ตอนที่257เรื่องๆนี้มันเกี่ยวข้องกับเธอ

ต๭นที่257เรื่องๆนี้มันเกี่ยวข้องกับเธอ “ยังจำได้ไหมก่อนหน้านั้นที่ฉันเคยสืบเรื่องความสัมพันธ์ระหว่าเธอและชยานีได้ไหม” นิธานถามเพียงเพราะคำพูดนั้นของนิธานทำให้ชยานีตัวสั่นเล็กน้อยนิ้วมือก็สั่นเช่นกันเธอมองด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อและรู้สึกว่ามันเหลือเชื่อสรุปง่ายๆก็คือใบหน้าของชยานีในตอนนั้นเต็มไปด้วยความสับสนถ้าไม่ใช่เพราะว่านิธานได้รู้เรื่องนั้นแล้วก็คงยากสำหรับเขาในตอนนี้ที่จะนั่งมองหน้าของเธอ “ถ้างั้น.....ได้ผลเป็นอย่างไรบ้างคะ”กลัวว่าแม้กระทั่งตัวเธอเองก็จะไม่มีความชัดเจนจริงๆแล้วในตอนนี้เธอรู้สึกตรึงเครียดมากๆเลยด้วยซ้ำและสีหน้าของเธอก็แสดงออกมาอย่างชัดเจน นิธานหรี่ตามองชยานีจ้องที่ชยานีสักพักหนึ่ง เขาก็ปิดไดร์เป่าผมลงมือข้างหนึ่งของเขาก็วางบนไหล่ของชยานีเป็นการแสดงออกว่าให้เธอนั้นใจเย็นๆลงหน่อย เดิมทีอารมณ์ของเธอนั้นกลัวจนไม่คงทีแต่เมื่อได้รับการปลอบโยนจากนิธานอารมณ์ของเธอก็เริ่มสงบลง เธอสูดหายใจเข้าลึกๆรีบดึงสติกลับมาเพราะกลัวว่านิธานอาจจะไม่เข้าใจในท่าทีของเธอและเธอก็มีเริ่มท่าทีเก้ๆกังกัดที่ริมฝีปากของตัวเอง“นิธานคะพอดีว่าเมื่อกี้.....ฉันคงตื่นเต้นมากจนเกินไปคุณ.......” “อย่ารีบร้อนจนเกินไป!”นิธานเริ่มเปิดไดร์เป่าผมอีกครั้งเพื่อเป่าผมให้เธอ ชยานีรู้ว่าถ้าหากนิธานได้ข่าวสารอะไรเพิ่มเติมเป็นไปไม่ได้เลยที่จะไม่บอกเธอเพราะฉะนั้นเธอจึงค่อยๆสงบลงจนถึงตอนที่นิธานเป่าเส้นผมสีดำจนแห้งสนิทเขาถึงวางไดร์เป่าผมลงแล้วนั่งลงที่ด้านข้างของชยานี “ก่อนหน้านั้นอย่างที่เธอได้รู้จากสมุดบันทึกของแม่เธอว่าเธอนั้นที่พี่น้องฝาแฝดใช่ไหมจากจุดๆนี้ฉันจึงรับปากเธอเพื่อไปสืบหาข้อมูลเพิ่มเติมก็เลยส่งคนไปสำรวจที่เมืองเมฆา” ชยานีพยักหน้า“ขอบคุณนะคะ！”เพราะถ้าเรื่องไหนเป็นเรื่องของเธอนิธานก็จะใส่ใจมันแทบทุกๆครั้งและแก้ไขทุกอย่างจนแจ่มแจ้ง ถ้าหากว่าเลือกได้จริงแล้วๆชยานีก็ไม่ได้ยินที่จะหลอกลวงนิธานสักเท่าไหร่นานแล้วที่เธอยากจะพูดกับนิธานให้ชัดเจนแต่เรื่องนี้มันดูไร้สาระจนเกินไปชยานีไม่รู้ว่าจะอธิบายออกไปอย่างไรให้เขาเข้าใจ ในขณะเดียวกันชยานีเองก็กลัวถ้าหากนิธานรู้สถานะตัวตนที่แท้จริงของเธอแล้วมันจะเป็นอย่างไรกันนะ “ฉันเคยบอกเธอแล้วไงว่าสามีภรรยาไม่ต้องพูดคำว่าขอบคุณ”นิธานดึงชยานีเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเองค่อยๆคลอเคลียไปที่แขนของเธอทำให้ชยานีรู้สึกผ่อนคลาย “ที่ฉันลงแรงทำงานนี้ไปก็เพราะอะไรเธอเองก็คงจะรู้จากปากของเธอที่บอกชยานีนั้นคือคนในบ้านของตระกูลคำล้อมและเธอก็.......ได้ตายไปแล้ว” “แล้วยังไงต่อคะ”ชยานีทั้งตื่นเต้นทั้งรู้สึกกังวลในเวลาเดียวกันความรู้สึกแบบนี้มันช่างแปลกประหลาดเหลือเกินทั้งๆที่รู้ว่าร่างกายของตัวเองได้ถูกเผาไหม้ไปแล้วทางฝั่งของเมืองเมฆาจริงๆแล้วก็ไม่น่าจะมีข้อมูลอะไรมากมายแต่ชยานีก็อดที่จะคาดหวังไม่ได้ “เลนนี่เธอทำใจดีๆไว้นะ”นิธานจ้องมองที่ชยานี“ร่างกายของชยานียังไม่ได้ถูกเผาไหม้ไป” “คุณพูดอะไร”ชยานีตกตะลึง“คุณหมายความว่าอะไรคะ” “เดิมทีฉันตั้งใจว่าจะไปหาคำตอบที่หลุมฝั่งศพของชยานีแต่ก็คิดว่าแต่ก็คิดได้ว่าคนที่ตายจากไปแล้วไปหาคำตอบก็คงไม่ได้ประโยชน์อะไรดังนั้นก็ปล่อยไปไม่ลงมือจึงเปลี่ยนความคิดที่จะเริ่มหาความจริงจากทัตติหรือชามาแทนบางทีพวกเขาอาจจะมีข้อมูลหรือหลักฐานอย่างอื่นที่มันเกี่ยวข้องกับชยานีบ้าง” “แล้วยังไงต่อคะ”ชยานีรู้สึกตื่นตระหนกจนบีบมือของนิธานจนแน่น “แล้วก็.....คนของฉันก็ได้พบว่าทัตติไปที่บ้านตากอากาศหลังหนึ่งบ่อยๆ” “บ้านตากอากาศหรอคะ”เพราะทัตติอยู่ด้วยกันกับคนในตระกูลคำล้อมมาโดยตลอดเป็นไปไม่ได้ที่จะมีบ้านตากอากาศอยู่ข้างนอก“เป็นบ้านของเขาของชามาหรอคะ” นิธานส่ายหัวดวงตาสีดำนิลจ้องมองไปที่ชยานี“เป็นบ้านของชยานี!” “เป็นไปไม่ได้!”ชยานีรีบปฏิเสธออกมาเธอตอบอย่างเร็วเกินไปจนทำให้เกิดความชะงักระหว่างทั้งสองคนชยานีได้สติว่าการตอบสนองของตัวเองไม่ถูกต้องจึงเม้มปากอย่างเก้ๆกังๆ“ก่อนหน้านั้นก็เคยได้ยินชื่อของคนที่ชื่อชยานีก่อนหน้านั้นเธอก็ได้อยู่ที่บ้านของตระกูลคำล้อมมาโดยตลอดและหลังจากนั้นถึงจะย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแต่ก็เช่าแค่คอนโดเล็กๆไม่ใช่บ้านตากอากาศค่ะ” นิธานหรี่ตามองเพียงครึ่งเดียวตอนนี้ชยานีคงไม่รู้ว่านิธานกำลังรู้สึกอย่างไรในใจของเธอนั้นเต้นรัวเหมือนกลองดัง“ละละละแล้ว........ยังไงต่อหรอคะ” “บ้านตากอากาศหลังนั้นไม่ใช่ชยานีเป็นคนซื้อหรอกแต่ใช้ชื่อชยานีในการซื้อถ้าจะพูดให้ถูกต้องก็คือทัตติซื้อเอาไว้ภายใต้ชื่อของเธอ!”