ตอนที่ 322 คนข้างกายที่น่าสงสัย

ต๭นที่ 322 คนข้างกายที่น่าสงสัย กู้เหยายังจำได้ที่โม่ข่ายเคยบอกว่า หลังจากที่คนสองคนจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตามกฎหมาย ถือว่าเอาชีวิตของตัวเองมอบให้กับฝ่ายตรงข้ามแล้ว ถ้าเกิดสามีหรือภรรยาฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเกิดป่วยหนักขึ้นมา ทางโรงพยาบาลต้องการให้คนในครอบครัวเซ็นต์ชื่อขึ้นมาละก็ คนที่สามารถเซ็นต์ชื่อให้ได้ก็คือเขาคนใดคนหนึ่ง ดังนั้นในฐานะคนที่เป็น “ภรรยา” อย่างกู้เหยา คำสองคำนั้นไม่ใช่เพียงแค่คู่ชีวิตตามที่เธอเคยคิดไว้หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน แต่ว่าเป็นความเอาใจใส่อย่างใกล้ชิดและคำมั่นสัญญาไปตลอดชีวิต ถ้าหลิวยง ไม่เข้าใจความหมายของคำว่าภรรยาสองคำนี้ กู้เหยาจะได้อธิบายให้เขาฟัง ไม่ว่าอย่างไรเธอจำต้องรู้ให้ได้ว่าโม่ข่ายอยู่ที่ไหน และเขายังสบายดีอยู่หรือไม่ เงียบกันไปสักครู่หนึ่ง เสียงของหลิวยง ก็ตอบกลับมาว่า : “คุณนายครับ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากพูด แต่ท่านประธานไม่ให้ผมบอกคุณครับ” “เรื่องที่เขาบอกคุณว่าไม่ให้บอกฉัน เป็นเรื่องเกี่ยวกับความลับของเซิ่งเทียนหรือเปล่า? หรือว่าเป็นความลับอะไรถึงบอกไม่ได้ล่ะ? ถ้าไม่ใช่ทั้งหมดนั้น ทำไมคุณถึงไม่ยอมบอกฉัน? เขาเกิดเรื่องอะไรขึ้น ไม่อยากให้ฉันเป็นห่วงงั้นหรือ? เขาเกิดเรื่อง ฉันกลับไม่สามารถอยู่เคียงข้างเขาได้ ฉันจะยิ่งไม่เป็นห่วงมากขึ้นไปอีกหรือ?” โม่ข่ายผู้ชายโง่คนนั้น ทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้นะ ทำไมถึงได้แบกรับทุกเรื่องเอาไว้คนเดียวแบบนั้น ทำไมถึงไม่เชื่อใจเธอสักครั้ง? คำพูดของกู้เหยาไม่ใช่ไม่มีเหตุผล หลิวยง ก็เข้าใจโม่ข่ายที่ให้พวกเขาปิดบังกู้เหยาเพราะไม่อยากให้เธอต้องเป็นห่วง แต่ว่าเธอพอจะเดาออกแล้วว่าโม่ข่ายน่าจะเกิดเรื่อง ถ้าเขายังไม่บอกอีกละก็ เท่ากับต่อต้านความตั้งใจแรกเริ่มของโม่ข่าย คิดไปคิดมา หลิวยง จึงยอมเปิดปากบอกกู้เหยา เหลียงฮุ่ยอี๋ที่อยู่ข้างๆรีบดึงโทรศัพท์มากดวางสายทันที เธอกล่าวว่า : “หลิวยง เรื่องที่ท่านประธานหมดสติไปยังไม่ฟื้นปล่อยให้หลุดออกไปไม่ได้นะ ขืนปล่อยให้หลุดออกไปผลลัพธ์ที่ตามมาเกินจะคาดเดาได้แน่” หลิวยง กล่าวว่า : “เธอไม่ใช่คนอื่นนี่ครับ เธอเป็นภรรยาของท่านประธาน เป็นแม่ของลูกของท่านประธาน” เหลียงฮุ่ยอี๋ยิ้มอย่างเย็นชา : “หลิวยง ถ้าท่านประธานโม่โง่ คุณก็จะโง่ตามเขาไปด้วยหรือ?” หลิวยง เอ่ยอย่างไม่ค่อยพอใจ : “คุณหมายความว่ายังไง?” เหลียงฮุ่ยอี๋เสริมต่อว่า : “คุณนายตายไปตั้งแต่สามปีที่แล้วแล้ว ผู้อาวุโสของครอบครัวโม่ต่างได้เห็นตอนที่ร่างของเธอถูกเผาไฟ คุณคิดว่าคนๆหนึ่งที่ตายไปแล้วสามปี