ตอนที่ 327 แผนการที่ถูกเปิดเผย

ต๭นที่ 327 แผนการที่ถูกเปิดเผย “เหลียงฮุ่ยอี๋ เดิมทีตัวคุณเองก็โสโครกอยู่แล้ว ไม่ต้องให้ฉันสาดโคลนให้เธอหรอกมั้ง” ถ้าต้องการจะลับฝีปาก กู้เหยาก็คงไม่แพ้เหลียงฮุ่ยอี๋หรอก อย่ามองว่าปกติเธอเป็นคนอ่อนโยนว่านอนสอนง่ายแบบนั้น เลยเข้าใจว่าจะรังแกเธอได้ง่ายๆ เธอโตเป็นผู้ใหญ่แล้วต้องรู้จักปกป้องตัวเองบ้าง เหลียงฮุ่ยอี๋ : “คุณ.....” กู้เหยา : “ฉันทำไมหรือ?” เหลียงฮุ่ยอี๋ : “คุณมันหน้าด้าน! คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? คุณคิดว่าคุณเกิดมาหน้าตาเหมือนกับภรรยาของท่านประธานแล้ว คุณจะเป็นตัวจริงงั้นหรือ?” กู้เหยา : “ฉันจะหน้าด้านหรือไม่ก็ไม่เห็นจะเกี่ยวอะไรกับคุณ หน้าตาจะเหมือนหรือไม่ ฉันเป็นตัวจริงหรือเปล่าก็ยิ่งไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลยสักนิด” เหลียงฮุ่ยอี๋ : “คุณบอกมาดีกว่า ตกลงคุณเป็นใครกันแน่? ทำไมก็แสร้งเป็นกู้เหยาด้วย?” “หนอย.....เหลียงฮุ่ยอี๋ คุณคิดหรือว่าคุณข้ามประเด็นไปแล้วจะเอาชนะฉันได้น่ะ?” กู้เหยาขมวดคิ้วเล็กน้อย มองเหลียงฮุ่ยอี๋ด้วยสายตาเย็นชา “ฉันจะอะไรให้ คุณอย่าคิดนะว่าเรื่องพวกนั้นที่คุณทำลับหลังโม่ข่าย เขาจะไม่รู้ ทุกๆการเคลื่อนไหวของคุณ เขารู้ทุกอย่างหมดแล้ว” “ตอนนี้ท่านประธานหมดสติไม่ฟื้น คุณจะพูดอย่างไรก็ได้” เมื่อได้ยินกู้เหยาพูดว่าโม่ข่ายรู้เรื่องพวกนั้นที่ตัวเองทำ เหลียงฮุ่ยอี๋รู้สึกไม่ค่อยมั่นใจขึ้นมาทันที แต่ว่าเธอยังแสดงท่าทีสงบนิ่งมาก เธออยู่ข้างกายโม่ข่ายมาตั้งนานหลายปี รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยทำอะไรผิดพลาด ดังนั้นจึงได้รับความไว้วางใจจากโม่ข่ายมาโดยตลอด แต่ว่าหน้าที่ที่เธอได้รับมอบหมาย เมื่อเทียบกับหลิวยงแล้วยังต่างกันลิบ หน้าที่หลักของเธอคือรับผิดชอบงานด้านโลจิสติกส์ แต่ที่หลิวยงรับผิดชอบเป็นเรื่องสำคัญๆที่เกี่ยวข้องกับโม่ข่าย หรือว่าโม่ข่ายเห็นข้อบกพร่องของเธอมานานแล้ว จึงกันท่าเธอมาตลอด เขาไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเธอ หรือว่าเป็นแผนซ้อนแผน ถือโอกาสใช้ให้เธอเอาข้อมูลที่เขาอยากจะส่งต่อให้คุณปู่ส่งต่อไปให้คุณปู่เอง? คนอย่างโม่ข่ายมักจะลงมืออย่างเงียบๆ คิดแล้วคิดอีกอย่างรอบคอบ กู้เหยายังมองออกเลยว่าเธอคิดไม่ซื่อ โม่ข่ายไม่มีทางไม่รู้หรอก คิดถึงตรงนี้ เหลียงฮุ่ยอี๋รู้สึกว่าในห้องมีสายตาอาฆาตหาใดเปรียบจ้องมองมาที่เธอ เธอเงยหน้าขึ้นอย่างละอายใจเหลือบมองเข้าไปในห้องครั้งหนึ่ง พอมองเข้าไป เหลียงฮุ่ยอี๋ถึงกับอกสั่นขวัญแขวน สันหลังขนลุกวาบ เหงื่อแตกไปหมดทั้งตัว...... เธอต้องตาฝาดไปแน่ๆ ที่เห็นเมื่อกี้ต้องดูผิดไปแน่ๆ เธอเห็นโม่ข่ายที่เดิมนอนหมดสติไม่ฟื้นอยู่ ลืมตาขึ้นมามองพวกเขาอยู่ ใช่แล้ว เธอตาฝาดไปเอง เพราะเธอกลัวความผิดถึงได้เห็นโม่ข่ายลืมตาขึ้นมามองที่เธอ เมื่อเธอลองมองอีกครั้ง โม่ข่ายก็ยังคงนอนนิ่งอยู่ที่นั่น ไม่มีอะไรผิดปกติ เห็นเหลียงฮุ่ยอี๋จิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว กู้เหยาจึงรู้ว่าตัวเองจับจุดอ่อนของเหลียงฮุ่ยอี๋ได้แล้ว ถือโอกาสจู่โจมทันที : “เหลียงฮุ่ยอี๋ เมื่อวานฉันบอกให้คุณกลับไปพักผ่อน คุณยังมีหน้ามาบอกอีกว่าไม่ใช่คุณที่เอาข่าวนี้แพร่งพรายออกไปอีกหรือ?” “คุณพูดเรื่องอะไรน่ะ อย่าใส่ร้ายกันสิ” นึกถึงโม่ข่ายที่นอนอยู่ในห้อง คิดว่าเขาน่าจะได้ยินที่พวกเธอคุยกัน ขณะที่เหลียงฮุ่ยอี๋พูด ปากคอไม่ว่องไวขนาดนั้นแล้ว กู้เหยามองไปทางเซียวหนิงอี้ กล่าวว่า : “พี่คะ พี่ช่วยเอาหลักฐานออกมาให้เธอดูหน่อยสิคะ” “ได้” ได้ยินกู้เหยาเรียกตัวเอง ในที่สุดเซียวหนิงอี้ก็ได้เล่นบทบาทของตัวเองสักที หลังจากที่เขาเดินวนทั้งห้องคนไข้และห้องนั่งเล่นหนึ่งรอบ ถอดกล้องรูเข็ม2ตัวออกมาส่งไปไว้ในมือกู้เหยา เขาบอกว่า : “เหยาเหยา เมื่อคืนโม่ชิบอกพี่เอาไว้ ให้เธอลงมือจัดการในสิ่งที่เธอคิดจะทำได้เลย เขาจะคอยสนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ใครกล้ามาตอแย มาหนึ่งคนจัดการหนึ่งคน มาสองคนก็จัดไปเลยทั้งคู่” “เซียวหนิงอี้ คุณอย่ามาพูดจาพล่อยๆ ท่านประธานโดนยาพิษไร้สีไร้กลิ่นแบบนั้น ยังไม่ได้รับยาถอนพิษ ยังไงๆก็ไม่มีทางฟื้นมาได้หรอก” ในใจของเหลียงฮุ่ยอี๋กลัวว่าโมข่ายอาจจะฟื้นขึ้นมาได้จึงลนลานขึ้นมา แต่ว่าท่าทีของเธอยังคงสงบนิ่ง เธอเหลือบมองกู้เหยา แล้วหันไปมองเซียวหนิงอี้ พูดต่อว่า : “พวกคุณสองพี่น้องอย่ามัวทำลับๆล่อๆอยู่ที่นี่เลย เก็บกล้องบันทึกภาพได้2ตัวก็คิดจะโยนความผิดมาให้ฉัน ใครจะไปรู้พวกคุณอาจจะเล่นละครกันเองก็ได้?” กู้เหยาจ้องมองเธอ มองอยู่อย่างนั้น จะคอยดูว่าเหลียงฮุ่ยอี๋คนนี้จะมีปัญญาเล่นลิ้นได้อีกนานแค่ไหน เหลียงฮุ่ยอี๋พูดต่อว่า : “หลิวยง จนป่านนี้แล้ว เธอยังมัวรออะไรอยู่อีก? พวกเรารีบไปเชิญคุณปู่ท่านออกมาควบคุมสถานการณ์ไว้ก่อนจะดีกว่า มิเช่นนั้นท่านประธานอาจจะถูกสองคนนี้ฉวยโอกาสแย่งชิงเซิ่งเทียนไปเป็นของพวกเขาได้” กู้เหยาบอกว่า : “ถ้าอย่างนั้นข่าวเรื่องโม่ข่ายหมดสติไม่ฟื้นก็เป็นเธอละสิที่ไปบอกคุณปู่ท่านน่ะ?” เหลียงฮุ่ยอี๋ไม่ยอมรับ : “กู้เหยา ถ้าอยากจะกล่าวหาฉันละก็ เอาหลักฐานมายืนยันสิ ไม่เช่นนั้นคำพูดของคุณก็ไม่มีน้ำหนักอะไรเลย” “ถ้างั้นคุณคอยดูฉันให้ดีก็แล้วกัน” ถ้ามีหลักฐานชัดเจน กู้เหยาคงไม่ต้องมานั่งพูดมากกับเหลียงฮุ่ยอี๋อยู่ที่นี่หรอก เธออยากให้เหลียงฮุ่ยอี๋เผยจุดอ่อนออกมาอีก แต่ว่าดูถูกเหลียงฮุ่ยอี๋ชัดเจนไปหน่อย