ตอนที่ 87 จริงจังหน่อยได้ไหมนิธาน

ต๭นที่ 87 จริงจังหน่อยได้ไหมนิธาน ชุดนี้เป็นชุดที่สองสามวันก่อนชยานีมีแรงบันดาลใจ แล้ววาดออกมา แต่หลังจากวาดเสร็จชยานีก็ไม่ได้เร่งทำออกมา ชุดนี้ชยานีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะเหมาะสม ไม่รู้จะให้ใคร ฉะนั้นเลยไม่ได้ทำออกมา คิดไม่ถึงเลยว่าคุณชญาภาจะสะดุดตาชุดนี้ และทำให้ชยานีสงสัย แต่เห็นคุณชญาภาชอบขนาดนี้ ชยานีก็ยากที่จะเจอคนเข้าใจ ชยานีส่ายหัว “ได้ แต่ว่าลิขสิทธิ์ช้างไป ฉันสัญญาทำแค่ชุดเดียว แล้วให้คุณ จากนี้ในตลาดก็จะไม่มีแบนแท้ออกมา!” “จะแบบนั้นได้ยังไง!” ชญาภาส่ายหัว ในเมื่อฉันอยากได้ ฉันก็ต้องซื้อกับคุณ ฉันชญาภา คงไม่จนปัญญาเพราะเงินแค่นี้!” ไม่ว่ายังไงชญานีก็ไม่ตกลง ชยานี ยังคงยืนยัน “ งั้นก็เอาเป็นว่าตอนนี้ฉันอยากได้คุณเป็นเพื่อน ซื้อความสัมพันธ์กับคุณ? หลังจากนี้ชุดงานของคุณร่วมงานกับฉัน นี่มันชนะทั้งสองไม่ใช่หรอ?” “นี่……”ชญาภาสงสัยสักพัก “งั้นได้!” ในเมื่อชยานียืนยัน ชญาภาก็ไม่ไว้หน้าเธอ ฉันคิดว่าคุณไม่จำเป็นต้องออกแบบให้ฉันแล้ว ยังไงฉันก็อยากจะใส่ชุดนี้ไปมอบรางวัล ฉันคิดว่าถึงเวลานั้นฉันจะทำให้ทุกคนตะลึง!” “คุณชญาภาเมื่อกี้พูดว่าไม่อยากเป็นที่สะดุดตาไม่ใช่หรอค่ะ?” ชยานีกั้นหัวเราะไม่อยู่ ชญาภาออกเสียง อ๊ะ “จะไม่อนุญาตให้ฉันหลงหน่อยหรา? ใจรักสวยรักงามใครๆก็มี จะว่าไป ฉันก็ยังเป็นดาราดัง!” ถึงแม้จะรู้จักชญาภาไม่นาน แต่ชยานีชอบชญาภานี้ โดยเฉพาะวิธีการพูดของชญาภา ทั้งสองสนทนากันสักแป๊บ ชญาภาพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ ตอนนี้ฉันอดใจรอไม่ไหวที่จะเห็นผลงานแล้ว!” “ฉันจะพยายาม!” ได้รับการยืนยันแล้ว ชญาภาจากไปพร้อมกับการเร่งของผู้ช่วยเธอ ชยานีก็ดีใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เสียงกริ่งประตูดังขึ้น หยุดความคิดของชยานี นลินยืนอยู่ประตู “คุณปาลี นั้น……” “อะไร?” ชยานียิ้มแล้วมองนลิน เลยได้เอาภาพวาดให้กับนลิน “สั่งไปว่า ชุดนี้เร่งทำออกมา” “สำหรับผ้า อืม ใช้ผ้าไหมแก้วล่ะกัน ด้านในใช้……” ชยานีเริ่มงานทีไรก็จะชอบลืมเรื่องทั้งหมด เธอตั้งใจมอบหมายงานให้กับนลิน เลยทำให้เมินข้ามสิ่งที่นลินอยากพูด ยิ่งมองข้ามเงาที่เดินไปนั้น ชยานีมอบหมายงานให้นลินไปด้วย