已经是第一章了
ตอนที่231 ความสามารถของพรรคมังกรเหิน
ตนที่231 ความสามารถของพรรคมังกรเหิน
ชูเซี่ยวันนี้นางแค่อยากมาพูดกับอาหมั่นเฉยๆและไม่คิดจะพูดถึงปัญหาประเด็น แต่เห็นอาหมั่นตื่นเต้นขนาดนี้ นางก็เลยแกล้งหลอกถามไป
พูดได้สักพักชูเซี่ยก็พูดว่า “อาหมั่น พวกเราพรรคมังกรเหินมีใครเข้ารับงานราชกาลบ้างไหมค่ะ?”อาหมั่นพูดว่า “หัวหน้า มีครับและเยอะด้วยแต่ว่าคนที่มีระดับสูงไม่ค่อยมีครับ”
“ยศสูงสุดคือผู้ใด?”ชูเซี่ยถาม
“ถ้ายเว่ยเหลียงกวางเสียง”
ชูเซี่ยอึ้งตกใจ“ถ้ายเว่ยเหลียงกวางเสียง?เขาเป็นคนของพรรคมังกรเหินเหรอ?”
“ใช่ครับ”
“มีคนรู้ว่าเขาเป็นคนของพรรคมังกรเหินไหม?”ชูเซี่ยถาม
“ในบรรดาขุนนางน่าจะไม่มีผู้ใดรู้นะครับ”
ชูเซี่ยไม่คิดเลยว่าเขาจะเป็นคนของพรรคมังกรเหิน จิ้งกั๋วโฮ่วเคยพูดว่า ถึงแม้เขาจะเป็นคนฉลาดและเหมือนใจดีแต่เขากับเหลียงกุยไปมาหาสู่ก็บ่อยเหมือนกัน
แต่ว่านี้ก็โทษเหลียงกวางเสียงไม่ได้เพราะว่านางก็ยังไม่แบ่งข้างอย่างแน่นอน นางไม่ได้เป็นฮองเฮาของหลี่เฉินเย่นและเหลียงกวางเสียงก็อาจจะไม่ได้อยู่ข้างฮ่องเต้ก็ได้
“ถ้ายเว่ย……”ชูเซี่ยพูดออกมาและไม่รู้ว่าต้องถามยังไงเพราะว่าจะถามไปว่าเชื่อได้ไหมก็ทำร้ายความรู้สึกเขาได้เช่นกัน เพราะเขาเป็นคนที่จงรักภัคดีของพรรคมังกรเหิน
อาหมั่นรู้ว่าชูเซี่ยคิดอะรอยู่และถอนหายใจเบาๆไปหนึ่งที“ถ้ายเว่ยไม่ได้มาที่พรรคมังกรเหินประมาณสองปีกว่าแล้วล่ะ”
ชูเซี่ยรู้ว่าตำแหน่งสูงของพรรคมังกรเหินทุกปีจะต้องมาตรวจเยี่ยมที่นี้สองสามครั้ง นี้เป็นกฏระเบียบ
“เมื่อก่อนเคยคิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นไหม?”ชูเซี่ยถาม
อาหมั่นส่ายหัว“ไม่เคยครับ พรรคมังกรเหินไม่เคยมีกฏแบบนี้และกฏข้อแรกของพรรคมังกรเหินคือต้องจงรักภัคดี”
ชูเซี่ยก็อึ้งหน่อย“พรรคมังกรเหินไม่เคยมีใครขาดการรายงานตัวเลยเหรอ?”
“ไม่เคยครับ”อาหมั่นพูดอย่างหนักแน่น
พรรคมังกรเหินใหญ่ขนาดนี้ ก่อตั้งมาตั้งหลายปีแต่ไม่เคยมีใครขาดเลยเหรอ? ความจงรักภัคดีที่หนักแน่นมากถึงแม้จะเป็นกองทหารคงไม่รักษาตามกฏเช่นนี้หรอก
“นอกจากว่าจะมีคนตาย ป่วยหนักก็จะเรียกคนมายกไป”อาหมั่นพูด
ชูเซี่ยเงยหน้าขึ้นมาและถามว่า “อาหมั่น หัวหน้าของพรรคมังกรเหินไม่ใช่ฮองเฮาก็เป็นไทเฮา เพราะอะไรล่ะ?”
อาหมั่นอธิบาย “พรรคมังกรเหินเปิดศักราชมาและหัวหน้าที่ก่อตั้งขึ้นก้เป็นไทเฮา ฮ่องเต้มีท่านคอยอยู่เคียงข้างช่วยเหลือ ดังนั้นพรรคมังกรเหินไม่เคยแตกแยกกันเลยเพราะว่าพรรคมังกรเหินมีอิทธิพลที่สำคัญกับแคว้นเหลียง ดังนั้น หัวหน้าตอนนั้นก็ตั้งกฏขึ้นมาว่าต้องมีฮองเฮาไม่ก็ไทเฮามารับผิดชอบตำแหน่งหัวหน้า นี้เพื่อป้องกันไม่ให้ตำแหน่งตกเป็นของคนอื่น เผื่อก่อการกบฎ”
ชูเซี่ยครุ่นคิด“เจ้าบอกว่าพรรคมังกรเหินอาจจะเกิดความวุ่นวายได้เหรอ?”
อาหมั่นพูดและยิ้มไป“หัวหน้าดูเหมือนจะยังไม่ค่อยเข้าใจที่นี้นะครับ พรรคมังกรเหินของเรามีคนเก่งกล้าหาญมีอาวุทที่ใช้เป็นไม่น้อยไปกว่าราชวังแน่นอน”
ชูเซี่ยพยักหน้า“ฉันรู้มาไม่เยอะจริงๆ ถ้างั้น พรรคมังกรเหินก็คงต้องการฮองเฮาไม่งั้นก็ไทเฮานี้แสดงว่า พรรคมังกรเหินต้องควบคุฮ่องเต้ไว้?”
อาหมั่นมองดูชูเซี่ยถอนหายใจยาว “นี้ก็จะดูหัวหน้าตัดสินใจยังไง”
ชูเซี่ยตกใจ“หัวหน้าตัดสินใจได้ด้วยเหรอ?”
“หัวหน้าตั้งได้อยู่แล้ว”อาหมั่นแปลกใจที่นางจะถามเช่นนี้ “อยู่ในพรรคมังกรเหิน คำสั่งหัวหน้าก็คือพระราชโองการ”
“ต้องเปิดประชุมและใส่คะแนนกันไหม?”ชูเซี่ยสงสัย
อาหมั่นยิ้ม“กฏข้อแรกคือจงรักภัคดีนั้นก็คือต้องฟังคำสั่งหัวหน้าทุกอย่าง”
ชูเซี่ยสงสัยนางคิดว่าตอนนั้นที่ไทเฮาให้นางเป็นหัวหน้าที่นี้ ท่านคงเชื่อใจนางมาก
ชูเซี่ยเงียบ“อาหมั่นมีเรื่องหนึ่งฉันอยากจจะคุยด้วย”
อาหมั่น “หัวหน้า ท่านก็สั่งมาเถอะ ไม่ต้องมาคุยก็ได้”
ชูเซี่ยพูดต่อ“ไม่ เราต้องมาคุยกันก่อนเพราะว่าข้ากลัวจะตัดสินใจผิดพลาด เจ้าคุมสำนักเฉาปังมานานหลายปี เจอเหตุการณทุกอย่างมาแล้ว เจ้าพูดมาสิเจ้าคิดว่าฮ่องเต้ท่านนี้เป็นยังไงบ้าง?”
