ตอนที่140 อารมณ์ทั้งหมดของชยานีเปิดออก

ต๭นที่140 อารมณ์ทั้งหมดของชยานีเปิดออก นิธานวางสายโทรศัพท เรียวขาทั้งสองข้างไขว้กัน มือข้างหนึ่งถือบุหรี่ ดูเหมือนความสนุกของเขาจะลดลง ดวงตาของเข้ามองออกไปยังที่ไกลๆอย่างสุขุม แม้วว่าชยานีจะไม่ให้ยื่นมือเข้าไปยุ่ง ถ้าอย่างนั้นเข้าจะสนับสนุนอยู่เบื้องหลังอย่างเงียบๆ แต่จะสนับสนุนด้วยวิธีอย่างไรนั้น ก็ต้องดูอารมณ์จากของเขา ในตอนที่พนักงานของสตูดิโอเดินผ่านทางเดินเห็นนิธานอยู่ข้างๆทางเดิน ในมือกำลังถือบุหรี่ ท่าทางแบบนั้นทำให้คนรู้สึกยากที่จะลืมจริงๆ พนักงานในสตูดิโอบางคนกลับไม่รู้จักนิธาน คิดเพียงว่านิธานเป็นลูกค้า ก็ต่างคนก็ต่างจ้องมองมาที่นิธาน แน่นอนว่านิธานรับรู้ว่าพนักงานเหล่านั้นกำลังมองมาที่เขา เขาแหงนหน้า ดวงตาที่ดุดันกวาดใส่พนักงานเหล่านั้น เเละเปลี่ยนเป็นเงียบลงในทันที นลินมาพอดี เห็นพนักงานกลุ่มหนึ่งยืนอยู่ที่ทางเดิน ก็มองตามไป เห็นนิธานยืนอยู่ไม่ไกล ก็เข้าใจทันที แต่ว่ากลับรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ จึงเดินเข้าไป “นี่ ทำอะไรอยู่หน่ะ ไม่ต้องทำงานกันเหรอ” เมื่อพนักงานเห็นว่าเป็นนลิน ที่เป็นผู้ช่วยข้างกายของชยานี คนที่กล่าวได้ว่าสมบูรณ์แบบในสตูดิโอ ก็รีบแยกย้ายกันออกไป นลินกระแอมครั้งหนึ่ง ไปทางคนที่อยู่ไกลๆนิธานก็ผงกหัว “พี่เขย คุณมาหาคุณปาลีเหรอ” นิธานหรี่ตาลง พอใจเป็นพิเศษกับคำเรียกของนลิน แต่เมื่อเห็นนิธานดับหัวบุหรี่ แล้วกำลังจะทิ้งหัวบุหรี่ลงถังขยะที่อยู่ด้านข้าง จึงพยักหน้า “เอิ่ม เธอยังทำงานอยู่ อย่าไปรบกวนเธอ” “ค่ะ” นลินหัวเราะตื้นๆ “ถ้าอย่างนั้นคงรำบากคุณแล้ว เกรงว่าคุณปาลีจะทำงานจนลืมเวลา” “อืม” แววตาของนิธานจางลง นลินเห็นท่าทางก็ไม่ได้แปลกใจอะไร เพราะที่จริงแล้วนิธานนั้นเป็นเจ้านายระดับสูง ที่เธอรู้จักนิธานได้ ก็เพราะเป็นเพราะใกล้ชิดชยานี ดังนั้นนลินก็ดูออก ในทุกๆวันคนพวกนั้นต่อหน้าเจ้านายเรียกว่าสุขุมเยือกเย็น ปฏิเสธคนไกลนับพันลี้ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าชยานีก็กลายเป็นอากาศธาตุ ดังนั้นท่าทีบ้าบอแบบนั้นไม่มีผลกระทบกับชยานี เพราะนิธานไม่มองพวกเขาเลยสักนิด นลินเดินไปแล้ว นิธานก็ยืนอยู่ที่ทางเดินครู่หนึ่ง เมื่อรู้สึกว่ากลิ่นบุหรี่บนร่างกายหายไป นิธานจึงเดินไปห้องทำงานของชยานี ในตอนนี้ชยานีกำลังยุ่งอยู่ เมื่อเห็นท่าทางของแบบในวันนี้ดีมาก ราวกับเรื่องของชามาไม่มีผลกระทบอะไรกับเธอ เมื่อเห็นท่าทางการทำงานของชยานีที่กำลังก้มหัวทาบตัวกับโต๊ะ มุมปากของนิธานก็ยกขึ้นยิ้มตื้นๆ เขาเดินอย่างไม่สะทกสะท้านไปที่มุมพักผ่อน เปิดตู้เย็น หยิบใบชาที่อยู่ในนั้นออกมา