นิธานพูดพลางมองหน้าของชยานีไปด้วย ชยานีขมวดคิ้ว“ไม่น่าจะเป็นไปได้ชยานีก็ตายไปแล้วแล้วทำไมเขายังซื้อบ้านภายใต้ชื่อของชยานี” “ซื้อไว้ก่อนที่ชยานีจะตายไป!”นิธานกำมือของชยานีไว้แน่น“อันนี้ไม่ใช่เรื่องประเด็นสำคัญประเด็นก็คือก่อนหน้านั้นไม่กี่วันชามาและทัตติได้ไปที่บ้านตากอากาศหลังนั้นตามที่คนของฉันรายงานมาช่วงหลายเดือนที่ผ่านมานี้ทัตติใช้ชีวิตอยู่ในบ้านหลังนั้น” ชยานีเริ่มขมวดคิ้วมากกว่าเดิมถึงแม้ว่าอารมณ์ของเธอในตอนนี้อาจจะไม่ได้ตื่นเต้นจนเกินไปแต่มันก็ไม่สามารถที่จะควบคุมได้ เธอไม่เข้าใจเธอก็ได้ตายไปแล้วและยิ่งรวมกับที่ชามาและทัตติหักหลังเธอเธอยังจดจำฉากนั้นได้ดี ทัตติและชามาเขาทั้งสองคนก็ต่างมีใจให้กันไม่ใช่หรอทั้งสองคนรักกันขนาดนั้นถึงขั้นที่เคยมีลูกแล้วแล้วทำไมทัตติถึงยังจะต้องซื้อบ้านตากอากาศให้กับเธอด้วยแล้วทำไมจะยังต้องไปบ้านของคนที่ตายไปแล้วเกือบครึ่งปีด้วยล่ะ ชยานีไม่เข้าใจทัตติจริงๆเหมือนกับว่าเธอไม่เคยรู้จักกับผู้ชายคนๆนี้มาก่อนเลย “เลนนี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่หรอ”นิธานสัมผัสได้ถึงอารมณ์ของชยานีเธอดูเหมือนกำลังจะอยู่ในห้วงอารมณ์ของตัวเองเมื่อนิธานมองเห็นดวงตาของชยานีที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอนอารมณ์ของนิธานเองก็เปลี่ยนตามอารมณ์ของชยานีเช่นกัน ชยานีดึงสติตัวเองกลับมาส่ายหัวไปมา“มะมะมะไม่ค่ะ!ฉันก็แค่เกิดความสงสัยคนก็ได้ตายไปแล้วเขา......กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่” “เลนนี่เธอรู้ไหมว่าที่บ้านตากอากาศหลังนั้นมีอะไรอยู่” “อะไรหรอคะ”ชยานีเงยหน้าขึ้นมองเข้าไปที่ท่าทีที่จริงจังของนิธานทำให้อารมณ์ของชยานีก็ถูกกดดันตามไปด้วยเธอรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีจนพูดไม่ออกทำได้เพียงนั่งมองนิธาน นิธานมองไปที่ชยานี“เธอก็เดาออกแล้วไม่ใช่หรอ” ชยานีกัดที่ริมฝีปากของตัวเองร่างกายของเธอรู้สึกหมดแรงเลือดทั้งตัวเหมือนหยุดไหลเวียน“ฉันไม่เข้าใจเขาก็แค่..........”เขาไม่ได้รักเธอแล้วก็ไม่น่าจะทำอะไรแบบนี้ต่างก็พูดว่าถูกฝั่งไปแล้วนึกไม่ถึงเลยว่าทัตติจะเอาร่างของเธอไว้ที่โรงแก้วในบ้านเดี่ยวเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่“ฉัน.......