ตอนที่ 51 รักษา

ต๭นที่ 51 รักษา น้ำเย็นยะเยือกสาดไปยังบนร่างของหลินซีนเยียน ในฤดูหนาวเช่นนี้ เมื่อเสื้อผ้าเปียกโชกไปด้วยน้ำยิ่งทำให้รู้สึกหนาวเย็นมากขึ้นอีก หลินซีนเยียนหนาวปากสั่นจนฟันบนกระทบกับฟันล่างไม่หยุด “ มาจวนอ๋องแค่ไม่กี่วันก็ไปหาเรื่องท่านอ๋อง ทาสอย่างเจ้านอกจากหนังหน้าจะดีแล้วมีอะไรดีอีกหรือไม่? ” กุ้ยโมโม่สั่งให้คนย้ายเก้าอี้มาที่หน้าประตู นางก็นั่งบนเก้าอี้ตัวนั้นแล้วพูด “ คิดถึงตอนที่พระชายายังทรงพระชนม์ชีพอยู่ ท่านอ๋องยังไม่ได้เลื่อนอิสริยยศเป็นอ๋อง ยังคงเป็นองค์ชายน้อยในวังหลวง แต่ในวังมีก็พวกนางจิ้งจอกเยอะมาก โดยเฉพาะคนอย่างเจ้าที่รูปโฉมงดงามแต่ไม่เคารพกฎเกณฑ์นี่มีเยอะยิ่งนัก ” กุ้ยโมโม่คล้ายกับระลึกถึงความหลัง สายตาดูอ่อนโยนลงมาก “ ตอนนั้น มีพวกนางจิ้งจอกเพื่อจะได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้องค์ก่อน พวกนางใช้เล่ห์เพทุบายใส่ร้ายพระชายาไม่น้อย พอหลังจากท่านอ๋องได้เลื่อนอิสริยยศเป็นอ๋องก็ตามพระชายาย้ายออกไปจากวังหลวง ที่อื่นพวกเราไม่สนใจแต่ในจวนอ๋องนี้ ข้าไม่ยอมให้คนอย่างเจ้าใช้เล่ห์มารยาล่อลวงและไม่รู้จักเคารพกฎเกณฑ์ไว้แน่” ตอนที่กุ้ยโมโม่พูดอยู่ พวกหญิงแก่ก็ยังคงลงมือตีไปที่ร่างของหลินซีนเยียนไม่หยุด ผ่านไปไม่นาน หลินซีนเยียนโดนตีไปหลายสิบทีจนมีเลือดสดสีแดงไหลมาย้อมสีของเสื้อผ้า “ ก่อนที่พระชายาจะจากไปได้กำชับข้าไว้แล้ว ต้องดูแลจวนอ๋องนี้ให้ใสสะอาด เจ้าเป็นแค่สาวใช้อุ่นเตียงของท่านอ๋องเท่านั้น ห้ามลืมฐานะของตนเองและอย่าใช้มารยานางจิ้งจอกล่อลวงท่านอ๋องเด็ดขาด ท่านอ๋องมีฐานะอะไร? แล้วเจ้ามีฐานะอะไร? ถึงอย่างไรชายาของท่านอ๋องต้องเป็นคุณลูกหนูมีชาติตระกูลที่ฝ่าบาททรงประทานให้ ทาสชั้นต่ำอย่างเจ้าอย่าได้ฝันเลย! ” กุ้ยโมโม่พูดจนเหนื่อย มองไปยังหลินซีนเยียนที่โดนตีจนใกล้จะหมดสติแล้ว นางจึงทำมือสั่งให้หญิงแก่หยุดตี หลินซีนเยียนตัวสั่นเทาไม่หยุด ไม่รู้ว่าเพราะความหนาวหรือความเจ็บที่ทำให้เธอสั่น เธอรู้สึกว่าสายตาของตนเองเริ่มพร่ามัว เห็นชัดว่ากำลังมองหน้าของกุ้ยโมโม่อยู่ อยากจะจดจำหน้าตาอัปลักษณ์ของนางแต่ตอนนี้แทบจะมองอะไรไม่ชัดเลย เธอส่ายหัวเพื่อเรียกสติ กัดปากตนเองจนเลือดไหลออกมา กลิ่นคาวเลือดที่คละคลุ้งทำให้เธอสมองของเธอปรากฏภาพใบหน้าของโม่จื่อเฟิง ทั้งหมดนี้เป็นเพราะโม่จื่อเฟิงได้อนุญาตไว้แล้ว เขายอมให้กุ้ยโมโม่สั่งสอนเธอ แต่ที่จริงเป็นเพราะโม่จื่อเฟิงกำลังเตือนเธอว่าห้ามละเมิดกฎเด็ดขาด เธอเหยียดยิ้มอย่างรู้สึกเสียใจ ชายคนนั้นที่แท้ก็เป็นคนที่ไร้หัวใจ กับหญิงที่มีอะไรด้วยทุกคืนยังคงไร้เยื่อใยกันถึงเพียงนี้! “กุ้ยโมโม่ จะตีก็ตีเถิด ท้องฟ้าเริ่มมืดแล้ว พวกเราต้องรีบออกจากห้องเก็บฟืนก่อนมิใช่รึ?”