ตอนที่ 43 ทำเป็นน่าสงสาร

ต๭นที่ 43 ทำเป็นน่าสงสาร นีรชาก้มหน้าลง น้ำเสียงที่เย่อหยิ่งของถิรา ทำให้นีรชารู้สึกเจ็บปวดมาก สามปีก่อนหน้านี้ เธอยังเป็นคุณหนูของครอบครัวที่ร่ำรวยมีฐานะ แม้ว่าเธอจะเทียบไม่ได้เลยกับถิรา แต่ก็ต้องอยู่ในการดูแลเอาใจใส่ของพ่อ แต่ตอนนี้ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีอายุเท่ากันสามารถทำร้ายเธอด้วยน้ำเสียงที่เย่อหยิ่งเช่นนี้ “เงยหน้าขึ้นมาให้ฉันดูหน่อยซิ” ถิราใช้เท้าสะกิดนีรชาที่นั่งอยู่บนพื้น” นีรชากัดริมฝีปากแน่น หน้าซีดเหมือนไม่มีเลือดไปหล่อเลี้ยง เธอยังคงก้มหน้าและปล่อยให้ผมยาวปกคลุมใบหน้าของเธอ “พี่ค่ะ ของเล่นชิ้นใหม่ของพี่ค่อนข้างอึดอัดใจ ไม่รู้เอาใจคนเลยสักนิด” ถิราส่ายหัว แล้วหันไปพูดกับภัสกรณ์ ดวงตามีความรังเกียจแวบไป นังผู้หญิงคนนี้ แกคิดว่าแกเป็นใครถึงกล้าที่จะไม่สนใจในคำพูดของฉัน “พูดสิ เธอหูหนวกหรือเป็นใบ้กัน” ถิราทั้งเตะทั้งถีบไปที่ขาของนีรชา และเตะซ้ำไปที่เดิมพอดี ทำให้นีรชาเจ็บจนคตตัว ในใจก็ทำได้เพียงแค่รู้สึกโกธร การมีเงินมันใช่แบบนี้เหรอ สามารถเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของคนอื่นได้แบบนี้เลยเหรอ เธอไม่ใช่สุนัขจรจัดถึงเตะเธอไปเตะเธอมาแบบนี้ เธอเงยหน้าขึ้น สายตาเย็นชาและดื้อรั้นของนีรชาก็เผชิญหน้ากับรังสีความโกธรของถิรา ถิราตกใจมาก ดวงตาของผู้หญิงคนนี้มันช่างสวยงามเหลือเกิน ยิ่งไปกว่านั้นมีบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในนั้น ซึ่งเธอไม่เคยเห็นมาก่อน… “แกชื่ออะไร แล้วรู้จักกับพี่ชายฉันได้อย่างไง” ถิรากลบเกลื่อนความประหลาดใจของตัวเอง “ถิรา อย่าสร้างปัญหาเลยหน่า” ภัสกรณ์เดินมาแล้วตบไหล่ของถิรา “นั่งเครื่องบินมาเหนื่อยแล้ว กลับขึ้นห้องไปพักผ่อนให้ดีๆ” “พี่ค่ะ พี่เข้าข้างมันใช่ไหม ฉันกำลังถามเธออยู่นะ” นี้คือความคับข้องใจของถิรา เกิดอะไรขึ้นกับพี่ ก่อนหน้านี้พี่เคยรักเธอมากที่สุด ไม่ว่าคนรักของพี่จะขายหน้าอย่างไร พี่ก็ไม่เคยจะหยุดจะห้าม แต่วันนี้เพื่อผู้หญิงตัวเล็กๆคนนี้ ทำไมพี่ถึงเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ เธอคือถิรา น้องสาวแท้ๆของพี่นะ ภัสกรณ์ไม่ได้ตอบอะไรถิรา แต่หันไปมองนีรชา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “ฉันบอกให้คุณขึ้นไปบนห้อง ไม่ได้ยินหรือไง” เขาพูดดวยเสียงที่เข้มและเย็นชาอย่างที่เคยเป็นมา นีรชาค่อยๆลุกขึ้นจากพื้นอย่างช้าๆด้วยความเจ็บปวด แต่ความเจ็บปวดที่นิ้วเท้ามากกว่า รู้สึกจุกเสียดตรงท้องน้อยเหมือนโดนมีดกรีด เธอเดินโซซัดโซเซ คว้าจับขอบโต๊ะ “รีบขึ้นไป ไม่ต้องทำตัวน่าสงสาร” ภัสกรณ์ตะคอกเสียงดัง นีรชาพยายามพยุงร่างกายของเธอรู้สึกเจ็บตรงท้องน้อย เจ็บมาก ดูเหมือนโดนมีดกรีดจนเจ็บปวด ทันใดนั้นก็มีน้ำเหลวๆ ไหลลงมาที่ต้นขา เมื่อก้มลงไปดู นีรชาก็ป้อนปากตัวเองด้วยความตกใจ เลือด คือเลือด นี้คือเลือดสีแดงสดๆ ไหลลงมาที่ขาของเธอ “เลือด พี่ค่ะ เธอตกเลือด” ถิราก็ร้องกรี๊ดออกมาด้วยความตกใจ ใบหน้าของภัสกรณ์ขาวซีดด้วยความตกใจ รีบอุ้มนีรชาไปวางไว้บนโซฟาอย่างระมัดระวัง ไม่สนใจโซฟาสีขาวราคาแพงที่จะเปื้อนเลือด คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน พูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ “นีรชา เธอเป็นอย่างไงบ้าง ไม่สบายตรงไหน ” นีรชารู้สึกอ่อนเพลีย ค่อยๆหมดสติไป เธอเจ็บปวดเหลือเกิน ไม่มีแม้แต่แรงที่จะตอบภัสกรณ์ ภัสกรณ์ตะโกนด้วยน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราด “น้าปิ่น เรียกรถพยาบาลเร็ว”