ตอนที่ 44 เสือสองตัวปะทะกัน

ตอนที่ 44 เสือสองตัวปะทะกัน รอบๆมีเสียงพริวปากและเสียงโฮดังขึ้นมา เธออยากถามว่าเขาเอารถคันนี้มาจากไหน แต่คำถามแบบนี้มันก็ไม่ง่ายที่จะถามออกมาสักเท่าไหร่ แรงของเขาช่างแรงเอาคนน่าตกใจนัก ลากเธอแล้วเดินไปทางรถเลยทีเดียว ไม่แม้แต่ให้เธอดิ้นรน ระหว่างที่ตัวเธอถูกยัดเข้าไปในรถ เธอพลางมองไปรอบๆอีกครั้ง เพื่อหวังให้คนในนั้นจะมีสักคนที่พุ่งเข้ามาช่วยเธอ ช่วยดึงนภนต์ออก แต่ไม่มีเลย ไม่มีใครช่วยเธอเลยแม้แต่คนเดียว วินาทีนั้น เธอนึกอะไรขึ้นมาได้ ถ้าปุริมอยู่ เขาต้องพาเธอออกไปแน่นอน จู่ๆสายตาเธอก็มองไปที่รถอีกคันหนึ่ง และการมองด้วยสายตาครั้งนี้ เธออึ้งทึ้งไปเลย รถสีดำBMWอีกคันกลับจอดลงที่นี้แล้วเหมือนกัน และจอดลงตรงหน้ารถนภนต์ด้วย ไม่มีเสียงแตร และไม่มีการตอบสนองใดๆ เมื่อนภนต์สังเกตรู้ว่านั่นเป็นรถปุริม เขาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับถอยรถ แล้วเตรียมจะออกไป “จี๊ด...”เสียงถอยรถและเสียงเปรกนั้นทำให้ใบหน้าเพ็ญนีติ์ซีดจนดูไม่สบาย เธออยากลงรถ แต่ตอนนี้เธอไม่มีโอกาสแล้ว นภนต์กลับรถไปที่หน้าประตูมหาลัยครัล เพียงแค่เลี้ยวทีหนึ่งก็สามารถออกไปได้อย่างรวดเร็วแล้ว แต่ว่ารถอีกคันที่จอดหน้านภนต์กลับแล่นมาแบบเฉียงๆอย่างเร็ว “ปั๊ง”เสียงรถกระแทกชนของรถทั้งสองคันดังกระหนั่นจนเพ็ญนีติ์เจ็บหู และยิ่งปวดหัว เธอจับราวไว้แน่นๆ เธอเพียงรู้สึกหน้าท้องเริ่มไม่สบาย “จอด...จอด...”เธอร้องอย่างสุดชีวิต เธอจะลงรถ เธอไม่อยากเล่นกับผู้ชายพวกเขาแล้ว เธอเพียงต้องการให้ตัวเองสบายดี และลูกเธอเองด้วย “นั่งนิ่งๆ อย่าขยับ”แต่ว่านภนต์กลับไม่สนใจ แล้วแล่นรถกลับไปกระแทกรถปุริม“ปั๊ง”กระกระแทกชนกันอีกครั้ง คนที่อยู่หน้าประตูได้หนีออกไปหมดแล้ว ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้ เกมส์แบบนี้เมื่อมาใกล้ตัวก็ถึงขั้นตาย ไม่สนุกอะไรกันหรอก ยื่นมือไปกดทีหนึ่ง เพราะเพ็ญนีติ์อดจะเปิดประตูไม่ได้แล้ว จากนั้นเธอก็ไม่สนใจว่ารถยังไปอยู่ไหมเธอเองก็กระโดดลงไปเลย เพื่อลูกเธอไม่สนใจอะไรแล้วจริงๆ รถยังขยับไปมา รถที่เป็นล้านแต่ชายหนุ่มทั้งสองคนกลับมาเอาชนเล่นกันดั่งของเล่น เพ็ญนีติ์ไม่อยากสนใจพวกเขา เธอรู้สึกหน้าท้องยิ่งเจ็บมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่ออยู่ที่รถแล้วกระแทกไปมาเธอก็กระแทกจนลงมาจากรถ เท้าข้างหนึ่งลงมาถึงพื้น สายตาพลางมัวมืด