ตอนที่ 19 เธอบอกว่าเธอไม่รักฉันแล้ว

ต๭นที่ 19 เธอบอกว่าเธอไม่รักฉันแล้ว ขณะที่นิธานออกมา ชยานีก็นอนอยู่บนพื้นก็ขดตัวหลับไปแล้ว หน้าจอโทรศัพท์ยังคงสว่างอยู่เหมือนจะได้ยินเสียงเพลงออกมา ชยานีขดตัว ส่วนหูยังใส่หูฟังอยู่ เธอหลับสนิทไปแล้ว แต่แม้จะนอนท่าทางแบบนี้ แต่ชยานียังคงมีทีท่าค่อนข้างระวังตัว นิธานเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าชยานีแล้วก้มมองหญิงสาวที่กำลังหลับสนิท ลมหายใจของเธอค่อนข้างถี่ คิ้วดูเหมือนจะยังไม่คลายออกจากกัน ภายใต้แสงไฟสลัวที่ยังมองเห็นได้ชัด ใบหน้าเรียวเล็กของเธอมีเหงื่อไหลซึมออกมาเล็กน้อย นิธานสำรวจชยานีอยู่นาน สุดท้ายก็ละสายตาออกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง เตียงขนาดใหญ่สามารถรองรับคนได้ถึงสามสี่คน แม้ว่าตามปกติแล้วพวกเขาจะไม่รู้สึกอะไรต่อกัน แต่ในช่วงระยะเวลาสองปีก็นับได้ว่านอนร่วมเตียงเดียวกัน เขาไม่เคยแตะต้องเธอ และเมื่อก่อนเธอก็มักจะยั่วยวนต่อหน้าเขา วันนี้เห็นเธอนอนบนพื้นไม่ขยับเขยื้อน ท่าทีของก่อนหน้านี้กับช่วงนี้แตกต่างกันเกินไปแล้ว เขานึกไม่ถึงว่าเธอจะเป็นคนตรงไปตรงมาขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นอย่างที่เธอพูด เธอไม่รักเขาแล้วอย่างนั้นหรือ ดังนั้น ก็เลยอยากหย่าขาดกับเขาจนแทบทนไม่ไหวอย่างนั้นหรือ ไม่ว่าในใจเธอจะคิดอย่างไร อย่างไรก็ตามพวกเขาบรรลุข้อตกลงในการหย่าแล้ว หากจะว่าไปตามนั้น เขาก็ไม่ควรสนใจเธอมากจนเกินไป ข้างกายว่างเปล่า นี่เป็นครั้งแรกที่นิธานนอนไม่หลับ จนเวลาผ่านไปเนิ่นนานเขาถึงได้เผลอยิ้มออกมาแล้วส่ายหน้า จากนั้นก็ปิดไฟแล้วหลับตาลง นิธานหลับไม่สนิทเท่าไร บางทีอาจเป็นเพราะเกิดจากความคุ้นชินตลอดปีมานี้ ขนาดลมพัดหญ้าไหวที่ด้านนอกเพียงนิดเดียวก็สามารถทำให้นิธานระแวงได้ และดูเหมือนตอนนี้นิธานจะได้ยินเสียงแว่ว ๆ อะไรบางอย่าง เสียงนั้นไม่นับว่าดัง แต่ทุกครั้งที่ได้ยินกลับสะเทือนถึงเบื้องลึกในใจของเขา ดวงตาราวกับนกอินทรีของนิธานเปิดขึ้น จากนั้นก็เหล่มองไปยังร่างของหญิงสาวที่นอนอยู่บนพื้น ท่ามกลางความมืด เห็นเพียงแค่ชยานีขดตัวอยู่เหมือนกับกำลังกุมท้องเอาไว้ จากนั้นก็พลิกตัวไปมา นิธานทำหน้าเคร่งเครียด เขาเปิดไปทันทีแล้วลุกลงจากเตียง ยามที่เห็นใบหน้าซีดเผือดของชยานี หน้าของนิธานก็นิ่วไปตามจิตใต้สำนึก ดูเหมือนว่าชยานีกำลังตกอยู่ในฝันร้าย เธอพลางพลิกตัวไปมา พลางพึมพำกับตัวเอง เสียงนั้นเบาจนเกินไปจนนิธานไม่อาจฟังได้ถนัด พอนิธานนั่งย่อลง เสียงขาด ๆ หาย ๆ ของชยานีก็ดังขึ้นมา“ไม่นะ ออกไป ไม่นะ...” ชยานีเอาแต่พูดคำเหล่านี้ซ้ำไปซ้ำมา นิธานยื่นมือออกไปแตะตัวชยานี แต่กลับถูกชยานีผลักออกตามจิตใต้สำนึก ฝ่ามือนั้นฟาดลงบนหลังมือของนิธาน แรงของชยานีถือว่าไม่เบาเลยทีเดียว เสียง“พลั่ก”ท่ามกลางค่ำคืนอันเงียบสงบดังชัดเป็นพิเศษ นิธานหรี่ตาลง ดวงตาของเขานิ่งลึก เป็นสายตาที่ทำให้ผู้คนเดาอารมณ์ไม่ออก แต่ดูเหมือนชยานีจะไม่รู้ตัวแม้แต่นิดและพูดเพ้ออยู่ไม่หยุด “ปาลี... ปาลี”นิธานเรียกเธออยู่สองครั้งแล้วจับแขนที่ปัดป่ายไปมาของชยานี มือของเธอเย็นจนรู้สึกได้ นิธานจึงหน้านิ่วขึ้นมาอีกครั้ง พอแตะหน้าผากของชยานีก็รู้สึกว่าเย็นเป็นน้ำแข็งเหมือนกัน “ไม่ต้องนอนแล้ว ตื่น! ตื่น!”นิธานเรียกอีกสองสามครั้ง แต่ชยานีก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ ตอบกลับมา คิ้วอันดูดีของเขาขมวดเข้าหากัน พอนิธานดึงผ้าห่มออกก็เห็นร่างของชยานีเปียชุ่มไปด้วยเหงื่อ หน้าผากของเธอเย็นมาก แต่ทว่าร่างกายกลับร้อนรุ่ม นิธานไม่สงสัยอะไรอีกต่อไป เขารีบสวมเสื้อคลุมให้ชยานีแล้วอุ้มเธอขึ้นมา จากนั้นก็พาชยานีออกจากคฤหาสน์ภูลพิพัฒน์ เขาโทรศัพท์หาดนพระหว่างทาง ดนพที่กำลังหลับอยู่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นก็สะดุ้งตื่นขึ้นมาจากความฝัน “ครับ คุณนิธาน อย่าบอกนะว่าเป็นคนที่ฆ่าตัวตายในบ้านคนนั้นน่ะ” ตาของดนพยังไม่เปิดเต็มที่ก็โพล่งประโยคนี้ออกมา เป็นเวลาพอดีกับที่นิธานวางชยานีไว้ในรถแล้วคาดเข็มขัดนิรภัยให้ พอได้ยินคำพูดของดนพแล้ว ดวงตาก็สาดฉายแววแห่งความอันตรายออกมาทันที“ให้เวลานายสิบห้านาทีไปที่โรงพยาบาลเดี๋ยวนี้!” “หา! พี่ว่าอะไรนะ สิบห้านาที...ทำไมพี่ไม่ให้ผมไปตอนนี้เลยล่ะ!” แม้ดนพจะพูดไปแบบนั้น แต่ก็ลุกขึ้นจากเตียงทันที จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกไปอย่างรวดเร็ว“ผมว่านะพี่สาม คงไม่ใช่พี่สะใภ้ตัวน้อยเกิดเรื่องหรอกใช่ไหม!” “หุบปาก!”นิธานตัดสายทิ้งทันที เมื่อเห็นว่าชยานียังคงตกอยู่ในฝันร้าย ใบหน้าอันหล่อเหลาก็เผยความรู้สึกที่มักจะไม่ค่อยได้เห็นแบบที่ทำให้คนคาดเดาได้ยากปรากฏออกมา สิบห้านาทีผ่านไป ดนพก็ขับรถมาถึงโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นว่านิธานอุ้มชยานีลงมาจากรถก็พลันคิดว่าตนเองตาฝาดทันที“ผมเอง พี่เลิกติดนิสัยรักความสะอาดไปตั้งแต่เมื่อไหร่” ดนพจำได้ว่านิธานขยะแขยงชยานีอย่างถึงขีดสุด นับตั้งแต่ที่ทั้งสองแต่งงานมากันมาสองปี นิธานก็ไม่เคยแตะต้องชยานีมาก่อน “ตรวจดูสิว่าเธอเป็นอะไรกันแน่!”