ตอนที่21 ที่บอกจะเป็นลูกกตัญญูล่ะ

ต๭นที่21 ที่บอกจะเป็นลูกกตัญญูล่ะ มือบางของวรินทรที่จับแก้วน้ำอยู่หยุดชะงักลงก่อนจะพูดจาคลุมเคลือ“แค่เพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง อา จริงสิ กวินลูกกินข้าวหรือยัง” กวินรู้แม่ของเขาแค่ตั้งใจจะเปลี่ยนเรื่องคุยก็ไม่ได้ว่าอะไร ก็เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงดูแคลน“ผมกินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ขืนรอมามี้มาทำให้ได้อดตายกันพอดี” แม้ว่าวรินทรจะถูกดูแคลนแต่เธอก็ยังรู้สึกมีความสุข ไม่ว่าเมื่อไหร่กวินก็เป็นความภาคภูมิใจของเธออยู่เสมอ“ทำถูกต้องแล้ว หากวันไหนที่มามี้กลับมาค่ำลูกก็หากินเองได้เลยไม่ต้องรอมามี้ เข้าใจไหม” “รู้แล้วฮะ”กวินพยักหน้านิ่งๆ“ไหนๆผมก็เพิ่งพามามี้ไม่ได้อยู่แล้วนี่” วรินทรรู้สึกอับอาย เธอเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่ในห้องเผื่อเตรียมอาบน้ำ ก่อนจะมีความคิดบางอย่างผุดขึ้นมา เธอเดินเข้าไปในห้องของกวินก่อนกลับออกมาพร้อมเสื้อผ้าและชั้นในของเด็กน้อยติดมือออกมาด้วย “มามี้จะเอาชั้นในของผมออกมาทำไม”ชั้นในที่กวินทิ้งไว้ตรงปลายเตียงถูกมามี้ของเขาหยิบติดมือออกมาก็เกิดลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีนักผุดขึ้นมาในใจ ”ก็ต้องไปอาบสิ”วรินทรอุ้มกวินขึ้นมาทั้งตัวก่อนจะเดินไปห้องอาบน้ำ กวินพยายามดิ้นรนขัดขืนแต่ก็สู้อ้อมแขนที่รัดแน่นของวรินทรไม่ได้ ในที่สุดก็ได้แต่เลยตามเลย! เช้าวันรุ่งขึ้น วรินทรถูกเสียงปึงปังจากข้างนอนปลุกให้ตื่นขึ้น เมื่อดูเวลาก็พบว่ายังเช้าอยู่มากแต่เมื่อจะหลับต่อก็ไม่อาจข่มตาหลับได้อีก หญิงสาวกระชากผ้าห่มออกจากร่างเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาก่อนจะเดินออกจากห้องไป “อรุณสวัสดิ์ลูกรัก”วรินทรขยี้ตาก่อนจะหาวอ้าปากกว้าง เธอมองไปทางเด็กชายที่สวมผ้ากันเปื้อนง่วนกับการทำอาหารเช้าอยู่ในครัว รู้สึกว่าบทบาทหน้าที่แม่ลูกของทั้งคู่จะสลับกันซะอย่างงั้น “อรุณสวัสดิ์ฮะมามี้”กวินรินนมส่งให้วรินทรแก้วหนึ่ง“วันนี้มามี้ทำงานอย่างเป็นทางการวันแรกต้องกินให้มากหน่อยนะฮะ” กวินลืมไปเสียสนิทว่าวันอังคารเป็นเวรของวรินทรทำงานบ้าน แต่จะว่าไปเขาก็คุ้นเคยกับการทำหน้าที่นี้แทนวรินทรเสียแล้ว วรินทรกินอาหารที่กวินใช้ใจทำให้เธออย่างเอร็ดอร่อย