ตอนที่ 64 คุณชายตกอยู่ในอันตราย

ต๭นที่ 64 คุณชายตกอยู่ในอันตราย ทาวัตมองข้างๆ ออกเสียงอืมเบาๆ “คุณวรินทรให้ผมมา คุณชายอาจตกอยู่ในอันตราย” “อันตราย？”รอยยิ้มที่มุมปากยิ่งชัดเจนขึ้น ไม่ค่อยจะเชื่อสักเท่าไหร่ “อันตรายอะไร?” เพิ่งพูดจบ ก็ได้ยินเสียงตกใจสั่นสะเทือนล่างเวที มีเสียงแตกร้าวจากบนเวทีลอยมา มือที่จับแก้วไวน์หยุดนิ่ง มองขึ้นไปบนเวที สถานการณ์ที่อันตรายเกิดขึ้นแล้ว! เห็นแต่โคมไฟคริสตัลที่อยู่ตรงกับตำแหน่งศีษระของวรินทรโยกไปโยกมาหลุดออกมาครึ่งหนึ่งแล้ว แล้วส่วนที่เชื่อมต่อกันก็ค่อยๆแตกร้าว โคมไฟคริสตัลนี้จัดแต่งขึ้นเพื่อ cr เพื่อเวทีที่มีประสิทธิภาพที่ดีจึงได้ติดตั้งขึ้นไป ทำไมอยู่ๆถึงได้แตกร้าว？！ “วรินทร！”แก้วไวน์ตกพื้นแพร้ง ขาทาวัตที่เรียวยาว เดินก้าวใหญ่ไปทางเวที วรินทรตกใจกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาก ยืนมองโคมไฟคริสตัลที่กำลังจะตกลงมาบนหัวอย่างตะลึง ขณะนั้นสมองไม่ทำงานเลย แววตาส่องแสงประกายอยู่ภายใต้แสงไฟ แต่ประกายแสงสีที่หวาดกลัว “รีบหนีเร็ว！”มีเสียงตะโกนจากล่างเวทีกระทันหัน สถานการณ์วุ่นวาย โคมไฟลงมาทางวรินทรอย่างอิสระ “อร้ายยยย！！” เสียงกรี๊ดกร๊าดแพร่กระจายจากล่างเวทีไม่หยุด โคมไฟคริสตัลในดวงตาวรินทรยิ่งอยู่ยิ่งใกล้ เมื่อมันกำลังจะสายเกินไป มีร่างหนึ่งร่างวาร์ปมาจากข้างๆ กอดวรินทรไว้แล้วกลิ้งไปอีกข้าง โคมไฟคริสตัลตกลงมาทับพื้นเวทีอย่างแรง พื้นแตกร้าวเป็นรอยเส้นใยแมงมุม โคมไฟแตกร้าวเป็นซากเต็มพื้น ขาและแขนของวรินทรโดนเศษโคมไฟคริสตัสบาดและทับใส่ โดยเฉพาะขาเศษแก้วเสียบเข้าไปในเนื้อเลยทีเดียว เลือดที่ไหลทำให้พื้นเต็มไปด้วยสีแดง ที่แท้ ไม่ใช่ทาวัตที่จะเจออันตราย แต่คือเธอต่างหาก วรินทรรู้สึกมึนแล้วสลบ ก่อนสลบก็ได้มีความคิดผ่านสมอง “รินๆ!” พอทาวัตเดินไปถึงที่เวทีวรินทรก็ได้สลบไปก่อนแล้ว เลือดที่ไหลออกมาจากขาเธอเสมือนมีปีศาจมาฉีกหัวใจของเขา “คุณชาย รถรออยู่ข้างนอกแล้วครับ”ปกเกศมองทาวัตที่อุ้มวรินทรท่าเจ้าหญิงเดินออกไปข้างนอกด้วยก้าวขาใหญ่ๆ เดินตามอย่างใกล้ชิด มีร่างหนึ่งร่างโผล่ออกมาจากหลังผ้าสีแดงเลือดหมูบนเวทีสักแปป แล้วจากไป “ขับรถ รีบไปโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด”ทาวัตอุ้มวรินทรนั่งอยู่หลังรถอย่างระมัดระวัง แล้วหยิบอุปกรณ์ช่วยเหลือฉุกเฉินออกมาจากกล่องลับบนหลังรถ เขายกแขนของวรินทรขึ้น มีเศษแก้วเสียบเข้าไปข้างใน เลือดยังคงไหลอยู่ เขาใช้ที่หนีบหนีบเศษแก้วไว้ แล้วใช้แรงคีบออก กระทำอย่างรวดเร็วคีบเศษแก้วที่แขนเธอออกจนหมด แล้วล้างสารพิษออกจากนั้นก็ใช้ผ้าพันแผลให้เธอ ระหว่างนั้น ร่างกายวรินทรแค่สั่นอยู่อย่างนั้น ถึงแม้จะเจ็บแค่ไหน ก็พูดออกมาไม่ได้ ได้แต่ขมวดคิ้วไว้แน่นๆ ริมฝีปากซีดขาวเหมือนแผ่นกระดาษ ใบหน้าก็มีแต่เหงื่อ ทาวัตนำขาของเธอวางไว้บนตักของตัวเอง เศษหลอดแก้วนั้นไม่ใหญ่ไม่เล็ก แต่เสียบเข้าไปครึ่งหนึ่ง ตำแหน่งพิเศษ เขาเป็นห่วงว่าจะเสียเลือดจำนวนมาก “คุณชายครับ ถึงแล้ว”ฝีมือการขับรถของปกเกศก็มาจากการสอนของทาวัต ใช้เวลาสามนาทีก็ถึงโรงพยาบาลแล้ว แน่นอนว่าก็ฝ่าไฟแดงมาไม่ใช่น้อย แต่ว่าในเมือง c ไม่มีใครกล้ามาขว้างรถของทาวัตหรอก ปกเกศเปิดประตูรถออก ทาวัตอุ้มวรินทรไว้แล้วเดินลง เดินเข้าไปทางโรงพยาบาลโดยเร็ว “คุณชายทาวั……ต”หัวหน้าของโรงพยาบาลเห็นทาวัตเดินมา ทั้งตกใจทั้งดีใจ รีบตามไปต้อนรับ “รีบผ่าตัด ผมต้องการให้เธอปลอดภัย!”ทาวัตมองเขาด้วยสายตาเย็นชา น้ำเสียงต่ำผสมผสานด้วยความสั่น ทาวัตนั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวหน้าห้องผ่าตัด หลังพิงติดกำแพง เงยหน้ามองเพดาน ไม่รู้เหมือนกันว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ ภาพเมื่อกี้ แทงตาเขาจนแดงแล้วจริงๆ วรินทรของเขา กลับโดนทำร้ายภายใต้ความปกป้องของเขา เขาไม่ยอมปล่อยไปแบบนี้แน่นอน! “คุณชายครับ ทางนั้นบอกว่า โคมไฟคริสตัลโดนตัดด้วยอาวุธมีคมจึงทำให้หล่นลง”ปกเกศรับโทรศัพท์เสร็จรีบมารายงาน ดวงตาทาวัตหันวาร์ป เม้มปากอย่างแน่น ทางกวินเริ่มให้เอฟไปสอบส่วนสถานที่แล้ว เขารู้ว่าม๋ามี๊ของเขาได้รับบาดเจ็บ อีกทั้งมีเลือดออกเยอะด้วย แต่เขาไปโรงพยาบาลไม่ได้ เพราะแดดดี๊อยู่ที่นั่น ประเด็นสำคัญคือม๋ามี๊กลัวแดดดี๊รู้ถึงตัวตนของเขาแล้วจะทำร้ายเขา เพราะฉนั้นเขาจะไม่ออกตัวไปเอง แต่เรื่องบางเรื่อง กวินก็สามารถทำได้ “คุณชายน้อยครับ พวกผมพอจะรู้แล้วว่าคนคนนั้นคือใคร”เสียงที่มั่นคงและใจเย็นของเอฟดังขึ้นจากมือถือทางนั้น ใบหน้าที่หนักแน่นของกวินไม่ได้ผ่อนคลายออกเลย ตาโตๆมีสายตาความดุร้ายพัดผ่านซึ่งไม่เหมาะสมกับวัยของเขา มือน้อยๆที่จับมือถือไว้บีบแน่นเรื่อยๆ “ใคร?” รถแลนด์โรเวอร์สีดำวิ่งอยู่บนท้องถนนอย่างรวดเร็ว ในรถมีกวินและเอฟนั่งอยู่ “ปรภตพี่ชายของอมันด้า แต่เป็นพี่น้องต่างแม่ ความสัมพันธ์บ้านเขาวุ่นวายเหลือเกิน แม่ของปรภตใช้ข้อแลกเปลี่ยนแลกกับการให้ปรภตกลับบ้าน อมันด้าเป็นลูกสาวคนเดียวของเมียหลวง แต่ความสัมพันธ์ของอมันด้าและปรภตดีมาก ปรภตนิสัยสาดิดมาก มีครอบครัวเป็นแบล็คหลังทำตัวหยาบคาย ไปสถานบันเทิงทุกที่ เล่นผู้หญิงวัยรุ่นตายไปหลายคน เป็นคนพาลเต็มเปี่ยม “คืออมันด้าที่สั่งให้ปรภตตัดโคมไฟคริสตัล เป้าหมายชัดเจน”เอฟโค้งด้วยความชำนาญ รถเริ่มออกจากเมืองไปยังชานเมือง กวินกุมมือสองข้างไว้ วางคางไว้บนมือ ตาที่โตเสมือนองุ่นดำประกายความคมลึก ใบหน้าที่แบ๊วก็ไม่กล้าผ่อนคลายออกหนักแน่นอยู่ตลอดเพราะเป็นห่วงวรินทรมาก ถึงอายุน้อย แต่นิสัยและสมองดี เอฟแอบๆคิดเรื่องกวิน ไม่รู้ว่าต้องมีพ่อแม่แบบไหนถึงได้เกิดลูกออกมาได้ฉลาดโดดเด่นขนาดนี้ แม่ของกวินเขาเคยเห็นแล้ว แต่ไม่เคยเห็นพ่อของเขา เขาอยากรู้มาก อนาคตเด็กคนนี้จะเดินได้ไกลขนาดไหน “ที่โรงพยาบาลเป็นยังไงบ้าง?”กวินพูดกระทันหัน น้ำเสียงยังคงอ่อน แหบนิดหน่อย แววตาเต็มไปด้วยความกังวล ถ้าม๋ามี๊ไม่เป็นไรก็ยังดี ถ้าเป็นอะไรขึ้นมาจริงๆ เขาไม่ยอมปล่อยไปแบบนี้แน่นอน! “ตอนนี้ยังไม่ทราบครับ”เอฟส่ายหัว มองออกได้ว่ามีความเสี่ยง แลนด์โรเวอร์จอดที่ชานเมือง เอฟปลดเข็มขัดนิรภัยออกเปิดประตูลงจากรถ กำลังจะไปเปิดประตูให้กวิน ก็เห็นเขากระโดดลงอย่างมั่นคงแล้ว ขาที่สั้นหน้าที่แอ๊บแบ๊วแลดูเคร่งๆเหมือนผู้ใหญ่เลย เอาจริงๆก็น่ารักมากเลยนะ กวินเดินไปตรงหน้าพรรคพวกเอที่จับกุมปรภตกับอมันด้า มือน้อยๆสอดเข้าในกระเป๋ากางเกงที่สั้น บนใบหน้าใส่แว่นกันแดด เท่ชิบหายเลย ทุกครั้งที่เอเจอกวินก็จะรู้สึกคันไม้คันมือมาก อยากจะบีบๆหยิกๆ แล้วกอดอย่างบ้าคลั่งจุบุจิบิ กลืนกินทั้งตัว ถึงแม้เอจะเย็นชากับคนนอกแค่ไหน ก็มีหัวใจวัยรุ่น โดยเฉพาะหลังจากที่ได้พบเจอกับกวิน