บทที่ 229 ตัดสินใจแน่ชัด2

บทที่ 229 ตัดสินใจแน่ชัด2 จนกระทั่งเดินถึงทางปลายสุดของระเบียงทางเดิน ในตอนที่ไม่มีทางให้เดินแล้ว เชอเหมิงเหมิงแหงนหน้าสายตามีความเจ็บปวดใจอย่างลึกซึ้ง บนใบหน้าเขียนคำว่าอยากพูดแต่ก็ไม่กล้าพูดเต็มไปหมด เถียนจิ้งแหงนหน้าใช้แววตาใสสะอาดมองเธอ น้ำเสียงนิ่ง“นักสืบส่วนตัวทางนั