ตอนที่14 ล้มอีกครั้ง

ต๭นที่14 ล้มอีกครั้ง เฉลิมชัย ตะโกนออกมา“หุบปากเดี๋ยวนี้ ไปให้พ้นเลย น่ารำคาญ” คุณน้ายิ่งโกรธขึ้น ดวงหมัดไปตีคุณลุง“ไอ้แก่ไม่ตาย แผนเที่ยวยุโรปของฉันพังไปล่ะ นายชดเชยให้ฉัน......” “คุณผู้หญิง เกิดเรื่องไม่ดีแล้ว คุณหนูพินหัวใจวายแล้วค่ะ”คนรับใช้ตะโกนร้องออกมา จารวีตกใจ หันตัวรีบวิ่งขึนบันได ในห้อง ยุพินใช้สองมือป้องหน้าอก ใบหน้าซีดเผือด เอนกายอยู่เตียง หายใจอย่างลำบาก ทรมาณจนคิ้มจะขมวดเข้ากันแล้ว “รีบ รีบเรียกรถฉุกเฉิน.....”จารวีบออกคำสั่งให้คนใช้ไป พลางคุ้นหายา หลังกินยาเข้าไปแล้ว อาการณ์ของยุพินไม่ได้ดีขึ้น..... ไม่นาน รถฉุกเฉินก็มาถึงและพาตัวพยุพินไปโรงพยาบาล ณ หน้าประตูของห้องผ่าตัด จารวีทั้งสองมือจับกันอย่างแน่น อธิษฐานไม่หยุด คุณน้ายังกล่าวหาคุณลุงทำธุระกิจบ้านพังไป ตอนนี้ยังทำให้ลูกสาวป่วยหนักอีก คุณลุงรู้สึกลำคัญจะแย่ ยกมือไปตบหน้าคุณน้าสองทีและจากไปอย่างโมโห จารวีมองทั้งสองคน ในใจยิ่งรู้สึกโศกเศร้า“คุณพยาบาล พี่สาวของฉันเป็นยังไงบ้าง”เห็นพยาบาลออกจากห้องผ่าตัด จารวีรีบเดินเข้าไป “อาการของคนไข้แย่มาก ตอนนี้สติยังไม่ฟื้น เธอเรียกชื่อหนึ่งตลอด .......เหมือนคือยศพล” จารวีสีหน้าซีดเผือด กำมือทั้งสองแน่กว่าเดิม“งั้น งั้นจะทำยังไงดีล่ะ” “ต้องให้คนนั้นมา คนไข้ถึงจะได้ดีขึ้น....”พยาบาลเสนอมา จารวีหาเจอเฉลิมชัยที่กำลังสูบบุหรี่อยู่ฉนวนข้างนอก เธอไปปรึกษากับเขาด้วยเสียงต่ำ“คุณลุง คุณโทรไปหายศพลมาได้ไหมคะ พยาบาลบอกว่าต้องให้เขามา พี่พินถึงจะมีความหวัง.......”ใบหน้าของเฉลิมชัยเต็มไปด้วยความท้อถอย เขาส่ายหน้าและถอนหายใจ“ลุงโทรไปตั้งแต่แรกแล้ว เขาไม่รับสาย” คุณน้ารีบพูดต่อ“ก็รู้มาตั้งนานว่าเศรษฐีไม่มีคนดีสักคน ช่วงเวลาสำคัญแบบนี้ไม่ช่วยเหลือเลยสักนิด โชคดีที่หนูพินยังไม่ได้แต่งเข้าไป ไม่งั้นต้องลำบากแน่ๆ” คุณลุงประณานว่า“ไอ้เมียโง่ มาโวยวายที่นี่ทำไม ถ้าจะว่าก็ต้องดูสถานที่ด้วย......” คุณน้าพอได้ยินคำประณานของคุณลุง ไม่พอใจขึนมา เริ่มตะโกนอีก“ไอ้ชายแก่ ถ้าไม่ใช่มึงเล่นพนันจนเสียยาหวนไปละก็ คุณชายยศพลจะดูถูกเราได้ยังไง” จารวีขมวดคิ้ว “.....