ตอนที่ 296 จะจัดการเธอแน่

ต๭นที่ 296 จะจัดการเธอแน่ “ไม่อยากให้ผมได้คุณหรอ? อยากให้ใครล่ะ? อยากให้ลุงเล็กของคุณอย่างจ้านเนี่ยนเป่ยได้คุณหรอ?” คุณชายเผยมองโม่เสียวเปา แล้วทิ้งระเบิดใหญ่ไว้หนึ่งลูก “คุณ......” โม่เสียวเป่าไม่คิดว่าคุณชายจะสืบหาตัวตนของเธอเจอ อึ้งไปเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้ แต่ก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบอย่างรวดเร็ว เธอกำลังคิดจะพูด พนักงานก็มาเสิร์ฟกาแฟพอดี โม่เสียวเป่าจึงกลืนคำพูดลงไป หลังจากพนักงานเสิร์ฟกาแฟเสร็จ ก็ถอยกลับไปอีกครั้ง วางกาแฟร้อนตรงหน้าพวกเขาสองคน ส่งไอร้อนขึ้นมา ราวกับแสดงบรรยากาศไม่เป็นมิตรระหว่างพวกเขาทั้งสองในตอนนี้ ร้อนระอุเผาไหม้ แต่หลังจากถูกพนักงานขัดจังหวะโดยไม่ได้ตั้งใจ โม่เสียวเป่าก็สงบใจขึ้นมา ยิ้มให้คุณชายเผยแล้วพูด “เฮ้ แป๊ปเดียวก็รู้แล้วว่าฉันคือใคร ฉันก็อยากเล่นกับคุณเหมือนกันนะ แต่แฉฉันเร็วขนาดนี้ ไม่น่าสนุกเลยสักนิด” ถ้าตัวตนเธอเผยสู่สาธารณะแล้วอย่างไรล่ะ? ยังไงก็ไม่ใช่เรื่องน่าอาย เพียงแต่หลังจากเรื่องราวเผยออกไปแล้ว ข้างกายจะต้องมีบอดี้การ์ดเพิ่มขึ้นนิดหน่อย ทำอะไรก็ลำบากขึ้นนิดหน่อย เดาว่าความสำเร็จในการถ่ายภาพยนตร์ก่อนหน้านี้จะต้องโดนกล่าวหาว่าเป็นเพราะมีเส้นสายจากบริษัทเซิ่งเทียน แต่พี่ชายท่อนไม้เธอคนนั้นไม่ยอมอยู่แล้ว การเปิดเผยสถานะของเธอนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย “ชื่อจีนเธอคือโม่เสียวเป่า ถูกตระกูลโม่เก็บมาเลี้ยงตอนสามขวบ จากนั้นก็อยู่ที่อเมริกา ช่วงเทศกาลถึงได้กลับประเทศพร้อมกับคนในครอบครัว คนในตระกูลโม่ปฏิบัติกับเธอดีเหมือนลูกแท้ๆ ดีกว่าลูกแท้ๆของตัวเองซะอีก” คุณชายเผยใช้น้ำเสียงที่สามารถได้ยินกันแค่สองคน พูดออกมาอย่างไม่รีบร้อน “โอ้โห!” โม่เสียวเป่ายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ ยิ้มแล้วพูด “แล้วยังไงล่ะ? เด็กแบบฉันมีอีกตั้งเยอะ จะเป็นห่วงทำไม?” เธอเข้าออกโน่หยวนบ่อยๆ ไปที่กองบัญชาการเขตเจียงเป่ยก็บ่อย คนที่ใส่ใจอยากจะหาสถานะของตัวเธอจริงๆแล้วไม่ใช่เรื่องอยากเลย เรื่องที่ยากสำหรับพวกเขาคือการเปิดเผยสถานะเธอ สองปีก่อนก็เคยมีปาปารัซซี่คนหนึ่งตามแอบถ่ายเธอ แต่พอถ่ายเสร็จรูปภาพยังไม่ทันได้ส่งออกไปก็ถูกเก็บ หลังจากนั้นก็ไม่เห็นคนคนนั้นในเจียงเป่ยอีกเลย ก็เหมือนก่อนหน้านี้ที่เธอพยายามจะปั่นข่าวลือ ลูกน้องของพี่ชายท่อนไม้ของเธอก็มักจะจัดการข่าวนั้นให้หายไปอย่างรวดเร็วที่สุด เธอถอนหายใจอย่างไม่มีทางเลือก ความสามารถในการทำงานของลูกน้องพวกนั้นของพี่ชายท่อนไม้เธอไม่ธรรมดาจริงๆ รัฐบาลและนักธุรกิจมักจะมีผลประโยชน์ร่วมกันเสมอ คุณพ่อของคุณชายเผยอยากนั่งในตำแหน่งนายกเทศมนตรี อยากจะพัฒนาเศรษฐกิจเมืองนี้ คุ้มครองความปลอดภัยของสาธารณะและอื่นๆ สองโปรเจ็คที่สำคัญที่สุด หนึ่งคือควบคุมตระกูลโม่ไว้ในมือ อีกหนึ่งคือควบคุมตระกูลจ้านไว้ในมือ ตระกูลฉินและตระกูลจ้านเป็นสองตระกูลที่คู่ปรับที่จัดการยาก ดังนั้นโม่เสียวเป่าจึงแน่ใจว่าคุณชายเผยไม่กล้าสร้างเรื่องกับสถานะของเธอแน่ อาจจะเพราะคราวที่แล้วเธอถูกเขาวางยา และถูกจ้านเนี่ยนเป่ยช่วยออกมา คุณชายเผยจึงสงสัยเลยให้คนไปสืบเรื่องของเธอ คุณชายเผยพูดอีก “โม่เสียวเป่า หรือว่าเธอไม่เคยสงสัยสถานะของตัวเองมาก่อนเลย? ไม่เคยคิดหรอว่าทำไมคนในตระกูลโม่ถึงดีกับเธอขนาดนั้น?” “คนในตระกูลโม่เป็นญาติของฉัน พวกเขาไม่ดีกับฉันแล้วจะให้ดีกับนายหรือไง?” อยากจะเป่าหูเธอที่นี่ แต่มันไม่ใช่เรื่องง่าย ไอ้ชั่วนี่ คราวที่แล้วแผนชั่วที่วางยาเธอยังไม่ทันจัดการ ตอนนี้ก็ยังทำให้เธอสงสัยในใจอีก โม่เสียวเป่าอย่างเธอดูเหมือนคนโง่ขนาดนั้นจริงๆหรอ? เธอเล่นบทบาทสาวน้อยใส่ซื่อบริสุทธิ์ค่อนข้างเยอะแค่นั้นเอง ไม่ได้โง่จริงๆ ดูเหมือนว่าต่อจากนี้ไปจะต้องตัดสินใจไม่รับบทเหมือนแต่ก่อนแล้ว เธอยกกาแฟขึ้นมาจิบหนึ่งที ในใจก็แอบด่าไอ้ชั่วคนนี้ ในขณะเดียวกันก็คิดหาวิธีจะใส่ยาลงไปในกาแฟให้มันดื่มอย่างไรดี “โม่เสียว......” “ฮัด～ชิ่ว......” คุณชายเผยยังไม่ทันได้พูดออกไป โม่เสียวเป่าก็จามออกมา กาแฟในปากก็เลอะบนตัวคุณชายเผย เธอรีบหยิบกระดาษชำระออกมาเช็ด แล้วพูดขอโทษขอโพย “คุณชายเผย ฉันขอโทษจริงๆนะคะ เมื่อครู่ฉันกลั้นไว้ไม่อยู่......ฉันช่วยเช็ดให้นะคะ” “ไม่ต้อง” คุณชายเผยโบกมือ และเอ่ยอย่างสุขุมเช่นเคย “ผมไปห้องน้ำสักครู่ คุณรอผมอยู่ที่นี่แหละ” “ค่ะ” โม่เสียวเป่าพยักหน้า แล้วพูดอีก “งั้นคุณรีบหน่อยนะคะ ฉันไม่ค่อยมีความอดทน” รอให้คุณชายเผยออกไป โม่เสียวเป่าก็รีบมองรอบๆ ในช่วงเวลานี้จะว่าเช้าก็ไม่เช้า สายก็ไม่สาย ภายในร้านนอกจากพวกเขาแล้วก็ไม่มีใครอื่น