เธอสามารถปิดบังอยู่ข้างกายโม่ข่ายได้ตั้งนานหลายปี ไม่เห็นถูกจับได้ เรื่องนั้นคงไม่จำเป็นต้องพูดมากอีก เห็นกู้เหยาไม่มีอะไรจะพูดอีก เหลียงฮุ่ยอี๋ยิ้มอย่างพอใจเล็กน้อย นึกถึงว่าเธอร่วมงานกับโม่ข่ายมานานหลายปีขนาดนั้น ทำงานด้วยความระแวดระวังมาตลอด คุณปู่ท่านกลัวว่าสถานะของเธอจะถูกเปิดเผย ก่อนที่จะเกิดเรื่องนี้ขึ้น จึงไม่เคยติดต่อเธอโดยตรงเลย พวกเขาจะรู้ได้อย่างไรว่าเธอเป็นไส้ศึก? ผู้หญิงไร้ประโยชน์คนนี้ เพียงแค่ใช้ลางสังหรณ์ของตัวเองมาสงสัยเธอ หลักฐานก็ไม่มีสักอย่าง จะทำอะไรเธอได้? พูดถึงกู้เหยา เหลียงฮุ่ยอี๋เกลียดจนต้องขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน อยากจะพุ่งเข้าไปฉีกใบหน้าที่มีเสน่ห์น่าชมนั้นของกู้เหยาออกเป็นชิ้นๆ นอกจากที่เธอโตขึ้นมาพร้อมกับเล่ห์เหลี่ยมบนใบหน้าแล้ว เธอยังมีดีอะไรอีกนะ? ในที่ทำงาน เธอก็ช่วยงานโม่ข่ายไม่ได้เลย ในการดำเนินชีวิต โม่ข่ายก็ไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเธอ ผู้หญิงไร้ค่าคนนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นดื่มเหล้าเมาจนอาเจียนใส่โม่ข่าย โม่ข่ายจึงจำเธอได้แม่น ดังนั้นเธอได้แต่งงานกับโม่ข่าย มีความสุขกับตำแหน่งลูกสะใภ้ของครอบครัวโม่? ไม่สิ กู้เหยาไม่เหมาะสมกับโม่ข่ายเลยสักนิด! “กู้เหยา ผู้หญิงอย่างเธอ ดาวหางอย่างเธอนี่ ไม่คู่ควรกับท่านประธานโม่เลยสักนิด ถ้าไม่มีเธอ ตระกูลโม่คงไม่เปลี่ยนไปเหมือนดังทุกวันนี้ ท่านประธานก็คงไม่ต้องนอนอยู่ที่นั่น.....” ในใจของเหลียงฮุ่ยอี๋ โม่ข่ายเป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบราวกับสวรรค์ประทานมาให้ เป็นเทวดาผู้สูงศักดิ์ไม่อาจลบหลู่ได้อยู่กลางใจเธอ ไม่มีผู้หญิงคนไหนคู่ควรกับเขาเลย กู้เหยาก็ไม่คู่ควร โม่เสี่ยวเป่าก็ไม่คู่ควร...... ไม่มีใครที่มีคุณค่าพอที่จะยืนเคียงข้างเขา เธออยากจะปกป้องเขา ให้เขาอยู่อย่างสูงส่งแบบนั้นตลอดไป เป็นผู้ชายที่ไม่มีใครแตะต้องได้ เมื่อก่อนนี้ เพื่อที่เธอจะยืนหยัดเคียงข้างโม่ข่ายต่อไปได้ เธอจึงต้องทำเป็นยกยอปอปั้น เสแสร้งบอกว่าผู้หญิงอย่างกู้เหยานี้มีดีอย่างไรบ้าง หลังจากนั้นทุกครั้งที่เธอนึกถึงความคิดของตัวเองเหล่านั้น คิดถึงคำพูดเหล่านั้นที่เคยพูด เธอรู้สึกขยะแขยงตัวเอง กู้เหยาพูดอย่างเย็นชาว่า : “ฉันจะเหมาะสมกับโม่ข่ายหรือไม่ ก็แล้วแต่คุณจะคิดเถอะ?” อะไรคือไม่คู่ควรกับโม่ข่าย? ฐานะของครอบครัว? รูปร่างหน้าตา? เงินทอง? อำนาจ? หรือเรื่องอื่นๆ? กู้เหยารู้แค่ว่า ตัวเองเป็นที่หนึ่งในใจของโม่ข่าย สำหรับเธอเองก็เช่นกัน เงินทอง อำนาจ ฐานะครอบครัว...... สิ่งเหล่านี้อาจจะเป็นอุปสรรคของพวกเขา แต่ว่าไม่มีทางขวางกั้นความแน่วแน่ที่พวกเขาต้องการจะอยู่ด้วยกันได้