ตอนที่ 39 แค่เป็นการแลกเปลี่ยนเท่านั้น

ต๭นที่ 39 แค่เป็นการแลกเปลี่ยนเท่านั้น รอยยิ้มอันชั่วร้ายปรากฏขึ้นที่มุมปาก น้ำเสียงฟังดูเย็นชา “ถ้าอยากจะเรียนให้จบ เธอก็ต้องเรียนรู้ที่จะปรนนิบัติฉันก่อน!” ปรนนิบัติเขางั้นเหรอ? หญิงสาวชั่งใจอยู่นาน ผู้ชายไก่แจ้อย่างนี้ ยิ่งปรนนิบัติก็ยิ่งเปลืองตัว แต่มันจะสำคัญอะไรล่ะ? ในเมื่อเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์แล้ว จะสองครั้งหรือสามครั้ง เป็นฝ่ายรุกหรือฝ่ายรับ แล้วมันจะต่างกันตรงไหน? เธอหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ย่างกรายเข้าไปใกล้ภัสกรณ์ …… เช้าวันที่สอง ตอนนีรชานั่งอยู่ในห้องเรียน เธอก็ยังมีอาการเจ็บปวดตามเนื้อตามตัวอยู่ ตอนนี้ยังไม่เข้าเรียน เพื่อนร่วมชั้นบางคนกำลังทานอาหารเช้า บ้างก็พูดคุยกัน และบางคนก็กำลังอ่านหนังสือพิมพ์รายวันอยู่ “เฮ้ยแก คนรวยนี่ขยันเปลี่ยนคู่ควงกันจริงๆ เลยเนอะ!” เพื่อนร่วมชั้นที่นั่งอยู่แถวหน้าชี้ไปที่ข่าวในหนังสือพิมพ์ “ก็แหงสิยะ เป็นถึงประธานบริษัทใหญ่โต แถมยังขึ้นชื่อว่าเป็นเพลย์บอยตัวท็อป ว่ากันว่าเขาน่ะควงสาวๆ มาหลายคนแล้ว รวมไปถึงดาราสาวชื่อจุดๆๆ ที่กำลังดังอยู่ตอนนี้ด้วย” เพื่อนร่วมชั้นอีกคนหนึ่งดูไปพูดไป จู่ๆ หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นมา นนทชาที่นั่งแทะขนมปังอยู่ข้างๆ พูดทั้งที่ยังมีขนมปังอยู่เต็มปาก “ผู้หญิงพวกนี้ก็ช่างกะไร หน้าด้านหน้าทน อยากสนองนี๊ดตัวเอง ก็เลยวิ่งแจ้นไปเป็นนางบำเรอเขา ไร้ยางอายจริงๆ” “อือ…นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเงิน ฉันไม่เชื่อหรอกนะว่าพวกเขารักกัน” นักศึกษาหญิงคนหนึ่งชี้ไปที่หนังสือพิมพ์ และจ้องมองหญิงสาวที่เป็นข่าวกับภัสกรณ์ด้วยสายตาดูแคลน พาดหัวข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์ “ไฮโซแทนยืนกอดผู้หญิงแนบแน่น ปาปารัสซี่มือดีถ่ายภาพใบหน้าของหญิงสาวแก้มแดงไว้ได้อย่างชัดเจน” นีรชาเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง ความรู้สึกอึดอัดคับแน่นอยู่ในหัวอก เมื่อวานที่เขาออกไปกลางดึก ก็เพื่อที่จะไปคั่วกับผู้หญิงคนนี้นี่เอง ความจริงแล้ว คนที่ถูกสวมเขาก็คือเธอนะ…นีรชา เธอเป็นเพียงเหยื่อที่ถูกล่อมาติดกับ สำหรับเขา ตอนนี้เธอเป็นของสดใหม่ แต่ถ้าหมดอายุเมื่อไหร่ ก็ไม่วายโดนเขี่ยทิ้งเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ นั่นแหละ นีรชาพยักหน้าขึ้นลง เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน รอให้หมดสัญญา และพ่อเธอหายเป็นปกติเมื่อไหร่ จะได้ต่างคนต่างอยู่สักที ไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันอีก ดี๊…ดีมากเลย แต่…ถ้าเพื่อนร่วมชั้นรู้เข้า ว่าเธอเป็นหนึ่งในนางบำเรอของภัสกรณ์ แล้วพวกเขาจะมองตนยังไง? เธอทั้งหวาดกลัว และเยือกเย็นไปถึงขั้วหัวใจ