ตอนที่293นิธานเองก็กลัวเป็นด้วยเหรอ

ต๭นที่293นิธานเองก็กลัวเป็นด้วยเหรอ “คุณผู้หญิงครับ” ซิริอัสรู้สึกถึงความผิดปกติของชยานีเป็นคนแรกจึงรีบเรียกสติชยานีกลับมาชยานีได้สติกลับมาและทัตติกับชามาเองเพราะเสียงเรียกของซิริอัสทำให้หยุดพูดคุยกัน ชยานีกระพริบตาในแววตาที่เปร่งประกายก็เก็บอารมณ์ไว้ได้ "เรากลับกันเถอะ" "ครับ คุณผู้หญิง" ชยานีที่ได้รับการปกป้องจากซิริอัสทำให้ชามาและทัตติไม่กล้าเข้าใกล้ได้แต่มองชยานีเดินจากไป "มองทำไมคะเขาเดินไปไกลแล้ว" ชามาพูดประชดประชัน "ทัตติคะไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่แต่ชยานีก็ตายไปแล้วและปาลีคือภรรยาของคุณนิธานคุณคิดว่าเธอจะสนใจคุณรึไงคะ" " ชามาคุณไม่พูดไม่มีใครจะคิดว่าคุณเป็นใบ้" ทัตติใช้สายตาเย็นชามองชามาแววตาที่เหมือนงูพิษกำลังรัดรอบตัวเธอไว้ ชามาได้สติขึ้นมาทันทีรู้สึกโมโหขึ้นมาในใจเพราะทุกครั้งที่ได้เจอผู้หญิงที่ชื่อปาลีคนนั้นอารมณ์ของเธอก็เริ่มไม่ดีขึ้นมา " ทัตติคะ ขอโทษด้วยค่ะฉันก็แค่อิจฉาเธอมากคุณก็รู้ว่าชยานีไม่อยู่แล้วทำไมคุณถึง" "พอได้แล้วคุณไม่จำเป็นต้องแสดงละครต่อหน้าผม ผมเคยบอกกับคุณนานแล้วว่าที่ผมดูแลคุณก็เพราะว่าหัวใจของเลนนี่อยู่ที่คุณถ้าหากคุณยังคอยทำให้ผมโกรธไม่แน่ว่าผมจะหาที่อยู่ใหม่ให้กับหัวใจและมดลูกของเลนนี่แทนไม่จำเป็นต้องเป็นคุณคนเดียว" " คุณ" ชามามองทัตติอย่างไม่น่าเชื่อเดิมทีเธอคิดว่าตนเองไร้หัวใจมากแล้วคิดไม่ถึงว่าทัตติจะไร้ความรู้สึกได้ขนาดนี้ " ไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นคุณก็สงบเสงี่ยมไว้บ้าง" ทัตติมองชามาด้วยสายตาเย็นชาแและเดินออกไปโดยไม่หันกลับไปมองเธออีก และชยานีกับซิริอัสที่เดินออกมาจากมุมมืดมองแผ่นหลังของทัตติและชามาที่เดินออกไป ในแววตาของชยานีมีความสับสนเล็กน้อยซิริอัสจ้องมองชยานีพอเห็นแววตาที่ไม่แน่ใจของชยานีเขากระพริบตาปริบ" คุณผู้หญิงครับ" ชยานีได้สติกลับมายิ้มบางๆให้เขา "ไม่เป็นไรพวกเรากลับกันเถอะ" พอกลับไปถึงชยานีก็กระสับกระส่ายตลอดเธอมักจะรู้สึกว่าตนเองมองข้ามอะไรไปบางอย่างแต่คิดยังไงก็คิดไม่ออก และความสัมพันธ์ของทัตติกับชามากลับทำให้ชยานีรู้สึกสงสัยเพราดูเหมือนพวกเขาจะไม่ค่อยปรองดองกันแล้วยังมีคำพูดของทัตติเหล่านั้นอีกมันหมายความว่ายังไงกันแน่นะ เป็นเรื่องจริงที่หัวใจของเธอชามาเอาไปแล้วมดลูกก็เอาไปแล้วแต่ชยานีมองข้ามไปหนึ่งเรื่องนั่นก็คือเธอคิดว่าเพื่อให้ชามาสุขภาพแข็งแรงทัตติจึงเอาของเธอไปให้ชามาแต่จากคำพูดของทัตติเมื่อตะกี้ดูเหมือนว่าเขาจะแค่หาที่อยู่ให้หัวใจของเธอส่วนใครจะมาเป็นที่อยู่ให้นั้นทัตติไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย และถ้าหากเป็นอย่างนี้เรื่องทั้งหมดก่อนหน้านี้ก็ไม่เข้าเรื่องเลย ตรงไหนผิดกันแน่ตรงใหนมีปัญหากันแน่ คืนนี้ชยานีนอนไม่หลับเลยเธอทำทุกวิธีทางที่จะนอนหลับแต่คงเพราะดื่มเหล้าไปค่อนข้างเยอะหรือเป็นเพราะเรื่องที่ติดค้างภายในใจเธอพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงทำยังไงก็นอนไม่หลับ ในเวลาเดียวคนที่จิตใจสับสนยังมีนิธานด้วยอีกคนหลังจากที่ได้ยินคำบอกเล่าของซิริอัสนิธานก็เงียบขรึมไปทันทีและเป็นครั้งแรกที่เขาโดดงาน ตอนที่เฉลิมพลหานิธานพบนิธานก็ดื่มเหล้าอยู่ที่ไอคนคลับไปไม่น้อยแล้ว พอผู้จัดการพบว่าเฉลิมพลมาแล้วรีบเดินไปทักทายแต่เฉลิมพลกลับปัดป่ายมือให้ไม่ต้อง "ห้ามให้ใครมารบกวนเด็ดขาด" ผู้จัดการโดนเฉลิมพลสั่งให้เดินออกไปเขาค่อยๆเดินเข้าไปในห้องชุดอย่างช้าๆพอเปิดประตูเข้าไปก็ได้กลิ่นเหล้าโชยเข้ามาจนไอแคก แล้วย่นคิ้วเตะขวดเหล้าใต้เท้าจนส่งเสียงดัง นิธานเงยหน้าขึ้นมองด้วยสายตาที่คมกริบเฉลิมพลหัวเราะเหอะๆสองที "นี่ยังไม่เมาอีกเหรอฉันคิดว่านายจะเมาหัวราน้ำไปแล้ว" นิธานขมวดคิ้วแน่น "นายมาได้ยังไง" "เพื่อนรัก นายคงไม่ได้เป็นอย่างนี้เพราะเมียไม่อยู่แล้วเหงาหงอยหรอกนะ" เฉลิมพลออกมาจากบริษัทเพราะโทรศัพท์ของนิธานโดยเฉพาะ "ฉันว่าท่าทางของนายแบบนี้ยังคิดว่านายเจอปัญหาอะไรมา เมียนายไม่เอานายแล้วรึไง" นิธานใช้หลังมือตบลงไปด้วยแรงที่แรงไม่เบา เฉลิมพลรู้สึกเจ็บขึ้นมา" เฮ้ย นายเอาจริงเหรอเนี่ยฉันแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง" สายตาของนิธานเหมือนจะกินคนได้ "ไม่ใช่หรอกมั้งนี่ฉันเดาถูกเหรอเมียนายทิ้งนายแล้วเหรอ" ฮ่าฮ่า " ถ้ายังพูดเรื่องไร้สาระอีกคำเดียวฉันจะต่อยนายให้ฟันร่วงหมดปาก" น้ำเสียงที่เริ่มเมาของนิธานทำให้เฉลิมพลยิ้มแห้ง ถึงแม้นิธานจะดูเหมือนปกติดีแต่เฉลิมพลก็นับว่าเป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของนิธานรู้ว่าดีกรีการดื่มเหล้าของนิธานเป็นยังไงตอนที่นิธานเมาเหล้าก็จะเป็นแบบนี้มองดูแล้วไม่มีอะไรแต่ที่จริงเขาเมาไปแล้ว ถ้าทั้งสองต่อยกันขึ้นมานิธานสู้เฉลิมพลไม่ได้อยู่แล้ว เฉลิมพลเตะขวดเหล้าออกไปก่อนจะหาที่ว่างแล้วก้าวเท้ายาวเดินไปนั่งลงอย่างสบายอารมณ์ "ไหนพูดมาสิว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น" นี่ชยานีเพิ่งเดินทางได้ไม่นานนิธานก็เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เลยเหรอ "มีความต้องการ" "นายคิดว่าถ้าหากเธอรู้ความจริงจะจากฉันไปไหม" นิธานสมองว่างเปล่าถามประโยคนี้ออกมาก่อนจะฟุบหน้าลงโต๊ะและไม่ขยับตัวอีก