ตอนที่ 76 อยากฉีกหน้าเขา

ต๭นที่ 76 อยากฉีกหน้าเขา นีรชาหมั่นไส้กัดริมฝีปากร่าง จริงๆแล้วเธออยากพูดว่า : “ คุณธวัล คุณกังวลตัวคุณเองเถอะ ” แต่ยังคงกัดฟันไม่พูดออกไป ช่างเถอะ ธวัลเองก็เป็นคู่หมั้นของพี่สมภพ เห็นแก่หน้าพี่สมภพ ครั้งนี้ปล่อยเธอไปเถอะ กัดปากแน่น หันหลังออกไป ไม่สนใจธวัลที่ใช้สายตาเยือกเย็นจ้องเธอเลยแม้แต่น้อย บนดาดฟ้า โมรีใช้มารยาทั้งหมดที่มีดึงดูดความสนใจของภัสกรณ์ไว้ ยิ้มหวานและพูดจายกยอไม่หยุด แต่ดูเหมือนว่าภัสกรณ์ไม่ได้ใส่ใจ ชุดราตรีก็เป็นชุกแหวกลึก เธอยังใช้ช่วงที่ภัสกรณ์เผลอไม่สนใจ แอบโกยหน้าอกออกมา ตอนนี้ ครึ่งตัวบนของเธอโล่งเหมือนไม่ใส่อะไร ปีนั้น เธอก็พึ่งหน้าอกของเธอทั้งสองข้าง ค่อยไต่เต้าขึ้นมา จากสาวนั่งดริ้งในบาร์กลายมาเป็นดาราแถวหน้า วันนี้ใช้วิธีนี้ เธอจะต้องพิชิตใจภัสกรณ์ได้แน่ๆ “ ภัสกรณ์ กำลังคิดอะไรอยู่เหรอ ? ” โมรีจะซบในอ้อมออกของภัสกรณ์ สายตาของภัสกรณ์จ้องมองชายคนหนึ่งที่เดินมาบนสนามหญ้า ผู้ชายคนหนึ่งที่สูงเพียวเด่นเป็นสง่า ขาวและดูดี ภัสกรณ์ขมวดคิ้ว นี่ไม่ใช่ผู้ชายที่อยู่ในร้านชุดราตรีเซ็นต์เช็คเพื่อจ่ายค่าชุดนั่นเหรอ ? คู่หมั้นของธวัลคุณหนูมหาเศรษฐีบ้านจิระเดช คนที่นีรชาบอกว่าเป็นเพื่อนบ้านเธอ หลังจากนั้นเขาก็ไปสืบมา ผู้ชายคนนี้เป็นคนเมืองหลักจริงๆ ก่อนหน้านี้ไม่นานย้ายมาอยู่เมืองรอง นีรชาน่าจะไม่ได้หลอกเขา แต่ว่าไม่รู้ทำไม ภัสกรณ์เห็นผู้ชายคนนี้ แล้วไม่ค่อยสบายใจ นีรชา ถ้าคุณกล้าหลอกผม คุณตายแน่ๆ นึกถึงนีรชา ภัสกรณ์มองไปยังห้องโถงใหญ่ ห้องโถงใหญ่นั้นไม่เห็นเงาของเธอเลย ช่วงเวลาแป๊บเดียว สาวน้อยนั่นไม่รู้หายไปอยู่ไหนแล้ว ผู้ชายของตัวเองจู๋จี๋ดู๋ดี๋อยู่กับผู้หญิงคนอื่นบนดาดฟ้า ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะไม่สอดส่อง แอบดูบ้างเลย ? ผู้หญิงคนนี้ไม่มีจิตใจจริงๆ นีรชา ในใจเธอมีผมคนที่เลี้ยงดูเธอคนนี้ไหม ? ภัสกรณ์แทบจะคลุ้มคลั่งแล้ว ดวงตาที่มืดมนค่อยๆหรี่ตาลง ดูท่าคงจะต้องอบรมสาวน้อยไม่เชื่อฟังคนนี้ให้ดีๆซะแล้ว ความคิดนี้ ทำให้ตัวของภัสกรณ์ร้อนระอุขึ้น โมรีสังเกตสีหน้าของภัสกรณ์มาตลอด ดูเหมือนว่าภัสกรณ์จะมีใจให้ และยังคิดว่าเป็นเพราะตัวเอง ก็เลยขยับตัวเข้าใกล้ภัสกรณ์ไปอีก ตั้งใจลดเสียงต่ำพูดเบาๆข้างหูเขา : “ ภัสกรณ์ ฉันเหนื่อยแล้ว พวกเราไปห้องส่วนตัวข้างบนดื่มอะไรเล็กๆน้อยๆกันเถอะ ” พูดจบ ยังจงใจเป่าข้างหูของภัสกรณ์ เป็นเพราะว่านีรชาตั้งครรภ์แล้ว ดังนั้นเขาเลยไม่ได้แตะต้องเธอ ถึงแม้ว่าแตะต้องแล้ว แต่ก็ไม่กล้าใช้แรงเยอะ ยังรู้สึกไม่เต็มที่ ตอนนี้ถูกโมรีใช้เสน่ห์ยั่วยวนแบบนี้ ภัสกรณ์รู้สึกว่าจะควบคุมไม่ไหวแล้ว ทุกอย่างเสร็จสิ้น โมรีตัดสินใจจะไปห้องน้ำจัดการตัวเองสักหน่อย ผมยาวเป็นลอนปล่อยไสว โมรีมีความสุขมาก ฮัมเพลงแล้วเดินไปเข้าห้องน้ำด้วย ดูเหมือนว่าเห็นอนาคตดีๆกำลังอยู่ในน้ำมือเธอ หน้าอ่างล้างมือในห้องน้ำมีผู้หญิงใส่ชุดสีขาวยืนอยู่ กำลังล้างมือ โมรีเหลือบตามอง กำลังเตรียมจะเอาแป้งในกระเป๋าถือมาเติมหน้า รู้สึกว่าไม่ใช่ ก็หันกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นอีกที อุ๊ย นี่ไม่ใช่ผู้หญิงของภัสกรณ์เหรอ ? เมื่อสักครู่ภัสกรณ์อยู่ข้างๆ เธอยังไม่ทันได้สั่งสอนนีรชา ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอเธอที่นี่ โมรีพรรณนาจนดวงตาที่ละเอียดลอแผ่รังสีความภาคภูมิใจ ตั้งใจหันหลับหลังเดินไปข้างๆนีรชา นีรชาถอยหลบไปทางด้านข้าง ตั้งใจล้างมือตัวเอง ไม่สนใจโมรีแม้แต่น้อย ดูเหมือนว่าจะมองไม่เห็นว่ามีคนอยู่ข้างๆ ในใจโมรียิ่งโกรธแค้น อย่างน้อยๆเธอก็เป็นดาราดัง เดินไปตรงไหนก็มีผู้คนรายล้อม แค่ผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง คิดว่าตัวเองสวยขนาดไหน ถึงไม่เห็นโมรีเธออยู่ในสายตา โมรีเดินไปล้างมือตรงอ่างล้างมือข้างๆ สมองก็กลับนึกขึ้นได้อย่างรวดเร็ว จะต้องสั่งสอนผู้หญิงที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงคนนี้ซะแล้ว เหลือบตามองชุดราตรีมูลค่ามหาศาลที่นีรชาสวมใส่ มือของโมรีสั่นๆ ตั้งใจกดไปที่รูของก๊อกน้ำ ให้น้ำพุ่งกระเด็นไปทางนีรชาฝั่งนั้น เสียงน้ำพุ่ง สายน้ำเรียวยาวได้รับแรงกด น้ำพุ่งไปทางนีรชาอย่างเฉียบพลัน ทันใดนั้นชุดราตรีตรงช่วงหน้าอกของนีรชาเปียกไปแถบหนึ่ง ในดวงตาโตและมีสเน่ห์ของโมรีมองนีรชาด้วยท่าทางภาคภูมิใจ วันนี้เธอมาหาเรื่องทำให้เสื่อมเสียชื่อ แล้วยังไง ดูว่าสาน้อยคนนี้จะทำอะไรเธอได้ นีรชาตกใจที่ถูกน้ำพุ่งเข้าใส่อย่างกะทันหัน ทำตาโตมองหน้าโมรี เห็นแต่โมรีจ้องตาเยอะเย้ยตัวเอง ไม่มีท่าทีจะขอโทษแม้แต่น้อย ตั้งใจหาเรื่อง ในใจนีรชารู้สึกว่าน่าขำ โมรีคุณหนูโมรีก็อายุนี่สิบกว่าๆแล้ว คิดจะแก้แค้นคนทำไมถึงใช้วิธีการปัญญาอ่อนแบบนี้ ? ส่ายหัว นีรชาหยิบกระดาษทิชชู่บนอ่างล้างมือค่อยๆซับไปที่ชุดราตรี หวังว่าจะซับน้ำออกได้บ้าง โมรีรออยู่นานสองนาน เห็นนีรชาไม่เป็นเดือดเป็นร้อน และไม่แม้แต่จะมองเธอเลย ในใจยิ่งแค้นหนักเหมือนไฟที่ลุกโชน อย่างนี้เห็นได้ชัดว่าไม่สนใจเธอเลย ไม่สนใจน่ารังเกียจกว่าการตอบโต้ เพราะว่าสิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้สนใจเธอเลย โมรีพูดน้ำเสียงเยือกเย็น : “คุณไม่ใช่ผู้หญิงของภัสกรณ์เหรอ ? ทำไม ขึ้นบนเตียงเขา กลายเป็นเมียน้อยแล้ว ? ” ได้ยินคำที่โมรีพูดเหน็บแนม นีรชาก็ขี้เกียจจะคุยกับเธอแล้ว น้ำที่เปียกบนเสื้อผ้าก็เกือบจะแห้งแล้ว นีรชาเอากระดาษทิชชู่โยนทิ้งลงถังขยะด้านข้าง เตรียมตัวเดินออกไป โมรีใช้กี่วิธีก็ทำให้นีรชาโกรธไม่สำเร็จ ความรู้สึกพ่ายแพ้ภายในใจยิ่งลึก ดวงตาเบิกกว้าง พูดโอ้อวดออกมา : “ คุณทายสิว่าเมื่อสักครู่ในห้องรับแขกวีไอพี ใครอยู่กับฉัน ? ” นีรชาก้าวท้าวไป เมื่อสักครู่เธอดูภาพวาดที่แขวนในโถงงานเลี้ยงเสร็จ ตอนที่กำลังจะไปตามหาภัสกรณ์นั้น ถึงรู้ว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่ และคนที่หายไปด้วยนั้น คือโมรี กัดริมฝีปากแดงๆเด้งๆ นีรชาไม่ได้พูดอะไร หลังจากที่หยุดไปสักครู่กำลังจะเดินออกไปข้างนอก ที่จริงแล้วเธอไม่อยากจะคุยกับโมรีอีก ผู้หญิงแบบนี้ ยิ่งคุณให้ความสนใจเธอ เธอยิ่งได้ใจ โมรีเห็นนีรชาหยุดชะงักสักครู่ รู้ว่าคำพูดของตัวเองใช้ได้ผล ตัดสินใจใส่ไฟกระตุ้นนีรชาเข้าไปอีก “ คุณทายหน่อยสิว่าพวกเราทำอะไรกันอยู่ในห้อง ? ” หันหลังให้โมรี นีรชาตกใจทำตาโต ผู้หญิงคนนี้ช่างไร้ยางเลยเลยจริงๆ ยังจะกลัวว่าคนอื่นไม่รู้เรื่องรักๆใคร่ๆของเธอ จะต้องเล่าให้เธอฟังให้ได้ ? โลกนี้บ้าไปแล้ว นีรชาส่ายหัว ขี้เกียจจะสนใจโมรีเลยจริงๆ มุ่งตรงไปยังประตูทางออก “ หยุดนะ ฉันจะบอกเธอให้ ภัสกรณ์ไม่ใช่จะยอมทนผู้หญิงอย่างเธอได้ ทางที่ดีออกห่างเขาซะ ไม่อย่างนั้นคอยดูแล้วกัน ” ความภูมิใจของโมรีอดไว้ไม่อยู่แล้ว เห็นท่าทางนีรชานิ่งไม่ตอบโต้ เธอก็อยากจะฉีกหน้าใบหน้าขาวๆเด้งๆของนีรชานั้น