มองทุกคนไม่ชัดเจน เธออยากประคองอะไรเพื่อให้ร่างกายตัวเองไม่เซแต่ว่ารถสองคันที่ดิ้นนั้นอย่างบอกเธอห้ามแตะต้องมันแน่นอน เดินเซไปตรงหน้าจนมาถึงทางถนน “เลือด...” เธอได้ยินเสียงคนร้องตกใจ ใช่ เธอรู้สึกมีความไม่ปกติ เหมือนว่าท่อนล่างเธอมีเลือดไหลอยู่จริงๆ หน้าท้องยิ่งเจ็บมากขึ้น เธอไม่ทันดู และไม่สนใจอะไรแล้ว วินาทีนั้นสมองเธอเหลือแต่ลูก เธออยากรักษาลูกคนนี้ไว้ได้ เธอยื่นมือไปโบกรถ ครั้งนี้เธอโชคดีบ้าง เมื่อเทียบกันครั้งที่แล้วตอนเห็นจำรูญกับญาณินท์จูบกันนั้น ในครั้งนี้เพียงแค่เธอโบกมือก็จะมีรถแท็กซี่จอดลง เธอมองรถนั้นไว้ก็ไม่มีว่ามีแรงใจมาจากไหน เธอรีบก้าวเข้าไปในรถได้ยังนิ่งตัว ทำให้คนขับรถนั้นคิดไม่ถึงว่าในตัวเธอกำลังมีเลือดไหล “เพ็ญนีติ์...” “เพ็ญนีติ์...” ด้านหลังมีเสียงผู้ชายสองคนที่ฟังดูแปลกเรียกออกมาพร้อมกัน เธอไม่ได้สนใจทั้งนั้น พลางรีบบอกกับคนขับรถขึ้นมา“ไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดค่ะ เร็ว”เธอยื่นมือล้วงเงินในกระเป๋าทั้งหมดให้“ลุงคะนี่ค่ะ ส่งฉันไปโรงพยาบาล ต้องไปนะค้า” “คุณค่ะ คุณอย่าขยับค่ะ ฉันส่งคุณไปตอนนี้เลยครับ”ลุงคนนั้นตกใจกับสภาพเธอแบบนี้ รีบแล่นรถออกไปทางโรงพยาบาลทันที ด้านหลังรถแท็กซี่มีรถBMWสองคันที่กำลังแล่นไล่มาอย่างเป็นบ้า แต่ตอนนี้กลับไม่ได้เล่นเกมส์ชนรถกันแล้ว ถึงแม้ข้างรถมีรอยกรีดที่ดูแย่มาก แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจ แล่นมาตามหลังแท็กซี่อย่างเดียว เมื่อรู้ว่าทางที่แล่นไปคือทางโรงพยาบาล ทั้งสองคนก็อึ้งไปเลย เพ็ญนีติ์ได้ยินเสียงมือถือดังขึ้น ดังมากๆ จนทำให้เธอยิ่งปวดหัวมากขึ้น เธอเอามือถือขึ้นมาอย่างลำบาก แล้วใช้นิ้วกดไปแรงๆ ถึงกดดันความลำคานในสองออกไปได้ เธอรู้สึกตัวเองจะตายแล้ว เธอรีบร้อนอย่างสุดๆ มือกุมหน้าท้องไว้ ลูกของเธอยังจะรักษาอยู่ไว้ได้ไหม? ระหว่างความมึนมัวนั้นรถก็จอดลง จู่ๆเธอก็ถูกคนอุ้มขึ้นมา กลิ่นยาแอลกอฮอล์พุ่งพล่านเข้าจมูก เธอไม่ชอบมาโรงพยาบาลที่สุดแล้ว แต่ตอนนี้เพื่อลูกเธอเลยต้องมาก เธอพยายามให้ตัวเองตื่นขึ้นมา เธออยากรู้ว่าลูกยังสบายดีไหม ยังสามารถรักษาไว้ได้ไหม? แต่หนังตานั้นกลับแน่นมาก น้ำตาไหลลงตามหางตาแล้วเธอก็ไม่ได้รู้อะไรอีกเลย เพ็ญนีติ์หลับไปแล้ว... เธอเอาแต่ฝันร้ายตลอด ฝันถึงพ่อแม่เธอ ฝันถึงว่าในตัวพวกเขามีเลือดเต็ม และร้องขึ้นมาอย่างตกใจ เธอไม่ให้ลูกตัวเองแท้งนะ นั่นเป็นการร้องของอย่างแน่วแน่จนตัวเธอเองยังไม่รู้ว่ามันช่างหนักต่อการของมากแค่ไหน เจ็บ เจ็บตลอด ถึงแม้จะนอนหลับไปแล้วก็ตาม แต่เธอยังนึกถึงความจริงในหน้าท้อง และเธอก็ตื่นขึ้นมาสักที หนังตาหนักมาก ไม่ได้แล้วเธอต้องดูลูกตัวเอง เมื่อมือออกมากลับเห็นว่าทั้งมือเต็มไปด้วยสายเต็มตาที่หล่นลงไป แบบนั้นแล้วหลังมือพลางหลุดแล้วมีเลือดพุ่งออกมาจนเจ็บจี๊ด พลางทำเอาหนุ่มข้างเตียงต้องตกใจ“ห้ามขยับเพ็ญนีติ์”จากนั้นก็มีมือหนึ่งรีบกดเธอนอนลงไปแล้วไปกดกริ่ง“เข็มหลุดแล้ว เติมใหม่” เธอไม่ได้สนใจอะไรแล้ว เพียงแต่มือข้างนึ่งจับที่ห้องท้อง ลูกยังเล็กมากเมื่อจับแล้วก็สัมผัสอะไรไม่ได้ เธอใจร้อนขึ้นมาทันที“คุณออกไป คุณออกไป ฉันจะเอาพยาบาล”ซ่า น้ำตาไหลรินทันที ลูกไม่อยู่แล้วรึ? ทั้งตระโกนและมืออีกข้างหนึ่งก็รีบจนได้ออกจากเข็มไปแล้ว หลอกเต็มน้ำมีแต่เลือด มือหนักหนึ่งกดมือเธอไว้แรง ปุริมพูดขึ้นมานิ่งๆ“ลูกยังอยู่ คุณไม่ต้องห่วงครับ” ลูกยังอยู่เหรอ?เธอมองเขาไว้“จริงเหรอ?” “จริงๆครับ ผมไม่โกหกคุณแน่นอน” ตอนนี้เธอถึงจะโล่งอกได้ เธอจ้องตรงหน้าประตูไว้แน่น เพื่อรอพยาบาลมาแน่ใจให้ ลูกครั้งนี้ที่เกิดแบบนี้เป็นเพราะเขาไปชนรถนภนต์ก่อน คนที่ก่อเหตุก่อนคือเขา ฉะนั้นแล้วเธอช่างเกลียดเขาเหลือเกินนัก พยาบาลมาแล้ว เขาไม่พูดอะไรก็รีบดึงเข็มออกมา แล้วจอกเข้าไปอีกครั้ง เห็นพยาบาลทำสิ่งนี้เสร็จ ก็รีบถามขึ้นมา“พยาบาลคะ ลูกฉันเป็นอะไรไหมค้า?” “ไม่เป็นไรนะค้า ครั้งหน้าระวังด้วย ไม่ได้โชคดีแบบนี้ทุกครั้งหรอกนะคะ” “ค่ะ ขอบคุณนะคะ”ถูกคนตำหนิแล้ว เธอกลับยิ้มอย่างดีใจ ลูกยังอยู่ก็ดีทุกอย่างแล้ว เธอหันไปมองปุริม“ปุริมคุณออกไปได้แล้วค่ะ” ปุริมหน้าเขียวทันที แล่กลับไม่ออกไป เพียงถามขึ้นมา“ลูกใครครับ?” พอถึงตอนนี้แล้ว สิ่งที่เขาสนใจคือลูกเธอเป็นของใคร หึๆช่างตลกนัก “ไม่ใช่ของคุณ ”อย่างอื่นนั้นเธอไม่อยากพูดเยอะอีก “แล้วเป็นของใคร?”เขากดไหล่เธอไว้“คุณว่าเป็นของใครหล่ะ?” จู่ๆประตูก็ถูกเปิดออก นภนต์ถือกล่องเก็บความร้อนเข้ามา แล้วมองไปหาเพ็ญนีติ์ วินาทีนั้นสมองก็มีความคิดหนึ่งขึ้นมา เธอเลยชี้ไปที่นภนต์แล้วพูดขึ้น“ของเขา” “อะไรนะเพ็ญนีติ์?”