ตอนที่16 บรรลุข้อตกลง

ต๭นที่16 บรรลุข้อตกลง “ยศพล นายโกหก คุณลุงจะทำเรื่องชั่วๆอย่างขายลูกสาวตนเองได้ยังไง”จารวีส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ แม้ว่าคุณลุงจะนิศัยเสียไปหน่อย ชอบเล่นพนันด้วย แต่เขายังไม่ใจร้ายถึงขนาดขายลูกสาวตนเอง “เพ้ย”ยศพลยิ้มเย็นชา“จารวี เธอนี่อ่อนต่อโลกจริงๆ ไม่กล้าเชื่อ เฉลิมชัยจะมีลูกสาวและหลานสาวโง่เง่าขนาดนี้ได้”ทันใดนั้นยศพลขับรถถอยหลัง หมุนพวงมาลัยรถ แล้วรถก็ขับไปจากโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว การค้า？การแต่งงานของพี่พินเป็นแค่การค้างั้นหรอ มิน่างานแต่งวันนั้น คนของตระกูลโพธิสูงไม่มีสักคนมา มิน่าคุณลุงต้องช่วยเขาปิดบัง.... ที่แท้ความจริงมันน่าอัปลักษณ์ขนาดนี้ พี่พินที่น่าสงสาร...... ตอนดึก จารวีนอนไม่หลับ เธอคว่ำอยู่หัวเตียงนอนของยุพิน มองดูน้ำเกลือหยดลงจากขวดอย่างเงียบๆ......ในเที่ยงคืน เธอรู้สึกว่ามือของยุพินกำลังลูกหัวเธออย่างอ่อนโยน นึกถึงตอนเด็กๆ ความดีที่พี่สาวมีต่อเธอ เธอก็รู้สึกเศร้าใจจนอยากร้องไห้ ท่าทีเล็กน้อยของเธอไม่อาจหนีสายตาของยุพินได้“น้องวี ยังกังวลพี่อยู่หรอ อย่าเศร้าน่ะ พี่ไม่เป็นไรแล้ว พี่รู้ว่าเธออยากได้แล็ปท็อปมาก ตอนนี้พี่จองไปให้เรียบร้อยแล้ว เดิมอยากส่งให้เป็นของขวญวันเกิด แต่ก็กลัวว่าตนเองไม่สามารถรอดไปถึงวันนั้น ฉนั้นพี่ให้พวกเขาส่งมาล่วงหน้า พรุ่งนี้เธอก็ได้เห็นของแล้ว......” “พี่พิน....”เสียงของจารวีสะอึดสะอืด “น้องวี พี่มีเรื่องหนึ่งจะฝากให้เธอนะ เมื่อก่อนบริษัทยาหวนคือพ่อของเธอบริหารอยู่ แต่หลังพ่อฉันรับมือมา คิดไม่ถึงเลยธุระกิจจะพังเป็นแบบนี้ พี่คิดนะ ถ้าไปเป็นได้ อนาคตเธอต้องไปบริหารบริษัทนี้ด้วยตนเอง ให้ความหวังของพ่อเธอได้ สมหวัง......”ยุพินพูดอย่างยากลำบาก จารวีจำมือของยุพินให้แน่น“พี่พิน พี่อย่าพูดแบบนี้ พี่ต้องไม่เป็นไร พี่วางใจนะ เราจะต้องอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต” จู่ๆยุพินก็เงียบลงมา จารวีเรียกเธอไปหลายครั้ง แต่เธอก็ไม่มีการสะท้อนเลยสักนิด เธอตกใจจึงเอื้ยมมือไปที่จมูกของพี่สาว ยังดี ยังมีลมหายใจ คงจะเป็นนอนหลับไปแล้ว คืนนี้ จารวีไม่ได้นอนหลับ เธอใคร่ครวญไปทั้งคืน วันที่สองตอนเช้า จารวีปรากฏต่อหน้ายศพลอีกที “คำพูดของนายในเมื่อวันยังเชื่อถือได้ไหม” ยศพลหรี่ตาอย่างอันตราย“เธอคิดดีแล้วหรือ” “แต่ฉันมีข้อแม้สองข้อ....” ยศพลเลิกคิ้ว“ผู้หญิงที่ฉันเคยเล่นมา ฉันมักจะไม่ใส่เข้าสายตา แต่เธอเป็นข้อยกเว้น.....” ในใจของจารวีโกรธเป็นไฟเป็นฟืนอีก เธอพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง ยังไงก็โดนเขาเล่นไปแล้ว งั้นก็เล่นให้จนตายเลย ถึงยังไงก็เรื่องแบบนั้นเท่านั้น หลับตาให้เขาทำก็แล้วกัน ถ้าจะช่วยพี่พินได้ ศักดิ์ศรีมันยังนับเป็นสิ่งอะไรได้ “ข้อที่หนึ่ง นายต้องคืนบริษัทยาหวนให้คุณลุง ข้อที่สอง นายต้องดูแลพี่พินตลอดชีวิต.....” ยศพลบีบคางเธอขึ้นอยากสง่างาม จ้องมองเธอย่างหยอกล้อ“ถึงแม่ว่ายาหวนอยู่ในมือฉันจะมีอนาคตกว่า แต่ปีหนึ่งก็แค่สิบกว่าล้านบาท ก็ได้ คืนให้เธอ แต่ข้อที่สองมันมากเกินไปแล้วนะ เธออยากจะให้ฉันแต่งงานกับผู้หญิงมีโรคหัวใจหรือไง แม้ว่าฉันจะตกลง เธอคิดว่าพ่อแม่ฉันก็ตกลงไปด้วยหรือไง ช่างหน้าขัน.....” การสมรสในตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลมักจะไม่ใช่ตนเองเป็นผู้ตักสินอยู่แล้ว จารวีใคร่ครวญไปครู่หนึ่ง“งั้นนายจะเอายังไง” “อางี่ละกัน ถ้าฉันพบพี่สาวเธอหนึ่งครั้ง เธอก็นอบกับฉันหนึ่งครั้ง เวลาอื่น เราต่างไม่ยุ่งกัน.....” ดวงตาของจารวีมีความทุกข์แวบไป แล้วพยักหน้าอย่างจนใจ เธอปลอบตนเองว่า ถือว่าถูกหมากัดละกัน“ได้ ตกลงตามนี้”