ตอนที่ 164 ในที่สุดคำขอโทษของชามาก็ถูกรับไว้

ต๭นที่ 164 ในที่สุดคำขอโทษของชามาก็ถูกรับไว้ ในตอนนั้นชยานีรู้สึกกลืนไม่เข้า คายไม่ออก หัวเราะไม่ออก ร้องไห้ไม่ได้ แต่ชญาภานั้นก็ยังคงบีบรัดอย่างนิ่มนวล ท้ายที่สุดชยานีก็ยอมที่จะให้ชุดนั้นตกเป็นของชญาภา “อันนี้ก็พูดจริงๆนะคะ เสื้อผ้าชุดนั้นได้ถูกเปิดตัวสู่โลกภายนอกไปแล้ว แล้วถ้าเธอใส่ซ้ำอีก มันก็จะไม่มีความรู้สึกลึกลับหน้าค้นหา” “ความรู้สึกลึกลับอะไรกัน ฉันแค่ต้องการเสื้อผ้าที่ไม่ซ้ำแบบกับใคร ต้องมีเพียงหนึ่งเดียวในโลก อย่างเช่นแบบ เสื้อฟ้าทุกคนอยากจะได้กัน แต่ไม่สามารถเอามาครอบครองได้ แต่ฉันกลับเอามาครอบครองได้ มันถึงจะเป็นความรู้สึกที่เจ๋ง และสุดยอดมาก”ชญาภากลับไม่สนใจ เมื่อชญาภาพูดออกมาอย่างนั้น ชยานีก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องใส่ใจอีก “แบบนั้นก็ได้ แต่ชุดๆนั้นก็เป็นชุดตัวเดิม ชุดต้นแบบนะ คุณเองก็รู้ว่าเวลาคงไม่พอ เพราะมันมีอีกหลายๆอย่างที่ฉันต้องปรับนิดๆหน่อยๆ ” “นั่นมันเรื่องปกติ โอ้โหแต่นี่ขนาดที่เธอยังดำเนินการไม่เสร็จนะ ยังสวยงามอลังการขนาดนี้เลย ถ้ารอให้เธอตกแต่งให้เสร็จสมบรูณ์นั้นจะยิ่งงดงามขนาดไหน”ชญาภารู้สึกไม่อยากจะอดทนรอ และอยากเห็นเสื้อผ้าชุดนั้นในแบบที่สมบรูณ์แบบ รอยยิ้มของชยานีหายไป “มันก็ไม่แน่หรอกค่ะ ฉันคิดว่าเธออย่าตั้งความหวังกับฉันสูงเกินไปเลยนะ” “โอเคแล้วจ้าๆ เรื่องราวทางการเราก็ได้คุยกันเสร็จแล้ว ตอนนี้เวลาก็พอสมควรแล้วแหละ พวกเราไปทานข้าวกันเถอะนะ”ชญาภาเอ่ยพูดออกมา ชยานีพยักหน้าตอบรับ “เดี๋ยวรอฉันสักครู่นะ ฉันขอจัดเก็บของก่อน”ชยานีชี้ไปที่ของและหนังสือสเก็ตภาพบนโต๊ะ ชญาภาพยักหน้าตอบรับ เธอเงยหน้ามองไปที่ภาพด้านบนและเห็นว่าการออกแบบนั้นไม่เหมือนกับใครที่เคยออกแบบมา มันทำให้เธอรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก “โอ้โห สวยสุดยอดเลย” “ไม่ขนาดนั้นหรอกจ้ะ ยังไม่ได้ลงรายละเอียดอะไรมากมายเลย” ชยานีเก็บของเสร็จก็เห็นว่า ชญาภานั้นไม่ละสายตาไปจากภาพสเก็ตเสื้อผ้าชุดนั้นเลย ก็รู้สึกอดขำไม่ได้ “พอได้แล้ว นั่นเป็นแต่ต้นแบบ และอีกอย่างชุดพวกนี้ก็ไม่ใช่ชุดของเธอ เธอไม่ต้องจ้องมันแล้วจ้ะ” ชยานีแตะเบาๆที่ไหล่ของชญาภา “ไปที่สุขวิกันเถอะ” “โอเค ได้สิ!”