แล้วยังถือสมุดไว้แล้วเขียนหนึ่งเล่ม ไม่ได้ยินเสียงตอบของนลินเลย เลยเงยหน้าขึ้น “นลิน เธอมี……นายมาเมื่อไหร่?” ชยานีมองไปผู้ชายที่พิงอยู่ตรงประตูอย่างอึ้ง มองเห็นผู้ชายยืนอยู่ มองดูไปหล่อมาก ทำให้คนไม่อยากพลาดสายตา ชยานีคิ้วชิด ไม่พอใจเล็กน้อย แต่ก็ได้สติกลับมาอย่าเร็วแล้วมอบหมายงานให้นลินต่อ นลินส่ายหัวไปมา ตอนไหน ออกไปยังไงตัวเองก็จำไม่ได้แล้ว นิธานเห็นว่าชยานีกำลังมอบหมายงานกับนลินอยู่ เหมือนมองไม่เห็นเขา นี่มันทำให้นิธานรู้สึกว่าความสำคัญของเขาน้อยมาก? หรือว่าชยานีไม่มีความรู้สึกหิวต่อเขาเลย? แต่ยังดีที่เธอเห็นตัวเองแล้ว ถึงแม้กิริยาจะไม่ดีสักเท่าไหร่ แต่คุณชายนิธานของเราเป็นคนมั่นใจตัวเอเต็มร้อย บวกกับเขาหน้าด้าน หนังหน้าที่หนานั้น ลืมเรื่องนี้ไปอย่ารวดเร็ว เห็นชยานีตั้งใจทำงานขนาดนั้น สายตานิธานไม่พลาดไปจากเธอเลย สะดุดอยู่ที่ชยานี นิธานรุ้สึกตอนชยานีทำงานมันครตมีความดึงดูด นั้นเป็นความดึงดูดที่เสี่ยงต่อชีวิต ทำให้นิธานรักไม่ยอมปล่อยมือ อุส่ารอชยานีมอบหมายงานเสร็จ นลินก็ออกไป ชยานีก็ก้มหัวลงเหมือนกับมองนิธานไม่เห็น ก้มหน้าทำงานต่อ นิธานเห็นแบบนี้ จับจมูก แล้วเดินเข้ามา ในเมื่อคุณภรรยาไม่เริ่ม เขาซึ่งเป็นผู้ชาย ก็คงต้องเริ่มก่อน อย่างที่ควรออกมือก็ต้องออกมือ นี่ต่างหากที่เป็นแนวของผู้ชายที่รู้เรื่อง “ปาลี ทำไรอยู่?” ชยานีตัวสั่น มีความอยากอาเจียนแล้วมองไปที่ตานิธาน “เวลาพูดนายจริงจังหน่อยได้ไหม?” “ไม่ได้!” นิธานตอบอย่างรวดเร็ว “ตอนเผชิญคุณใจทั้งดวงก็วิ่งไปหาคุณหมด จะจริงจังขึ้นมาได้ไง!” “นิธาน!” ชยานีกัดฟัน คลื่นไส้จนอยากอ้วกออกมาหมด เธอสงสัยว่านี่เป็นนิธานตัวแท้หรือไม่ ทำไมยิ่งนับวันยิ่งชั่ว “ฉันอยู่นี่ที่รัก!” “นิธาน นายหาฉันมีอะไร?” เธอเว้นระยะห่างกับนิธานแล้ว ตอนแรกคิดว่าตัวเองแสดงอาการออกมาชัดเจนแล้ว แต่สุดท้ายชยานีสังเกตเห็นว่านิธานไม่ได้รู้สึกตัวอย่างที่ควรเป็น ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เขาก็ตามเธอ เหมือนกับต่อยอยู่บนฝ้าย ไม่มีแรง “ไม่มีอะไร แค่รู้สึกว่าไม่ได้ออกไปกินข้าวกับภรรยานานแล้ว!” นิธานคำก็ภรรยาสองคำก็ที่รัก เรียกแบบชินมาก จากตอนแรกที่ชยานีไม่ชอบจนถึงตอนนี้ที่รับไม่ได้ เธอไม่อยากอะไรกับเรื่องพวกนี้ นิธานยิ้มเดินมา แนออ้มห้องทำงานมาถึงหลังชยานี