ตอนที่ 16 วรินทรเป็นผู้หญิง !

ต๭นที่ 16 วรินทรเป็นผู้หญิง ! นอกจากว่า... “วรินทรเป็นผู้หญิง ?!” ครองขวัญและคุณนายอรัญญาพูดขึ้นพร้อมกัน แล้วรีบเอามือปิดปากไว้ ครองขวัญรีบหยิบมือถือออกมากดปุ่มบันทึกเสียงบันทึกบทสนทนาในห้องทั้งหมดเอาไว้ รอให้พยาบาลจะออกมาจากห้อง ก็ค่อยๆถอยออกจากประตูห้องผู้ป่วย สองคนเดินไปถึงมุมบันได คุณนายอรัญญาใช้สองมือจับไหล่ของครองขวัญ ใบหน้าเต็มไปด้วยความตีใจที่ซ่อนไม่ได้ “ขวัญ ลูกได้ยินแล้วใช่ไหม ? วรินทรท้อง คิดไม่ถึงเลยวรินทรจะเป็นผู้หญิง !” หลายปีมานี้ เธอพะวงใจกับเรื่องที่ทมยันดีมีลูกชายเพียงคนเดียวให้บ้านพูลสวัสดิ์มาโดยตลอด แต่ตอนนี้กลับให้เธอได้พบเจอว่า นี่เป็นแค่การหลอกลวงมาตลอด วรินทรไม่ใช่ผู้ชาย ! คิดไม่ถึงเลยเธอปลอมตัวเป็นผู้ชายหลอกลวงบ้านพูลสวัสดิ์มาตลอด ถ้าชยุตรู้เรื่องนี้ วรินทรจะยังอยู่ในบ้านพูลสวัสดิ์ได้อีกเหรอ อีกทั้งทมยันตีก็ตายไปแล้ว ถ้าไล่วรินทรอออกจากบ้านไปตอนนี้ สมบัติทั้งหมดของบ้านพูลสวัสดิ์ก็จะตกเป็นของเธอและครองขวัญหมด ครองขวัญและแม่คิดแผนให้ดีแล้วก็กลับบ้าน เดิมชยุตอยู่ที่บริษัท หลังได้รับโทรศัพท์ของโรงพยาบาล ก็ได้ข่าวที่งทมยันตีกระโดดตึกตาย เขาไม่มีความรู้สึกอะไรกับทมยันตีมาตลอด แต่ยังไงทมยันตีก็คลอดลูกชายให้เขา เขาไม่สามารถทำนิ่งเฉยๆไปได้ ฉนั้นเขาเลยกลับบ้าน สั่งให้คนไปจัดการเรื่องงานศพของทมยันตี พอคุณนายอรัญญาเดินเข้ามาก็ได้ยินชยุตให้คนไปจัดการงานศพของทมยันตีอยุ่ เธอส่งสายตาให้ครองขวัญทันที ครองขวัญรับทราบและรีบพูดขึ้น “พ่อค่ะ หนูรู้ว่าพ่อเป็นคนมีน้ำใจ แต่คนอย่างทมยันตี ไม่คู่คารให้พ่อต้องไปช่วยจัดงานศพให้จริงๆ” ชยุตรู้มาโดยตลอดว่าสองแม่ลูกนี้ไม่ชอบทมยันตี แต่คนก็ตายไปแล้วยังจะมาคิดเรื่องแบบนี้อีกทำไม“เด็กๆจะไปเข้าใจอะไร ถ้าว่างก็ไปเชื่อมความสัมพันธ์กับทาวัตซิ” ครองขวัญแบะปาก แต่ก็ไม่ตอบโต้ แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดปุ่มเปิดเสียง“พ่อค่ะ งั้นลองทนฟังเสียงนี้ก่อนค่อยพูดเถอะ” จากนั้นชยุตก็ได้ยินบทสนทนาของวรินทรคุยกับพยาบาล เมื่อเสียงคำว่า“ท้อง”ดังออกมาจากมือถือ บรรยากาศทั้งบ้านก็นิ่งลง ชยุตตกใจยืนนิ่งอยู่ที่เดิม เขาคิดว่าตัวเองฟังผิดไป แต่นั่นเป็นเสียงของวรินทรชัดๆ ! สรุปแล้วเรื่องนี้มันเป็นยังไงกัน ? วรินทรท้องเหรอ ? ล้อเล่นอะไรเนี่ย ! วรินทรเป็นลูกชายคนเดียวของบ้านพูลสวัสด์เนี่ยนะ จะท้องได้ยังไง ! “พ่อคะ ความจริงแล้ววรินทรหลอกพ่อมาตลอด เธอปลอมตัวเป็นผู้ชาย ที่เป็นสิ่งที่หนูกับแม่ได้ยินกบหูตัวเองที่โรงพยาบาล ไม่มีเรื่องโกหกแม้แต่น้อยเลย ” ครองขวัญพูดจบ คุณนายอรัญญาก็พูดใส่ไฟเพิ่ม“ที่รัก คุณยังมองไม่ออกอีกเหรอ ? นี่เป็นบ่วงที่นางสารเลวทมยันตีสร้างไว้ เพื่อจะหลอกเอามรดกของบ้านพูลสวัสดิ์เรา ” ชยุตตัวสั่นจนแทบจะล้มลงไปบนพื้น ที่ผ่านมาแม้วาสเขารังเกียจความขี้ขลาดอ่อนแอของวรินทร แต่ในใจก็ยังยอมรับอยู่ว่าวรินทรเป็นทายาทคนเดียวของบ้านพูลสวัสดิ์ ถึงแม้ว่าจะขี้ขลาด อ่อนแอขนาดไหน ยังไงเขาก็ยังเป็นคนสืบทอดธุรกิจของบ้านพูลสวัสดิ์ แต่ตอนนี้กลับมาพูดกับเขาว่าวรินทรเป็นผู้หญิง จะให้เขายอมรับเรื่องนี้ได้ยังไง ! ชยุตกำหมัดชไปยังผนังอย่างแรงๆ เธอกำลังโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“เรียกวรินทรกลับมา ฉันอยากรู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นยังไงกันแน่ !” วรินทรยังไม่ทันได้เป็นชุดคนป่วย ก็ถูกคนของทาวัตเอาตัวกลับมาแล้ว และยิ่งไม่ต้องพูดถึงผ้ารัดที่ถูกพยาบาลดึงอออกตอนที่สลบไป หน้าอกที่ถูกพันมานานหลายปี แต่กลับไม่มีผลกระทบกับการเจริญเติบโตของมัน รูปร่างนี้มองทีเดียวก็ดูออกว่าเธอเป็นผู้หญิง ! มองดูสภาพวรินทรที่อยู่ตรงหน้าในตอนนี้ ชยุตโกรธจนแทบจะล้มอีก “แก... แก...“ เขาชี้ไปที่วรินทรแล้วด่าว่า“แกนิมันดีจริงๆ ! ไม่คิดเลยว่จะร่วมมือกับนางสารเวลนั้นมาหลอกฉัน !” “ฉันไม่ยอมให้เธอตำหนิแม่ฉันแบบนี้ !”วรินทรยังเสียใจกับการจากไปของแม่ เวลานี้เป็นเวลาที่อ่อนไหวที่สุด จู่ๆก็ถูกลากกลับมาด้วยวิธีแบบนี้ เดิมในใจก็โกรธมากแล้ว ตอนนี้เธอก้ไม่สนใจตัวแท้จริงของเธอถูกเปิดเผยอีกแล้ว ยังไงแม่ก็ไม่อยู่แล้ว เธอก็ไม่จำเป็นต้องปลอมตัวอีกต่อไป “แกยังกล้าเถียงฉันอีกหรอ ”ชยุตโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ“แกกับทมยันตีนางสารเลวนั่นวางแผนมาหลอกเอามรดกของบ้านพูลสวัสดิ์ ตอนนี้โดนฉันเปิดโปงแล้ว ไม่รู้สึกละอายใจซักนิดบ้างเหรอ ?” “ละอายใจหรึ ? เหอ ! ที่ฉันต้องทำตามแผนแบบนี้ก็เป็นเพราะคุณบีบฉัน !”