นิธานดูจริงจังมาก ดนพเห็นท่าทีแล้วก็ไม่มัวแต่เอ้อระเหยลอยชายอย่างเคย“เร็ว! รับส่งไปห้องตรวจเร็วเข้า” ครึ่งชั่วโมงถัดมา ดนพที่เดินออกมาจากห้องตรวจ ก็เห็นนิธานกำลังนั่งรออยู่ที่ม้านั่งตัวยาว เขายังคงสวมชุดนอนสีเข้มอยู่ เขาสวมเสื้อคลุมตัวนอกเพียงตัวเดียวแล้วก็ออกมาทันที สำหรับสิ่งนี้โดยปกติแล้วความรอบคอบระมัดระวังกับความจริงจังเคร่งขรึมของนิธานนั้นไม่มีทางเชื่อมโยงถึงกันได้เลย ดู ๆ ไปแล้วเหมือนนิธานจะค่อนข้างล้า เขานวดหว่างคิ้วขณะที่กำลังนั่งอิงอยู่บนม้านั่งตัวยาว พอเห็นดนพเดินออกมาถึงได้กลับมาตั้งสติได้“เธอเป็นยังไงบ้าง” “อ้อ ร่างกายไม่ได้มีปัญหาอะไรหนักหนาหรอก ก็แค่เป็นไข้น่ะ ผมเพิ่งจะตรวจแบบคร่าว ๆ ให้เธอไป แต่ตอนนี้ดูแล้วก็ไม่น่าจะมีอะไรครับ”ดนพเห็นนิธานหยิบบุหรี่ออกมาแล้วถือมันไว้ในมือ แต่ไม่ได้จุดไฟ เขาเพียงแค่ถือมันเอาไว้อย่างนั้น ดนพมองนิธานอย่างสนใจ“พี่สาม พี่ไม่ค่อยปกตินะ!” นิธานเหลือบมองดูดนพอย่างเยือกเย็น “ฉันว่าแกสิที่ไม่ปกติ!”จากนั้นก็พูดต่ออีกว่า“แล้วเธอเอามือกุมท้องไว้ทำไมน่ะ” เป็นเพราะเขาคิดว่าเธอน่าจะเป็นอะไรอย่างจำพวกไส้ติ่งอักเสบอย่างเฉียบพลัน ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่พาตัวเธอมาส่งโรงพยาบาลอย่างลำบากยากเย็นแบบนี้หรอก “เรื่องนี้...ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน อาจะเป็นโรคทางนรีเวชก็ได้ ถ้าพี่เป็นห่วง เดี๋ยวผมให้คนไปตรวจเธออีกรอบดู”ดนพเห็นท่าทางของนิธานแล้วก็ส่ายหน้าเบา ๆ“พี่สาม พี่อย่าบอกนะว่า...พี่เริ่มคิดอะไรกับปาลีแล้วใช่ไหม” สายตาอันคมกริบของนิธานตวัดมองดนพทันที ใจของดนพสั่นขึ้นมาตามจิตใต้สำนึก “ล้อเล่นน่ะ ล้อเล่น แหะ ๆ แต่ผมแปลกใจมากเลยนะ เมื่อก่อนนี้พี่ไม่เห็นจะอะไรกับเธอเลยนี่” “เธอยอมหย่าแล้ว”นิธานโยกบุหรี่ไปมาแล้วพูดประโยคนี้ออกมาอย่างแผ่วเบา ดนพมึนเซ เขาเบิกตาโพลงมองนิธานอย่างตกใจ ท่าทางเหมือนไม่อยากจะเชื่อ “ตกใจมากเลยเหรอ?”นิธานแค่นเสียงออกมา“ตอนแรกที่ฉันได้ยินเธอตอบตกลงว่าจะหย่ากับฉัน ฉันเองก็ตกใจเหมือนกัน คิดว่าเธอทำเป็นแสร้งปล่อยเพื่อจับเสียด้วยซ้ำ” “แล้วตอนนี้ล่ะ?”ดนพรู้สึกสงสัยมาก เขานับได้ว่าเป็นพยานรู้เห็นเรื่องกำแพงกั้นระหว่างนิธานกับปาลี นิธานเป็นพี่ชายผู้แสนดีของเขา เป็นพี่ที่แสนดีของคนในครอบครัว นิธานเป็นคนอย่างไร เขาก็รู้และเข้าใจเป็นอย่างดี ไม่ใช่จะบอกว่าปาลีเป็นคนไม่ดี สิ่งสำคัญคือวิธีที่คุณปู่ใช้ในตอนนั้นมันไม่ถูกต้อง นิธานไม่ใช่คนใต้บังคับบัญชาที่ถูกคนควบคุมได้ หากไม่ใช่เพราะเป็นผู้อาวุโสของตระกูลภูลพิพัฒน์ เกรงว่านิธานจะไม่มีทางเชื่อฟังขนาดนั้นแน่นอน ส่วนปาลีเองก็ไม่ใช่คนที่น่าระแวงอะไร หากปาลีเชื่อฟังหรือนิสัยดี นิธานก็อาจจะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับเธอก็ได้ แต่ทว่าปาลีเอาแต่ฆ่าตัวตายครั้งแล้วครั้งเล่า ในช่วงสองปีมานี้ก็มาโรงพยาบาลจนสิบนิ้วนับไม่พอ และไม่รู้ว่าปาลีสมองกลับหรือเป็นอย่างไรถึงได้คิดหาเรื่องฆ่าตัวตาย เพื่อเรียกร้องความสนใจจากนิธานให้หันมามองเธอสักครั้งอย่างนั้นหรือ “เธอบอกว่าเธอไม่รักฉันแล้ว!”