หญิงแก่คนหนึ่งถามขึ้น กุ้ยโมโม่แค่นเสียงเบาๆและจ้องไปที่หญิงแกคนนั้น “ติดตามข้าในจวนอ๋องนี้มากี่ปีแล้ว ทำไม สั่งสอนไปแค่นี้ เจ้ายังคิดว่านางเด็กนี่จะยอมว่าง่ายงั้นหรือ? สันดอนขุดได้ แต่สันดานขุดยาก สันดานของทาสชั้นต่ำพวกนี้มันเปลี่ยนง่ายที่ไหนกัน เช่นนั้นหากจะทำให้นางพวกนี้ไม่คิดเป็นอย่างอื่นก็ควรจะตัดไฟแต่ต้นลม” หญิงแก่คนนั้นฟังไม่เข้าใจ เห็นกุ้ยโมโม่หยิบขวดยาเล็กๆ ออกมาจากในเสื้อตรงหน้าอก “มา ส่งนี่ให้นางดื่ม ถึงจะเป็นสาวใช้อุ่นเตียง หากให้กำเนิดทายาทขึ้นมาจะเป็นเรื่องใหญ่ เพื่อไม่ให้ท่านอ๋องมาตัดสินใจแทนนางเรื่องนี้ เพียงนางไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ก็พอ ถึงจะลุ่มหลงนางจิ้งจอกนี่แค่ไหนก็ไม่มีทางเกิดปัญหาเช่นนี้ได้ “ หลินซีนเยียนฟังที่กุ้ยโมโม่พูดอย่างสะลึมสะลือ แต่เธอก็ถอยหลังไปด้วยความหวาดกลัวทันที ครั้งที่แล้วตอนอยู่โรงเตี๊ยม เซียวฉางเยว่ก็จะให้เธอกินยาแบบนี้ พอถึงตอนนี้กุ้ยโมโม่ยังคิดจะใช้วิธีเดียวกันอีกรึ? หญิงสมัยโบราณพวกนี้ มองตนเองเป็นเครื่องมือให้กำเนิดลูกหรือยังไงกัน? หากไม่สามารถให้กำเนิดลูกได้แล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งก็จะไร้ค่าขนาดนั้นเลยเหรอ? พวกนางถึงได้วางแผนจัดการกับผู้หญิงอีกคนอย่างโหดเหี้ยม โดยการทำลายไม่ให้นางให้กำเนิดลูกได้? หญิงแก่ทั้งสองคนจับมือของหลินซีนเยียนเอาไว้ ส่วนอีกคนก็ถือขวดยาเดินเข้าไปกรอกยาใส่ปากของเธอ มีหลายคนที่แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม พวกนางต่างดูถูกผู้หญิงประเภทที่ใช้รูปโฉมยั่วยวนไปผู้อื่น หญิงแก่คนนั้นง้างปากของหลินซีนเยียนออก หญิงแก่ที่จับกดหลินซีนเยียนคนนั้นก็ส่งเสียงร้องขึ้นมาอย่างหวาดผวาและนางชี้ไปทางนั้นอย่างสั่นกลัว กุ้ยโมโม่และคนอื่นๆ ก็มองไปตามทางที่นิ้วชี้ไป เห็นกระโปรงของหลินซีนเยียนค่อยๆ ย้อมเป็นเลือดสดสีแดง ในนี้ล้วนมีแต่ผู้หญิง เลือดสดที่ไหลมาจากร่างของผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อทุกคนต่างก็เริ่มใจคอไม่ดี