไปครู่หนึ่ง เฉียวมู่เซินก็เปิดปากพูดขึ้นอีกครั้ง น้ำเสียงแหบพร่าราวใบไม่ร่วง “ถ้าอย่างนั้น ก้าวต่อไปพี่คิดจะทำยังไงครับ”