สักวันหนึ่ง เธอต้องกลับมาคุกเข่าขอร้องฉันแน่......”คำพูดอำมหิตของยศพลเหมือนคำสาป โผล่เข้าสมองของเธอ เธออดที่จะสั่นตัวไม่ได้ รับซื้อยาหวน ผู้หญิงของตระกูลพูลสวัสดิ์ล้วนต้องตาย......ทุกอย่างนี้ดูแล้วเหมือนเป็นการวางแผนร้ายทั้งหมด จารวีหันตัวออกจากโรงพยาบาล เฉลิมชัยเรียกอยู่ด้านหลังเธอหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้ยิน หลังครึ่งชม. รูปร่างที่เปราะบางของจารวีก็ปรากฏอยู่นอกประตูเหล็กของVersailวิลล่า น้าอามพาเธอเข้าไปในวิลล่า “สวัสดีค่ะ คุณจารวี” “น้าอาม ฉันต้องกันพบคุณชายยศพล....” “คุณชายตอนนี้ไม่ค่อยสะดวก.....คุณรออยู่ห้องรับแขกไปก่อนนะ” น้าอามวางแก้วชาถ้วยหนึ่งก็ถอยออกไป นั่งอยู่ห้องรับแขกที่ใหญ่โต รูปร่างของจารวียิ่งดูเปราะบางขึ้น สิบนาทีผ่านไป ร่างของยศพลยังไม่ปรากฏ จารวีรอไม่ไหว ลุกขึ้นมาและวิ่งไปข้างบน ขึ้นตามบันไดที่หมุนเวียนอยู่ สอบหาไปทีละชั้นๆ ที่จริงเพิ่งขึ้นมาถึงชั้นสอง เธอก็ได้ยินเสียงคราญครางของผู้หญิงแล้ว คาดไม่ถึงเลยเขากำลังเสพสุขกับผู้หญิงอยู่ “พ่าง”จารวีถีบไปโครมเดียว ประตูห้องนอนหลักก็เปิดอ้าออก ชั้นสองไม่มีห้องอื่น แม่แต่ห้องกลมที่ขนาดใหญ่จนแปลกประหลาดห้องหนึ่ง ประตูห้องเป็นสไตล์ในวัง ประตูนั้นเหมือนเปิดวางอยู่ เธอแค่ถีบโครงเดียว ประตูก็เปิดออก บนเตียงใหญ่กลมๆที่หรูหรา ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังกระบิดกระบวนร่างอยู่ บนร่างใส่เสื้อโปร่งบางสีแดงสด สามารถมองเห็นหน้าอกสมบูรณ์ที่ตั้งอยู่ ผมยาวที่ไสตล์ม้วนใหญ่ยุ่งหยิงอยู่บนใบหน้าที่สวยยั่วยวน ได้ยินเสียงถีบประตู หญิงคนนั้นตกใจจนกรีดร้องออกมา กอดผ้าห่มแล้วลุกจากเตียงวิ่งเข้าอ้อมกอดของยศพล แค่มองตาเดียว จารวีก็ดูออกว่า ผู้หญิงคนนี้เป็นดาวรุ่ง ดาราที่กำลังดังอยู่ ที่น่าแปลก็คือ ยศพยยังใส่เสื้ออย่างเรียบร้อยอยู่ แม้กางเกงก็ยังไม่ได้ถอด “นาย ไอ้สารเลว ....”