ชญาภาแววตาเป็นกระกาย เธอกำลังอยากหาสถานที่ๆเป็นส่วนตัว ปลอดจากผู้คน และเธอก็เป็นดารานักแสดงที่ใครๆก็ต่างรู้จัก ถ้าอยู่ๆก็เดินออกไปข้างนอกตามอำเภอใจ จะทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายตามมาภายหลัง และชญาภาเองก็รู้สึกรำคาญพวกปาปารัสซี่ที่คอยตามจับผิด เธอรู้สึกเหน็ดเหนื่อยที่จะต้องออกไปหาอะไรทาน และอีกอย่าง อาหารของสุขวิที่เธอเคยทานครั้งที่แล้วนั้นมันทำให้เธอยากที่จะลืมเลือน แต่ร้านอาหารสุขวิร้านนั้น ไม่ใช่แค่ว่ามีแค่เงินแล้วจะเข้าไปทานได้ ชยานียิ้มแย้มเดินออกประตูไปกับชญาภา ไม่น่าแปลกใจ ชยานีมองไปที่ใต้ตึกก็เห็นทัตติและชามาที่ไม่ได้จากไปไหน ดูจากท่าทางทั้งสองคนคงรอมาเป็นเวลานาน น่าจะคงตั้งแต่เช้าก็ไม่ไปไหน ชยานีขมวดคิ้ว ชญาภามองเห็นชยานีไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่นัก “ทำให้เธอลำบากหรือเปล่า ถ้าว่าเธอจะเดินขึ้นไปก่อน เดี๋ยวฉันจะลงไปมองๆให้” “ไม่ต้องหรอก”ชยานีส่ายหัว เธอแค่ไม่อยากเจอหน้าพวกเขา ไม่ใช่เพราะเธอกลัวพวกเขา ถ้าจะให้พูดอย่างจริงจังล่ะก็ ในตอนนี้ทัตติและชามาต้องเป็นฝ่ายกลัวเธอต่างหาก และยิ่งในตอนนี้ในมือของชยานีก็มีอำนาจของคนที่มีอิทธิพล เป็นอย่างที่คิด เมื่อทัตติเห็นชยานีเดินออกมา ก็ให้สัญญาณกับชามา และให้ชามาเดินตามมา ถึงแม้ว่าชามาจะไม่ยินยอมเท่าไหร่นัก แต่เมื่อเธอผ่านการคิดทบทวน ชามาก็รู้ว่าเป็นการชั่วคราวในตอนนี้ที่ไม่สามารถเตะต้องหรือทำอะไรชยานีได้ ถึงแม้กระทั่งที่จะต่อกรกับชยานี เธอจึงต้องมารอขอโทษชยานี ถ้าไม่อย่างนั้นบริษัทอัลฟ่าความต้องพ่ายแพ้ไปอยู่ในมือของเธอ “คุณปาลี รอก่อนครับ!” ทัตติตะโกนร้องเรียกชยานี ชยานีหยุดฝีเท้ากาวเดิน “คุณทัตติ คุณยังอยู่ที่นี่อีกเหรอ” “คุณปาลี เรื่องราวเมื่อเช้านั้น มันเป็นเพราะพวกเราเองที่แสดงความจริงใจและตั้งใจออกมา และเรื่องที่ชามาขัดใจกับคุณอีก นั่นเป็นปัญหาส่วนบุคคล คุณปาลีก็ไม่ใช่คนที่จะมาคิดเล็กคิดน้อยใช่ไหมล่ะครับ ถ้าหากว่าชามาเธอได้ทำผิดแล้ว อย่างนั้นให้ชามามาขอโทษคุณด้วยตัวเธอเองดีไหมล่ะครับ” ชยานีหรี่ตามอง และหันไปทางชามา ใบหน้าของชามานั้นเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก เธออยากจะหนีไป แต่ก็โดนกดดันจากทัตติจนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ “คุณปาลี ขอโทษจริงๆนะคะ ที่ได้แอบอ้าง และใส่ร้ายคุณ ฉันผิดเองค่ะ คนที่ก่อเรื่องทุกอย่างคือตัวฉันเอง แต่ถ้าว่าทำให้คุณไม่พอใจ ก็มาลงที่ฉันคนเดียวเถอะนะคะ ได้โปรดวางมือปล่อยบริษัทอัลฟ่าไป” ถึงแม้ว่าชามาจะไม่เต็มใจเท่าไหร่ก็ถาม แต่ก็ทำได้แค่ยอมรับในความพ่ายแพ้ ตอนนี้ชามาเข้าใจถึงคำที่ว่า เหนือฟ้ายังมีฟ้า ชยานียิ้มที่มุมปาก “ฉันรับคำขอโทษของเธอแล้ว” “ถ้าอย่างั้นคุณ.........” “จริงๆแล้วฉันไม่ได้คิดที่จะทำอะไรบริษัทอัลฟ่าเลย”ชยานียักไหล่ สีหน้าของชามากลับกลายเปลี่ยนเป็นอย่างอื่น “เธอ........”ความโมโหความโกรธที่เธอต้องอดทนและเก็บเอาไว้ “ใช่อยู่ ที่คุณปาลีจะไม่ทำอะไร แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าคุณนิธานสามีของคุณจะไม่ทำอะไรบริษัทอัลฟ่า คุณปาลี คุณช่วยขอร้องให้สามีของคุณวางมือได้ไหมคะ” “อ้อ!”ชยานีพยักหน้า “สามีของฉันลงมือทำอะไรไปแล้วเหรอ” ความโกรธอันพุ่งพล่านของชามาถูกปลุกขึ้นมาด้วยชยานี กำลังจะอ้าปาก แต่ทัตติได้ดึงมือเธอไว้ ใบหน้าของชยานีซีดเผือด ไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้อีก “ขอบคุณมากๆนะครับคุณปาลี เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากคุณ ตระกูลของพวก ผมก็สบายใจ”ทัตติพูดออกมา เดิมทีดวงตาของชยานีนั้นสงบนิ่ง แต่เมื่อได้ยินคำพูดนั้นของทัตติก็ทำให้แววตาของเธอเดือดขึ้น “คุณทัตติวางใจแล้วเหรอคะคุณชามามีคนนี้มีความเกี่ยวข้องอะไรกับคุณเหรอคะ ได้ยินว่าคุณทัตติคือเพื่อนที่ดีของคุณชามา ถ้าอย่างนั้นคุณทัตติก็คง........ ” “เขาเป็นคู่หมั้นของฉัน!” ชามาแทรกตอบขึ้นมา ถึงขนาดที่ไม่รอให้ชยานีพูดจบ ชยานีหรี่ตามอง และจ้องไปที่ทัตติ “ เหรอคะ” ทัตติถูกจ้องมองด้วยสายตาชองชยานี ในทันใดนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงความลึกลับ เขารู้สึกอย่างจะลำลบคำพูดของชามาออกโดยที่เขาไม่รู้ตัว แต่ชามานั้นกลับจ้องมองมาที่เขา ด้วยสายตาที่กำลังเหมือนกำลังจะขอร้อง เขาพยักหน้า “ใช่ครับ ชามาเป็นเพื่อนสนิทกับนีน้องสาวของผม และพวกเรา.......