已经是第一章了
ตอนที่ 36 ห่างกันสักพัก
ตอนที่ 36 ห่างกันสักพัก
กลับคิดไม่ถึงว่าชนุตต์จะเดินตามออกมา เขาขวางจรีภรณ์อยู่ที่มุมกำแพงพร้อมกับยิ้มแล้วพูดว่า “เป็นยังไงล่ะ หาเรื่องจนได้ ”
“คุณชนุตต์ คุณมันป่วย” จรีภรณ์มองหน้าชนุตต์ด้วยอาการหมดคำพูด
“ ใช่สิ ฉันมันป่วย คุณรู้ได้ไงล่ะ”
“งั้นฉันไปล่ะ ฉันไม่อยู่กับคุณล่ะ ” จรีภรณ์ไม่อยากจะมาปวดประสาทพูด เธอรู้สึกว่าเธอจะเป็นบ้าและยกเท้าขึ้นแล้วก้าวเดินออกไป ชนุตต์จึงขู่เข้าทันทีว่า “ถ้าคุณกล้าไป ก็ลองดูสิ”
จรีภรณ์หันมามองที่เขา ชนุตต์ก็พูดแบบกระซิบต่อเธอว่า “หักเงินเดือนเดือนนี้ครึ่งหนึ่ง”
“คุณทำแบบนี้ได้ยังไงกัน”
“จูบฉันสิ ไม่ได้ ก็ต้องกอด” ชนุตต์กระซิบข้างหูจรีภรณ์อย่างหน้าไม่อายพร้อมกับถูกดันไปติดผนังด้วยอาการความใคร่
“เลว” จรีภรณ์ผลักเขาออก
“ได้ ให้เวลาเธอคิดสักครึ่งชั่วโมง อย่าทำให้ฉันเสียใจ” ชนุตต์ยิ้มด้วยความดีใจและเข้าไปในห้อง
จรีภรณ์ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ได้ไปไหน เธอรู็สึกว่าทำไมวันนี้เธอถึงดวงซวยขนาดนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่เธอนึกถึงสายตาอันอันน่ากลัวของเจนนี่เธอก็รู้สึกกลัวขึ้นมา
หลังจากที่เดินออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เห็นเจนนี่ยืนเติมหน้าอยู่ที่อ่างล่างมือและก็ค่อยๆหยิบลิปสติกสีแดงออกมาเขียนที่กระจก
“เธอชื่อจรีภรณ์ใช่มั้ย” เจนนี่ถามขึ้นมาทันที
จรีภรณ์ก็รู้สึกชะงักไปพักหนึ่ง จากน้ำเสียงที่เธอค่อยพูดๆออกมาดูเหมือนว่าเธอจะโกรธและสัญชาตญาณบอกว่าเธอไม่ได้มาดีแน่ๆ
“ในบัตรใบนี้มีเงินอยู่ห้าแสน แล้วหลังจากนี้ก็อยู่ให้ห่างจากชนุตต์ซะ” พอพูดจบเธอก็หยิบเช็คออกจากกระเป๋าหลังจากนั้นก็ขว้างลงที่พื้นแล้วหันตัวเดินออกไป
จรีภรร์มองกระดาาษที่เท้าใบนัั้นและในใจก็รู้สึกแย่มากจนพูดว่า “รอก่อน”
“ทำไม น้อยไปหรอ” เจนนี่หันกลับมายิ้มเย้ย
จรีภรณ์ไม่ได้อยากจะอธิบายความสัมพันธ์ของเธอกับชนุตต์อยู่แล้ว แต่พอเห็นพฤติกรรมที่มั่นหน้ามั่นอกมั่นใจของเธอก็รู้สึก โกรธขึ้นมาทันที