แล้วต้มน้ำ ชงชาอยู่ข้างๆ ชยานีกำลังวาดรูป เมื่อได้กลิ่นหอมจางๆ เธอจึงเงยหน้าขึ้น มองมาที่นิธานอย่างแปลกใจนิดหน่อย “คุณ…” “ดื่มไหม” นิธานยิ้มบางๆมองมาที่ชยานี ชยานีขยับริมฝีปาก “ได้ค่ะ” แม้ว่าชยานีอายุจะไม่มาก แต่ก็ค่อนข้างชื่นชอบการดื่มชา ในตอนนั้นทัตติเอาแต่เเขวะว่าชยานีใช้ชีวิตเหมือนคนแก่ เพราะทัตติก็ค่อนข้างชื่นชอบดื่มกาแฟ และชอบดื่มกาแฟสดอีกด้วย ดังนั้นฝีมือของชยานีไม่เลยเลยทีเดียว เพราะอยู่ข้างกายทัตติเป็นเวลานาน เธอจึงค่อยๆดื่มกาแฟ ดื่มชาน้อยลง ตั้งแต่หลังจากที่มาเกิดใหม่ในร่างของปาลี ชยานีก็ไม่ได้ดื่มกาแฟเลย กลับมาดื่มชาอีกครั้ง แต่เพราะงานของชยานียุ่งมาก โดยส่วนมากจะทำได้แค่แช่ชา ไม่ได้ชงชา ในด้านรสชาติแน่นอนว่ามีจุดที่แตกต่างกัน กลิ่นหอมของชาที่กำลังได้กลิ่น ชยานีถึงกับพรวดพราดเงยหน้าขึ้นมา ชยานีก็รู้สึกว่าเหนื่อยแล้ว จึงจับคอเงยหน้าขึ้น ยืดลำตัวขึ้นเดินไปห้องพักผ่อน นิธานส่งชาให้แก้วหนึ่ง “เครื่องชาทางด้านนี้ของคุณมีไม่ครบ ใช้แก้วชาที่ทำจากไม้แบบนี้ดื่มชาทิกวนอิน เหมือนว่ารสชาติจะแปลกไป” “อืม” ชยานีพยักหน้า “เเปลกไปจริงๆ แต่ฝีมือของคุณดีมาก” เธอยังคิดอีกว่านิธานที่มีท่าทีรวดเร็ว ไม่ชอบคนที่ทำเรื่องอะไรชักช้า น่าจะชื่นชอบดื่มกาแฟมากกว่า นิธานยิ้ม “โชคดีจริงๆที่สามารถได้ยินคำชื่นชมผมจากปากของคุณ" นิธานยกแก้วชาขึ้น “สอสามวันก่อนผมได้รับแก้วชาเครื่องหยกชุดหนึ่งจากเฉลิมพลที่ไหนสักที่ แต่ว่าดีมาก อีกสองสามวันจะให้ธนวิทย์ส่งมาคุณทางนี้เอาไหม” “ไม่ต้องหรอก” ชยานีรีบตอบ “จริงๆแล้วฉันไม่ค่อยได้ดื่มชา” เธอจะมีเวลาเอ้อระเหยที่ไหน “คุณอย่าเปลืองของดีๆของคุณเลย” “ของดี นั่นก็ต้องอยู่กับคนที่รู้ค่าถึงจะดี ต้องพูดแบบนี้ถึงจะถูก” นิธานเปลี่ยนน้ำเสียง“สถานการณ์ของวันนี้ดีไหม” ชยานีรู้สึกพูดไม่ออกอยากจะร้องไห้ออกมา มีใครบ้างจะส่งของแบบนี้ให้ ฉันไม่อยากได้แต่เขาก็จะให้ แต่เมื่อได้ยินนิธานพูดถึงเรื่องงาน ชยานีก็ผงกหัว “ดีนะ” สถานการณ์ของเธอในวันนี้ดีจริงๆ เมื่อรู้ว่าชามาลงมือแล้ว ดังนั้นใจของชยานีก็ตื่นเต้นมาก “แล้วคุณคิดจะรับมืออย่างไรได้แล้วเหรอ” “อืม” ชยานีพยักหน้า “ที่จริงเรื่องในวันนี้สำหรับฉันแล้วไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไร เธอพูดว่าฉันลอกเลียนนิกกี้ใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นก็ให้นิกกี้ออกแบบชุดออกมาชุดหนึ่ง พวกเราจะใช้ข้อกำหนดเดียวกัน แล้วมาดูว่าเมื่อถึงเวลาใครจะออกแบบออกมาได้ดี” ชยานีรู้ว่า จะใช้วิธีอะไรถึงจะพิสูจน์ตัวเองได้ ในเมื่อชยานีได้"ตาย"ไปแล้ว ไม่ได้อยู่ที่W&J