สามปีต่อมาจะฟื้นขึ้นมาได้งั้นหรือ?” หลิวยง ถามขึ้น : “คุณกำลังจะบอกว่าภรรยาคนนี้เป็นตัวปลอม?” เหลียงฮุ่ยอี๋ตอบว่า : “ฉันก็ไม่กล้าบอกว่าเธอเป็นตัวปลอมหรอก แต่ว่าฉันก็ไม่เชื่อว่าเธอนั้นคือตัวจริง คุณลองคิดดูสิเธอกลับมาได้อย่างไร? เธอลืมเรื่องราวที่เกิดขึ้นในอดีตไปหมดหรือว่ามีความลับบางอย่างซ่อนอยู่?” ได้ยินเหลียงฮุ่ยอี๋พูดแบบนี้ หลิวยง รู้สึกตกใจเล็กน้อย หรือว่าก่อนที่ท่านประธานโม่ของพวกเขาจะหมดสติไปสั่งไว้ว่าห้ามบอกกู้เหยา ไม่ใช่เพราะไม่อยากให้กู้เหยาเป็นห่วงแต่ว่าอาจจะพบบางอย่างผิดปกติ ท่านประธานโม่ของพวกเขาเวลาจะทำอะไรมักระวังตัวอยู่ตลอด เมื่อวานจู่ๆกลับทานอาหารผิดจนกระทั่งแม้แต่คุณหมอเองก็หายามารักษาไม่ได้ หมดสติไปทันที คนที่สามารถวางยาท่านประธานได้โดยไม่เจตนา คนที่สามารถทำให้ท่านประธานทานยาได้อย่างเต็มใจ คนที่น่าสงสัยมากที่สุดก็คือกู้เหยา เห็นหลิวยง นิ่งอึ้งไป เหลียงฮุ่ยอี๋จึงพูดต่อว่า : “คุณบอกเองไม่ใช่หรือว่าก่อนที่ท่านประธานจะหมดสติไป เขาไม่ให้บอกภรรยา ถ้าเกิดคุณบอกกู้เหยาไปตอนนี้ ท่านประธานตื่นขึ้นมาแล้วคุณจะอธิบายกับเขาว่าอย่างไร?” หลิวยง ไม่พูดอะไรอีก ไม่ว่ายังไง เชื่อฟังคำสั่งเจ้านายเป็นเรื่องที่ถูกต้องที่สุด ไม่รู้ว่ากู้เหยากำลังเสแสร้งอยู่หรือเปล่า เขาก็ไม่กล้าจะไปตรวจสอบอะไร เรื่องทั้งหมดรอจนเจ้านายของเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว ค่อยว่ากันดีกว่า แต่ว่าพวกเขาคิดไม่ถึงว่ากู้เหยารู้แล้ว หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง กู้เหยาปรากฎตัวต่อหน้าสายตาพวกเขา เห็นกู้เหยามา เหลียงฮุ่ยอี๋รู้สึกตกใจ รีบลุกขึ้นยืนขวางทางกู้เหยาไว้ : “คุณกู้คะ คุณหมอเพิ่งจะตรวจร่างกายท่านประธานเสร็จ และสั่งไว้ว่าห้ามคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้องเข้าเยี่ยมท่านประธานคะ ให้เขาได้พักผ่อนมากๆคะ” “คุณก็เป็นคนที่ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้าไปรบกวนเขานี่ ยังมีหน้ามาขวางทางฉันอีก” ประโยคนี้ กู้เหยาพูดด้วยพลังมหาศาล ไม่ยอมให้เหลียงฮุ่ยอี๋มาขวางทางตรงหน้าเธอได้หรอก กู้เหยายังจำได้ว่าตอนนั้นแต่งงานกับโม่ข่ายได้ไม่นาน โม่ข่ายก็ล้มป่วย ตอนนั้นเองเหลียงฮุ่ยอี๋นี่แหละที่เป็นคนขัดขวางเธอไว้ ตอนแรกความสัมพันธ์ระหว่างเธอและโม่ข่ายยังไม่ดีมาก เธอยังรู้จักโม่ข่ายไม่มากพอ ตอนนั้นเหลียงฮุ่ยอี๋สามารถขวางเธอไว้ได้ แต่วันนี้ฝันไปเถอะ เหลียงฮุ่ยอี๋อึ้งไปเล็กน้อย กู้เหยาเดินผ่านเหลียงฮุ่ยอี๋ไปทางห้องคนไข้ เดินไปพลางเอ่ยว่า : “หลิวยง รบกวนคุณช่วยเชิญคุณหมอที่รักษามาหน่อย ฉันต้องการทราบอาการโดยละเอียด” “ครับ” บางทีก็คาดไม่ถึงว่ากู้เหยาจะสามารถเก็บอารมณ์ไว้ได้ดีขนาดนี้ สำหรับกู้เหยา หลิวยง เพิ่มความความยำเกรงให้เธอโดยไม่รู้ตัว เหลียงฮุ่ยอี๋ที่อยู่ข้างๆค่อยๆกำหมัดไว้แน่น ถอยหลังไปนั่งลง ไม่กล้าเอ่ยปากอะไรออกมาอีก ไม่รู้ว่ากู้เหยาเปลี่ยนไปหรือว่าเมื่อก่อนเธอยังไม่รู้จักกู้เหยาดีพอ ไม่น่าเชื่อว่าผู้หญิงที่ดูอ่อนแอคนนี้ ในร่างกายกลับซ่อนพลังที่แข็งแกร่งเอาไว้ หรือจะเป็นเพราะเธอรู้จักกู้เหยาน้อยไป คิดว่าถ้าพวกเขาไม่ยอมบอก กู้เหยาก็คงได้แต่เต้นผางอยู่ที่บ้าน คิดไม่ถึงเลยว่า กู้เหยาจะมาถึงโรงพยาบาลได้รวดเร็วขนาดนี้ ห้องคนไข้ตกแต่งได้ค่อนข้างหรูหรา แบ่งเป็นห้องรับแขกและห้องนอนพัก โม่ข่ายนอนอยู่บนเตียงคนไข้ในห้อง นอนนิ่งสนิทอยู่ นอกจากสีหน้าที่ขาวซีดกว่าปกติเล็กน้อยแล้ว อัตราการเต้นของหัวใจ อุณหภูมิของร่างกาย เหมือนปกติทุกอย่าง ราวกับว่าเขาแค่กำลังหลับอยู่เท่านั้น ไม่ใช่หมดสติแบบไม่ยอมฟื้น มองดูโม่ข่ายอยู่ในสภาพแบบนี้ หัวใจของกู้เหยาปวดร้าวราวกับถูกมีดทิ่มแทง จมูกเริ่มไม่ปกติอยากจะร้องไห้ออกมาแต่ว่าเธอกลับเงยหน้าขึ้น สะกดกลั้นน้ำตาเอาไว้ โม่ข่ายล้มป่วยลง ตอนนี้เธอคือเสาหลักของเหยาเหยาน้อยและโม่ข่าย ดังนั้นเธอจะร้องไห้ไม่ได้ อ่อนแอไม่ได้ กู้เหยานั่งลงช้าๆที่ข้างเตียงของโม่ข่าย จับมือเขาไว้ ก้มหน้าลงจุมพิตที่หลังมือของเขา พูดเบาๆว่า : “โม่ข่ายคะ ฉันรู้ว่าคุณลำบากใจมาก เหนื่อยมากอยู่คนเดียว.....” คนๆหนึ่งขับเคลื่อนราวกับเครื่องจักร เครื่องจักรทำงานมานานมากก็ต้องรู้จักเหนื่อย แต่เขาเป็นคนที่มีชีวิตและเลือดเนื้อ “ถ้าคุณอยากพักผ่อนก็พักสัก2-3วันก็ได้คะ เรื่องอื่นๆเอาไว้เป็นหน้าที่ฉันเอง เชื่อใจฉันนะคะ ฉันต้องทำได้ดีทีเดียว แต่ว่าคุณอย่าพักนานเกินไปนะคะ ฉันให้คุณลาพักร้อนได้หนึ่งสัปดาห์ เหยาเหยาน้อยยังรอคุณกลับไปหานะคะ เธอมีความลับอยากจะบอกคุณคะ” บางครั้งกู้เหยาก็อยากจะด่าเขาเหมือนกันว่า ทำไมไม่คิดถึงตัวเองให้มากๆ จนล้มป่วยแล้ว ยังให้ลูกน้องปิดบังเธออีก “คุณนายครับ คุณหมอที่รักษาท่านประธานมาแล้วครับ” เสียงของหลิวยง ดังขึ้นมาข้างหลังกู้เหยา กู้เหยาค่อยๆสูดลมหายใจเข้าสงบสติอารมณ์ หันกลับไป พยักหน้าให้พวกเขา พลางกล่าวว่า : “คุณหมอคะ รบกวนช่วยเล่าอาการของโม่ข่ายให้ฉันฟังหน่อยคะ” จากคำบอกเล่าของคุณหมอ กู้เหยารู้ว่าโม่ข่ายน่าจะได้รับยาพิษที่ไม่มีสีและกลิ่นมา ยาพิษชนิดนี้ไม่ทำให้ถึงตายได้แต่จะทำให้เป็นอัมพาต และนอนหลับไปอีกนาน ยาพิษที่ไม่มีสีและกลิ่น...... สายตาของกู้เหยากวาดตามองไปรอบๆ บังเอิญสบสายตาของเหลียงฮุ่ยอี๋ที่มองมาทางเธอพอดี เห็นเธอมองออกไปเหลียงฮุ่ยอี๋รีบย้ายสายตามองไปทางอื่น หรือว่าคนข้างกายที่ทรยศโม่ข่ายก็คือเหลียงฮุ่ยอี๋นั่นเอง? เป็นไปได้ไหมว่าเหลียงฮุ่ยอี๋เป็นคนวางยาโม่ข่าย? คนที่เธอรับใช้อยู่คือใคร? คือคุณปู่ท่านของครอบครัวโม่ใช่หรือไม่?