ตอนที่​302 เป็นคนของตระกูลกองแก้วจริงๆด้วย

ต๭นที่​302 เป็นคนของตระกูลกองแก้วจริงๆด้วย เรื่องเกี่ยวกับผลการตรวจดีเอ็นเอที่จริงแล้วปวีนตื่นเต้นมากกว่าชยานีเมื่อชยานีกับนิธานเดินเข้ามาในห้องทำงานของดนพก็พบว่าปวีนนั่งรออยู่ที่นั่นนานแล้ว พอเขาเห็นว่าชยานีเดินเข้ามา สีหน้าท่าทางที่ดีใจบอกความจริงทุกอย่างแล้ว "นีเอ่อลี" ปวีนมองไปทางชยานีอย่างตื่นเต้นแววตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและดีใจและอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก พอชยานีได้เห็นท่าทางของปวีนก็รู้แล้วว่าไม่จำเป็นต้องถามอะไรแล้ว ส่วนนิธานกลับหรี่ตามองเมื่อเห็นว่าปวีนเดินเข้ามาใกล้ตัวชยานีก็รีบหันไปด้านข้างดึงชยานีมากอดไว้ทันทีจึงกั้นระยะห่างระหว่างปวีนกับชยานีออกไป ชยานี"..." ปวีน"..." ถึงแม้เขาจะมีความตั้งใจที่จะทำบางอย่างแต่นิธานก็ไม่ต้องแสดงออกชัดเจนแบบนี้ก็ได้มั้ง "คุณนิธานครับ" ปวีนยิ้มกริ่มลูบคางตนเองไปมา "หรือว่าผมควรจะเรียกคุณว่าน้องเขยดีครับ" ปวีนตั้งใจเน้นย้ำที่คำว่าน้องเขยสองคำนั้น เป็นไปตามที่คาดไว้ปวีนได้เห็นสีหน้าของนิธานมืดครึ้มลงไปได้สำเร็จในใจก็อดที่จะสะใจไม่ได้ ถึงแม้ตอนนี้เขากัยชยานีจะมีความสัมพันธ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกันแล้วตัดความคิดที่เขาไม่ควรจะมีต่อชยานีไปจนหมดแต่เขาสามารถที่จะทำให้นิธานอารมณ์เสียได้สักครั้งเขาก็รู้สึกว่ามันไม่เลวเลยทีเดียว นิธานกระพริบตาก่อนจะยิ้มออกมา ริมฝีปากที่ยกขึ้นมาให้ความรู้สึกเหมือนกำลังจะวางแผนเล่นงานคนอื่นปวีนขมวดคิ้วแน่นเป็นไปตามที่คาดไว้วินาทีต่อจากนั้นก็ได้ยินนิธานพูดขึ้นมาทันที "ตอนนี้จะนับญาติกันมันยังเร็วไปไหมครับคุณปวีน" ปวีนสีหน้าเกร็งขึ้นทันที "ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาแล้วนะครับหรือว่าคุณคิดว่ารายงานนี้จะเป็นของปลอมครับ" "รายงานไม่ใช่ของปลอมแน่นอนครับแต่คนทำให้มันปลอมได้" นิธานโอบเอวของชยานีเดินไปยืนข้างโซฟาพร้อมกับส่งสัญญาณบอกให้ชยานีนั่งลงไปก่อนที่เขาจะพิงไปทางชยานีอย่างตามสบายเขาวางมือไว้ด้านหลังชยานี แสดงความเป็นเจ้าของด้วยการกอดชยานีไว้แนบอก การกระทําของนิธานแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่ว่าผลตรวจจะออกมาเป็นยังไงขอแค่เขาไม่ยินยอมก็ไม่มีประโยชน์อะไร สีหน้าของปวีนเปลี่ยนไปทันที "คุณนิธาน หรือว่าคุณไม่ต้องการให้ลีได้รู้จักกับบรรพบุรุษของตัวเองครับ" "รู้จักบรรพบุรุษอะไรกัน" นิธานลูบคางตนเอง "ถ้าหากผมจำไม่ผิดล่ะก็ลีน่าจะนามสกุลมะเด็งนะครับไม่ใช่กองแก้วดังนั้นไม่นับว่าเป็นคนตระกูลกองแก้วของพวกคุณ" นิธานพูดได้ตรงจุดสำคัญทำให้ปวีนพูดอะไรไม่ออก " ที่สำคัญช่าวงนี้คุณปวีนคงไม่ได้ติดตามข่าวสารหรือประเด็นร้อนเลยสินะครับ"นิธานพูดยิ้มๆแต่รอยยิ้มนั้นกลับให้ความรู้สึกลึกลับซับซ้อนท่าทางกวนประสาทมากจริงๆ ปวีนที่โดนนิธานถามแบบนี้จึงชะงักไปแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย "ช่วงนี้ผมยุ่งเรื่องงานนิดหน่อยเลยไม่ได้สนใจข่าวสารอะไรเท่าไหร่ครับ ข่าวเกี่ยวกับชามางั้นเหรอครับ"ถึงแม้จะไม่ได้สนใจแต่ปวีนก็เดาได้ไม่ยากเลยเพราะคนที่มีความแค้นกับชยานีคงจะมีแค่คนเดียวนั่นก็คือชามา "เธอก่อปัญหาอะไรอีกแล้วครับ" นิธานกระพริบตาแต่ก็ค่อนข้างจะพอใจกับคำว่าก่อปัญหาอีกแล้วของปวีน"ดูเหมือนว่าคุณจะรู้ว่าเธอก่อปัญหาบ่อยๆ" ปวีนสูดสายใจเข้าลึก "คุณนิธานพูดมาเลยดีกว่าครับอย่าตอกย้ำคนอื่นแบบนี้เลย" "ทำยังไงได้ล่ะครับการตอกย้ำคนอื่นเป็นงานอดิเรกของผมนี่ครับ" นิธานทำท่าทางกวนประสาทจนทำให้คนอื่นอยากจะลงไม้ลงมือกับเขา จริงๆนะแม้แต่ชยานีที่นั่งอยู่ด้านข้างเมื่อเห็นท่าทางอวดดีของนิธานแล้วคิดในใจว่าถ้าเธอเป็นปวีนคงอดไม่ได้ที่จะตบหัวนิธานไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าปวีนโดนนิธานทำให้โมโหไปแล้วแต่ใครใช้ให้นิธานพูดออกมาเป็นเรื่องจริงทุกอย่างล่ะ "ชามาคือชามาส่วนผมก็คือผมครับความสัมพันธ์ของผมกับเธอไม่ได้ดีขนาดนั้น" เพื่อชยานีแล้วปวีนพยายามอดทนต่อนิธานมาก จะทำยังไงได้ล่ะ ใครใช้ให้ผู้ชายคนนี้เป็นคนรักของน้องสาวเขากันล่ะ" ที่สำคัญปวีนเองก็รู้สึกผิดถึงแม้นิธานจะไม่ได้บอกว่าเกิดอะไรขึ้นปวีนก็เดาออกมาได้ ชามาทำลงไปสาเหตุคงเป็นเพราะทัตติเพราะชามาหลงทัตติมากขอแค่ผู้หญิงคนไหนเข้าใกล้ทัตติได้เธอจะคอยระวังอยู่ตลอดรวมถึงปาลีมีหน้าตาเหมือนชยานีมากด้วยและตอนนี้ทุกอย่างแสดงให้เห็นว่าชยานีกับปาลีต่างก็เป็นน้องสาวของเขาและเป็นคนตระกูลกองแก้วเช่นกัน ปวีนทั้งดีใจทั้งหนักใจจนไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงดี "พูดได้น่าฟังมากครับแต่ผมขอเตือนคุณปวีนไว้หนึ่งประโยค ในปีนั้นคุณจริยาแม่ยายของผมได้ตัดขาดความสัมพันธ์กับตระกูลกองแก้วแล้วหลายวันก่อนท่าทางของแม่ยายผมเป็นยังไงคุณปวีนก็เห็นแล้วดังนั้นเรื่องการนับญาติจะเป็นไปได้รึเปล่าก็ไม่แน่เหมือนกัน" "ความหมายของคุณนิธานผมเข้าใจครับ"ปวีนกัดฟันแน่น เขาไม่อยากจะคุยกับนิธานจริงๆ ขอแค่ได้คุยกับผู้ชายคนนี้เขาก็ปวดฟันไม่ใช่แค่ปวดฟันนะยังปวดหลังมากจริงๆ ปวีนเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้ไม่เคยเสียเปรียบบนทางธุรกิจเลย เป็นเรื่องจริงที่ว่าตีงูต้องตีให้แม่นยำนิธานเป็นแบบนั้นเลย "เรื่องนี้ผมจะจัดการให้เรียบร้อยครับจะให้คำตอบที่พอใจกับคุณและลีแน่นอน" ปวีนพูดจบก็ลุกขึ้นยืนเตรียมตัวเดินออกไป "จริงสิ ด้านคุณน้า" "ตอนนี้คุณแม่ยังไม่รู้เรื่องครับ ผมหวังว่าคุณปวีนจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ" ปวีนขมวดคิ้วแต่ก็ยอมพยักหน้าตกลง" ได้ครับ" หลังจากปวีนเดินออกไปชยานีจึงจ้องหน้านิธานอย่างไม่ชอบใจ "เมื่อก่อนทำไมฉันไม่รู้เลยว่าคุณปากเก่งขนาดนี้" " คุณปวดใจแทนเขารึไงครับ" นิธานโอบชยานีไว้ กระทบไหล่เธออ้อนๆ ชยานีตบมือแสนซนของนิธาน" ปวดใจอะไรล่ะคะฉันไม่ได้สนิทกับเขาขนาดนั้นฉันแค่คิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องมองเขาเป็นศัตรูแบบนั้นเพราะยังไงซะเขาก็ไม่ได้อยู่ฝ่ายเดียวกันกับชามาซะหน่อย" คิ้วของนิธานผูกเป็นปม" ต้องให้เขารู้ถึงท่าทีของเราครับถ้าตอนนี้เราเป็นฝ่ายเสียเปรียบในตอนที่ต้องเจรจากันเราจะไม่ได้รับผลประโยชน์อะไรเลยและผมก็ไม่ชอบทำอะไรที่ไม่ได้ประโยชน์อะไรด้วย"นิธานพูดจุดประสงค์ของตนเองออกมา ถ้าบอกว่าชยานีไม่ซาบซึ้งใจก็เรื่องโกหกแล้ว นิธานทำทุกอย่างให้เธออย่างรอบคอบ ถ้าหากตอนนี้ไม่แสดงท่าทีของพวกเธอให้ปวีนรู้ ปวีนก็คงจะไม่ให้ความสำคัญมากถึงตอนนั้นแม้จะแก้ไขความสัมพันธ์กับตระกูลกองแก้วได้มีโอกาสที่ตระกูลกองแก้วจะปฏิบัติต่อเธอไม่ดีก็ได้ถึงแม้ชยานีจะไม่ใส่ใจทีสำคัญเบื้องหลังชยานียังมีนิธานเป็นต้นไม้ใหญ่ให้พึ่งพาแต่จริยาที่ขึ้นชื่อว่าเป็นบุตรสาวของตระกูลกองแก้วจะไม่ใส่ใจไม่ได้ ตอนนี้นิธานคิดได้ไกลถึงขนาดนั้นชยานีฝีมือห่างไกลกับนิธานมาก "แล้วเราต้องทำยังไงคะทางด้านคุณแม่ดูเหมือนจะไม่อยากพูดถึงเรื่องของตระกูลกองแก้วเลยไม่ใช่แค่นั้นนะคะฉันรู้สึกว่าคุณแม่จะไม่ยอมพูดเรื่องในอดีตเลย" ชยานีหมดกำลังใจถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องในอดีตแต่เธอก็ไม่อยากให้จริยาไม่มีที่พึ่งพาอีกทั้งดูเหมือนจริยาจะมีเรื่องปกปิดในใจ นิธานกระพริบตา "เราสามารถหาคำตอบเรื่องนี้จากนสยฐิติพันธ์ได้" "นายฐิติพันธ์เหรอคะ" ชยานีขมวดคิ้วก่อนจะส่ายหน้าไปมา "ฉันไม่ชอบเขาและไม่อยากพูดคุยอะไรกับเขาด้วย" ผู้ชายคนนั้นจิตใจเลวทรามมากถึงแม้เธอกับปาลีจะไม่ใช่ลูกแท้ๆของเขาก็ตามแต่ยัวไงก็ใช้ชีวิตร่วมกันมาตั้งยี่สิบกว่าปีแต่ฐิติพันธ์กลับไม่เคยใส่ใจเธอเลยสักครั้ง เมื่อนึกได้ว่าปาลีโดนทำร้ายและเหยียดหยามตลอกเวลาที่อยู่ที่ตระกูลมะเด็งชยานีก็รู้สึกตามไปด้วย "ผมรู้ว่าคุณเกลียดชังเขาแต่ถ้าเราอยากรู้ว่าคุณแม่มีปมปัญหาอะไรในใจหรือปกปิดเรื่องอะไรไว้ ไม่แน่ว่าเราอาจจะหาคำตอบได้จากเขา" นิธานพูดปลอบใจ "จากเบาะแสที่เรามีในตอนนี้ ในปีนั้นคุณแม่หนีไปกับผู้ชายคนนึงจริงๆและผู้ชายคนนั้นเป็นไปได้ว่าจะเป็นนายฐิติพันธ์ คุณลองคิดดูสิผู้หญิงคนนึงยอมที่จะหนีไปกับผู้ชายจนกระทั่งทิ้งคู่หมั้นที่เติบโตมาด้วยกันความรู้สึกของพวกเขาจะเป็นยังไง" "ดีมากอย่างนั้นเหรอคะ"ชยานีถามขึ้นอย่างแปลกใจ" แต่ที่ฐิติพันธ์ืำกับแม่ของฉันเห็นได้ชัดว่าเกลียดมากเลยนะคะ" " ใช่ครับ ตอนนี้เกลียดแต่ทำไมถึงได้เกลียดล่ะครับ"นิธานชี้ให้เห็นทีละก้าว " เพราะฉันกับชยานีเหรอคะ"ชยานีชี้ไปที่ตัวเองก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น" เพราะแม่ของฉันตั้งครรภ์แต่กลับไม่ใช่ลูกของเขาเหรอคะ" " น่าจะเป็นแบบนั้นครับ"ไม่อย่างนั้นมันอธิบายไม่ได้จริงๆว่าคู่รักใหม่ที่เดิมที่รักกันจนยอมทิ้งคู่หมั้นและครอบครัวแล้วยอมมาอยู่เมืองนถาแบบนี้ "แต่มันจะไม่น่าจะใช่นะคะเพราะบูกของฐิติพันธ์กับทรรศยาอย่างจริมอายุมากกว่าฉันอีกนะคะ" ชยานีส่ายหน้า "เป็นไปไม่ได้หรอกค่ะที่ก่อนที่แม่ของฉันจะหนีตามฐิติพันธ์จะท้องอยู่ก่อนแล้วพวกเขาน่าจะหลังจากแต่งงานแล้วถึงจะมีฉันกับน้องสาวและจริมอายุมากกว่าฉันดังนั้น" " เลนนี่ครับ นายจริมนั้นเป็นเพราะคลอดก่อนกำหนดนะครับ" " คุณว่าอะไรนะคะ"ชยานีตกตะลึงและมองนิธานอย่างแปลกใจ" คุณรู้ได้ยังไงคะ" " เมื่อก่อนผมเคยสืบเรื่องของตระกูลมะเด็งครับ"นิธานจิ้มมือชยานีไปมาด้านหนึ่งบีบมือชยานีเล่นส่วนอีกด้านก็คอยอธิบายไปด้วย" เพราะเรื่องราวของตระกูลมัฝะเด็งค่อนข้างซับซ้อนดังนั้นเมื่อก่อนผมเลยสืบข้อมูลไว้จริมนั้นเป็นเด็กที่คลอดก่อนกำหนดเพราะทรรศยาจงใจทำเพื่อรักษาตำแหน่งของตนเองและเพื่อมัดใจของนายฐิติพันธ์ไว้จึงจงใจทำการเจาะน้ำคร่ำให้แตกก่อนเพื่อยืนยันว่าเป็นลูกของฐิติพันธ์แต่ต่อมาครรภ์ของทรรศยาเริ่มไม่คงที่จนเกือบจะรักษาเด็กในท้องไว้ไม่ได้สุดท้ายก็ต้องผ่าคลอดตอนอายุครรภ์ได้แค่เจ็ดเดือน" " เพราะว่าเป็นลูกชายดังนั้นฐิติพันธ์จึงพาทรรศยาและจริมเข้ามาในบ้านตระกูลมะเด็งเหรอคะ" " ใช่ครับ"นิธานพยักหน้า" และก็เพราะสาเหตุนี้แม่ของคุณถึงได้รับผลกระทบไปด้วยจนต้องคลอดก่อนกำหนดเช่นกันถึงแม้ข่าวที่ออกมาจะบอกว่าพวกคุณเป็นฝาแฝดกันแต่หนึ่งในพวกคุณเพราะว่าต้องคลอดก่อนกำหนดทำให้ขาดอากาศหายใจจนไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้เด็กคนนั้นก็คือชยานีน้องสาวของคุณต่อมาเมื่อแพทย์แจ้งข่าวการตายของน้องสาวคุณทำให้แม่ของคุณคอยดูแลคุณไม่ห่างเพราะกลัวว่าคุณจะตายไปด้วย" " ดูแลฉันไม่ห่างหมายความว่าน้องสาวของฉันไม่ใช่เพราะขาดอากาศหายใจตายแต่แม่ของฉันคงจะรู้ความจริงแล้วถึงได้คอยดูแลฉันไม่ห่างใช่ไหมคะ"ชยานีสันนิษฐานอย่างมั่นใจ" ที่จริงแล้วน้องสาวของฉันยังไม่ตายแต่เพราะอะไรกันถ้าหากยังไม่ตายแล้วเป็นใครที่นำตัวเธอออกจากโรงพยาบาลไปแล้วส่งเธอไปไว้ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าจนตระกูลคำล้อมรับไปเลี้ยงดูกันแน่"เรื่องนี้ซับซ้อนมากจริงๆจนชยายีคิดหาเหตุผลไม่ได้ "น้องสาวของฉันโดนส่งไปที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ไหนคะเพราะเมืองนภาห่างจากเมืองเมฆามากขนาดนั้นเธอเป็นแค่เด็กทารกแน่นอนว่าเดินไปเองไม่ได้นอกจากจะมีคนจงใจทำแบบนี้" " ใช่ครับที่รักคุณพูดถูกและนี่คือการคาดเดาของผมในตอนนี้"