ตอนที่23 ทารกที่ตายในห้องใต้ดิน

ตอนที่23 ทารกที่ตายในห้องใต้ดิน “นายหมายความว่ายังไง!” ฉันรู้ตัวอีกทีก็เดินตามซูหลินมาแล้ว เขาเหมือนจะดูออกว่าฉันไม่รู้อะไรเอาซะเลย เขาหันหน้ามามองฉันและถอนหายใจแรงๆ “ก็ไปตรวจสอบเรื่องที่เธอพูดไง!” ฉันสบถ “อ้อ” ในใจก็คิดว่านี้นับได้ว่าเป็นการพัฒนาเล็กๆน้อยๆของฉันรึเปล่านะ ฉันเดินไปข้างหน้าพร้อมกับซูหลิน ฉันรู้สึกเหมือนฉันอยู่ในอารมณ์เดียวกับซานจีที่อยู่เบื้องหลังเฉินไห่หนาน ขนาดท่าเดินยังเดินโซเซ ตอนนี้ มีหมอคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามา ทำให้จินตนาการในหัวของฉันแตกเป็นเสี่ยง ๆ และฉันก็เริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังจะหลีกทางให้เขา แต่ว่าเห็นได้ชัดว่าซูหลินไม่ได้คิดอย่างนั้น ในช่วงเวลาที่หมอกำลังจะเดินผ่าน ซูหลินก็ลงมือคว้าคอเสื้อของหมอ “ห้องของ ผอ.อยู่ทางไหน?” ฉันจ้องมองที่ใบหน้าของหมอ เห็นชัดเจนว่าสีหน้าและท่าทางการแสดงออกของเขาเปลี่ยนไป ก็แน่แหละดันถูกซูหลินตระโกนและขมวดคิ้วถามราวกับว่ากำลังบรรดาโทษะ ฉันรู้สึกได้ถึงกำลังในมือซูหลินหรือเพราะซูหลินตอนนี้ดูดุและร้ายกาจจนน่ากลัว หมอรีบแสดงท่าทีเป็นมิตรแล้วรีบชี้บอกทางให้ คนที่รู้จักซูหลินก็คงจะเข้าใจ แต่คนที่ไม่รู้จักซูหลินน่าจะคิดว่าเขาเป็นโจร ก็ซูหลินดันไม่มีท่าทางของตำรวจเลย พวกเรามาถึงหน้าห้องของ ผอ.ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆอยู่ข้างในเลยงั้นก็ทางสะดวก ซูหลินใช้เท้าถีบประตูในขณะเดียวกันก็หยิบเอาบัตรตำรวจออกมา ผอ.ที่เพิ่งยืนขึ้นเปลี่ยนรอยยิ้มของเขาในพริบตา เพราะว่ามีบัตรอยู่ในมือมันเลยง่ายสำหรับการตามหาสถานที่ที่จัดการกับทารกที่ตายไป เมื่อก่อนทุกโรงพยาบาลก็มีทารกตายทุกวันเพราะว่าคลอดยากและการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์จนในที่สุดก็ต้องไปโรงพยาบาลเพื่อทำแท้ง ฟังจากที่ ผอ.หัวล้านวัยกลางคนพูดบางคนที่มาทำแท้งเด็กในท้องก็โตแล้ว ฉันอดไม่ได้ที่จะแอบลูบท้องตัวเองอย่างไรก็ตามตอนนี้ฉันไม่รู้สึกถึงการมีอยู่ของเด็กในท้องของฉันเลย แต่แปลกตรงที่ฉันรู้สึกถึงร่องรอยของการสูญเสีย พอฉันคิดได้ว่าจะเอาเด็กออก หัวใจของฉันก็เกิดความรู้สึกผิดขึ้นมา ซูหลินทำท่าทางเหมือนนักเลงดึง ผอ.เดินมาจนถึงห้องใต้ดิน “ตาหัวล้านวัยกลางคน”พูด ที่นี้มันเคยเป็นเพียงห้องเก็บของที่ถูกทิ้งร้างต่อมาเพราะความตั้งใจของฉันเองมันเลยถูกนำมาใช้อีกครั้งแต่ถึงอย่างนั้นสภาพแวดล้อมรอบๆเช่นนี้ฉันกลัวว่าจะสามารถใช้ได้แค่เพียงเก็บร่างของทารกเหล่านี้ ระหว่างทางที่ผ่านมา ซูหลินบอกกับฉันว่าทารกที่ตายโดยเฉพาะทารกที่ตายจากการทำแท้งเทียมจะมีแรงอาฆาตสูง และแรงอาฆาต พวกนี้มีผลดีเป็นอย่างมากสำหรับจ้าวซิ้ว เรียกได้ว่าเป็นยาชูกำลังที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว ถ้าหากมีแรงอาฆาตพวกนี้มาช่วยพละกำลังของจ้าวซิ้วก็จะแข็งแกร่งขึ้นภายในเวลาอันสั้น ฉันเข้าใจความหมายของซูหลิน หากเราไม่สามารถกำจัดจ้าวซิ้วได้ทันเวลา หากเธอแข็งแกร่งเกินกว่าความสามารถของซูหลินมันก็ยากที่จะกำจัดเธอได้ ห้องใต้ดินถูกปิดกั้นด้วยประตูเหล็กที่สูงประมาณสองเมตรถูกทาสีด้วยสีเงิน แต่อาจถูกกัดกร่อนแบบออกซิเดชั่นนานเกินไปสีจึงเริ่มลอกออกและชิ้นส่วนที่แยกออกจากเหล็กม้วนงอออกด้านนอกและเหล็กด้านในเป็นสนิมสีแดงเลือด อย่างไรก็ตามที่ล็อคประตูนี้เป็นของใหม่ซึ่งหมายความว่าห้องใต้ดินนี้พึ่งถูกเปิดใช้งานได้ในเวลาไม่นาน ฉันแอบถอนหายใจอย่างลับๆ แม้แต่ความบังเอิญนี้เราก็สามารถสัมผัสได้ ความโชคดีระดับนี้พอที่จะซื้อลอตเตอรีได้เลย ฉันยืนนิ่งอยู่หน้า ประตู “ ตาหัวล้านวัยกลางคน” ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เต็มใจควานหากุญแจอยู่นานถึงจะเปิดประตูได้ เห็นได้ชัดว่าเจ้าแก่นี่น่าจะไม่เคยมาที่นี่เลย ดูเหมือนพวกเราจะฝืนใจ ผอ.ที่ดูท่าทางสบายคนนี้จริงๆ “ตาแก่หัวล้านวัยกลางคน” ใช้แรงผลักประตูเหล็กฉันเห็นซูหลินไร้ความเคลื่อนไหวฉันยิ่งไม่กล้าขยับ มีแต่ ผอ.ที่เดินนำและก้าวเข้าไปข้างใน อย่างไรก็ตามฉันยังไม่ได้เดินไปข้างหน้า ชายชรายกมือปิดปากและวิ่งออกมา เขาวิ่งไปที่มุมหนึ่งแล้วจับมุมกำแพงด้วยมือเดียวและเริ่มอาเจียน ฉันอดไม่ได้ที่จะดูถูกเขา ผอ.ที่แค่ศพยังดูไม่ได้ฉันไม่รู้จริงๆว่าเขาใช้กลอุบายอะไรถึงได้มารับตำแหน่งนี้ได้ ฉันก็เป็นนักเรียนของโรงเรียนแพทย์และซูหลินก็เป็นตำรวจมานานไม่ว่าสภาพศพแบบไหนพวกเราก็เห็นมาจนขินแล้วดังนั้นพวกเราจึงไม่ได้คิดอะไร ฉันเดินเข้าไปและเงยหน้ามอง พอมาเห็นศพทารกพวกนั้นกับตาตัวเองฉันถึงเข้าใจพฤติกรรมของตาหัวล้านวัยกลางคน แม้แต่คนที่เคยเห็นอวัยวะของคนตายมานับไม่ถ้วนหรือแม้กระทั่งการผ่าร่างของคนตายมาอย่างฉันยังรู้สึกหนาวสั่นเบาๆ ฉันหยิบหน้ากากทางการแพทย์สองผืนออกมาจากกระเป๋าแล้วส่งให้ซูหลินซูหลินมองมาที่ฉันและรีบหันกลับไปดูเหมือนว่าเขาไม่อยากให้ฉันรู้ว่าตัวเองก็ตกใจ ที่ด้านหน้าของกองศพเด็กบางคนยังคงเหมือนก้อนเนื้อไม่เป็นรูปเป็นร่างและบางคนก็มีหัวหรือแขนขางอกออกมาครบ เด็กทารกเหล่านี้ที่ยังไม่แม้แต่จะมีความคิดหรือลืมตาดูโลกกลับต้องถูกกองอยู่ในห้องที่แคบและมืดขนาดนี้ ฉันอดไม่ได้ที่จะกระพริบตาแล้วน้ำตาก็เอ่อล้นในตาของฉัน ในเวลานี้ฉันก็รู้สึกว่ามีลมแรงพัดอยู่ที่ด้านหลังของฉัน...... ฉันอดไม่ได้ที่จะตั่วสั่นและคว้าเสื้อของซูหลินจากด้านหลัง เขาน่าจะรู้แล้วว่าภายในห้องนี้นอกจากพวกเราแล้วยังมีสิ่งอื่นอยู่ด้วย ซูหลินแกล้งทำเป็นไม่มีอะไรแล้วสวมถุงมือเดินไปข้างหน้าเหยียดแขนของเขาและเริ่มพลิกร่างของทารกที่ดำมืดและเริ่มเน่าเพราะกลัวว่าตัวเองจะติดเชื้อเขาจึงมองดูอย่างรวดเร็วและรีบเอาศพโยนไปอีกฝั่ง ในฐานะกึ่งมืออาชีพอย่างฉันไม่ต้องสำรวจอะไรก็ค้นพบแล้วว่าสภาพของทารกพวกนี้ไม่ได้เน่าตามธรรมชาติ ร่างกายของทารกพวกนี้ต้องผ่านอะไรที่พวกเราคาดไม่ถึงมาอย่างเป็นแน่! แม้ว่าฉันจะคิดจนสมองแตกก็คิดไม่ออก เด็กทารกไร้เดียงสาที่ทุกข์ทรมานเหล่านี้หลังจากตายไปแล้วจะต้องทนทุกข์ทรมานเพียงใด ในขณะเดียวกันซูหลินก็เปิดแขนเสื้อดูนาฬิกาทันใดนั้นเขาถอดถุงมือทิ้งโดยไม่ลังเลแล้ววิ่งออกไปนอกห้องและตะโกนใส่ฉัน “ไม่ได้การณ์นี่มันมืดแล้ว”