จารวีด่าขึ้นมาทันที“ยศพล ไอ้คนชั่ว พี่พินตอนนี้ยังนอนอยู่โรงพยาบาล นายยังมัวแต่เล่นผู้หญิงอยู่ได้” “ท่านประธานยศพล หญิงปากร้ายคนนี้คือใครคะ”ดาวรุ่งใช้ปลายเท้าเสียดสีขาอ่อนของยศพล พลางพูดอย่างออดอ้อน อีกนิดเดียวเธอก็จะได้เข้าสู้ขั้นตอนประเด็นกับยศพลแล้ว แต่ผู้หญิงปากร้ายนี่บุกเข้ามา ทำเรื่องดีๆของเธอพังไป เธอกำลังเดือดดาลอยู่ ยศพลหันหน้าไปจูบปากของดาวรุ่ง ยิ้มลามก“ตัวเอง ไปรอฉันข้างนอก......” “เค้าไม่เอาน่ะ”ดารุ่งตั้งใจสั่นสะท้านหน้าอกที่สมบูรณ์ ราวกับเคลื่นที่โหมซัดสาด ทั้งเซ็กซี่ทั้งจูงใจ แต่สีหน้าของยศพลกลับมืดลง เขาผลักเธอลงจากเตียงอย่างไร้ความรู้สึก“ไปให้พ้น เดี๋ยวนี้” นิสัยรุนแรงของยศพลใครๆก็รู้ ดาวรุ่งไม่กล้าอยู่นาน แม้ว่าตอนนี้เธอก็อดใจไม่ไหว แต่ก็ไม่กล้าพูดสักคำ คว้าเสื้อผ้าตนเองและเดินออกไป ตอนไปถึงประตูก็จงใจไปชนกับจารวีอย่างแรงๆ พูดด้วยเสียงต่ำๆ“นางสารเลว...” จารวีกำลังโมโหอยู่ เธอยื่นมือไปลากดาวรุ่งเอาไว้“มึงว่าใคร” ดาวรุ่งอยู่เดิน ยิ้มออกมา“ใครตอบก็วด่าใคร ทำไม ยังมาแสร้งทำบริสุทธิ์อะไร เธอก็มามอบตัวให้เขาเล่นไม่ใช่หรอ” จารวีสีหน้าซีดขาวทันที มือสองข้างคลายลงอย่างไม่รู้ตัว “ออกไป ได้ยินไหม....”ยศพลตะโกน ดาวรุ่งผลักจารวีไปข้างๆแล้วเดินออกไป ตอนไป แววตาอันเหยียดหยามของเธอ ชาตินี้จารวีไม่มีวันลืมได้ ใช่สิ เธอมีสิทธิ์อะไรไปว่าคนอื่น เธอก็สกปรกเหมือนกัน...... ยศพลหรี่ตาลง มองไปยังจารวี ยิ้มอย่างมีประสงค์ร้าย“เธอคงรู้ควรทำอะไรแล้วมั้ง” “คนสารเลว...”ยศพลตัดบทคำพูดของเธออย่างหมดความอดทน“ถ้าเธอมาแค่อยากจะละบายอารมณ์ของตนเอง งั้นก็ออกไปได้แล้ว” จารวีโกรธจนตัวสั่น เกลียดจนอยากจะฆ่าเขาตายเลยตอนนี้ แต่ว่า เธอทำไม่ได้ เพราะพี่สาวเธอยังรออยู่“ได้ ฉันไม่เถียง พี่สาวฉันหัวใจวาย ตอนนี้อยู่โรงพยาบาล เธออยากพบนาย.....” ยศพลยื่นตัวนั่งตรงๆ พิงไปหัวเตียง ยิ้มเย็นชา“ทำไมฉันต้องไปพบเธอ” “นาย นาย นายเป็นคู่หมั้นของเธอ......” “นี่ไม่ใช่เหตุผล.....” “งั้นนายจะเอายังไง”จารวีเกือบจะบ้าแล้ว “เธอไล่คู่นอนของฉันไป งั้นเธอก็มาแทนนางเสพสุขให้ฉัน ไม่งั้นเธอก็ออกไป ให้นางเข้ามา......ความอดทนของฉันมีขีดจำกัด ก่อนที่ฉันยังไม่เปลี่ยนใจ เธอต้องรีบแสดงท่าที.....”ยศพลยิ้มชั่วร้าย “นาย นาย....ได้ ถ้านายยอมไปพบพี่สาวฉัน ฉันยอมทำทุกอย่าง....” แววตาของยศพลมีความยั่วเย้าแวบไป“โอเค” ยังไงก็โดนเขาทำมาหนึ่งครั้งแล้ว เพื่อพี่สาว เธอยอมเสื่อมโทรมอีกครั้ง