ตอนที่ 61 คุณก็คือวรินทร

ต๭นที่ 61 คุณก็คือวรินทร? ข้างในนอกจากทาวัตแล้วก็อมันด้า ที่เหลือก็คือคนที่วรินทรไม่เคยเห็น มีทั้งหมดห้าคน สวมใส่เครื่องแบบทที่เรียบร้อย ป้ายชื่อตรงหน้าอกเป็นชื่อของพวกเขาคำนำหน้าคือคำว่า cr เห็นเครื่องหมายนั้นวรินทรเข้าใจทันที เป็นทีมนักออกแบบของ cr ได้ยินว่ามีทั้งหมดสิบห้าคน ห้าคนเฝ้าอยู่ที่ตึกสำนักงาน cr ที่เหลือเฝ้าบริษัทสาขาที่ฝรั่งเศสและสาขาที่อังกฤษ ไม่รู้ว่าครั้งนี้ออกห้าคนมา เพราะเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถ้าอมันด้าอยู่ด้วย ก็ไม่ใช่เรื่องดีแน่นอน อมันด้าเห็นวรินทรเข้ามา ชักตาขวางใส่เธอ แล้วหันหัวกลับ ทาวัตนั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยว คนห้าคนนั้นจับภาพไว้สองภาพกำลังเปรียบเทียบกัน เห็นแค่คิ้วเขาแยกสบาย ไม่ได้มีสีหน้าท่าทางที่ไม่ชอบใจโผล่ออกมา “คุณก็คือวรินทร？” ผู้หญิงคนเดียวในห้าคนเดินมาตรงหน้าวรินทร วรินทรมองป้ายชื่อที่ตรงอกของเธอ ข้างบนเขียนว่าติรยา ติรยาในยุคทันสมัยผู้ที่ไม่ว่าใครเจอเธอก็ต้องให้หน้า เธอจะออกแบบเสื้อผ้าให้เฉพาะคนที่เธอถูกชะตาด้วยเท่านั้น ได้ข่าวว่าเธอออกนานหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าทาวัตใช้วิธีไหนถึงได้เชิญเทพท่านนี้มาได้ “ใช่ค่ะ สวัสดีค่ะครูติรยา” วรินทรยิ้มแล้วพูด ติรยาพยักหน้า ลูบคางตัวเองแล้วจ้องวรินทรสักแปป แล้วหยิบงานออกแบบขึ้นมาตรงหน้าวรินทรพูดว่า “นี้คืองานออกแบบของเธอและอมันด้า คุณสามารถอธิบายได้ไหม ว่าทำไมงานออกแบบของพวกคุณสองคนถึงได้คล้ายกันขนาดนี้ คล้ายกัน? วรินทรดูผลงานของตน แล้วค่อยดูของอมันด้าต่อ เหมือนกันจริงด้วย อีกทั้งงานวาดนี้ของอมันด้า รูปแบบงานสร้างเหมือนเธอเคยใช้ “ฉันไม่รู้ แต่ ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบแน่นอน”วรินทรมองติรยา แววตามั่นคงไม่มีความแปลกปลอม ติรยานำผลงานทั้งสองวางกลับไปบนโต๊ะ มองอมันด้าและวรินทร “พวกคุณทั้งสองก็บอกว่าตนเองไมได้ลอกเลียนแบบ มีหลักฐานพิสูจน์ไหม？ อมันด้ามองติรยาแล้วพูดด้วยความตั้งใจ “ครูคะ ครูสามารถนำผลงานเก่าของฉันมาเทียบดูก็ได้นะคะ ฉันไม่ได้ลอกเลียนแบบแน่นอน！” “ฉันก็เหมือนกันค่ะ”วรินทรก็ไม่อ่อนแอให้เห็น เธอรู้ วันนี้เธอกับอมันด้ายังไงก็ต้องมีคนแพ้ชนะ อีกอย่าง เธอต้องชนะให้ได้ ไม่งั้นคนที่โดนไล่ออก ก็ต้องเป็นเธอ พอถึงเวลานั้นคนที่ขายหน้าก็คือหน้าของเธอ ทุบป้ายของเธอเอง อมันด้ามองวรินทรไปครั้งหนึ่งแล้วหัวเราะ สีหน้าท่าทางดูถูก “คุณเป็นแค่พนักงานเข้าใหม่ ถึงจะมีผลงานบ้างก้เห้อะ แล้วใครเป็นพยานให้คุณได้ว่าคุณไม่ได้ลอกเลียนแบบฉัน?” “พอได้แล้ว”ติรยามองอมันด้าแล้วขมวดคิ้ว “เลขานิธูร คุณไปเอาผลงานพวกเธอสองคนมาหน่อย” “ค่ะ ครูติรยา” เลขานิธูรพยักหน้าแล้วยิ้ม หันหลังออกจากสำนักงาน ระหว่างนี้ทาวัตไม่ได้พูดอะไรสักคำ ได้แต่นั่งไขว้ขาอยู่ตรงนั้น แววตาดำลึก นิ้วโป้งรองไว้ข้างปาก ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ห้านาทีผ่านไป เลขานิธูรเดินกลับเข้ามาในสำนักงาน เปิดผลงานที่ผ่านมาของอมันด้าทั้งหมดออกมาต่อหน้าทุกคน แล้วยังมีผลงานหนึ่งที่ใช้เข้าร่วมการแข่งขันงานประชุมสรรหา ทำเครื่องหมายพิเศษไว้ แต่ว่าตอนที่เลขานิธูรไปหาผลงานออกแบบของวรินทร กลับว่างเปล่าทั้งหมด “เกิดอะไรขึ้น？” ติรยาหันสมุดโน๊ตมา ในที่จดบันทึกของวรินทรว่างเปล่า “ตรงนี้ ไม่มีผลงานของวรินทรในที่จดบันทึก” เลขานิธูรพูดกับทาวัต เธอรู้ว่าประธานแคร์วรินทรมาก วรินทรก็เป็นนักออกแบบของ cr เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีผลงานเลย ไม่มีในที่จดบันทึก？วรินทรตะลึงสักแปป ก็ฟังติรยาพูด “เป็นนักออกแบบของ cr แต่ไม่มีผลงาน？ฉันอยากฟังว่าตัวเธอเองจะพูดอะไร” สายตาทั้งหมดมองที่วรินทร ทาวัตก็เช่นกัน แต่เขาเคยดูผลงานทั้งหมดของวรินทร อีกอย่างผลงานทั้งหมดของวรินทรก็อยู่ที่เขา ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ได้บันทึก นอกจากว่าจะมีคนมาลงไม้ลงมือ “ในระหว่างที่ทำงานใน cr ฉันเคยวาดงานออกแบบไว้ทั้งหมดสิบแปดแผ่น ส่งให้ประธานทาวัตทั้งหมด ประธานทาวัตตรวจสอบด้วยตัวเอง ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมถึงไม่มีในที่จดบันทึก” วรินทรเม้มปาก น้ำตาคลอ “อยู่crใครบ้างที่ไม่รู้ว่าคุณกับประธานทาวัตมีความสัมพันธ์อะไรกัน? วรินทร เธอเห็นทุกคนตาบอดหรือไง?” อมันด้าพูดเยาะเย้ยแทรกวรินทร “มันเป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่ประธานทาวัตจะคอยช่วยคุณ” ก่อนหน้านี้ที่เธอพูดได้อย่างมั่นใจเพราะเธอรู้ว่าที่ธนชาตไม่มีผลงานออกแบบของวรินทรแน่นอน บวกกับก่อนหน้านี้ที่เธอลบจดบันทึกพวกนั้นทิ้งไปหมดแล้ว นอกจากวรินทรจะเสกผลงานออกแบบออกมา ไม่งั้นวันนี้วรินทรแพ้ให้เธอแน่นอน ถึงทาวัตจะช่วยเธอแล้วไง ลอกเลียนแบบในงานสรรหา รู้ทั้งcr โดนไล่ออกแน่ๆ “ประธานทาวัต คุณคิดว่ายังไง？” ติรยามองทาวัต สองมือกอดอก เทียบกับภาพนอนหน้าร้อนของอมันด้าเธอชอบภาพ memoriesthelovers ของวรินทรมากกว่า แต่ถ้าเป็นผลงานที่ลอกเลียนแบบมา ถึงจะสวยแค่ไหน ก็เป็นผลงานต้องห้ามอยู่แล้ว นี้คือกฎ ทาวัตไม่ได้พูด แววตาลึก ทำให้คนดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ บรรยากาศห้องรับแขกวีไอพีอยู่ๆก็เงียบสงบ วรินทรกัดริมฝีปากล่าง แววตาประกายแสงที่บ่งบอกว่ากำลังคิดอะไรอยู่ เธอต้องหาวิธีเอาผลงานออกแบบออกมาให้ได้เพื่อพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้ลอกเลียนแบบ แต่ผลงานของเธอตอนที่อยู่ cr ก็โดนทาวัตเก็บไปหมดแล้ว ถ้าเขาไม่พูดใครจะรู้? ไม่ใช่มั้ง ยามจำเป็นจะโดนเหลี่ยม ทาวัตอยากให้เธอแพ้ให้อมันด้าวันนี้อย่างงี้หรอ? วรินทรรู้สึกอึดอัดใจนิดหน่อย อย่าบอกนะว่าทาวัตอยากฉวยโอกาศนี้ไล่เธอออก? “งั้น ไหนๆวรินทรก็ไม่มีผลงานมาพิสูจน์ ก็สามารถตัดสิน……”ติรยากำลังจะพูดว่าตัดสินได้ว่าวรินทรเป็นคนลอกเลียนแบบ ก็เห็นทาวัตกระซิบกับเลขานิธูรไม่รู้ว่าพูดอะไรบ้าง เลขานิธูรตาตั้งเลยทีเดียว แล้วหาข้อมูลในคอมพิวเตอร์ แววตาของติรยาผสมด้วยแสงประกายความสนุก อมันด้าวางมือลง มองติรยาด้วยความสงสัย รู้สึกใจคอไม่ดี ในห้องเหลือเพียงเสียงที่เลขานิธูรกดแป้นพิมพ์ เร็วมาก แล้วนำคอมพิวเตอร์วางตรงหน้าทาวัต เมื่อทาวัตเห็นก็ยิ้มอ่อนข้างเดียว นำจอหันไปทางพวกเขา แล้วพูด “ใครว่าเธอไม่มีผลงาน นี้ไม่ใช่หรอ” ติรยาหรี่ตามองจอ แล้วเห็นผลงานออกแบบพวกนั้นที่คุ้นเคยกับชุดบนร่างกายของนางแบบตะลึงเลยทีเดียว “ประธานทาวัต ถึงพวกเราจะรู้ว่าท่านลำเอียงวรินทร ก็ไม่สามารถนำผลงงานของคุณ r มาบอกว่าเป็นผลงานของวรินทรนะ” เป็นนักออกเบบของ cr อมันด้าก็พอจะเคยเห็นผลงานออกแบบและชุดของคุณ r มาบ้าง มองก็รู้เลยว่านี้คือผลงานของใคร วรินทรเห็นผลงานพวกนั้นแปลกใจนิดหน่อย นั้นเป็นผลงานทั้งหมดของเธอตอนที่อยู่ fs ไม่ใช่หรอ ทำไมถึงเอาออกมาดูได้? ใช่แล้ว! เธออยู่ cr ไม่มีผลงาน ไม่ได้แปลว่าเธออยู่ที่อื่นก็จะไม่มีผลงาน! หลักฐานแบบนี้ มีผลดีมากกว่าให้ทาวัตเอาผลงานที่ cr ออกมาซะอีก