อาหมั่นครุ่นคิดสักพักและพูดว่า “ฮ่องเต้ทรงมีบุญบารมีมาเกิด มีความฉลาดหลักแหลม รักประชาชน เป็นฮ่องเต้ที่ดี……”
เขาพูดค้างไว้และมองไปที่ชูเซี่ย
ชูเซี่ยพูดต่อว่า “เจ้าพูดมาเลยไม่ต้องสนข้า”
อาหมั่นพูดต่อ “แต่ว่าฮ่องเต้เป็นคนที่อ่อนไหว ไม่โหด พูดตามความจริง เขาไม่ได้อยากเป็นฮ่องเต้ที่จริงๆ เขาเป็นคนที่ถูกเลือกโดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัว”
“เจ้าคิดแบบนี้เหรอ?”ชูเซี่ยแปลกใจ นี้อาจจะเป็นเรื่องจริงแต่ว่าอาหมั่นไม่ได้อยู่ที่ราชการและยังไม่เคยเจอกับหลี่เฉินเย่นแต่กลับรู้เรื่องพวกนี้
อาหมั่นยิ้ม“เขาเพื่อหัวหน้า หลายปีมานี้เขายังไม่เคยแตะสนมพวกนั้นเลย ถ้าเขาอยากลากอำนาจเข้ามาก็ต้องใช้หลอกใช้พวกนั้น เขาต้องไปหลอกใช้พวกสนม ถ้าหากเป็นเกรงกลัวญาติใกล้กัน ก็ไม่มีลูกได้ แต่ว่าเขากลับไม่แตะพวกนางเลยถ้าคนที่เป็นฮ่องเต้จริงๆไม่มีทางคิดเช่นนี้แน่นอน”
อาหมั่นพูดเสริมต่อว่า“ที่จริงเขาไม่อยากเป็นฮ่องเต้ ตำแหน่งที่ทุกคนหวังอยากเป็นแต่เขาเอาตำแหน่งนั้นเป็นแค่ที่นั่งเล่นๆ”
ชูเซี่ยได้ยินแล้วในใจก็เศร้ามาก นางรู้ว่าที่หลี่เฉินเย่นไม่แตะพวกสนมเลยเป็นเพราะว่าเขาเป็นคนที่ใสซื่อ เขาไม่อยากเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน เขาไม่เหมาะกับเป็นฮ่องเต้ ในใจเขาฝันว่าจะได้ออกไปเที่ยวและหวังว่าจะได้อยู่กับคนที่ตัวเองรักตลอดไปแต่ไม่ใช่โดนมัดอยู่กับตำแหน่งนี้
เมื่อก่อนเขาก็เป็นวัยรุ่นที่สดใสแต่ว่าพอเจอเรื่องราวต่างๆแล้วเขากลับกลายเป็นคนที่เงียบครึมมาก
ชูเซี่ยเงยหน้ามองอาหมั่น“อาหมั่น พรรคมังกรเหินต้องอยู่ข้างฮ่องเต้ ทำอะไรเพื่อเขาได้ก็ทำ”
อาหมั่นได้ยินก็ลุกขึ้นมาและก้มลงเคารพพร้อมพูดว่า “ครับ เดี๋ยวข้าจะบอกกับทุกคนเอง”
พูดแล้วชูเซี่ยก็โล่งอก นี้เป็นเรื่องเดียวที่นางทำเพื่อเขาได้
“หลายวันนี้น่าจะมีเรื่องเกิดขึ้น เอาพรรคมังกรเหินเข้ามายุ่งเกี่ยวข้าก็ไม่รู้ว่าตัดสินใจผิดหรือไม่แต่ว่าข้ารู้ว่าหลี่เฉินเย่นกำลังทำเรื่องที่ถูกต้อง เขาแค่อยากทำให้เรื่องสงบให้ประชาชนอยู่เป็นสุข ข้าเชื่อว่าคงไม่ไปขัดกับหัวหน้าคนก่อน”
อาหมั่นพยักหน้า“พรรคมังกรเหินไม่กลัววุ่นวายไม่ว่าจะเป็นเรื่องยังไงพวกเราก็จัดการได้หมด”
ชูเซี่ยดีใจที่เรื่องเป็นไปได้ด้วยดีอย่างน้อยนางก็ไม่รู้สึกว่านางกำลังสู้อยู่คนเดียว
ออกมาจากสำนักเฉาปัง อาหมั่นมาส่งนางที่หน้าประตู ชูเซี่ยกำลังขึ้นขี่ม้าอาหมั่นก็ตะโกนมาว่า “หัวหน้า”
ชูเซี่ยหันไป“อะไรเหรอ?”
อาหมั่นยิ้มจากนั้นก็พูดว่า “ไม่มีอะไรแค่จะเรียกให้แน่ใจว่าข้ากำลังเรียกท่านอยู่”
ชูเซี่ยยิ้มแต่ว่าในใจก็รู้สึกผิด นางเป็นหัวหน้าที่ไม่รับผิดชอบเลย
“ส่งคนมาให้ข้าหน่อย”ชูเซี่ยสั่ง
“ครับ!”อาหมั่นรีบตอบกลับต่อว่า “เดี๋ยวข้ารีบจัดการครับ”
“ขอบคุณ!”ชูเซี่ยขึ้นม้าใส่หมวกที่ปิดหน้าทำให้ปิดหน้าปิดตานางหมด
อาหมั่นทำงานเร็ว ชูเซี่ยพึ่งกลับถึงลาน ก็มีสาวใช้สาวคนที่สวมเสื้อสีขาวยืนอยู่นั่นแล้ว
已经是最新一章了
加载中