ไม่เห็นกล้องวงจรปิดเหมือนกัน หลังจากแน่ใจในสถานการณ์รอบๆแล้ว โม่เสียวเป่าก็นำยาที่เตรียมมาใส่ลงไปในแก้วของคุณชายเผยอย่างรวดเร็ว หลังจากทำเสร็จแล้ว โม่เสียวเป่าก็ประคองแก้วกาแฟขึ้นมาดื่ม ในขณะเดียวกันภายในใจก็คิดหาวิธีมากมายมาฆ่าผู้ชายคนนี้ ไม่นาน คุณชายเผยที่ไปทำความสะอาดในห้องน้ำมาเรียบร้อยแล้วก็กลับมาที่นั่ง คุณชายเผยกลับมานั่งที่โต๊ะก็ไม่มีท่าทีว่าจะดื่มกาแฟ โม่เสียวเป่ามองเขาหนึ่งที ยิ้มหวานแล้วพูด “คุณชายเผย พูดตามตรงแล้ว เมื่อกี้นี้ฉันตั้งใจพ่นใส่คุณ” เธอจงใจทำ อยากยั่วโมโหไอ้ชั่วคนนี้ อยากจะวางยาเขา อยากจัดการเขาให้ตาย “ผมรู้” “คุณรู้หรอ?” รู้ได้ยังไงวะ โม่เสียวเป่ากรอกตาอย่างอดไม่ได้ คิดว่าระดับการแสดงของเธอมันใช้เงินซื้อมาจริงๆ แสดงดีขนาดนี้ยังถูกเขาจับได้อีก? คุณชายเผยยกกาแฟขึ้นมา ขมวดคิ้วอย่างแนบเนียนแล้วทำสีหน้าปกติอย่างรวดเร็ว ดื่มกาแฟกับโม่เสียวเป่าไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย เขาพูดอีก “เสียวเป่า หรือว่าเธอไม่เคยคิดหรอว่าพ่อแม่แท้ๆของเธอคือใคร? ไม่อยากรู้หรอว่าเมื่อก่อนพวกเขาเคยทำงานอะไรมาก่อน? ไม่อยากรู้อดีตที่แท้จริงของตัวเองหรอ?” “ยุ่งเรื่องของตัวเองเหอะ” ผู้ชายคนนี้ยุ่งวุ่นวายมากเกินไปแล้ว น่าเกลียดจริงๆ พ่อแม่แท้ๆแล้วอย่างไร พวกเขาทิ้งเด็กแค่สามขวบได้ลงคอ หรือคิดว่าเธอโตแล้วจะอยากลับไปรู้จักพวกเขา? เธอไม่ได้เกิดมาสร้างปัญหา ไม่หาเรื่องน่ารำคาญให้ตัวเอง “เสียวเป่า——” “อย่าเรียกสนิทแบบนี้ คุณไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน” คนคนนี้อยากมีปัญหาใช่ไหม ต้องให้เธอด่า เขาถึงจะได้รู้ลิมิตของตัวเอง? ถ้าไม่เห็นเขาดื่มกาแฟลงไป อีกเดี๋ยวยาจะออกฤทธิ์ ไม่อย่างนั้นเธอคงขี้เกียจฟังเขาพล่ามที่นี่แล้ว เพียงแต่แปลกใจอย่างมาก คราวที่แล้วเธอดื่มเหล้าที่ใส่ยาครู่เดียวก็มึนศีรษะแล้ว แต่ทำไมคุณชายคนนี้ดื่มไปนานแล้ว ไม่มีปฏิกิริยาสักนิด ดูแล้วยังกระปรี้กระเปร่ามาก ตอนที่โม่เสียวเป่าคิดว่ายาไม่ดี คุณชายเผยส่ายศีรษะ เอนพิงเก้าอี้ดังโครม โม่เสียวเป่าเอื้อมมือไปตบหน้าเขาอย่างแรง “เฮ้ คุณชายเผย เป็นอะไรหรือเปล่า? ดื่มกาแฟจนเมาไปแล้วหรอ?” ไม่ตอบ! ดีจริง ดูเหมือนว่ายาจะออกฤทธิ์แล้ว โม่เสียวเป่ายิ้มภาคภูมิใจอยู่ในใจ ไอ้ชั่ว วันนี้ฉันจะจัดการแก