ก็เป็นคู่หมั้นกันครับ!” “เหอะๆ งั้นเหรอ ดีจังเลยค่ะ คุณทัตตินี่โชคดีจริงๆเลยนะคะ”คำพูดของชยานีนั้นดูแปลกๆ แต่ชามากลับไม่ได้มีความรู้สึกอะไร แต่ถ้าหากคนอื่นได้ยินล่ะก็ อดที่จะรู้สึกแปลกๆไม่ได้เลย แต่แปลกตรงไหนก็ไม่สามารถบรรยายได้เช่นกัน “ยังมีธุระอะไรอีกไหมคะ ถ้าไม่มีแล้ว ฉันจะออกไปทานข้าวกับเพื่อนของฉัน”ชยานีพูด ทัตติเหมือนกับว่าเพิ่งจะมองเห็นชญาภา “คุณชญาภา” ชญาภายิ้มที่มุมปาก“ไปกันเถอะปาลี” “ถ้าว่าคุณปาลีและคุณชญาภาจะไม่ว่าอะไร อาหารมื้อนี้ผมขอเป็นคนเลี้ยงเอง ถือว่าเป็นการขอบคุณที่คุณชยานียอมวางมือให้” ชยานีมองที่ทัตติและชามาอย่างเย็นชา เมื่อชามาได้ยินคำพูดนี้ของทัตติก็ดูท่าทางไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ “ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ฉันกลัวว่าจะทานแบบไม่อร่อย คุณชามาเองก็คงไม่ค่อยอยากจะทานสักเท่าไหร่ด้วยค่ะ” “เธอ.......” “ไปกันเถอะ!” ชยานีดึงมือชญาภาเดินขึ้นรถ และชญาภาเองก็เดินขึ้นรถทันที มองที่รถกำลังแล่นขับออกไป ทัตติกลับรู้สึกคุ้นเคยกับคนแปลกหน้าอย่างเธอคนนั้นมากกว่าเดิม ความรู้สึกสูญเสียในดวงตาของทัตตินั้นไม่สามารถย้อนกลับมาได้อีก เขามองดูรถค่อยๆขับออกไป ออกไปเรื่อยๆจนรถนั้นกลายเป็นเพียงแค่จุดเล็กๆ และค่อยๆมลายหายไป “ทัตติคะ” ชามาเห็นสีหน้าที่ผิดปกติของนิธาน จึงรีบจีบมือของเขา “ทัตติคะ คุณเป็นอะไรเหรอคะ” ทัตติดึงสติตัวเองกลับมา และมองดูชามาอย่างเย็นชา แต่ชามากลับไม่เข้าใจและดึงที่มีของทัตติ “ทัตติคะ คุณรู้ไหมคะ ฉันรู้อยากจะยิ้มออกมากว้างๆ ตอนที่คุณบอกว่า ฉันคือคู่หมั้นของคุณนั้น ฉันมีความสุขมากๆเลยค่ะ” “เธอคิดมากเดินไปแล้ว”ทัตติสะบัดมือของชามาออก “เมื่อกี้เธอก็เป็นคนพูดออกมาก่อน ถ้าฉันไม่รักษาหน้าเธอและพูดออกไปแบบนั้น มันยิ่งทำให้คุณปาลีรู้สึกแปลกๆ และเธออาจจะไม่ปล่อยเราไป สำหรับเธอแล้วนั้น ฉันไม่ได้มีความรู้สึก หรือคิดอะไรกับเธอทั้งนั้น” ชามาหน้าซีด และกำมือของตัวเองไว้แน่น “ทัตติ จริงๆแล้วคุณยังไม่ลืมชยานีใช่ไหมคะ แต่คุณอย่าลืมนะว่าชยานีได้ตายไปแล้ว เธอตายไปแล้ว และไม่มีวันที่จะกลับมาอีก” ชามาไม่อยากจะคิดถึงชยานีอีก เพราะทุกครั้งที่นึกถึงชยานีนั้นมันทำให้เธอรู้สึกไม่สามารถเทียบอะไรกับชยานีได้เลย ถือได้ว่า ถึงแม้ว่าชยานีจะตายไปแล้ว แต่เธอก็เหมือนต้องอยู่ในเงามืดของชยานีต่อไป แต่ดูเหมือนว่าทัตตินั้นไม่เคยลืมเลือนชยานีได้เลย “ถึงแม้ว่าชยานีจะไม่ตายไป เธอเองก็เป็นแค่น้องสาวคุณ เข้าใจไหมคะ ทัตติ” “ตอนนี้เรื่องราวทุกอย่างจัดการเรียบร้อยแล้ว