ในใจรู้สึกเต็มตื้อไปหมด นายทาวัตนั่นจะไปไหนก็ไป เธอมีแค่กวินก็เพียงพอแล้ว! “ฝีมือการทำอาหารของลูกรักพัฒนาไปอีกขั้นแล้วนะเนี่ย เก่งมากเลยลูก เดี๋ยวอย่าลืมล้างจานด้วยนะ”วรินทรพูดพลางตักโจ๊กเข้าปากอีกคำ เด็กชายกวินที่กำลังจิบนมอยู่มองมายังเธอ ดวงตาสีดำเหมือนผลองุ่นแฝงไปดูรอยยิ้มขำ“มามี้รู้ตัวไหมว่านี่เรียกว่าการกดขี่เด็ก!” “หึหึ ไม่รู้หรือไงว่าเด็กมีเอาไว้ให้กดขี่น่ะ”วรินทรหัวเราะออกมาหน้าด้านๆ ”มามี้ว่าลูกชายที่กตัญญูต้องเป็นแบบไหนล่ะฮะ”กวินถามขึ้น แม้ว่าวรินทรจะเคยบอกว่าการเป็นลูกกตัญญูจะต้องเป็นเด็กดีเชื่อฟังพ่อแม่ แต่เมื่อดูไปดูมากวินนี่ล่ะที่เป็นลูกกตัญญูที่แท้จริง “อ้อ มามี้ทิ้งไปแล้วล่ะ”วรินทรรูปท้องของเธอเบาๆ เธออิ่มแล้วล่ะ เมื่อวรินทรไปส่งกวินที่โรงเรียนอนุบาลแล้วเธอก็รีบร้อนไปเข้างาน แม้ว่าเวลานี้จะยังเช้าอยู่ก็ตามแต่เธอก็ไม่อยากจะเจอหน้าของทาวัตเท่าไหร่จึงยอมไปให้ถึงบริษัทเช้าอีกนิด อีกอย่างเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานทำให้เธอค่อนข้างลำบากใจที่จะเผชิญหน้ากับเขา ”วรินทร์?”เสียงหัวหน้าฝ่ายออกแบบดังขึ้นก่อนเดินตรงมาที่เธอ ”อรุณสวัสดิ์ค่ะหัวหน้า”วรินทรยิ้มหวานก่อนทักทายอีกฝ่าย จากนั้นเธอก็ลดสายตามองป้ายชื่อที่หน้าอกของอีกฝ่าย บนนั้นเขียนคำว่า ธนชาติ คงจะเป็นชื่อของหัวหน้าคนนี้สินะ วันนี้ธนชาติสวมชุดสูทสีควันบุหรี่ ทรงผมของเขาถูกจัดทรงไว้อย่างปราณีต สวมแว่นตากรอบทอง ใบหล่อหล่อเหลาของเขามีกลิ่นไอของความเป็นสุภาพบุรุษ ดูน่าคบหาสมาคมด้วย แต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไรวรินทรถึงรู้สึกไม่ค่อยถูกชะตากับธนชาติสักเท่าไหร่ ”คุณมาเช้ามากเลยนะครับ”ธนชาติพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินไปรอขึ้นลิฟท์พร้อมกัน ในลิฟท์ที่มีพื้นที่จำกัดมีเพียงแค่เธอกับธนชาติสองคนเท่านั้น วรินทรไม่ได้กลัวว่าเขาจะทำอะไรกับเธอทั้งนั้น เพราะในลิฟท์มีกล้องวงจรปิดอยู่ด้วย แต่ถึงจะอย่างนั้นวรินทรก็อยากจะหนีไปขึ้นลิฟท์อีกตัวอยู่ดี ไม่มีบทสนทนาขใดๆเกิดขึ้นในระหว่างที่ทั้งคู่อยู่ในลิฟท์ มีเพียงแต่ความเงียบที่ปกคลุมอยู่เท่านั้น “ผมได้ยินจากอมันด้าว่าเมื่อวานคุณได้เข้าไปในห้องของท่านประธารหรือครับ”จู่ๆธนชาติก็ถามคำถามขึ้นมาทำลายบรรยากาศ วรินทรมองไปที่เขาอย่างแปลกใจเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้า“ใช่ค่ะ” “ผมอยู่บริษัท CR กรุ๊ปมาก็หลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นว่ามีคนนอกได้รับอนุญาตให้ผ่านประตูบ้านนั้นเข้าไปได้” ดวงตาหลังกรอบแว่นมองมาที่เธอด้วยประกายบางอย่าง ความจริงแล้วนอกจากวรินทรก็มีอีกสองคนที่ได้เข้าไปในนั้นซึ่งทุกคนที่ทำงานให้บริษัท CR กรุ๊ปต่างรู้จักสองคนนั้นเป็นอย่างดี นั่นก็คือเพื่อนสนิทของท่านประธาน คุณธรรศ แห่งบริษัท EA กรุ๊ป และคุณนรชัย แห่งบริษัท SU กรุ้ป ทว่าถ้าจะให้เปรียบเทียบระดับแล้วล่ะก็วรินทรก็ค่อนข้างจะด้อยกว่าทั้งสองคนนั้นอยู่มากโข แต่ก็ไม่มีผู้ใดรู้แน่ชัดว่าเหตุใดเธอจึงเข้าไปในห้องนั้นได้ แม้แต่ธนชาติก็ไม่เข้าใจ “จริงหรือคะ”แม้ว่าวรินทรจะไม่ทราบจุดประสงค์ของเขาแน่ชัด แต่น้ำเสียงแดกดันแกมดูถูกของเขาทำให้เธอรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก พูดราวกับว่าคนอย่างเธอไม่มีค่าพอที่จะเข้าไปในห้องนั้นได้อย่างไรอย่างนั้น แต่ใบหน้าเธอก็ยังคงรักษารอยยิ้มไว้ได้อย่างดีเยี่ยม “ถ้าอยากจะอยู่ทำงานให้รอดในในบริษัท CR กรุ๊ปแห่งนี้คำสั่งของท่านประธานถือเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด หากท่านประธานโกรธขึ้นมาทุกคนทั้งบริษัทต่างก็ได้รับผลกระทบด้วยกันทั้งนั้น” เมื่อธนชาติพูดจบลิฟท์ก็ถึงที่หมายพอดี ชายหนุ่มเดินออกไปก่อนจะเอ่ยทิ้งท้าย“ขอให้คุณโชคดีนะครับ” วรินทรรู้สึกสับสนกับคนที่แม้แต่หน้าของเธอก็ไม่อยากจะเห็นแต่วันนี้กลับวิ่งเข้ามาอวยพรขอให้เธอโชคดี ไม่รู้ว่าเขาจะคิดอย่างนั้นจริงๆหรือว่าเขากำลังแช่งเธอกันแน่ เมื่อเข้ามาถึงแผนกออกแบบ วรินทรก็มองหาเก้าอี้ว่างตัวหนึ่งก่อนเดินไปนั่ง นาฬิกาบนฝาผนังบ่งบอกว่าบัดนี้เป็นเวลา 7.50 น. แล้ว หญิงสาวร่างเล็กกระทัดรัดคนหนึ่งก็เดินเข้ามาที่แผนก เมื่ออีกฝ่ายเดินมาเห็นเธอก็ชะงักไปก่อนจะทำหน้าราวกับนึกขึ้นได้ ”คุณคือพนักงานที่เพิ่งมาใหม่วันนี้ใช่ไหมคะ สวัสดีค่ะ ฉันชื่ออิงดาวนะคะ” “สวัสดีค่ะ ฉันชื่อวรินทรนะคะ วะ-ริน-ทอน ที่แปลว่าผู้ประเสริฐน่ะค่ะ”วรินทรยิ้มพร้อมแนะนำตัวอย่างฉะฉาน อิงดาวหัวเราะออกมา“วิธีการแนะนำตัวของคุณไม่เลวนะคะ ฉันคงต้องหัดจากคุณบ้างแล้วล่ะค่ะ” วรินทรยิ้มแต่ไม่ได้ตอบอะไร เธอเคยชินแล้วกับการแนะนำตัวกับคนอื่นแบบนี้ อีกอย่างเธอก็ค่อนข้างภูมิใจชื่อของเธอไม่น้อย “ถูกเบียดจนแทบจะกลายเป็นขนมปังแผ่นอยู่แล้ว อิงดาว ทำไมมาเช้าจังเลย หืม สาวสวยคนนี้คือ?” ชายรุ่มร่างสูงเดินเข้ามาพลางปัดฝุ่นที่เกาะอยู่ตามตัว แต่เมื่อหันมาเจอวรินทรและอิงดาวก็ชะงักไป “ชื่อวรินทร วะ-ริน-ทอน ที่แปลว่าผู้ประเสริฐน่ะ”อิงดาวยิ้มซุกซน เธอขโมยคำพูดแนะนำตัวของวรินทรมาใช้แนะนำตัวให้เธออีกครั้ง วรินทรหัวเราะคิกคัก คิ้วโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยวกอปรกับใบหน้ารูปไข่ที่ดูอ่อนหวานทำให้ผู้พบเห็นรู้สึกสบายตาสบายใจอย่างบอกไม่ถูก “วรินทรคนสวยใช่ไหมครับ ผมชื่อ นวีน นะ-วีน ที่แปลว่าสดชื่นนะครับ”นวีนรู้สึกประหม่ากับสายตาที่วรินทรมองมายังเขาจนชายหนุ่มต้องยกมือขึ้นมาเกาท้ายทอยอย่างเขินๆ “อีกคนหนึ่งคือใครหรือคะ”วรินทรมองไปที่โต๊ะอีกตัวหนึ่งก่อนถามขึ้นอย่างอยากรู้อยากเห็น สีหน้าของอิงดาวและนวีนเปลี่ยนไปแทบจะทันที อิงดาวทำหน้าขนลุกขนพอง“อีกคนหนึ่งชื่อ อมันด้า น่ะ เธอไม่เพียงแต่เป็นผู้ช่วยท่านประธานเท่านั้น เธอยังควบตำแหน่งดีไซเนอร์อีกด้วย แถมยังมีข่าวลือว่าเธอคนนั้นเป็นถึงลูกสาวประธานบริษัทชื่อดังแต่เพราะต้องการใกล้ชิดกับประธารบริษัท CR กรุ๊ปเลยมาทำงานที่นี่ ผู้หญิงคนนั้นทั้งหยิ่งผยองและเผด็จการ ถ้าเป็นไปได้คุณก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับเธอเสียดีกว่าคิดเสียว่ามองไม่เห็นเธอก็ได้!”อิงดาวค่อนข้างเศร้าเมื่อต้องเอ่ยถึงผู้ช่วยคนนั้นเพราะว่าเธอเองก็เคยถูกผู้หญิงคนนั้นรังแกมาก่อน วรินทรพยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ เธอมองสำรวจไปรอบๆก่อนจะขมวดคิ้ว“ทั้งบริษัท CR กรุ๊ปมีแค่พวกเราไม่กี่คนที่เป็นดีไซเนอร์หรือคะ” “จะเป็นไปได้อย่างไรกัน! ก่อนคุณมาที่นี่ไม่ได้ศึกษามาก่อนหรือครับ” เมื่อเห็นวรินทรส่ายหัว นวีนก็รู้สึกว่าบางทีอาจมีอะไรบางอย่างผิดพลาด “บริษัท CR กรุ๊ป มีพนักงานเกือบพันชีวิต แต่ละแผนกก็จะทำงานอยู่กันคนละชั้น ยามปกติพวกเราก็ไม่ได้มีโอกาสไปเห็นการทำงานของแผนกอื่นนักหรอกครับ แต่ที่นี่ก็มีดีไซเนอร์อยู่สิบกว่าคน แต่ละคนล้วนเป็นดีไซเนอร์ชั้นยอดทั้งนั้น ผมกับอิงดาวใช้เวลาตั้งนานกว่าจะผ่านการสัมภาษณ์ได้ ว่ากันตามตรงแล้ว คนสวย ตกลงว่าคุณเข้ามาทำงานที่นี่ได้อย่างไรกันครับ”