นภนต์เดินเข้ามา ไม่คิดว่าเขาเข้ามาแล้วจะได้ยินคำแบบนี้ ฉะนั้นแล้ววินาทีต่อมาเขาก็รู้ว่าเพ็ญนีติ์กำลังพูดอะไรแล้ว “ยินดีด้วยนะ นายจะเป็นพ่อแล้ว”พูดจบระหว่างที่เพ็ญนีติ์มองปุริมอย่างหน้าร้ายๆนั้น “เพ็ญนีติ์ เดิมทีฉันแม่งจะจดทะเบียนอย่างถูกกฏหมายกับเธอแล้ว ในเมื่อพวกเธอมีชู้กันระหว่างเรายังมีความสัมพันธ์ งั้นถ้าเราเลิกกันไปก็ถือว่าไม่ได้แหกกฎของปู่ เพราะคุณเป็นคนทำผิดต่อผมก่อน ลาก่อน” เขาเดินออกจากห้องเธออย่างก้าวใหญ่เร็วมาก ร่างเงานั้นช่างไร้ความรู้สึกอย่างแน่น มองหลังเขาแล้วเธอพลางยิ้มขึ้นมาเบาๆ แต่แววตากลับดูเปียกๆ และแล้วการที่เขาจะพาเธอไปจดทะเบียนก็เป็นเพราะความหวังสุดท้ายของปู่นี่เอง แต่ไม่ใช่เขาอยากแต่งงานกับเธอด้วยใจเขาเอง แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องให้เขาเสียใจหลังจดทะเบียน แล้วทำให้เธอต้องแต่งงานครั้งที่สองตามมาอีก “ปั๊ง”เสียงประตูปิดลง กระหนั่นจนเอาเธอเจ็บกกหู นภนต์นั่งลงข้างเตียงเธอ แล้วเปิดกล่องนั้นออก กลิ่นซุปไก่หอมขึ้นมาปลายจมูก และไม่กล้าถามคำพูดเธอเมื่อกี้นั้นหมายความว่าไง เพียงยื่นช้อนให้เธอ“กินเถอะครับ คุณต้องการเติมเต็มร่างกาย” จมูกคัดแน่นทันที เธอคิดว่านภนต์จะถามทุกอย่างจนหมดจด แต่ไม่เลย เขาไม่ถามอะไรเลย ซุปไก่ที่ตักขึ้นมาเป็นช้อนรสชาตินั่นเหมือนจืดจนเธอไม่ได้รสอะไรแล้ว เพียงแค่กินไปอย่างหุ่นยนต์ ปุริมไปแล้ว แต่เธอยังมีลูกตัวเองอยู่ เมื่อกินเสร็จ เพ็ญนีติ์ก็นอนไปทันที นภนต์ห่มผ้าให้เธอ แล้วนั่งอยู่ข้างๆเตียงอย่างไม่พูดอะไร เธอนอนไปนานแค่ไหน เขาก็นั่งเฝ้าไปนานแค่นั้น เมื่อเธอตื่นขึ้นมาเขาก็ยังนั่งอยู่ข้างๆ เติมน้ำเกลือจนหมดแล้ว เธอมองนภนต์ที่ไม่ได้นอนมาทั้งคืน แล้วรู้สึกผิดต่อเขา เมื่อกี้เธอหลอกใช้เขา“นภนต์ นายกลับไปเถอะ ฉันไม่เป็นอะไร” “เพ็ญนีติ์ หมอบอกแล้ว เธอต้องดูแลร่างกายตัวเองให้ดี หรือไม่ก็ เธอย้ายไปพักที่บ้านฉันเถอะนะ” เธอส่ายหัว “ไม่แล้ว”เธอไม่ชอบการวงเวียนและหน้าที่ราวผีดิบของผลดา “หนี้ทั้งหมดได้คืนแล้ว ตระกูลฉันไม่ติดหนี้ใครอีก เพ็ญเธอเชื่อฉันนะ ฉันจะให้เธอมีชีวิตที่ดีแน่นอน” นั่นเป็นหนี้เป็นพันๆล้านเลยนะ ยังต้องปลูกบริษัทให้ขึ้นมาได้อีกครั้ง เธอไม่รู้จริงๆว่านภนต์สร้างเงินมายังไง แต่ทุกอย่างนี้ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอ แต่ว่าห้าหมื่นหยวนนั้นเธอจะเอา นั่นเป็นเงินที่ปัทมาเอามาจากจำรูญแล้วไปให้ตระกูลศาสตร์พงษ์ ก็ถือว่าเป็นหนี้ที่ตระกูลเขาติดเธอ“ให้ฉันห้าหมื่อหยวน” แบบนี้แล้วเธอสามรถจบกับจำรูญได้แล้ว และเมื่อสอบสัมภาษณ์เสร็จ เธอก็สามารถออกไปจากมหาลัยดรัลอย่างสบายตัว ลูก เธอเพียงต้องการแค่ลูก