ในเมื่อชามาพูดว่าเป็นหล่อน ถ้าอย่างนั้นเธอจะดูว่าชามาจะใช้ชื่อของนิกกี้ออกแบบในการออกแบบอย่างไร เมื่อถึงเวลานั้นถ้าหล่อมมีความสามารถจริงก็จงแสดงออกมาให้ประจักษ์ ชามามีอยู่แค่ไหน ชยานีที่เป็นเพื่อนของชามาย่อมรู้ดี นิธานหรี่ตาลง เดิมทีก็คิดว่าทำไมชยานีถึงใช้วิธีที่เปลืองแรงขนาดนี้ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าชยานีจะใช้วิธีที่ง่ายๆหยาบๆแบบนี้ “ทำไมเหรอ ไม่ได้เหรอ” เพราะนิธานฉลาดมาก ดังนั้นชยานีจึงกระวนกระวายนิดหน่อย “วิธีนี้ไม่ดีเหรอ” “ไม่ จริงๆแล้วดีมาก และก็ง่ายๆหยาบๆดี” นิธานอดยกริมฝีปากไม่ได้ “แล้วคุณวางแผนจะเริ่มเมื่อไหร่” “อีกสองสามวันดีไหม ให้เธอใช้คำวิพากษ์วิจารณ์ก่อปัญหาไปก่อน” ชยานีตอบง่ายๆ “ในตอนที่เรื่องราวขยายไปถึงจุดสูงสุด เมื่อตกลงมาจากที่สูงก็จะรู้ว่ามันเจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่” ในเมื่อชามาใช้วิธีต่ำๆแบบนั้นกับเธอ ถ้าอย่างนั้นก็ไม่ต้องกลัวถ้าเธอจะใช้วิธีแบบนี้ส่งเป็นของขวัญให้ชามา “อืม ดี คุณมั่นใจใช่ไหมว่ากล้าใช้วิธีนี้” นิธานยกริมฝีปาก ไม่กลัวไปเพราะคนที่นิธานเขาคนนี้มองอยู่ ความกล้าและความเด็ดเดี่ยวจัดว่าเป็นที่หนึ่ง ดังนั้นสมองของชยานีคิดเรื่องแบบนั้นได้ดีมากจริงๆ หายากที่จะได้ยินนิธานชมตัวเอง ชยานีก็อดยกริมฝีปากยิ้มบางๆไม่ได้ เป็นเพราะนิธานทำให้เธอมีแรงใจและเงินทุน ในจุดนี้ชยานีไม่มีทางลืม “ดีหล่ะ ดื่มชากัน เวลาเลิกงานใกล้จะถึงแล้ว คุณควรเก็บภาระงานให้เรียบร้อย” นิธานแตะหน้าผากชยานีเบาๆ ยิ้มอย่างอ่อนโยน หัวใจของชยานีก็ทนไม่ไหวอีกครั้ง เริ่มเต้นตึกตักตึกตักขึ้นมา นิธานเห็นหน้าของชยานีแดงไปทั่ว เรียวปากอันบางเบานั้นค่อยๆยกขึ้น กระตุ้นให้น่ามองมากขึ้น ชยานีวาดโครงร่างของแผ่นภาพสุดท้ายเสร็จพอดี เมื่อเห็นว่าถึงเวลาเลิกงานแล้ว ก็เก็บของให้เรียบร้อยแล้วกำลังจะออกไปกับนิธาน นิธานรับกระเป๋าถือมาจากมือของชยานี แน่นอนว่ากอดเอวของชยานีเอวไว้ ทำให้ร่างกายของทั้งสองคนแนบชิดเข้าหากัน หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ออกไป เมื่อพนักงานกลุ่มนั้นที่อยากได้นิธานในสตูดิโอก่อนหน้านี้เห็นแผ่นหลังของชยานีกับนิธานจากที่ไกลๆ ก็อดทอดถอนหายใจไม่ได้ “ที่แท้ก็เป็นสามีของหัวหน้าจริงๆ” “โถ่ฟ้า ผู้ชายหล่ออย่างนี้ ทำไมถึงมีเจ้าของแล้ว ไม่ยุติธรรมเอาสะเลย” “ใช่แล้ว ถ้าฉันเป็นเจ้านายก็ดีสิ มีสามีหล่อแบบนี้ ทุกวันที่ฉันฝันตืนขึ้นมาคงความสุุข” “ดังนั้น ตอนนี้พวกเธอรู้แล้วใช่ไหมว่าเขาไม่ใช่คนที่พวกเธอควรอยากได้” เสียงของหลินดังขึ้นจากด้านหลังของพวกเธอ สาวๆพวกนั้นที่ตกใจกลัวก็รีบยืนขึ้นมองมาที่นลินอย่างระมัดระวัง