ทันใดนั้นเธอก็ยิ้ม "ขอโทษนะคะ ฉันเกรงว่าฉันจะไม่เป็นอย่างที่คุณต้องการ อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถมอบให้คุณได้"
ก่อนหน้านี้เจนนี่เต็มไปด้วยความมั่นใจ เมื่อได้ยินคำพูดของจรีภรณ์ก็รีบวิ่งไปข้างหน้าแล้วชี้ไปที่จมูกของเธอและพูดว่า “เธอกล้าดียังไงที่จะมาแย่งผู้ชาย เธอดูสถานะเธอสิ แค่ผู้ช่วยคนหนึ่งเอง จะมาเทียบกับคนอย่างฉันได้อย่างไร”
เมื่อเผชิญกับความหึงหวงอย่างอดไม่ได้ของเจนนี่ ริมฝีปากของจรีภรณ์ก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยและเขาพูดอย่างง่ายดาย“ฉันจะเป็นอะไรมันก็เรื่องของฉัน ไม่ได้อยากให้คุณมาสนใจ แต่คุณเป็นอะไรฉันเองก็ไม่ต้องพูดเยอะ คุณควรจะชัดเจนหน่อยนะ ”
จริงๆแล้วจรีภรร์ไม่ชอบคนแบบนี้ คนประเภทนี้เธอไม่อยากจะสัมผัสด้วย
เจนนี่โกรธมากจึงยื่นมือออกมาเพื่อมาตบแต่ยังไม่ทันจะตบก็ถูกจรีภรร์จับมือเอาไว้ “คุณเจนนี่ รักนวลสงวนตัวหน่อย” พอพูดจบเธอก็สะบัดมือของเจนนี่ทิ้ง
เจนนี่ทรงตัวไม่อยู่และค่อยๆถอยหลังไปพร้อมพูดว่า “ได้ แกรอฉัน” พอพูดจบเธอก็วิ่งเข้าไปในห้องด้วยความโกรธ
หลังจากที่เห็นเจนนี่เดินออกไป จรีภรณ์ก็ถอนหายใจพิงอยู่ที่กำแพง จริงๆเธออยากจะรีบออกไปแต่ถูกเสียงเสียงหนึ่งขัดขวาง ไว้ก่อน “ยังไงล่ะ อยากหนีหรอ ” จิรภาสมองด้วยสายตาที่ยิ้มแย้ม แต่พอพูดออกมาก็เป็นเหมือนกับน้ำเสียงที่ไร้อารมณ์ “จรีภ รณ์ ผมไม่เคยรู้เลยว่าคุณจะต่ำช้าได้ขนาดนี้ ไม่คิดว่าคุณจะมีความอิจฉาริษยาได้ตามอำเภอใจขนาดนี้ ”
“นั้นคงไม่ได้ทำให้ท่านประธานจิรภาสเป็นอะไร ไปห่วงตัวเองเถอะ เมื่อถึงตอนนั้นหลังจากที่คุณกับชญาภาแต่งงานกันก็อย่าไปเอาผู้หญิงอื่นมาปีนป่ายขึ้นเตียงอีก” เห็นได้ชัดว่า คำพูดที่เพิ่งพูดไปจิรภาสได้ยิน แต่จรีภรณ์ไม่ได้กลัวอะไรเขาซึ่งคำพูด เหล่านั้นเป็นคำพูดที่เตือนเขาเรื่องที่เขานอกใจก่อนหน้านี้
แต่คำพูดนี้อยู่ในหูของจิรภาสแต่กลับทำเป็นไม่ได้ยิน : “ผมเคยพูดแล้วว่าเรื่องก่อนหน้านี้คือความเข้าใจผิด แต่ก่อนที่ผมกับชญาภา…..”