เฉลิมพลแปลกใจมาก" ความจริง ความจริงอะไร"เขาพยายามนึกคิดรู้สึกว่าระหว่างนิธานกับชยานีมีอยู่เพียงเรื่องเดียวที่รบกวนจิตใจก็คือตอนแรกที่คุณบวรวิชญ์ยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องแต่งงานของพวกเขา เฉลิมพลรู้อยู่แล้วเรื่องระหว่างชยานีกับนวีนเรื่องที่มีความสัมพันธ์กันแต่เขาก็รู้ว่าหลังจากที่เธอแต่งานกับนิธานก็ตัดสัมพันธ์กับนวีนแล้วดังนั้นระหว่างพวกเขาน่าจะไม่มีความสัมพันธ์อะไรหลงเหลือนี่นา “นี นายเป็นอะไรกันแน่”นี่มันไม่เหมือนนิสัยของนิธานเลยนะ “หรือว่านายนวีนจะทำอะไรไม่ดีแต่เขาจะทำอะไรถึงทำให้นายมาดื่มเหล้าจนเมาขนาดนี้” เฉลิมพลลูบคางกำลังครุ่นคิดในใจว่าปัญหาแบบไหนที่ทำให้นิธานอยู่ในสภาพแบบนี้ได้ “นวีนเขา”ดูเหมือนนิธานจะไม่เอาเรื่องของนวีนมาใส่ใจ “ไม่ใช่เขา”เธอไม่ใช่ปาลีแน่นอนว่าเขาไม่สนใจความสัมพันธ์ของนวีนกับปาลีเลย “งั้นมันคือเรื่องอะไร” “ดื่มเหล้าเป็นพื่อฉันเถอะ”นิธานสั่งเหล้ามาอีกหนึ่งขวดบังคับให้เฉลิมพลดื่มเหล้าเป็นเพื่อนตนเองเฉลิมพลหมดหนทางจึงทำได้เพียงทำตามที่เขาขอ แต่นิธานดื่มได้ไม่เท่าไหร่ก็เมาจนสลบไปเฉลิมพลก้มหัวลงจ้องหน้านิธานแล้วยกเท้าถีบนิธานไปหนึ่งครั้งก็ยังไม่พอทำให้นิธานจะได้สติกลับมา “ฉันไม่รู้ว่าชาติที่แล้วตัวเองติดหนี้นายรึเปล่าแต่ก็เอาเถอะฉันจะช่วยให้ถึงที่สุดละกันคิดจะช่วยใคร ก็ควรช่วยให้ถึงที่สุด” เฉลิมพลแบกนิธานกลับถึงบ้านก่อนจะโทรศัพท์ไปหาชยานีทันที ชยานีที่นอนไม่หลับเบิ่งตาจนถึงเช้าก็ได้รับโทรศัพท์จากเฉลิมพลชยานีตากระตุกขึ้นมารู้สึกได้ว่าต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นและคนที่ชยานีนึกถึงคนแรกก็คือธนิดาเพราะเฉลิมพลคอยเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับธนิดาตลอด “สวัสดีค่ะ” “ผมเองนะ เฉลิมพล”เฉลิมพลแนะนำตัวง่ายๆ “น้องสะใภ้ รบกวนหน่อยนะ” “มันรบกวนจริงๆนั่นแหละค่ะ แต่คุณเฉลิมพลโทรมาตั้งแต่เช้าแบบนี้มันไม่ค่อยดีไหมคะ”ชยานีรู้สึกได้จากน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตรของเฉลิมพล เธอคิดอย่างละเอียดรู้สึกว่าช่วงนี้ตนเองไม่ได้ทำให้เฉลิมพลไม่พอใจนี่นาถึงแม้ช่วงแรกเฉลิมพลจะไม่ค่อยเป็นมิตรต่อเธอแต่นั่นก็เพราะเฉลิมพลต้องการปกป้องเพื่อนรักอย่างนิธานเท่านั้นเองแต่วันนี้มันเพราะอะไรล่ะ “ดีไม่ดีผมไม่รู้แต่ไอ้สามไม่ดีมากๆ” “ธานเหรอคะ ธานเขาเป็นอะไรคะ”ชยานีรีบถามขึ้น “เกิดอะไรขึ้นกับเขาทำไมไม่มีใครมาบอกฉันเลย”พอชยานีได้ยินว่าเกิดเรื่องไม่ดีกับนิธานในใจของชยานีก็เริ่มตื่นกลัวขึ้นมาอยากจะรีบบินกลับไปคอยดูแลอยู่เคียงข้างนิธานทันที “คุณเฉลิมพล