ตอนที่ 315 เธอยังเด็ก เรื่องความรู้สึกพวกนี้ เธอจะคิดได้เองนั่นแหละ

ต๭นที่ 315 เธอยังเด็ก เรื่องความรู้สึกพวกนี้ เธอจะคิดได้เองนั่นแหละ "จะไม่ให้ห่วงได้ยังไงกัน คนเขาพูดว่าเลี้ยงลูกชายต้องคอยเป็นห่วงไปจนแก่ประโยคนี้พูดมาไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย" ทวีนุชท่าทางจะไม่พอใจดนพมากๆ "ไม่เหมือนหนูวันที่น่ารักน่าเอ็นดูและยังมานั่งเป็นเพื่อนคนแก่อย่างน้าบ่อยๆทำให้น้าไม่รู้สึกเบื่อหน่าย" ทวีนุชพูดแล้วจับมือของโสวัณณ์ไว้" ถ้าหนูเป็นลูกของตระกูลบุรพรจะดีมากแค่ไหนกันนะ" " คุณน้าคะ ง่ายนิดเดียวค่ะ ให้น้องวันแต่งงานกับคุณดนพก็ได้แล้วนี่คะ"ชญาภาพูดขึ้นมากะทันหันทำให้บรรยากาศในห้องดูแปลกไปทันทีท่าทีตอบกลับของโสวัณณ์ดูรุนแรงที่สุด ในขณะที่ทวีนุชยังไม่มีท่าทางตอบกลับโสวัณณ์ก็รีบชักมือกลับปัดป่ายมือไปมา" ภา เธออย่าพูดไปเรื่อยนะฉันกับพี่นพเป็นแค่เพื่อนกันเป็นพี่น้องกันแต่งงานอะไรกัน" โสวัณณ์หน้าเริ่มร้อนและยิ่งรู้สึกอับอายมากขึ้นอีก ด้านหนึ่งเพราะท่าทีของดนพและอีกด้านหนึ่งคือกลัวว่าทวีนุชจะคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่แสนเจ้าเล่ห์ "คุณน้าอย่าไปฟังภานะคะ เธอชอบพูดอะไรไปเรื่อยเปื่อย"โสวัณณ์รีบส่งสายตาไปทางชยานีแต่ชยานีกลับมองไปทางทวีนุชไม่พูดอะไรเห็นได้ชัดว่าทวีนุชตกใจกับท่าทางของโสวัณณ์มากโดยเฉพาะตอนที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัวก็โดนท่าทางปฏิเสธอย่างรุนแรงของโสวัณณ์ทำให้เริ่มรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมา" ลูกชายของน้ามันใช้ไม่ได้จะคู่ควรกับหนูวันได้ยังไงกันถึงแม้น้าจะอยากได้หนูวันมาเป็นลูกสะใภ้แต่เรื่องนี้ต้องอยู่ที่ความเต็มใจของพวกเขาด้วย" ทวีนุชเห็นท่าทีปฏิเสธของโสวัณณ์จึงคิดว่าโสวัณณ์คงไม่ได้ชอบดนพจึงพูดคลี่คลายสถานการณ์ "อีกอย่าง ดนพก็อายุไม่น้อยแล้วหนูวันยังเด็กขนาดนี้เขาจะมาทำร้ายหนูวันของน้าได้ยังไง" " เอ่อ"ชญาภารู้สึกว่าเธอทำเรื่องร้ายแรงออกไปแล้วยิ่งไม่สบายใจแต่เห็นได้ชัดว่าโสวัณณ์มีท่าทีตอบกลับรุนแรงมากส่วนทวีนุชก็ไม่ใช่ว่าไม่ชอบโสวัณณ์แต่คงรู้สึกว่าโสวัณณ์กับดนพไม่ค่อยเหมาะสมกัน ในเมื่อเป็นแบบนี้ชญาภาก็ไม่ทำอะไรเกินงามจึงยิ้มแหยๆ" ฉันก็แค่พูดไปอย่างนั้นเอง เรื่องของความรู้สึกต้องให้คนในจัดการเองใช่ไหมลี" ชยานีพยักหน้า "เรื่องนี้ คุณน้าคะ หนูว่าเราจะรีบร้อนไม่ได้นะคะคุณดนพมีความชอบของเขาเองไม่แน่นะคะวันหนึ่งคุณดนพอาจจะพาลูกสะใภ้ที่คุณน้าชื่นชอบกลับมาด้วยก็ได้นะคะ" ชยานีคิดถึงสายตาที่ดนพมองเตชินิแล้วมันแสดงออกว่าชอบอย่างร้อนแรงใครก็ดูออก ก่อนจะหันกลับไปมองทางโสวัณณ์ที่กำลังท่าทางเศร้าซึมจึงถอนหายใจออกมาเบาๆ เรื่องของความรู้สึกมันบังคับกันไม่ได้ไม่ใช่ว่าเราจะสมหวังในรักกันทุกคนประเภทที่ฉันรักคุณ คุณรักเธอแต่เธอกลับรักคนอื่นแบบนี้เกิดขึ้นในชีวิตจริงไม่ใช่น้อยๆ ชยานีปวดใจแทนโสวัณณ์แต่โสวัณณ์ก็มีความหยิ่งในศักดิ์ศรีของคุณหนูของตระกูลใหญ่ไม่นานก็ปรับสภาพจิตใจในนิ่งลงได้ "จริงด้วยค่ะ ไม่แน่ว่าพี่นพจะหาลูกสะใภ้ที่คุณน้าพอใจได้ก็ได้นะคะ" "เขาน่ะเหรอ น้าไม่ต้องการอะไรมากขอแค่ไม่ใช่ผู้หญิงริมทางก็โชคดีมากแล้วนิสัยของคุณอาหนูก็รู้ดีถ้าหากรู้ว่าดนพทำอะไรบ้าๆคงจะตีขาเขาหักแน่ๆ" โสวัณณ์ยิ้มเจื่อนอารมณ์ไม่ดีเหมือนก่อนหน้านี้แล้วจึงดูไม่สดใสร่าเริงเท่าไหร่แล้ว หลังจากนั้นมีลูกค้ามาที่ร้านทวีนุชจึงเดินจากไป บอกเพียงแค่ว่าให้พวกเธอคุยเล่นกันตามสบายและยังสั่งให้เด็กในร้านยกชามของว่างเข้ามาได้ยินมาว่าเป็นของว่าที่โรงน้ำชาทำขึ้นมาเอง "ฮิฮิ ถ้าหากเธอแต่งงานกับคุณดนะจริงๆปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้คงไม่มี ขนมหวานอร่อยจัง" สุดท้ายแล้วชญาภาก็ถอนใจออกมาเล็กน้อย ธนิดาชนใหล่ชญาภาก่อนจะส่ายหัวส่งสัญญาณให้ชญาภาอย่าพูดอะไรอีกที่จริงความรู้สึกของโสวัณณ์ธนิดาพอจะเข้าใจอยู่บ้างบางครั้งเรื่องของความรู้สึกไม่ใช่ว่าคุณต้องการก็พอเเล้วแต่ต้องคิดอะไรหลายๆอย่าง ที่จริงธนิดาอิจฉาชยานีมากเพราะถึงแม้ชยานีจะเจออุปสรรคมากมายหลายอย่างแต่เธอกลับได้รับความรักและการปกป้องดูแลจากนิธานทั้งหมด ผู้ชายแบบนิธานที่เย็นชาที่ปฏิเสธทุกอย่างถ้าเขาไม่คิดที่จะทำอะไรก็จบแต่ถ้าเขาคิดที่จะทำอะไรขึ้นมาก็จะทำให้ดีที่สุดคนแบบนี้ไม่ใช่ว่าทุกคนจะครอบครองหรือหาเจอได้ง่ายๆดังนั้นชยานีโชคดีมากและมีความสามารถมากเช่นกัน ชยานีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาพลางตบไหล่โสวัณณ์เพื่อปลอบใจ "วันยังเด็กเรื่องของความรักเธอยังไม่เข้าใจแจ่มแจ้งไม่แน่ว่ารอให้เวลาผ่านไปก็จะดีขึ้นเองก็ได้นะ" โสวัณณ์เม้มปากกระพริบตาปริบก่อนจะเผยรอยยิ้มออกมา "พี่สะใภ้ไม่ต้องปลอบใจหนูหรอกค่ะหนูไม่เป็นไรหนูไม่ได้เป็นผู้หญิงอ่อนแอขนาดนั้นนะคะแค่ยังทำใจไม่ค่อยได้แต่พี่เชื่อหนูนะให้เวลาหนูอีกสักพักหนูจะทำใจได้เองค่ะ"ก็แค่ดนพเท่านั้นเองไม่ใช่ว่าไม่มีเขาแล้วเธอจะอยู่ไม่ได้ซะหน่อยเพียงแค่เรื่องของความรู้สึกไม่ได้ทำใจกันง่ายๆต้องใช้เวลาบ้าง " เธอคิดได้อย่างนี้พี่ก็ดีใจแล้วรอวันไหนเธอทำใจได้บอกพี่นะพี่จะแนะนำคนที่ดีกว่าให้เอง" " งั้นตกลงตามนี้นะคะ"โสวัณณ์พูดยิ้มๆ" ที่จริงแล้วที่หนูสนิทกับคุณน้าแบบนี้ไม่ใช่เพราะเรื่องพี่นพนะคะ" "พี่รู้" ชยานีพยักหน้าถึงแม้โสวัณณ์จะเป็นคนฉลาดแต่เธอกลับเป็นคนที่ซื่อตรงมากถ้าหากเธอคิดจะใช้ทวีนุชเป็นสะพานเชื่อมความสัมพันธ์กับดนพจริงๆคงไม่เหมือนตอนนี้ที่ไม่มีอะไรพัฒนาขึ้นเลย โสวัณณ์กระพริบตาถี่" พี่สะใภ้พี่เป็นคนมองใจคนออกทุกอย่างจริงๆ"เธอยังไม่ได้พูดอะไรชยานีก็เชื่อแล้วไม่แปลกใจเลยที่พี่นิธานจะรักชยานีแบบนี้ ไม่เหมือนผู้หญิงที่ชื่อตมนาคนนั้นถึงแม้ชาติตระกูลจะดีหน้าตาดีฉลาดรอบรู้เป็นคุณหนูที่มีชื่อเสียงในเมืองนภาแต่โสวัณณ์กลับไม่ค่อยชอบเธอตั้งแต่แรกรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้โลกทัศน์แคบใจไม่กว้างพอถึงแม้เธอจะมีชื่อเสียงที่ดีในสังคมภายนอกแต่ใครจะรู้ว่าลับหลังเธอทำอะไรไปบ้าง อย่างมองว่าโสวัณณ์อายุยังน้อยแต่เธอกลับมองอะไรได้แจ่มแจ้งมากในบรรดาเพื่อนวัยเดียวกันเธอเป็นคนที่มองโลกได้อย่างโปร่งใสที่หาได้ยากมาก เธอเห็นตมนาครั้งแรกก็มองธาตุแท้ของตมนาออกแล้วจึงรู้สึกว่าตมนาไม่คู่ควรกับนิธานและนิธานนั้นเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ชื่นชอบตมนาเช่นกันแต่กลับชื่นชอบชยานีถึงแม้ทั้งสองจะผ่านอะไรมามากมากกว่าจะคบกันจริงๆแต่โสวัณณ์รู้ว่าชยานีก็คือคนที่นิธานรอมาตลอดคนนั้น "อย่าชมเธออีกเลย ตัวจะลอยละนั่น" ชญาภาอดไม่ได้ที่จะหยอกล้อขึ้นมาก่อนจะพูดขึ้น "จริงสิ ก่อนหน้านี้ที่คุณฐปนาบอกว่าจะแนะนำคุณชายขอกเธอให้รู้จักนั่นไม่ได้หมายถึงคุณดนพหรอกนะ" โสวัณณ์พยักหน้า "ไม่ใช่แค่พี่นพแต่ยังมีคุณชายในตระกูลบุรพรคนอื่นๆด้วย" " ฮิฮิ ฉันล่ะยอมให้เธอจริงๆเมื่อตะกี้ตอนที่ได้ยินคุณฐปนาบอกว่าจะแนะนำเธอยังไม่มีปฏิกิริยาสักนิด หึงหวงน่ะรู้จักไหม" โสวัณณ์ส่ายหน้า" การจะหึงหวงได้หมายความว่าฉันกับพี่นพต้องคบกันแล้วและยืนเคียงข้างเขาได้ฉันถึงมีสิทธิ์ที่จะหึงหวงได้แต่ในความเป็นจริงฉันไม่ได้เป็นอะไรกับเขาเลยแล้วฉันจะหึงหวงไปเพื่ออะไร" " คุณพระ เด็กคนนี้นี่"ชญาภาปวดหัว" ฉันว่านะเธอกับคุณดนพคงไม่มีหวังแล้วล่ะ"ท่าทีแบบนี้ของเธอมันไม่ปกติจริงๆ " เอาล่ะ ไม่พูดเรื่องพวกนี้แล้ว" ถึงแม้สีหน้าของโสวัณณ์จะไม่มีอะไรแต่ภายในใจต้องเสียใจมากแน่ๆชยานีจึงรีบพูดขัดชญาภาไม่ให้เธอพูดต่อ ในขณะที่ทุกคนกำลังคุยกันอย่างสนุกสนานชยานีก็ได้รับโทรศัพท์จากนิธาน" ว่าไงคะ" " อยู่ไหนแล้วครับ" ชยานียิ้มบาง "กำลังนั่งดื่มชากับน้องวัณณ์และคนอื่นๆค่ะแล้วคุณล่ะ" นิธานมองกลุ่มเพื่อนรอบตัว "นั่งเล่นอยู่เหมือนกันครับ พวกคุณยังไม่แยกย้ายกันเหรอ" เมื่อพูดถึงตรงนี้น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจ พอชยานีได้ยินก็รู้เลยว่าตอนนี้นิธานคงจะไม่ชอบใจเอามากๆจึงรีบปลอบประโลม "ยังเลยค่ะ น้องวันอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่พวกเรากำลังปลอบใจเธออยู่อีกอย่างเช้านี้ฉันบอกคุณแล้วนี่คะว่าวันนี้ทั้งวันเป็นเวลาของพวกเธอไม่ใช่เหรอคะ" "มันมันผ่านมาทั้งวันแล้วนะครับ" นิธานพูดก่อนจะยื่นมือปล่อยไพ่ใบกนึ่งลงไปเฉลิมพลที่อยู่ตรงข้ามก็นีบพูดขึ้น" รอเดี๋ยวนะ ชนะแล้ว" นิธาน"... "เขาเบ้หน้าให้เฉลิมพลเล็กน้อยส่วนเฉลิมพลเปิดไพ่บนมือรวมกับไพ่ทีานิธานทิ้งลงก่อนจะเคาะโต๊ะไปมา" หนุ่มโสดสามคนต้องมาดูนายสวีตกับเมียไม่ให้ชนะแกจะชนะใครล่ะ" ชยานีได้ยินดังนั้นก็หัวเราะออกมา "พวกคุณกำลังเล่นไพ่เหรอคะ" " อืม งานอดิเรกเล่นแก้เบื่อเท่านั้นเอง" ฟังออกเลยว่านิธานอารมณ์เสียมากจริงๆ "พอแล้วค่ะ งั้นฉันสัญญาว่าเวลาพรุ่งนี้ทั้งวันให้คุณหมดเลยตกลงไหมคะ"ชยานีปลอบประโลมนิธาน" เมื่อก่อนคุณก็อยู่กับเพื่อนของคุณก็หางานอดิเรกทำด้วยกันนี่คะ" " ไม่เหมือนกัน"นิธานพูด" เมื่อก่อนเพราะทุกคนยังโสดแต่ตอนนี้ผมสละโสดแล้วใครจะอยากเล่นกับพวกเขาล่ะ" " ไอ้สาม"เฉลิมพลเคาะโต๊ะไม่พอใจ" พูดแบบนี้ฉันไม่ชอบฟังแล้วนะเว้ยถ้านายพูดแบบนี้งั้นพวกเราจะกลับตอนนี้เลยปล่อยให้นายไปอยู่กับเมียของนาย" " ใช่ คนที่เรียกพวกเราออกมาวันนี้เป็นเฮียสามเองนะ"ดนพเองก็พูดแย้ง" ทำไม ตอนนี้พวกเราไร้ประโยชน์แล้วรึไง" ชยานีได้ยินเสียงต่อว่าไมาพอใจของกลุ่มผู้ชายที่ดังมาพร้อมกันจึงอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา" พอแล้วค่ะ คุณอย่าพูดอะไรเรื่อยเปื่อยอีกเลยค่ะระวังจะโดยรุมทำร้ายเอาได้ทางฉันยังไม่แยกย้ายกันง่ายๆแน่อีกเดี๋ยวยังต้องไปกินข้าวเย็นกันอีกนัดกันไว้ว่าจะกินข้างนอกค่ะ" "ไปกินที่ไหนครับ" นิธานจับประเด็นสำคัญ "มื้อเย็นผมก็ยังไม่ได้กินหิวแล้วเหมือนกัน" ชยานี"... "ถอนหายใจยาว" แต่พวกเราผู้หญิงทั้งกลุ่มคนเป็นผู้ชายคนเดียวไม่ค่อยดีมั้งคะ" " นี่ไงยังมีพวกไอ้พลเขาด้วย" " แต่คุณแน่ใจนะคะ"ชยานีรู้สึกว่าตอนนี้นิธานจะสนใจแต่ตัวเองไม่สนใจคนอื่นเลย "น้องวัณณ์กับดาก็อยู่ด้วยนะคะมีคุณเฉลิมพลกับคุณดนพเหมือนจะไม่ค่อยดีนะคะ" นิธานนิ่งงันไปสักพัก" ไม่สนแล้ว"