นิธานคะ.....คือฉัน...........” “ไม่ต้องกลัวนะ”นิธานจับมือของชยานีไว้แน่นรู้สึกถึงความไม่รู้ของเธอ“เธอคิดว่าชยานีรักเขาไหม” “ทำไมจะต้องรักเขาด้วย”ชยานีเงยหน้ามองนิธานด้วยความสับสนและไม่เข้าใจเธอขมวดคิ้วมากกว่าเดิม“ชยานีทำไมจะต้องรักเขาด้วยล่ะคะ” “ไม่รักหรอ”นิธานจ้องเขม่นไปที่ชยานีเหมือนกับดึงดูดวิญญาณของทั้งสองคนเป็นเวลานานชยานีสัมผัสได้ว่านิธานเริ่มอารมณ์ไม่ดี“นิธาน.....คุณเป็นอะไรคะ” “ทัตติรักชยานีกมากนะ!”เขามองท่าทีของชยานีด้วยท่าทีที่ปวดแสบปวดร้อนในใจชยานีนิ่งอึ้งไปพักหนึ่ง“เป็นไปไม่ได้เขา......เขา........”เขากับชามาไม่ใช่ว่าร่วมเมื่อกันเพื่อฆ่าเธอหรอกหรอ ชยานีอยากจะพูดกับนิธานแบบนี้แต่เธอไม่สามารถที่จะบอกนิธานได้ เพราะในตอนนี้เธอคือปาลีจะไปรู้เรื่องที่ชามากับทัตติหักหลังชยานีได้อย่างไร ชยารู้สึกเศร้าและเสียใจ“เลิกล้อเล่นได้แล้วนะคะคุณทัตติกับคุณชามาเขาเป็นคู่รักกันไม่ใช่หรอคะ”รอบที่แล้วที่ทั้งสองคนมาเมืองนภาทัตติก็ได้พูดจากปากของตัวเองและยังพูดอีกว่าชยานีคือน้องสาวของเขา “น้องสาวที่รับมาเลี้ยง！”นิธานพูดออกมาเมื่อเห็นอารมณ์ที่ไม่ถูกต้องของชยานี“เธอรู้สึกแทนชยานีว่ามันไม่คุ้มค่าใช่ไหม” ชยานีรีส่ายหัว“ไม่ใช่นะคะแต่แค่รู้สึกว่าความรู้สึกของทัตติที่มีต่อชยานีนั้นไม่ใช่ความรักและถึงแม้ว่าจะรักความรักประเภทนี้ก็คงทำให้คนอื่นรู้สึกว่าผิดปกติและน่ารังเกียจ”เธอยิ้มออกมาด้วยความรู้สึกเยาะเย้ย“ถ้าหากว่าฉันเป็นฝาแฝดกับเธอจริงๆล่ะก็ความรู้สึกของเธอฉันเองก็ควรจะสัมผัสและรับรู้มันได้บ้างแต่ครั้งแรกที่ฉันได้พบเจอกับทัตติฉันก็รู้สึกรังเกียจและไม่ชอบเขาฉันไม่เชื่อว่าชยานีและรักเขาฉันไม่เชื่อเด็ดขาด!” “โอเค!”นิธานลูบมือของชยานีลูบอย่างเบาๆสัมผัสได้ถึงความเย็นจากมือขอเธอ“ไม่รักถ้าเธอพูดว่าไม่รักก็คือไม่รักที่ฉันอยากจะบอกเธอก็คือร่างของชยานีอยู่ที่บ้านเดี่ยวหลังนั้นทัตติหาวิธีที่จะฟื้นฟูความงามของชยานีถึงแม้ว่าจะกลับมาไม่ได้เต็มร้อยแต่เขาก็สามารถทำได้ถึงแปดสิบเปอร์เซ็นต์และขาของชยานีก็ได้ถูกฟื้นฟูด้วยเช่นกัน” “คุณพูดอะไร”ชยานีตกตะลึง“นี่มัน.......” “ทัตติเก็บร่างของชยานีไว้ในโรงแก้วเป็นอย่างดีไม่มีร่องรอยของความเสียหายเลนนี่ถ้าหากเธอต้องการที่จะรู้ว่าจริงแล้วเธอกับชยานีนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกันตอนนี้ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีแล้วล่ะ” “คุณหมายความว่ายังไงคะ” “ฉันได้ให้คนเอาเส้นผมของฟันของชยานีกลับมาด้วยเพราะเธอได้ตายไปแล้วจึงไม่มีเลือกที่จะสามารถเอามาตรวจได้ฟันเป็นส่วนที่สำคัญและแข็งแรงที่สุดของร่างกายของพวกนั้นจะมาถึงวันพรุ่งนี้ถ้าหากว่าเธออยากรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับชยานีพรุ่งนี้เราจะไปตรวจกัน” “นิธานคะ!”ชยานีรู้สึกตื่นเต้นจนบอกไม่ถูกเธอโผล่กอดนิธาน“ขอบคุณนะคะนิธาน” ก่อนหน้านั้นเธอเคยจินตนาการและคิดถึงวันที่ตัวเองเสียชีวิตแต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะได้ไปเจอตัวเองด้วยตัวเอง จริงๆแล้วเธอรู้สึกมั่นใจถึงว่าจะยังไม่ได้ตรวจสอบแต่เธอก็มั่นใจว่าเธอนั้นเป็นพี่น้องกับปาลี “ยัยโง่เอ๋ยฉันบอกเธอแล้วไงว่าระหว่างเราสองคนไม่ต้องพูดคำว่าขอบคุณ!”นิธานโอบตัวของชยานี“เรื่องๆนี้ฉันรีบให้ดนพไปทำการตรวจสอบ” “ดีเลยค่ะ”ชยานีพยักหน้าแต่ก็เกิดความลังเล“นิธานคะและถ้าผลตรวจสอบออกมาว่าฉันกับชยานีเป็นพี่น้องกันอย่างนั้น......คุณจะ.........” “เธออยากให้นำร่างของชยานีออกมาฝั่งไว้ใช่ไหม”นิธานถามกลับ ชยานีนิ่งอึ้งด้วยความตกตะลึง“คุณรู้ได้อย่างไรคะ”เพราะเธอกำลังคิดอย่างนั้นจริงๆ ถึงแม้ว่าเธอกับทัตติจะไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรเกี่ยวข้องกันอีกเหลือเพียงความเกลียดชังและความแค้นแล้วร่างของเธอก็อยู่ที่นั่นมันทำให้ชยานีรู้สึกทิ่มแทงที่หัวใจ “ฉันคือสามีของเธอเธอกำลังคิดอะไรในใจคิดว่าฉันจะไม่รู้นั้นหรอ”นิธานถอนหายใจออกมาเบาๆ“แต่เรื่องๆนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะจัดการ” “ฉันรู้ว่าไม่ง่ายที่จะทำ........ถ้าหากว่าไม่ได้จริงๆก็ช่างมันเถอะค่ะ!”การที่ทัตติเก็บร่างกายของเธอไว้เมื่อคิดแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย “ฉันแค่บอกว่าอยากที่จะทำไม่ได้หมายความว่าทำไม่ได้ให้เวลาฉันหน่อยนะฉันขอคิดหาวิธีก่อน”นิธานลูบมือของชยานีอย่างเบาๆ“ถ้าหากว่านี่คือพี่น้องของเธอก็ต้องเป็นสิทธิของเธอในการจัดการเพราะมันไม่เกี่ยวข้องใดๆกับทิตติอีก”