ตอนที่ 47 ลูกของคุณ

ตอนที่ 47 ลูกของคุณ เมื่อถึงร้านอาหาร ไม่ว่าหนูดีจะอยากกินอะไร ชนุตต์ก็สั่งให้ทุกอย่าง เขาเอาใจใส่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน และเมื่อกินไปได้ครึ่งเดียว หนูดีอยากไปเข้าห้องงน้ำ เขาก็วางช้อนลงแล้วพาหนูดีเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางก็เผอิญเจอกับนวิยา ตอนเด็กๆเขาเคยเจอกับนวิยามาก่อน จึงเอ่ยทักทายเธอขึ้นแล้วพาหนูดีเดินไป นวิยาเห็นชนุตต์เดินจูงมือเด็กน้อยอยู่จึงเอ่ยถามขึ้น“ลูกใครจ๊ะ น่ารักเชียว” “ลูกชายของผมครับ”ชนุตต์หัวเราะ แล้วหันกลับมาถามหนูดี “ใช่ไหม ลูกชาย” “จะว่าใช่ก็ใช่ครับ” หนูดีเลียนแบบยักไหล่แบบผู้ใหญ่ ชนุตต์หัวเราะพลางเอามือแตะจมูกเบาๆ “เด็กดื้อเอ๋ย” นวิยามองท่าทางพวกเขาอย่างประหลาดใจ ไม่คิดว่าชนุตต์ที่ยังไม่แต่งงานแต่กลับมีลูกแล้ว แต่คิดดูแล้ว ชนุตต์ที่อยู่ท่ามกลางผู้หญิงมากมาย หากไม่มีลูกนอกสมรสนี่สิใครจะเชื่อ เพียงแต่ทำไมเด็กคนนี้ดูหน้าตาคุ้นจังนะ นวิยาจ้องมองเด็กน้อยซักพักแล้วหันหลังกลับไป และตอนที่เดินกลับมาเธอก็เห็นจรีภรณ์กำลังนั่งกินปลาหมึกในจานอยู่ เธอจ้องมองจรีภรณ์ด้วยความรู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าจะเจอจรีภรณ์ที่นี่ ก่อนหน้านี้เธอเคยได้ยินนพนาเคยบอกไว้ ว่าจรีภรณ์กำลังคบกับชนุตต์อยู่ ในตอนนั้นเธอยังหัวเราะเยาะจรีภรณ์อยู่เลยว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รักเกียรติตัวเอง แล้วนี่คนที่เจ้าชู้ขนาดนั้นยังยอมคบด้วยเลย ตอนแรกนวิยาอยากเดินเข้าไปทักทายซักสองสามคำแล้วค่อยกลับ แต่เห็นชนุตต์พาลูกเดินมาเสียก่อน เห็นดังนั้นเธอยิ่งรู้สึกดูถูกจรีภรณ์ยิ่งขึ้นไปอีก สุดท้ายแล้วจรีภรณ์ก็ปีนขึ้นไปคบกับคนอย่างชนุตต์ที่มีฐานะที่เพียบพร้อม แล้วยังยอมรับลูกนอกสมรสของเขา ดูแล้วตอนนั้นเขาคงมองจรีภรณ์สูงเกินไปจริงๆ และในขณะนั้น หนูดีชี้ไปยังนวิยาแล้วกล่าวกับแม่ของตน “แม่ครับ คุณยายคนนั้นมองแม่ตลอดเลยฮะ” เธอเงยหน้าขึ้นมาเห็นนวิยาที่ยืนอยู่ตรงนั้น เธอทำเป็นเหมือนไม่รู้จักนวิยา แล้วหันหน้ากลับมาบอกกับหนูดีว่าไม่ให้ใช้นิ้วชี้คนอื่นแบบนี้ ทำแบบนี้จะดูเหมือนไม่มีมารยาท หนูดีตอบรับแล้วลงมือกินสลัดในจานของตัวเองต่อ นวิยามองจรีภรณ์ที่กำลังกล่อมหนูดีอยู่นั้น เห็นถึงสายตาของความรักที่แม่มีต่อลูก ภายในใจเธอเหมือนกับมีคลื่นที่ซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง เมื่อสักครู่ถ้าเธอได้ยินไม่ผิดล่ะก็ เด็กคนนั้นเรียกจรีภรณ์ว่าแม่ เด็กนี่เป็นลูกของจรีภรณ์? เขามีลูกงั้นหรือ? นวิยายืนตกใจอ้าปากค้าง อยู่ตรงนั้นอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น ในใจคิดว่าจะต้องเป็นเรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ เด็กคนนี้จะต้องไม่ใช่ลูกแท้ๆของเธอ จะต้องเป็นลูกของชนุตต์กับผู้หญิงคนอื่น แต่ตอนที่เธอเห็นหนูดีหันหน้ามามองเธอนั้น เธอพบว่า เด็กคนนี้หน้าตาคล้ายกับจรีภรณ์มาก มิน่าล่ะ เมื่อครู่ที่เธอเห็น เธอถึงรู้สึกคุ้นหน้าเด็กคนนี้ ตอนนั้นที่นวิยาได้ยินอาจารย์ธิพลบอกว่าจีรภรณ์เกิดมาดวงแข็ง และที่สำคัญก็คือจรีภรณ์ไม่สามารถมีลูกชายได้ไปตลอดชีวิต จะมีได้แค่ลูกสาว แล้วยังเป็นลูกที่คอยล้างผลาญพ่อแม่อีกด้วย แต่ตอนนี้สิ เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เด็กคนนั้นคืออะไร? นวิยารู้สึกว่าเธอจะอยู่เฉยไม่ได้ นึกถึงตอนที่นพนาแนะนำอาจารย์ธิพลให้เธอรู้จัก เห็นว่าเขาดูดวงแม่นมาก และยังมีชื่อเสียงมากเช่นกัน ตอนแรกเธอก็ไม่เชื่อหรอก แต่ต่อมาได้ยินในวงเพื่อนคุยกัน ไม่คิดว่าคนจะรู้จักเขามากขนาดนี้ อีกทั้งยังหาตัวยากอีกด้วย เธอจึงนำวันเกิดของลูกชายตัวเองกับวันเกิดของจรีภรณ์ไปให้อาจารย์ธิพลดู ไม่คิดว่าพอเขาดูแล้วนั้น ชีวิตของทั้งสองคนไม่สามารถมาบรรจบกันได้ โดยเฉพาะชะตากรรมของผู้หญิงคนนี้ธรรมดาเกินไป ไม่มีภาพของความมั่งคั่งมั่งมี และเธอจะไม่สามารถมีลูกผู้ชายได้ เธอเห็นว่าที่เขาบอกมาก็มีที่มาที่ไป และหลังจากที่ลูกชายตัวเองแต่งงานกับผู้หญิงคนนี้ จากนั้นสภาพทางบริษัทคงจะอยู่ในทิศทางที่ไม่ดีนัก ยิ่งตอนนี้กำลังเผชิญกับความเสี่ยงที่อาจจะล้มละลาย เธอจึงเชื่อในสิ่งที่อาจารย์ธิพลบอก ต่อมาเมื่อเธอรู้ว่าจรีภรณ์ตั้งครรภ์แล้วนั้น รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก เธอกลัวว่าหากจรีภรณ์มีลูกสาวจะมาควบคุมลูกชายของเธอ เธอจึงคิดอยากจะทำให้พวกเขาแยกจากกัน จึงทำลายลูกในท้องของจรีภรณ์ แล้วไล่เธอออกจากบ้านไป และเนื่องจากรู้สึกว้าวุ่นใจ จึงเล่าเรื่องนี้ให้นพนาฟัง นพนาจึงเสนอความคิดเห็นให้กับเธอ ให้จิรภาสหย่ากับจรีภรณ์ เพราะเพียงแค่หย่ากันแล้วนั้นก็ไม่สามารถมาควบคุมลูกชายเธอได้อีก แต่ลูกชายของเธอทำให้ตายอย่างไรก็ไม่ยอมแยกจากจรีภรณ์เลย แม้กระทั่งเรื่องนี้ ยังทำให้เธอทะเลาะกับลูกชายตัวเองมาแล้ว ดังนั้นนพนาจึงแนะให้เธอ มอมเหล้าลูกชายตนเอง เพียงแค่ให้จิรภาสอยู่กับผู้หญิงคนอื่นบนเตียงแล้วให้จรีภรณ์มาเห็นภาพนั้น ก็จะทำให้เธอออกไปจากที่นี่เอง วิธีนี้แม้จะดูจะเกินไปหน่อย แต่ก็น่าจะได้ผล แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเธอจะหาใครดีล่ะ? นวิยาปวดหัวเล็กน้อย ขณะกำลังหาอยู่นั้น อาจารย์ธิพลก็แนะนำให้เป็นชญาภามาร่วมแผนการ แล้วยังบอกว่าผู้หญิงคนนี้ชีวิตดี เป็นหญิงที่มีค่าสูงส่ง ความคิดนี้ทำเอานพนาตกใจ เธอเป็นคนบอกให้จัดฉากแสดงละครนี้ก็จริงอยู่แต่ไม่คิดว่าจะเป็นชญาภา เพราะถึงแม้ว่าเธอจะรู้ว่าชญาภาชอบจิรภาสมากก็จริง แต่ชญาภาเป็นสุภาพสตรี เรื่องแบบนี้ลูกสาวเธอทำไม่ได้หรอก แต่กลับไม่นึกว่าชญาภาจะยอมช่วยง่ายๆ เธอชอบจิรภาสมากนพนารู้ดี แต่ไม่คิดว่าจะเสียสละเพื่อจิรภาสมากขนาดนี้ ดังนั้นจึงดำเนินการตามแผนที่ว่าไว้ เมื่อเห็นว่าจรีภรณ์ออกจากบ้านไปแล้ว เธอก็พาชญาภามาที่บ้าน แล้วหลอกให้ลูกชายตัวเองกลับมาบ้านก่อนที่จรีภรณ์จะกลับมา หลังจากนั้นก็เกลี้ยกล่อมให้จิรภาสดื่มชา ซึ่งในแก้วชานั้นใส่ยาปลุกเซ็กส์ไว้ เมื่อดื่มหมดแล้วเขาเริ่มมีอาการตอบสนอง จึงนัวเนียกับชญาภาอยู่บนเตียง ในที่สุดก็บรรลุไปตามแผน เมื่อจรีภรณ์เห็นก็เศร้าเสียใจ และด้วยความที่ลูกชายตัวเองก็เป็นคนหัวแข็ง จึงไม่อธิบายอะไร แล้วหลังจากนั้นเขาทั้งสองก็หย่ากันในช่วงเวลาที่เร็วที่สุด แต่หลังจากที่หย่ากันแล้วนั้นลูกชายของเธอก็เปลี่ยนไป พูดจาไม่เหมือนเมื่อก่อน ทำให้เธอรู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก เดิมทีคิดว่าหลังจากที่เขาหย่ากับจรีภรณ์แล้วนั้นคงจะลืมเธอได้ในไม่ช้าแล้วหันมาคบกับชญาภา แต่แล้วตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้กลับไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย แม้กระทั่งตอนที่คบกับชญาภาแล้ว ก็เป็นเพราะเธอบังคับจนเขารับปากอย่างเลี่ยงไม่ได้ วันนี้เธอได้มาเห็นจรีภรณ์มีลูกแล้ว แล้วยังเป็นเด็กผู้ชายที่น่าตาน่ารักอีกด้วย ในใจเธอเหมือนกับมีหนามคอยทิ่มแทงอยู่ก็ไม่ปาน ถ้าเธอรู้ว่าจรีภรณ์สามารถมีลูกชายได้นั้น เธอไม่มีทางจะทำลายชีวิตพวกเขาเป็นอันขาด และเธอจะไม่ปฏิบัติกับจรีภรณ์แบบนั้น และยังทำให้ลูกชายของตัวเองทำเหมือนกับตัวเองเป็นคนแปลกหน้าเช่นนี้ เธอคงจะปฏบัติกับจรีภรณ์อย่างดี เมื่อคิดมาถึงตรงนี้เธอจึงใช้โอกาสที่ชนุตต์พาหนูดีเดินไปล้างมือเข้ามาหยุดยืนตรงหน้าจรีภรณ์ เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน "นี่เป็นลูกของเธอหรือ?" จรีภรณ์เงยหน้าขึ้นมองนวิยาด้วยใบหน้าที่ไม่มีความรู้สึกใดๆ "ใช่ค่ะ" "เด็กคนนั้นเป็นลูกเธอจริงๆหรือ?" เธอถามย้ำอีกครั้ง จรีภรณ์หัวเราะพลางวางตะเกียบลง "ถ้าไม่ใช่ฉันคลอดออกมา คงเป็นคุณคลอดหรอกมั้งคะ? หรือคุณคิดว่าฉันจะคลอดลูกผู้ชายออกมาไม่ได้ ฉันล่ะกลัวจริงๆว่าคุณจะมาทำให้ลูกของฉันตายอีก!" นวิยามองจรีภรณ์ด้วยสีหน้าซีดเซียว ถูกพูดดักคอจนพูดไม่ออก เธอนึกถึงเมื่อก่อนทำไมเธอถึงทำร้ายลูกในท้องของจรีภรณ์ หากเด็กในท้องเป็นผู้ชายล่ะ เธอทำให้หลานของเธอตายได้ยังไงกัน เมื่อนึกมาถึงจุดนี้เธอรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน นั่นเป็นหลานแท้ๆของเธอนะ ระหว่างทางกลับ เธอมุ่งตรงไปหาอาจารย์ธิพลทันที เธอรู้สึกว่าวันนี้เธอต้องไปหาเขา เธออยากรู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ตอนนั้นเอ่ยกล่าวสาบานอย่างชัดเจนว่าถึงอย่างไรจรีภรณ์ก็มีลูกผู้ชายไม่ได้ แล้วทำไมตอนนี้อยู่ดีๆก็มีเด็กคนนี้โผล่ออกมา เมื่อถึงบ้านของอาจารย์ธิพลแล้วนั้น เธอเห็นเขากำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ เมื่อเห็นว่านวิยาเดินเข้ามา รีบซ่อนหนังสือแล้วยืนขึ้นยิ้มต้อนรับคนตรงหน้าทันที "คุณนวิยามาหาผมถึงที่มีอะไรหรือเปล่าครับ?" นวิยาเอ่ยถามตรงไปตรงมาอย่างไม่เกรงกลัว "จรีภรณ์มีลูก ลูกผู้ชายเสียด้วย" "หา?" เขาแสร้งทำเป็นตกใจ แล้วเขาก็ทำเป็นนับนิ้วเหมือนคำนวนอะไรอยู่ จริงๆแล้วเขารู้อยู่แล้วว่าที่นวิยามาหาเขาเป็นเพราะเรื่องนี้ ยังดีที่นพนามาบอกเขาก่อน มิเช่นนั้นวันนี้ท่าทางเช่นนี้ของเธอคงทำให้เขาตกใจไม่น้อย "ตอนนั้นคุณเป็นคนบอกเองไม่ใช่หรือว่าตลอดทั้งชีวิตนี้เขาไม่สามารถมีลูกชายได้?" เธอเอ่ยถามต่อ "มันมีหลายสาเหตุ บางทีชะตาชีวิตคนเราก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้" เขาค่อยๆอธิบาย "เปลี่ยนแปลงอะไร ตอนนั้นคุณบอกฉันเองว่าเขาไม่สามารถมีลูกชายได้ ตลอดไป ตลอดไปนะคุณ"เธอเอ่ยออกไปด้วยความโมโหแล้วยังจ้องหน้าอาจารย์ธิพลกลับอย่างเอาเรื่อง "คุณใจเย็นๆก่อนนะ สาเหตุมีหลายอย่าง หรือบางทีเขาอาจจะมีคนเข้ามาในชีวิตสามารถควบคุมเขาได้ แล้วหลังจากที่เขาคบกันก็มีลูกด้วยกัน" "คุณพูดแบบนี้ก็แสดงว่าลูกชายฉันอาภัพงั้นหรือ?" เธอมองหน้าเขาด้วยความโมโห "ผมไม่ได้หมายความแบบนั้น เพียงแต่จรีภรณ์ดวงแข็ง ผู้หญิงแบบนี้ หากไม่ได้แต่งงาน จะต้องอยู่กับผู้ชายที่มีชะตากรรมเดียวกัน มิเช่นนั่น บั้นปลายชีวิตก็จะเจอสิ่งไม่ดี" “แล้วอีกอย่าง ตั้งแต่เธอแต่งงานเข้าตระกูลของคุณก็เกิดเรื่องขึ้นได้ไม่หยุด ตอนแรกที่เป็นเพราะเรื่องที่โดนยัดเยียดเรื่องยาเสพติดจนทำให้บริษัทเสื่อมเสียชื่อเสียง คุณก็เห็นว่า ผู้หญิงคนนี้น่ะไม่เป็นศิริมงคลกับตระกูลของคุณ” เขาพยายามวิเคราห์ถึงสาเหตุต่างๆให้นวิยาฟัง นวิยาไม่ได้พูดอะไร เพราะที่เขาพูดมาก็ถูก ตั้งแต่ที่จรีภรณ์เข้าไปที่บ้านนั้น บ้านของเธอก็ไม่เคยสงบเลย “แล้วตอนนี้คุณดูลูกสะใภ้ของคุณสิ ชีวิตความเป็นอยู่ ฐานะ มีใครจะเทียบเธอได้อีกบ้าง? เธอเป็นบุคคลที่จะนำโชคมาให้ครอบครัวของคุณ คุณลองคิดดูสิ ตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นออกไปจากบ้านคุณ ก็ไม่เป็นแบบเมื่อก่อนแล้วใช่ไหม?” อาจารย์ธิพลยังคงหว่านล้อมนวิยาต่อไป เมื่อนวิยาได้ฟังดังนั้น จึงเริ่มสบายใจขึ้น ที่เขาพูดก็ถูก เพราะตั้งแต่ผู้หญิงคนนั้นจากไป บริษัทก็หลุดพ้นจากภาวะยากลำบากเหล่านั้น ยิ่งมีตรีภพเป็นที่พึ่งด้วยแล้ว ซึ่งจริงๆแล้วนั้นล้วนมากจากบารมีของชญาภาทั้งสิ้น ไม่มากก็น้อย หากไม่มีชญาภา พวกเขาก็คงไม่ได้ยืนอยู่ตรงจุดนี้ “ฉันรู้ จะไม่ให้ฉันใจร้อนได้อย่างไร คุณรู้ไหมว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ ลูกชายฉันเขาไม่เคยคุยกับฉันดีๆอีกเลย หากให้เขารู้ว่าตอนนี้จรีภรณ์มีลูกแล้วล่ะก็ เขาจะต้องมีความหวังขึ้นมาอีกแน่ๆ” เธอเอ่ยบอกกับอาจารย์ธิพลอย่างกังวล