ถ้างั้นเธอก็ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องอยู่ที่นี่ กลับไปสะ” ดวงตาของทัตตินั้นช่างเย็นชาราวกับน้ำแข็ง ที่บาดลงที่ใจของชามาทำเธอรู้สึกเหมือนกระอักเลือด แต่ทัตติไม่ได้สนใจว่าจะทำร้ายความรู้สึกของชามาหรือไม่ ชามายืนอยู่ที่เดิมมองดูทัตติที่กำลังหมุนตัวมาอย่างสง่างาม เธอรู้สึกล้มเหลว “ทัตติ ไม่มีทัตติแล้ว ไม่มีแล้ว คุณมีแค่ฉัน มีแค่ฉัน!” ชยานีและชญาภาอยู่บนรถ ชญาภาเริ่มเปิดปากพูดอย่างอ่อนโยน “คิดไม่ถึงเลยว่ารูปลักษณ์ภายนอกของคุณหญิงใหญ่ตระกูลกองแก้วนั้น พอมาอยู่ต่อหน้าเธอก็จะกลายเป็นแบบนี้ ชื่อของคุณนิธานนี่ใช้การได้จริงๆนะคะ” ชยานีหรี่ตามอง และยิ้มออกมา “ครั้งหน้าเธอก็ลองใช้ดูบ้างสิ” “ไม่ๆๆๆๆค่ะ ฉันไม่กล้าทำอย่างนั้นหรอก” ชญาภารีบส่ายหัวบอกปฏิเสธ “คุณนิธานเป็นคนพิเศษของเธอ ถ้าหากว่าใครกล้ามาใช้แอบอ้างล่ะก็ ชีวิตคงจะไม่มีคำว่าพรุ่งนี้” “เธอก็พูดเกินไป” ชยานียิ้มออกมา “พวกคุณจะเอาคุณนิธานมาทำให้วงการบันเทิงต้องหม่นหมองนะ! ” แต่ก่อนชยานีก็เคยรู้สึกว่านิธานนั้นเป็นคนที่น่ากลัว แต่ยิ่งเธอได้ใกล้ชิด ได้รู้จักกับนิธานมากขึ้น มันก็ทำให้เธอได้รู้ว่าจริงๆแล้วนั้นนิธานภายนอกอาจะดูเฉยๆ แต่ข้างในจริงๆเขาเป็นคนที่อบอุ่นมากๆเลย ถ้าอย่างนั้นคงจะไม่พูดจาอย่างนั้นกับเธอ และไม่ทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ พอนึกถึงนิธาน ชยานีก็ยิ้มออกมาอย่างไม่มีเหตุผล “เฮ๊ออออออ ใบหน้าของเธออิ่มเอมขนาดนี้ ทำให้คนอื่นเค้าอิจฉาจะแย่แล้วนะ”ชญาภาถอนหายใจออกมาอย่างไม่มีเหตุผล “ถ้าเธอยากคนอื่นอิจฉาเธอบ้าง เธอก็ลองหาสักคนสิ! ”ชยานีพูดอย่างยิ้มๆ ชญาภารีบส่ายหัว “อย่า!อย่าเลยจะดีกว่า เธอลืมแล้วเหรอว่าฉันคือดารานักแสดง เธอก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้เส้นทางของพวกเราแค่ทำอะไรเล็กๆน้อยๆ ถึงแม้ไม่ได้คิดที่จะคุย ถ้าเกิดมีความรู้ล่ะก็ ก็จะมีความยุ่งยากลำบากตามมาอย่างมหาศาล ” ชยานีได้ยินก็รู้สึกยากเหลือเกิน “ทำงานแบบพวกคุณนั้นมีเส้นทางที่ไม่ง่ายจริงๆ” ชยานีสนิทกันกับธนิดา ก่อนหน้านั้นที่เธออยู่ในวงการบันเทิง ก็มีแต่เรื่องวุ่นวาย ธนิดาเองก็ต้องปรับตัวอยู่นานกว่าที่ทุกอย่างจะโอเคขึ้น “การที่จะมองหาแฟน แต่งงานและมีลูกนั้น เรื่องพวกนี้เธอต้องรอถึงเมื่อไหร่เหรอ”