แม้ว่านลินต่อหน้าชยานีจะน่ารักอ่อนโยน แต่ต่อหน้ากลุ่มพนักงานกลับค่อนข้างมีพลัง ที่สำคัญเป็นเพราะคนในสตูดิโอนี้แม้ว่าจะมีไม่เยอะ แต่สุภาษิตก็กล่าวไว้แล้ว มีผู้หญิงแค่สามคนก็เพียงพอต่อการนินทา โดยพื้นฐานแล้วสตูดิโอนี้มีแต่ผู้หญิง ก็มากพอสำหรับการนินทา นลินทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของชยานี แน่นอนว่าต้องขจัดปัญหาให้ชยานี “เจ้านายเป็นผู้หญิงที่มีความสามารถขนาดนั้น ผู้ชายแบบนั้นก็เหมาะสมกับเจ้านายแล้ว” นลินพูดอย่างโอ้อวด “เจ้านายเก่งขนาดนั้น ทำไมถึงลอกเลียนคนอื่นหล่ะ” หญิงสาวคนหนึ่งในนั้นอดกังขาขึ้นมาไม่ได้ “คุณพูดอะไร” อารมณ์ของนลินมีอยู่เต็มหน้า เธอมองมาที่ร่างของหญิงสาวคนนั้นอย่างอำมหิต ค่อยเดินมาที่หญิงสาวคนนั้นทีละก้าว สายตายนั้นดุดันขึ้น ทำใหหญิงสาวเหล่านั้นกลัวจนตัวสั่น พูดอะไรไม่ออก นลินส่งเสียงเย็นเฉียบออกมา “แล้วเกี่ยวอะไรกับสถานะของเจ้านาย เงินของเขาเป็นสิ่งที่พวกเธอตลอดชีวิตก็หาไม่ได้ คุณไม่มีทางมีเงินเทียบเคียงเจ้านายได้ ที่เจ้านายเปิดสตูดิโอก็เพราะมีความสนใจ คุณคิดว่าคนที่เอาความสนใจมาทำเป็นงาน จะลอกเลียนแบบคนอื่นเหรอ” อารมณ์ของนลินมากขึ้น “ในเมื่อคุณไม่เชื่อใจเจ้านาย ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณไม่ต้องมาแล้ว” เมื่อหญิงสาวได้ยินนลินพูดเช่นนั้น ก็เป็นเดือดเป็นร้อนขึ้นมาทันที ดวงตาแดงก่ำ “เเล้วคุณเอาอะไรมาไล่ฉันออก คุณไม่ใช่เจ้านาย นลินคุณเป็นหมาจับหนูยุ่งเรื่องของคนอื่นรึไง ฉันจะบอกคุณให้ คุณไม่มีคุณสมบัติที่จะไล่ฉันออก” “เธอไม่มีคุณสมบัติ แต่ฉันมีทั้งหมด” ชยานีไปแล้วกลับมา เธอยืนอยู้หน้าประตูลิฟต์ สีหน้านั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ทำให้คนกลัว นิธานยืนอยู่ด้านข้างของชยานี แม้ว่าผู้ชายจะไม่ได้พูดอะไรสักคำ แต่ดวงตาคู่นั้นของผู้ชายก็เพียงพอที่จะทำให้ทุกคนรู้สึกกลัว ชยานียิ้มอย่างเยือกเย็น “ที่แท้ฉันก็ไม่รู้ ว่าลับหลังพวกเธอคิดอย่างนี้กับฉัน ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ในสตูดิโอของฉันไม่ยินดีต้อนรับคนไม่เหมาะสมแบบนี้” ชยานีกำลังก้าวเท้า เดินเหยียบรองเท้าส้นสูงดังตึกตึกตึกมาทางนลิน “นลินเป็นผู้ช่วยของฉัน นอกจากเรื่องใหญ่ๆอย่างกำหนดแผนการสตูดิโอแล้ว เรื่องเล็กๆอย่างการไล่พนักงานเพื่อประโยชน์ของฉันแบบนี้ เธอมีอำนาจในการจัดการ สามารถทำได้โดยไม่ต้องผ่านความเห็นชอบจากฉัน” คำพูดของชยานีออกมา คนในที่นี้ต่างก็หยุดหายใจ ชยานีกลับมองมาที่พวกเธออย่างเยือกเย็น “ถ้ามีใครไม่เห็นด้วย ก็บอกกันตรงๆ ถือโอกาสในวันนี้ พวกเธอสามารถออกไปได้(ลาออก)”