บอกฉันมานะเกิดอะไรกับนิธานกันแน่คะ” “เขาเป็นยังไงคุณเป็นห่วงด้วยเหรอครับ”เฉลิมพลถามเสียงนิ่ง “ผมคิดว่าคุณปาลีมีความสุขอยู่ในต่างประเทศแล้วซะอีก” “ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไรนะคะแต่ที่ฉันมาร่วมงานแฟชั่นวีคที่ปารีสนิธานก็รู้เรื่องนี้ดี”ชยานีอธิบาย “อีกอย่างฉันก็ไม่ได้ทำอะไรด้วย แล้วนี่คุณ เฮ้อ ช่างเถอะคุยในโทรศัพท์ไม่รู้เรื่องนิธานไม่เป็นอะไรมากใช่ไหมเดี๋ยวฉันจะรีบจองตั๋วบินกลับไปทันทีคุณช่วยดูแลธานแทนฉันก่อนนะคะ” “คุณไม่รู้เหรอครับ”เฉลิมพลแปลกใจ คิดแล้วคิดอีก “วันนี้ไอ้สามไปดื่มเหล้าที่ไอคนคลับจนเมามายปากก็บ่นพึมพำว่าถ้าหากคุณรู้ความจริงจะจากเขาไปไหมอะไรทำนองนั้นหรือว่าคุณจะไปพูดอะไรกับไอ้สามไว้เหรอครับ” “ฉันรู้ความจริงอะไรคะ”ชยานีขมวดคิ้ว “ฉันไม่รู้นี่คะเมื่อวานทั้งวันฉันก็อยู่ในงานแฟชั่นวีคตอนเย็นก็”ชยานีหยุดชะงักก่อนจะนึกถึงเรื่องของทัตติกับชามาที่เกิดขึ้นตอนนั้น ในตอนนั้นซิริอัสก็อยู่ด้วย หรือว่าเขาจะนำเรื่องที่ได้ยินไปรายงานให้นิธานได้รู้กันนะแต่ว่ามันก็ไม่น่าจะใช่นะถึงแม้ซิริอัสจะเล่าให้ฟังก็เป็นเรื่องที่ทัตติกับชามาทำต่อชยานีตอนนี้เธอคือปาลีนี่นา ชยานีไม่เข้าใจว่าเป็นเรื่องอะไรกันแน่แต่เท่าที่ฟังจากเฉลิมพลนิธานเพียงแค่ดื่มเหล้าคงไม่ได้เกิดอุบัติเหตุอะไรชยานีจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก “คุณนึกอะไรออกแล้วเหรอ” “ไม่มีค่ะ แต่ฉันยืนยันว่าระหว่าฉันกับนิธานไม่มีปัญหาอะไรแต่เรื่องที่คุณบอกมาฉันจะคุยกับธานให้ชัดเจนเองค่ะ”ชยานีนึกถึงตอนที่เธอเก็บของลงกระเป๋าเดินทางนิธานดูเหมือนจะท่าทางเครียดๆ ดูเหมือนเขาจะไม่มั่นใจในตัวเองเลยกลัวว่าเธอจะจากเขาไปคงเป็นเพราะว่าเธอแสดงความจริงใจไม่มากพอสินะ “คุณเฉลิมพลคะ เรื่องนี้ฉันรู้แล้วรบกวนคุณดูแลธานแทนฉันดีๆรอจนธานตื่นขึ้นมาฉันจะพูดกับธานเองค่ะ” เฉลิมพลวางสายไปสักพักก็กลับมาที่คฤหาสต์ภูลพิพัฒน์อีกครั้งเมื่อพ่อบ้านเห็นเฉลิมพลวกกลับมาจึงแปลกใจมาก “คุณเฉลิมพลครับ นี่คุณ” “อ๋อ มันดึกมากแล้ว ฟ้าก็มืดลมก็แรงผมกลับคนเดียวมันไม่ปลอดภัย”เฉลิมพลพูดยิ้มๆ พ่อบ้านชนัต “...”มองเฉลิมพลด้วยสีหน้าแปลกๆคงจะกำลังเชื่อมโยงคำพูดและท่าทางของเฉลิมพลอยู่แต่ก็พยักหน้าอย่างนอบน้อม “งั้นเดี๋ยวกระผมจะให้คนช่วยเตรียมห้องรับแขกให้นะครับโปรดรอสักครู่” “ไปเถอะ”เฉลิมพลปัดมือไล่ สองมือกุมไว้ข้างหลังเดินขึ้นชั้นบนก่อนจะเดินเข้าห้องของนานไป หัวเราะเหอะๆออกมาแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ “ไอ้สามเอ้ยไอ้สามคิดไม่ถึงว่านายจะป่วยเป็นโรคคิดถึงกับเขาก็เป็น”