กุ้ยโมโม่ตกใจจนลุกขึ้นยืน เดินไปตรงหน้าของหลินซีนเยียน ผลักหญิงแก่คนนั้นออกไป แล้วเปิดกระโปรงของหลินซีนเยียนดู เมื่อนางเห็นก็มีสีหน้าซีดขาวเดินถอยหลังออกไปหลายก้าว “นี่ นี่มันเป็นไปไม่ได้….” กุ้ยโมโม่พูดกระตุกกะตัก หันไปถามหญิงแก่ที่อยู่ข้างๆ “ หลังจากท่านอ๋องเสร็จเรื่องนั้นแล้ว ไม่ได้ให้ยาคุมกำเนิดกับนางรึ?” “ท่านอ๋องไม่ได้สั่งมาให้ต้มยาคุมกำเนิด พวกเราจึงไม่ได้ทำ เช่นนั้น…” หญิงแกคนหนึ่งขี้ขลาดจนนั่งคุกเข่าลงไป ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมา ถึงหลินซีนเยียนจะมีสติเลือนลาง แต่ก็ฝืนบังคับให้ฟังคำพูดของพวกนาง เธอนึกได้ว่าเมื่อก่อนหลังจากเสร็จเรื่องนั้นแล้วดื่มยาคุมกำเนิดไปเพียง 2 ครั้ง โม่จื่อเฟิงก็ไม่ได้สั่งให้คนนำยาไปส่งให้เธออีกเลย ตอนนั้นเธอคิดว่าดื่มเพียงถ้วยเดียวก็จะไม่ตั้งครรภ์เป็นระยะเวลาช่วงหนึ่งได้ พอคิดมาถึงตอนนี้ เกรงว่าหลังจากเสร็จเรื่องนั้นแล้วควรดื่มทุกครั้ง เธอสัมผัสได้ถึงความร้อนประหนึ่งโดนไฟเผาจากส่วนล่าง ทั้งเนื้อทั้งตัวไร้เรี่ยวแรงที่จะหวาดผวาเลือดของตนเองที่ไหลทะลักออกมาในตอนนี้ “กุ้ยโมโม่ ตอนนี้จะทำอย่างไรดี？”พวกหญิงแกตกใจกันอย่างมาก แม้จะเป็นสาวใช้อุ่นเตียง แต่ในท้องนั้นเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของท่านอ๋อง พวกนางเป็นเพียงคนใช้ไม่มีสิทธิ์ไปแตะต้อง หากท่านอ๋องทราบเรื่องนี้เข้า พวกนางทั้งหมดเกรงว่าจะโทษตายสถานเดียว กุ้ยโมโม่สกัดจุดหญิงแก่คนนั้นแล้วประคองให้นั่งลงบนเก้าอี้ นางหลับตาไปสักพักแล้วก็ลืมตาขึ้นมา จากนั้นนางก็กัดฟันแล้วเอ่ย “เรื่องนี้ต้องไม่ให้ท่านอ๋องทราบเด็ดขาด！ไป ไปเรียกสามีของข้ามา ดีที่เขารู้วิธีรักษาคน ให้เขาจัดยามาให้นางเด็กนี่กิน 2-3 วันก็ขังนางอยู่ที่นี่ หากท่านอ๋องถามก็บอกว่านางกำลังศึกษากฎระเบียบของจวนอ๋องอยู่ รออีก 2-3 วันเมื่อหายดีแล้วก็ส่งกลับไป เพียงพวกเราไม่พูด ใครก็ไม่รู้มีทางรู้เรื่องนี้! ” “ นางเด็กนี่มันพูดได้ไม่ใช่รึ? ” หญิงแก่คนนั้นชี้ไปยังหลินซีนเยียนที่มีสติเลือนลาง กุ้ยโมโม่ทำหน้าเคร่งขรึม “ หากรอให้ร่างกายนางหายดี เมื่อนางพูดออกไป ท่านอ๋องไม่มีทางเชื่ออย่างแน่นอน ถึงอย่างไรนางก็แท้งแล้ว ไม่มีหลักฐานไปพิสูจน์ นางก็ทำอะไรพวกเราไม่ได้ ” ยังไงก็ต้องทำให้เรื่องผ่านพ้นไป นางรับใช้จวนอ๋องมาทั้งชีวิต ไม่ยอมถูกท่านอ๋องลงโทษแน่!