ตอนที่ 329 ยังพอมีความหวัง

ต๭นที่ 329 ยังพอมีความหวัง กู้เหยาหัวเราะออกมาเบาๆ แบบไม่ใส่อารมณ์ : “เปล่า คุณไม่ได้ประมาทฉันหรอก แต่ว่าเมื่อคนๆหนึ่งถูกพวกคุณต้อนเข้าตาจน ก็ต้องป้องกันตัวเองตามสัญชาตญาณสิ” เหลียงฮุ่ยอี๋มองตากู้เหยา ก็พลันรู้สึกได้ถึงความสิ้นหวังอันท้วมท้น หล่อนตระหนักได้ในทันทีว่า พวกเขาทำพลาดไป——เป็นพวกเขาเองที่บังคับกู้เหยาผู้ไม่เคยมีปากมีเสียงให้เปลี่ยนเป็นเกราะกำบังให้โม่ข่าย คำพูดนี้ กู้เหยาไม่ได้เอ่ยปากพูด เธอพยายามหาสารพัดวิธีเพื่อให้เหลียงฮุ่ยอี๋กลับตัวกลับใจเสีย คนๆหนึ่งเป็นคนใจดี แต่ว่านั่นคือคนใจดีต่อคนที่ทรยศตัวเอง คนชั่วที่ทำให้ตัวเองต้องตกที่นั่งลำบาก ถ้างั้นก็ต้องใช้วิธีที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่าพวกเขาสวนกลับไป ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะเข้าใจว่าคุณถูกกลั่นแกล้ง เรื่องราวจะยิ่งไปกันใหญ่....... คุณปู่ท่านต้องการกำจัดเธอให้สิ้นซาก กู้เหยาก็ไม่แปลกใจหรอก เพียงแต่เธอคิดไม่ถึงเลยว่าตาเฒ่านั่นจะลงมืออย่างโหดเหี้ยมกับโม่ข่ายได้ขนาดนี้ จะยังไงก็แล้วแต่เขาก็เป็นต้นตระกูลของครอบครัวโม่มาหลายทศวรรษแล้ว ถึงแม้ยาพิษที่ไม่มีสีและกลิ่นไม่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิตนี้ แต่ว่าทำให้เป็นอัมพาตทางเส้นประสาท นอนหลับสนิทเป็นเวลานาน ย่อมส่งผลกระทบต่อคนที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงเป็นปกติอย่างแน่นอน เมื่อคิดเช่นนี้ กู้เหยาถอนหายใจออกมายาวๆ พูดต่อว่า : “เซียวหนิงอี้ บอกให้จับตาดูหล่อนไว้ไง ถ้าขืนปล่อยให้เธออาละวาดอีกละก็ คุณรับผิดชอบทั้งหมดด้วย” เซียวหนิงอี้ก้าวไปข้างหน้าคว้าตัวเหลียงฮุ่ยอี๋เอาไว้ มองกู้เหยาแล้วบอกว่า : “คุณนายโม่ วางใจเถอะ ผมจะไม่ปล่อยให้นังผู้หญิงคนนี้ก่อเรื่องได้อีก” “ปล่อยฉันนะ นายแซ่เซียวปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้.....” เหลียงฮุ่ยอี๋ดิ้นพลาดๆพลางร้องเอะอะโวยวาย แต่ว่าเซียวหนิงอี้ไม่สนใจเธอ เขาดึงเนคไทออกมาจากคอเสื้อ มัดมือเหลียงฮุ่ยอี๋ไพล่หลังไว้ กู้เหยายังจำครั้งแรกที่เจอเหลียงฮุ่ยอี๋ได้แม่น ดูท่าทางเป็นผู้ใหญ่ มีการศึกษาดี เป็นแบบอย่างที่ผู้หญิงหลายคนยังต้องอิจฉา เห็นชัดๆอยู่แล้วว่าเธอสามารถดูสง่างามแบบนั้นไปได้จนตลอดชีวิต ก้าวหน้าเกินคนอื่นไปได้อีกหลายคน แต่ว่าเหลียงฮุ่ยอี๋กลับเลือกที่จะเป็นแบบนี้..... กู้เหยาหันไปมองเหลียงฮุ่ยอี๋ รู้สึกสงสารเธอนิดหน่อยที่ถูกคนหลอกใช้ สายตากรุณาของกู้เหยาบาดลึกเข้าไปในดวงตาทั้งสองข้างของเหลียงฮุ่ยอี๋ เหลียงฮุ่ยอี๋มองกู้เหยาด้วยความขุ่นเคืองพลางยกขาเตะ แต่กลับถูกเซียวหนิงอี้หาเชือกมามัดขาเธอไว้ด้วยกัน เหลียงฮุ่ยอี๋ดิ้นอย่างไรก็ไม่หลุด โมโหจนสบถออกมาว่า : “กู้เหยา มองหาพระแสงหรือไง มีปัญหามากนักหรือ เรามาคอยดูกันดีกว่า ฉันจะดูสิว่าแกจะยโสโอหังไปได้อีกกี่น้ำ” “ก็คอยดูสิ!” กู้เหยาเอ่ยขึ้นในใจ นังเหลียงฮุ่ยอี๋ยังคิดว่าจะหลุดลอดจากมือของเธอไปได้อีกหรือ? ทรยศโม่ข่ายของเธอ เธอไม่ปล่อยคนแบบนี้เอาไว้แน่ๆ ....... หลังจากที่ข่าวเรื่องโม่ข่ายนอนหมดสติไม่ฟื้นแพร่ออกไปแล้ว นอกเขตโรงพยาบาลเซิ่งเทียนถูกนักข่าวรุมล้อมจนแน่นขนัด จนส่งผลกระทบถึงการดำเนินธุรกิจตามปกติของโรงพยาบาล สถานีตำรวจท้องถิ่นที่รับผิดชอบเรื่องนี้ได้ส่งกองกำลังตำรวจมาจำนวนมาก แต่ว่าก็ยังควบคุมสถานการณ์ไว้ไม่ได้ จนสุดท้ายหน่วยงานกลางที่ดูแลเรื่องความปลอดภัยในที่สาธารณะต้องส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจเฉพาะทางมาควบคุมสถานการณ์ไว้อย่างต่อเนื่อง สถานการณ์จึงดีขึ้นมาหน่อย หลังจากที่นั่งรออยู่พักหนึ่ง นักข่าวบางคนรู้ว่าคงไม่มีทางได้อะไรจึงถอนตัวกลับไป บางคนก็เฝ้ารออยู่ ขอให้ได้ภาพอะไรสักอย่างถึงจะยอมกลับไป ในช่วงเวลาชุลมุนนี้ กู้เหยาได้สั่งให้หลิวยงติดต่อนักข่าวหลายคนในกลุ่มนั้นที่มีชื่อเสียงดีและมีจรรยาบรรณ สถานที่ที่จะจัดแถลงข่าวก็อาศัยห้องประชุมห้องหนึ่งของโรงพยาบาลเซิ่งเทียน เตรียมไว้แบบฉุกละหุก แต่ว่ายังไม่ได้ติดต่อ ประเด็นสำคัญในการแถลงข่าวครั้งนี้ต้องดูว่ากู้เหยาจะเปิดตัวด้วยสถานะอะไร จะทำให้ข่าวเรื่องโม่ข่ายป่วยหนักเงียบลงได้หรือไม่ ในขณะเดียวก็เพื่อสร้างความมั่นใจให้กับผู้บริหารเซิ่งเทียนแต่ละคน โตมาจนอายุยี่สิบกว่าแล้ว เมื่อก่อนกู้เหยาเคยเข้าร่วมงานแถลงข่าวลักษณะใกล้เคียงแบบนี้มาก่อน เช่น ในวันที่สองหลังจากแต่งงานกับโม่ข่าย เธอต้องเผชิญกับงานแถลงข่าวครั้งใหญ่ เพียงแค่ในตอนนั้น ประธานคือโม่ข่ายและผู้บริหารคนอื่นๆ เธอเป็นแค่ผู้ช่วยคนหนึ่งที่ไม่สะดุดตาอะไร พวกนักข่าวไม่สนใจเธอหรอก แต่ว่าวันนี้เธอกลายเป็นประธานของงานแถลงข่าวครั้งนี้ เป็นประธานเพียงคนเดียว ครั้งแรกที่เห็นเลนส์กล้องและไมค์จำนวนมากจ่อมาที่ตัวเอง จะว่าไม่ตื่นเต้นก็คงเป็นไปไม่ได้ กู้เหยาทำได้เพียงเอาความตื้นเต้นที่มีอยู่เปลี่ยนเป็นพละกำลัง จนวันนี้โม่ข่ายนอนหมดสติอยู่บนเตียงคนไข้ เธอจำเป็นต้องยืนอยู่ข้างหน้าเขา คอยเป็นเกราะกำบังให้เขา กู้เหยาค่อยๆสูดลมหายใจเข้าลึก พยายามทำให้ตัวเองมีสีหน้ายิ้มแย้ม ทำใจร่มๆเผชิญหน้ากับคำถามของนักข่าว คำถามที่นักข่าวถามล้วนเกี่ยวข้องกับอาการป่วยของโม่ข่ายทั้งสิ้น กู้เหยาก็ตอบคำถามไปตามข้อมูลที่ได้เตรียมไว้ล่วงหน้าเรียบร้อยแล้ว ดีที่นักข่าวพวกนี้เป็นคนที่หลิวยงรู้จักดีอยู่แล้ว พวกเขาค่อนข้างมีจรรยาบรรณในอาชีพ น้ำเสียงการตั้งคำถามค่อนข้างสุภาพ ไม่ใช่แบบที่พอฟังแล้วอยากจะทุบให้แบนแบบนั้น ใช้เวลาไปราวครึ่งชั่วโมง นักข่าวก็สัมภาษณ์เสร็จแล้ว ทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดีจนแม้แต่ตัวกู้เหยาเองก็ไม่อยากจะเชื่อ เมื่อส่งนักข่าวกลับไปหมดแล้ว กู้เหยาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ได้ยินหลิวยงพูดว่า : “คุณนายครับ ถ้าเกิดมีคนจงใจสร้างความวุ่นวายลับหลังพวกเราละก็ กลัวว่าข่าวของพวกเราจะกลบข่าวนั้นได้ไม่นานนะครับ” กู้เหยาคิดไปคิดมา เอ่ยว่า : “พวกเราใช้วิธีนี้แก้ต่างไปก่อนชั่วคราว ได้แค่ไหนก็แค่นั้น ฝากคุณติดตามพวกนักข่าวและเซิ่งเทียนทางนั้นอย่างใกล้ชิดด้วยนะ ฉันจะไปลองถามคุณหมออีกที่เรื่องอาการของโม่ข่าย” หลิวยงบอกว่า : “เซิ่งเทียนและนักข่าวทางนี้ผมจับตาดูอยู่ครับ ถ้ามีอะไรจะรีบส่งข่าวให้คุณทันทีครับ” กู้เหยาพยักหน้า : “คะ รบกวนด้วยนะคะ” เรื่องเหล่านี้มีหลิวยงคอยช่วยเหลือ จึงทำให้ทุกอย่างเป็นไปได้อย่างราบรื่น ทุ่นแรงกู้เหยาไปได้เยอะ ยาพิษที่โม่ข่ายได้รับ ไร้สีและกลิ่น คุณหมอหลายท่านไม่เคยเจอมาก่อน ตอนนี้ผ่านไปสองสามวันแล้ว แต่ว่าพวกเขายังคงไม่มีอะไรคืบหน้า หรือจะพูดว่าพวกเขายังไม่รู้วิธีที่จะทำให้โม่ข่ายฟื้นขึ้นมาได้ ผู้เชี่ยวชาญจากต่างประเทศที่เชิญมาก็มาถึงแล้ว คำตอบที่ได้มาหลังจากที่พวกเขาตรวจสอบดูแล้วก็เหมือนกับที่คุณหมอตรวจได้เช่นเดียวกัน พวกเขาต้องคอยสังเกตอาการของโม่ข่ายอยู่เรื่อยๆ ตรวจสอบทุกๆด้าน ต้องใช้เวลาในการวิจัยและพัฒนายาแก้พิษ พวกเขาต้องใช้เวลา แต่ว่ากู้เหยาทางนี้มีเวลาไม่มาก เธอสามารถกลบข่าวเรื่องโม่ข่ายไว้ได้เพียงชั่วคราวเท่านั้น แต่ว่าต่อไปถ้ามีคนพูดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก คงจะไม่มีใครยอมเชื่อเธออีกต่อไป ดังนั้นเธอได้แต่ภาวนาขอให้โม่ข่ายฟื้นขึ้นมาโดยเร็ว อย่างน้อยก็ขอให้ฟื้นขึ้นมาก่อนที่คุณปู่โม่จะลงมืออีก แต่ว่ากู้เหยากลัวอะไร ก็ได้อย่างนั้น หลิวยงทางนั้นส่งข่าวมาว่า ข่าวเรื่องโม่ข่ายถูกวางยาแพร่ออกไปเมื่อเช้า คณะกรรมการจึงเปิดประชุมฉุกเฉินขึ้น คณะกรรมการออกมาในเวลานี้ เพื่อชี้แจงให้ชัดเจนว่ามีคนอยู่เบื้องหลังคอยบงการพวกเขา และคนๆนั้นเป็นใคร ทุกคนต่างรู้ดีอยู่แก่ใจ ในระหว่างที่กู้เหยาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป บุคคลที่สำคัญคนหนึ่งก็มาถึง ทำให้เธอกลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้ง จ้านเนี่ยนเป่ย ผู้ควบคุมกองกำลังทหารในเขตเจียงเป่ย คุณลุงของโม่ข่าย ถ้าเขายินดีลงมือช่วยละก็ อย่างน้อยก็ยังสามารถรับรองความปลอดภัยของโม่ข่ายไว้ได้ ขอเพียงรับประกันความปลอดภัยของโม่ข่าย กู้เหยาก็สามารถวางมือไปทำในสิ่งที่อยากทำได้แล้ว