“คุณจิรภาส ฉันไม่กล้าไปยุ่งกับเรื่องส่วนตัวของคุณหรอกค่ะ และแน่นอนว่ามันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย ดังนั้นหลังจากนี้พวกเราต่างคนต่างอยู่กันเถอะ” จรีภรณ์ตัดบทจิรภาสและพูดคำพูดที่เย็นชาใส่เขา
มองดูสายตาไร้ความรู้สึกของจรีภรณ์ สีหน้าของจิรภาสก็นิ่งทันที ผู้หญิงคนนี้ไม่มีความรู้สึกอะไรเลย เมื่อวานซืนยังเรียกตัวว่าสามี วันนี้กลับไปคบกับผู้ชายอีกคนอื่น ทำไมเธอไม่คิดถึงใจตัวเองบ้าง แล้วเขาจะทำอะไรให้เธอเสียใจไหม
จิรภาสคิดเองเออเองไปหมด แต่เขาก็ไม่รู้ว่าจรีภรณ์ไม่เคยให้อภัยเขาตั้งแรก หลายวันก่อนหน้านี้เธอกับเขาอยู่ด้วยกันเพียงเพราะเธอถูกวางยาเท่านั้น และถ้าครั้งหน้าถูกกลั่นแกล้งอีก มันก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะให้อภัย
“จรีภรณ์ อย่าคิดว่าตอนนี้ชนุตต์จะสนใจหรือจะรักคุณเพียงคนเดียว ผมจะบอกคุณนะว่าเดิมทีชนุตต์คนนี้เป็นเพลย์บอย สำมะเลเทเมา ผู้หญิงที่เขาจับมาเยอะมากกว่าข้าวที่คุณกินอีก ผมอยากจะให้คุณรีบเคลียร์ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขาเพราะเมื่อถึงตอนนั้นคุณจะได้ไม่เสียใจทีหลัง”
“อ๋อ แต่ฉันตั้งใจ อย่างน้อยฉันก็เห็นว่าเขาซื่อสัตย์และจริงมาก
พอพูดจบก็ไม่สนว่าจิรภาสจะยืนอยู่ตรงนี้ เธอก็เดินขึ้นลิฟต์ไป เมื่อมาถึงเธอก็ส่งข้อความให้กับชนุตต์ว่าปวดหัวมากอยากกลับไปพักผ่อน
แต่ชนุตต์ไม่ได้โง่ เขารู้ว่าเธอหาข้ออ้าง เขาจึงส่งข้อความไปบอกเธอว่าจะไม่ให้เงินเดือนเดือนนี้
แต่ดูเหมือนว่าจรีภรณ์ไม่ได้ตอบกลับมา ชนุตต์โกรธจนขว้างโทรศัพท์ทิ้ง
แต่สำหรับเจนนี่นั้นไม่เหมือนกัน เจนนี่รู้สึกมีความสุขมาก เธอคิดว่าเธอได้แสดงอำนาจบาตรใหญ่ต่อจรีภรณ์ทำให้เธอรู้สึกเห ย่อหยิ่งและดื่มเหล้าไปหลายแก้ว : “ที่รักคะ พวกเราจะไปไหนกันดีคะ ตอนนี้”
“ผมจะไปส่งคุณที่โรมแรม” ชนุตต์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่พูดออกมาแบบไม่ต้องสงสัย
หลังจากที่จรีภรณ์เดินออกไป ความสนใจของเขาก็จางหายไปและทำเป็นเล่นละครตบตาต่อหน้าเจนนี่ด้วยด้วยอารมณ์ที่ร้อนรน และก็อยากจะรีบเช็คบินออกจากที่นี่
หลังจากที่ส่งเจนนี่เสร็จที่โรงแรม ชนุตต์ก็ไม่ได้อยู่นาน เขาแค่ส่งเจนนี่ที่หน้าประตูโรงแรมแล้วเขาก็ไป