แล้วกอด ชยานีแข็งไปหมด ใบห้องแดง “นิธาน อย่าเล่น นี่เป็นบริษัท!” และที่สำคัญห้องทำงานเธอโปร่งใสมาก ด้านนอกเป็นหน้าต่างกระจก คนข้างนอกสามารถมองเห็นได้ว่าเธอทำอะไร ตอนนี้กอดไว้ ทำให้ชยานีรู้สึกไม่อิสระ “คุณลุกขึ้น!” “ไม่เอา!” นิธานกอดชยานีไว้ เหมือนเติมเต็มความรู้สึกทั้งวันที่ขาดหาย เขาทำไมจะไม่รู้ว่าชยานีช่วงนี้ตั้งใจจะหลบเขา? เขารู้ว่าเจาควรให้เวลากับเธอชินบ้าง แต่มันไม่ใช่ว่าทุกอย่างตลอดไป ฉะนั้นเขาเลยมา และก็ไม่คิดจะให้โอกาสชยานีหนีปัญหาอีก นิธานกอดชยานีไว้แน่นๆ ก้มตัวลงไปที่ข้างๆหูชยานีแล้วถอนหายใจเบาๆ ลมหายใจนั้น อยู่ข้างหูชยานี ทำให้ชยานีตัวสั่นอีกครั้ง ชยานีกัดริมฝีปากไว้ แก้มแดง “นิธาน อย่าเล่น!” “อืม ไม่เล่น ที่รัก ผมคิดถึงคุณจัง คุณหอมมาก!” นิธานห้ามไม่อยู่ดมไปที่ข้างหูเธอ กลิ่นนั้นมันเหมือนกับที่เขาคิดไว้ หอมแบบนั้น ชยานีขัดคืนตลอด แต่นิธานก็กอดเธอไว้แต่ต้น ตัวของทั้งสองแนบชิดกัน วินาทีต่อมา ชยานี ก็รู้สึกได้ว่ามีของบางอย่างแทงเธอตรงด้านล่างเอว อย่างน้อยชยานีก็เป็นคนทะลุนิติภาวะ เลยรู้ทันทีว่ามันคืออะไร ใบหน้าชยานีแดงมาก เหมือนกับหยดเลือด กัดฟันไว้ “นิธาน นายหื่น!” “ อืม หื่นกับคุณแค่คนเดียว!” นิธานถูกการต่อรุ่นแรงของชยานีแบบนี้ ร่างกายก็เลยมีการตอบสนอง เขาก้มตัวลงทับชยานีแล้วอมใบหูส่วนล่างไว้ สายตาแน้วแน่ “ปาลี คุณเป็นภรรยาผม คุณออ่ยผมแบบนี้ ถ้าผมไม่มีการตอบรับ คุณก็คงจะเอะใจว่าผมสามีคุณต้องมีปัญหาแน่ๆ “ นายพูดมั่ว ขายออ่ยคุณ!” ชยานีฟังนิธานพูดมั่ว โกรธพูด “ ว่าไป ฉันรักคุณนะมีปัญหาแน่นอน แต่กว่าฉันออ่ยคุณขนาดนั้น คุณยังไม่อะไรเลย!” “ ใช่ แต่ก่อนผมมีโรค แต่ตอนนี้โดนคุณรักษาหมดแล้ว !” นิธานแอบยิ้ม ก็รู้อยู่ว่าตอนนี้ทำอะไรไม่ได้ เขาก็ไม่อยากทำให้เธอตกใจ แต่การตอบสนองของร่างกายเป็นเรื่องจริง ตอนนี้นิธาน รู้สึกผิดที่ยั่วชยานี ครั้งนี้ชยานีไม่หลงกลเขา แต่ตัวเองกลับโดนท่าไม่ได้ตั้งใจของชยานีทรมานตัว หากไม่ใช่ว่ายังมีสติอยู่ หากไม่ใช่ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลา นิธานก็คงทับตัวผู้หญิงคนนี้ไว้ แล้วบอกเธอว่าเขารักเธอ! “นิธาน น่าจะทำแบบนี้ไม่ได้! ชยานีจะร้องไห้แล้ว นึกถึงสองเรื่องที่นิธานทำกับเธอ ชยานี ก็เริ่มหวาดกลัวขึ้นมา