ได้ยินชยุตตำหนิแม่ของตัวเอง วรินทรก็เถียงกลับด้วยความโกรธ ช่วงนี้เกิดเรื่องขึ้นมากมาย ทับถมเธอแทบจะไม่ไหว และการตายของแม่ในวันนี้เป็นฟางเส้นสุดท้าย เธอตะคอกใส่ชยุตด้วยความโกรธ“ถ้าไม่ใช่คุณไม่มีหัวจิตหัวใจ แม่ของฉันคงจะไม่ให้ฉันปลอมตัวเป็นผู้ชายตั้งหลายปีเพื่อให้ได้รับความรักจากคุณหรอก ? หลายปีมานี้ แม่ยังจำคำสัญญาของคุณได้ แม่รักคุณมาตลอด แล้วคุณล่ะ ? คุณคิดกับแม่ฉันเป็นแค่ของเล่นชิ้นหนึ่งมาโดยตลอด !” “แม้กระทั่งแม่ป่วยหนักขนาดนั้น คุณก็ไม่เคยไปเยี่ยมแม่เลยซักครั้ง !”วรินทรระบายความโกรธแค้นตลอดสิบแปดปีที่ผ่านมาออกมา เธอเกลียดชยุต เกลียดทุกคนในบ้านพูลสวัสดิ์ “ถ้าคุณให้แค่ความรักซักนิด เราสองแม่ลูกก็คงไม่เป็นแบบวันนี้หรอก...” วริทรตาแดงก่ำ ทั้งตัวสั่นไม่หยุด แต่ชยุตไม่เพียงแต่ไม่สำนึกผิด กลับยิ่งโกรธมากขึ้นกว่าเดิม !“นี่เธอยังจะมาโทษฉันอีกเหรอ ? ในสายตาแกฉันยังเป็นพ่อแกอยู่ไหม ฉันสั่งให้แกคุกเข่าลง !” “ทำไมฉันต้องคุกเขาให้คุณ ?เหอ !”วรินทรหัวเราะอย่างเยือกเย็น“หลายปีนี้คุณเคยทำหน้าที่พ่อหรือยัง ? แม้แต่ลูกของตัวเองเป็นผู้ชายหรือผู้หญิงยังไม่รู้เลย พูดออกมาไม่อายคนอื่นหัวเราะเยาะ เหรอ” “แก !”ชยุดโกรธจนมือทั้งสองข้างสั่นไปหมด หน้าบิดไปมา“อกตัญญู ! แกมันอกตัญญู หยิบแส้มาซิ วันนี้ฉันจะตีแกให้ตาย..” ครองขวัญรออยู่ข้างๆมาตั้งนาน เลยรีบหยิบแส้ส่งให้ วรินทรเห็นแส้ในมือของชยุต ตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ เธออยากจะวิ่งหนี แต่ข้างหลังมีคนรับใช้ล้อมเธอไว้ เธอไม่มีทางหนีเลย แส้ฟาดไปในอากาศ พร้อมเสียงดังก้อง ตีลงไปที่ตัวเธออย่างแรงๆ วรินทรนอนกลิ้งบนพื้น ชุดผู้ป่วยบางๆนั้นผ่าเป็นรอยๆ ผิวที่อ่อนนุ่มนั้นถูดตีเป็นแผลเปิดออกมาให้เห็น รอยแผลที่เกิดขึ้นบนตัวเธอ รวมไปถึงเสียงแส้ฟาดในบ้านพูลสวัสดิ์ ล้วนแสดงให้เห็นถึงความโหดร้ายของเจ้าของแส้นั้น วรินทรใช้มือปิดหน้าตัวเอง พยายามขดตัวเล็กให้มากที่สุด อดทนอดกลั้นแส้ที่ฟาดลงมาที่ตัวเธอ เธอเจ็บปวดมาก ถึงแม้ว่าร่างกายจะเจ็บ แต่ก็เทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดในใจ ทุกครั้งที่ชยุตฟาดแส้ลง ก็เหมือนกับฟาดลงหัวใจเธอ และค่อยๆตัดความสัมพันธ์ของเธอและบ้านพูลสวัสดิ์ ในตอนนั้นวรินทรจึงรู้ว่า บ้านพูลสวัสดิ์ไม่เคยรักเธอเลยแม้แต่น้อย