เจนนี่ยืนกระทืบเท้าอยู่หน้าโรงแรม เธอคิดว่าไม่ว่าชนุตต์จะเป็นอะไรเขาก็จะอยู่กับเธอ แต่พอเห็นท่าทีของเขาเมื่อสักพักนี้ก็เห็ยได้ชัดแล้วว่าเขาสนใจผู้ช่วยคนนั้น สิ่งนี้ทำให้เจนนี่รู้สึกกระวนกระวายใจ
ชนุตต์ลูกเขยที่ร่ำรวยให้ความสนใจกับเธอ ในเมื่อตอนนี้เขาไมไ่ด้สนใจในเธอ เธอก็เริ่มที่จะรุกเอง พอเจนนี่คิดถึงตรงนี้เธอก็เริ่มให้ความสนใจและกำลังคิดว่าพรุ่งนี้จะทำอย่างไรให้หัวใจเขากลับมา
หลังจากที่มาถึงเขตบ้านเก่า รถก็จอดและเขาก็ลงจากรถ ในมือถือโทรศัพท์โทรหาจรีภรณ์
เดิมทีวันนี้ชนุตต์จะต้องไปนอนกลิ้งพักผ่อนให้เต็มที่ หลังจากที่กลับบ้านมาคิดไม่ถึงว่าเขาก็ไม่พักผ่อน สิ่งนี้ทำให้จรีภรณ์รู็สึกรำคาญใจ : “ท่านชนุตต์ คุณมีอะไรอีก”
“เธอเปิดหน้าต่างสิ” ชนุตต์สั่ง
จรีภรณ์โมโหมากและอดไม่ได้ที่จะปีนออกมาเปิดหน้าต่าง แสงไฟที่สลัวๆทำให้มองเห็นชนุตต์ยืนอยู่ที่ข้างล่างตึก หลังจากที่เขาเห็นเธอ เขาก็โบกมือไปมาเพื่อเรียกเธอ จรีภรณ์ขยี้ตาไปมาพร้อมกับความประหลาดใจ “คุณมาบ้านฉันทำไม มาทำอะไร ”
“ไม่ได้มาทำอะไร แค่อยากจะมาคุยกับเธอ ตอนที่ฉันไม่มีเจนนี่อยู่ตรงนี้”
“บ้าไปละ” จรีภรณ์หัวเราะพร้อมกับด่าชนุตต์ผ่านโทรศัพท์หลังจากนั้นก็วางสายไป
พอชนุตต์ฟังเสียงหัวเราะ เขาก็มีความสุขขึ้นมาทันที ยืนอยู่ข้างล่างพร้อมกับผิวปากก่อนที่จะไป
หลังจากที่จรีภรณ์นอนเอนตัวอยู่บนเตียงมองชนุตต์ขึ้นรถและค่อยๆขับรถออกไป เธอก็คิดถึงคำพูดที่เขาเพิ่งพูดมาทำให้จรีภรณ์รู้สึกเขิน
เธอรู้สึกว่าชนุตต์ดื่มหนักจนเมาไม่มีสติ ตอนกลางคืนเขาคงนอนไม่หลับก็เลยมาที่นี่ เธอไปที่โรงแรมเพื่อที่จะยุติเรื่องราว เธอคิดว่าหลังจากนี้เธอออาจจะต้องห่างจากชนุตต์บ้าง
เช้าตรู่วันตอนมา เจนนี่รีบมาที่บริษัท ตอนที่เธอเห็นจรีภรณ์เธอก็ยิ้มเย้ยๆใส่และใส่ให้จรีภรร์ไปรอข้างนอก ถ้าไม่ได้เรียกก็ไม่ต้องเข้ามา
ซึ่งปกติถ้าชนุตต์ไม่มีเรื่องสำคัญอะไรก็จะไม่เข้าบริษัท ไม่ก็มาถึงแล้วก็มานั่งพักหนึ่งก็ไป แต่หหลังจากที่เขาให้ความสนใจกับจรีภรณ์เขาก็มาบริษัทตรงเวลาทุกวัน จริงๆมันคือการมาเข้างาน แต่มาเพื่อมาดูจรีภรณ์
ผ่านไปสักพัก ชนุตต์ก็มาบริษัท หลังจากที่เจอจรีภรณ์ก็อยากเข้าไปถามไถ่เรื่องงานสักนิด แต่กลับเห็นจรีภรณืชี้นิ้วไปที่ห้อง ทำงานของเขา ชนุตต์ยิ้มให้จรีภรณ์และคิดว่าเธอจะเซอร์ไพรส์อะไร เขาจึงเดินเข้าไปในห้องทำงานอย่างมีความสุข
แต่ไม่คิดว่าพอเข้าไปประมาณห้านาทีจะมีเสียงตะโกนของชนุตต์ดังออกมา
已经是最新一章了
加载中