เธอไม่อยากมีความสัมพันธ์อะไรมากเกินกลับนิธานจริงๆ ชยานีร้องไห้ไปด้วย ทำให้ในใจนิธานตกใจ เขาจุบไปที่ผมเธออย่างทะนุถนอม จับใบหน้าชยานีอย่างอ่อนโยน “เค ไม่ต้องกลัว ผมไม่ทำอะไรกับคถู!” “ขอให้มันจริง!” ชยานีได้ยินนิธานพูดแบบนี้แล้ว ถอนหายใจออกยังไม่รู้สึก “ นายปล่อยฉัน!” “ปาลี” นิธาน สูบหายใจเข้าลึกๆ ทับลงไปอย่างตื่นตูม “ปาลี คุณรู้สึกถึงมันไหม? เขาคิดถึงคุณมาก!” “นายขี้โกง!” “ ฮาๆ ที่รัก สามีอยากอยู่กับภรรยา มันเป็นเรื่องของธรรมชาติและถูกต้อง จะมาบอกว่าขี้โกงได้ยังไง! ที่รัก ที่รักไม่ได้ปลอบใจเจ้าตัวน้อยผมนานล่ะน่ะ ตอนนี้เวลาไม่ถูก รอกลางคืนเรากลับบ้าน คุณค่อยทำให้ผมหน่อย“ นิธานพูดเสียงต่ำอยู่ข้างๆหูชยานี ชยานีฟังแล้วในใจสั่น เธอก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร พอได้ยินนิธานพูดแบบนี้แล้ว แทนที่ควรจะโมโห แต่ในใจกลับรู้สึกสั่นไหว จนกระทั่งวันเกิดวันนั้นก็มีการตอบสนอง ด้านหนึ่งชยานีก็ พูดห้ามทำตัวแบบนี แต่อีกด้านคิดอยู่ว่าคืนนี้ก็ต้องทำให้เขาจริงหรอ？ “ปาลี? คุณคิดอะไรอยู่? นิธานอุ้มชยานีขึ้น แล้ววางบนโต๊ะทำงาน มือทั้งสองข้างกอดชยานีไว้ ให้เธออยู่ในอ้อมกอดเขา เขาหายใจแรง กว่าจะหักห้ามอารามณ์ที่ต่อชยานีลงได้ เขาก้มหัว ยิ้มตลอด “ปาลี อยากให้คุณทำให้ต้องแต่ตอนนี้จัง!” เสียงอ่านแหบแหลม ของเขาทำให้ในใจชยานีสั่น “นาย……” “ปาลี คุณจับดู คิดถึงคุณมากใช่ไหม?” นิธานพูดไปจับมือชยานีให้จับตรงนั้นไป อะไรตกใจหมด ดึงมือกลับมาอย่างรวดเร็ว และจ้องมองไปที่นิธาน “นายหื่น” นิธานหัวเราะเบาๆ “ปาลี เวลาคุณด่าเป็นศัพท์บ้างก็ได้นะ?” ทุกครั้งทำให้ใช่ไอ้หื่นก็ขี้โกง เขา ไม่อยากบ่นจริงๆ ผู้หญิงที่น่ารักนี้เป็นผู้หญิงที่เขารัก ชยานีไม่แฮปปี บี้ปาก อารมณ์ไม่ดีโพล่ออกมาบนหน้าหมด นิธานสูบหายใจเข้าลึกๆ หน้าผากรับหัวชยานีไว้ ถอดใจตลอด ปาลี!” “นิธาน นาย……”ชยานีเห็นแล้ว บอกไม่ทราบซึ่งนั่นไม่จริง เธอไม่เคยโดนใครแสดงอาการรักขนาดนี้มาก่อน แม้กระทั่งตอนอยู่กับทัตติก็ไม่เคยมีมาก่อน แต่นิธานกลับดีกับนิธานมาก “ปาลี ไม่ยังงั้นตอนนี้คุณทำให้ผม? ผมหล่อไม่ไหวแล้ว ยิ่งเวลาเจอมือของคุณ ถ้าหากทำให้ผม มันคงจะสบายมาก!” ชยานีเมื่อกี้อย่างซาบซึ้ง วินาทีต่อมาเมื่อได้ยินคำพูดของนิธานแล้ว ความซาบซึ้งของชยานีก็ไม่มีแล้ว ไอ้หื่น!